2.
Էրեբունի բնակավայրի գոյությունը սկսած Մ.թ.ա. 782 թվականից
ապացուցված է։ Հնէաբանական հետազոտություններն ապացուցում
են, որ այնտեղ մ.թ.ա. 8-րդ դարից սկսած` գոյություն ուներ
ուրարտական ամրոց։
Երկարատև պատմության ընթացքում Երևանը հաճախ գրավվել է
տարբեր թշնամիների կողմից (արաբներ, սելջուկթուրքեր, մոնղոլներ)։
1378 թվականին Լենկ Թեմուրը գրավեց Երևանը։
15-րդ դարից Օսմանյան կայսրության և Պարսկաստանի միջև կռիվներ
էին առաջանում, և Երևանը պարբերաբար անցնում էր նրանցից մեկի
իշխանության տակ։
1827թվականի Հոկտեմբերի 13-ին երկար պաշարումից հետո ռուս
զորավար Պասկեվիչի զորքերը ազատեցին քաղաքը պարսիկների
ձեռքից։
1917 թվականի Հոկտեմբերյան Հեղափոխությունից հետո Երևանը երեք
տարի եղել է անկախ Հայաստանի մայրաքաղաքը (1918-1920)։
1920 թվականին Կարմիր բանակի Հայաստան մտնելուց հետո Երևանը
դարձավ Հայկական ՍՍՀ-ի մայրաքաղաքը։
1991 թվականից ի վեր այն անկախ Հայաստանի Հանրապետության
մայրաքաղաքն է։
3. Հիմնադրում
Ուրարտական քաղաք Էրեբունին հիմնադրվել է մ․թ․ա․ 782 թվականին և
տեղակայված է եղել այժմյան Երևանի հարավային մասում։
Ըստ Վանում գտնված սեպաձև տարեգրության՝ ուրարտական
արքա Արգիշտի Ա-ն իր թագավորության 5-րդ տարում կառուցեց
Էրեբունի քաղաքը։ 1950 թվականին Արին Բերդի բլրի վրա գտած մի
սալաքարի վրա արված գրությունը թույլ է տալիս նույնականացնել
Էրեբունի և Երևան քաղաքները։
4.
Սալաքարի վրա գրված է․ «Խալդի աստծո
զորությամբ Արգիշտին` Մենուայի որդին, այս
անառիկ ամրոցը կառուցեց և անվանեց Էրեբունի`
ի հզորություն Բիայնիլի (Ուրարտու) երկրի և ի
սարսափ թշնամի երկրների։ Հողը ամայի
էր, ձեռնարկեցի այստեղ հզոր գործեր․․․»
5. Մեկ դար անց վարչական և քաղաքական
կենտրոնը
տեղափոխվեց Թեյշեբաինի ամրոց, որը
հիմնադրել էր Ռուսա Բ արքան այժմյան
Երևանի հարավ-արևմտյան մասում, սակայն
Թեյշեբաինին ավերվեց հավանաբար
սկյութացիների կողմից Ուրարտուի անկման
տարիներին (մ․թ․ա․ 590-ականներին)։
Էրեբունին շարունակեց իր գոյությունը նաև
պարսից դարաշրջանում։ Այնտեղ գտել են
միլեթական մետաղադրամներ՝ հատած
մ․թ․ա․ 478թ․։
6.
7. Հավանաբար այդ ժամանակ էլ հայերեն Էրեբունին
սկսեցին արտասանել Էրեվունի։ Վարկածներ կան,
սակայն ոչ հիմնավոր, որ Էրեվունին եղել է
Պարսից սատրապություն Արևելյան Հայաստանի
կենտրոնը։
Մ․թ․ա․ IV-III դարերին վերաբերվող
հնագիտական հուշարձաններ գրեթե չեն
հայտնաբերվել։ Երևանի մասին հիշատակում եղել
է միայն III դարիմանիքեական տեքստում, որից
պարզ է դառնում, որ Մանի մարգարեի
աշակերտներից մեկը քրիստոնեական համայնքի
հարևանությամբ հիմնադրել է մանիքեական
համայնք։
