2. Geneza
• Termin kultury organizacyjnej został
włączony do nauk o zarządzaniu w latach
80
• Elton Mayo – badacz, który przyczynił się
do wprowadzenia terminu kultury
organizacyjnej
3. Geneza
• W latach 40. na Uniwersytecie w Chicago zaczęto
wydawać czasopismo „Economic Deve-lopment
and Cultural Change” poświęcone
pozaekonomicznym barierom rozwoju
gospodarczego.
• Ogromny wkład w badania nad kulturą wniósł
Geert Hofstede, który poprzez badania IBM
określił wpływ kultury narodu na rozwiązania
organizacyjne,
4. Definicje
• Samo pojęcie kultury A. Pocztowski
definiuje jako „nagromadzoną wiedzę,
która determinuje systemy wartości ludzi,
ich postawy i zachowania”
• G. Hofstede’ wskazuje, że kultura jest
tradycyjnym pojęciem określającym
„zaprogramowanie umysłu”.
5. Definicje
• Zgodnie z definicją M. Kostery kultura organizacji
jest: „inną grupą soczewek, przez którą można
oglądać organizację”
• Kulturę organizacji tworzą pracownicy
współdziałający ze sobą, wykonujący zadania,
istniejąc i radząc sobie z problemami. Członkowie
organizacji uczestniczący w niej dłużej przekazują
pewne wzorce kulturowe współpracownikom o
krótszym stażu.
6. Definicje
• E. Jacques uważa, że „kultura organizacji jest
zwyczajowym, tradycyjnym sposobem myślenia i
działania”.
• Klasyczną definicję stworzył E. Schein określając
kulturę jako „zespół rozsądnych reguł
postępowania, odkrytych, ustanowionych i
rozwiniętych przez grupę”, stosowanych do
radzenia sobie z „problemem wewnętrznej
integracji i zewnętrznym dostosowaniem”.
8. Trzy poziomy kultury
Można stwierdzić, że w literaturze kultura organizacji jest traktowana na jeden z trzech sposobów, a
mianowicie jako:
• - „zmienna wewnętrzna – jeden z podsystemów organizacji”, który umożliwia jej sprawne
funkcjonowanie („koncepcja zarządzania kulturą przedsiębiorstwa”),
• - „zmienna zewnętrzna – układ odniesienia”, składowa oddziałująca na proces zarządzania
(„koncepcja zarządzania międzykulturowego”),
• - „rdzenna metafora dla konceptualizacji organizacji” – organizacja stanowi specyficzną kulturę, jest
pewnym „systemem wiedzy”, który wszyscy uczestnicy indywidualnie interpretują przy pomocy
własnego umysłu („perspektywa poznawcza, symbolistyczna, dynamiczna”).
9. Funkcje kultury organizacyjnej
• Najczę-ściej przywoływaną funkcją kultury
organizacji jest integracja uczestników organizacji.
• J. Stoner i E. Freeman wskazują, że „kultura
stanowi ramy odniesienia wyznaczające
pracownikom ich codzienne zachowania i decyzje
prowadzące do osiągnięcia celów organizacji. W
istocie to kultura rodzi i definiuje te cele”
10. Funkcje kultury organizacyjnej
• G. Aniszewska uważa, że kultura stanowi „istotną
zmienną gry konkurencyjnej i jako taka ma swój
wy-miar ekonomiczny. Jest to zasób tym
ważniejszy, że trudny do uzyskania lub
skopiowania przez innych”
• B. Nogalski twierdzi, że kultura decyduje o
zadowoleniu pracowników z wykonywanej pracy,
oraz o ich efektywności, przyczyniając się do
podniesienia jakości pracy i tworząc wzorce
zachowań organizacyjnych.
11. Możliwości kształtowania
kultury organizacyjnej
• Kultura wpływa także na postrzeganie
danej organizacji przez jej otoczenie. W
odniesieniu do relacji z otoczeniem, czyli
dopasowania zewnętrznego kultura
pozwala na „zrozumienie misji i strategii
orga-nizacji” oraz celu głównego.
13. Możliwości kształtowania
kultury organizacyjnej
• Proces tworzenia kultury organizacyjnej jest
długotrwały, trzon kultury tworzą założy-ciele
oraz kluczowe wydarzenia z
przeszłości. Utrwalanie tych zachowań
wymaga zachowania właściwych relacji
pomiędzy członkami organizacji
14. „Vademecum pracownika”
• Szkolenie to jest skierowane do nowo
zatrudnionych członków korpusu służby cywilnej i
ma służyć kształtowaniu pożądanych postaw i
zachowań pracowników oraz umożliwieniu
właściwej komunikacji. Ta część składa się z kilku
obszarów tematycznych, które mają wpłynąć na
tworzenie odpowiednich standardów zachowań
pracowników, a tym samym ukształtować
pożądaną kulturę organizacyjną.
15. Kształtowanie kultury
• Informacje dostarczane nowo
zatrudnionemu pracownikowi podczas
szkolenia wstępnego, pozwalają na
stworzenie precyzyjnego obrazu
pożądanego wizerunku członka służby
cywilnej. Najogólniej ujmując jest to
profesjonalista o wysokiej kulturze
osobistej, rzetelny, kompetentny, życzliwy i
posiadający umiejętności komunikacyjne.