2. Β΄ Βατικανή Σύνοδος είναι το μέγιστο εκκλησιολογικό
και εκκλησιαστικό γεγονός του 20ου αιώνα, το οποίο
δεν έπαυσε να φέρει καρπούς τόσο για την Εκκλησία
όσο και για τον κόσμο όλο στο σύνολό του. Οι σχέσεις
της Εκκλησίας με τον κόσμο άλλαξαν και συνεχώς
αλλάζουν. Σήμερα η Εκκλησία είναι παρούσα ταπεινά
και όχι θριαμβολογικά, παρά τα φαινόμενα, διότι o
σημερινός άνθρωπος, όπως και ο χθεσινός, έχει
ανάγκη από τον Θεό και από τον λόγο του Θεού,
χρειάζεται να ξέρει από που έρχεται και που πηγαίνει,
ότι έρχεται από τον Θεό και πηγαίνει προς τον Θεό.
ΤΙ ΕΊΝΑΙ ;
3. Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν στις 11 Οκτωβρίου από την
σύγκλιση της Β΄ Βατικανής Συνόδου. Ένας από τους θεολόγους
της εποχής εκείνης, ο διαπρεπής σε θέματα διαχριστιανικών
διαλόγων καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου
Αθηνών σημείωνε: «Η είδησις της συγκλήσεως οικουμενικής
συνόδου, ως ακούεται, τόσας ανοίγει ελπίδας δια την ηνωμένην
κατεύθυνσην ολοκλήρου τού χριστιανικού κόσμου έν τώ μέσω της
σημερινής κακοδαιμονίας τής ανθρωπότητος» , ενώ σε άλλο
σημείο έγραφε : «Η αγγελθείσα Β΄Βατικανή Σύνοδος, η οποία
είναι το συμαντικότερον ιστορικόν και θρησκευτικόν γεγονός της
συγχρόνου εποχής όχι μόνον δια τον χριστιανισμόν, αλλά δι΄
ολόκληρον τον κόσμον, έδωκεν εις όλους ελπίδας προς επίλυσιν
του ενωτικού προβλήματος. Τα φιλενωτικά κηρύγματα του
Ιωάννου ΚΓ΄ εξήγειραν εις συναγερμόν όλον τον κόσμον,
αδιακρίτως θρησκεύνατος και πολιτεύματος και κοινωνικών
απόψεων»
50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…
4. Η Εκκλησία δεν είναι πια σαν πυραμίδα που έχει στην
κορυφή τον κλήρο, αλλά συγκροτείται από όλα τα
μέλη της τα καθαγιασμένα με το βάπτισμα, το χρίσμα
και την ιεροσύνη, και χρειάζεται συνεχής επιμόρφωση
και επαγρύπνηση. Τίποτε δεν είναι πια όπως πριν. Ο
κόσμος έχει ξυπνήσει, ενηλικιωθεί, και η Εκκλησία δεν
έχει δικαίωμα να μένει πίσω και ουρανός στις ανάγκες
του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της
λειτουργικής της ζωής, της ενδυμασίας των
λειτουργών της και άλλων. Όπως είχε πει χωρίς
περιστροφές και ο αείμνηστος δομινικανός
ιερομόναχος Ύβ Κονγκάρ, για πρώτη φορά η Εκκλησία
έχει να αντιμετωπίσει τον κόσμο ως κόσμο, δηλαδή ως
κάτι εκτός του εαυτού της αλλά που διψά την γάπη,
την ευτυχία, την αλήθεια, τον Χριστό.
Μετά τη Βατικανή Σύνοδο…
