1. Euskara
BIHOTZ GAZTEA IKASTOLA
Ipuin Bilduma
2009-2010
DBH 1A

3. AURKIBIDEA:
LEIRE CRUZ Txakur printzea
SOIHARTZE FERNÁNDEZ Raitmundo mundua
NAGORE FRAILE Famarantz
KIMETZ GIL Peter espazioko gerlaria eta harri sakratua
JULEN HIERRO Otsoaren kasua
ANE IBÁÑEZ Futboleko partida
IVAN IGLESIAS Olatz eta bere txirrin magikoa
ADRIÁN LÓPEZ Soldadua eta printzesa
ANE LÓPEZ Baserriko futbola
ETHAN LUQUE Dragoiaren astakeriak
IANIRE MARTÍNEZ Ainhoa detektibea
BEA MERINO Mutil otsoa
IMANOL MUIÑOS Uraren inperioa nahi zutenak
AMAIA ORTIZ DE SALAZAR Zelai madarikatua
JANIRE PEÑA Gisele printzesa
GONZALO QUERÉNDEZ Hoberena
AMAGOIA RUIZ Gnomoa herrian
UXUE SAGARNA Abenduaren 3a
JON SAINZ Avatar
ASIER SÁNCHEZ Inaxio eta zinemaren kasua
JONAITZ URRUTXUA Printze zuria

4. Txakur Printzea

5. Erlantz espero dut ipuina zure gustukoa izatea, baita txakur printzearekin
identifikatzea. DBH1. Mailako Leire
3000.urtean martxoaren 5ean txakur printzea Abadiñon zegoen,
herrixka bisitatzen, bat-batean mila tiro entzun ziren. Segituan Kin
Kolgek salbatu zituen printzea eta Abadiñoko animalia guztiak.
Tiroak bukatu eta animalia guztiak lurrera bueltatu ziren, printzea izan
ezik bera bere Durangoko palaziora bueltatu zen Kin Kolgekin festa bat
egiteko.Horrela zen gure printzea festak gustatzen
zitzaizkion eta baita kirola egitea ere, beno kirol
guztiak tenisa izan ezik, baina hori beste istorio bat
da. Txakur oso polita zuri-zuri batek honela esan
zion.
-Kin kolg etorri nirekin festa bat egingo dizut ezkertzeko.
-Ongi da.
Festan zeudela kin kolg emergentzia bat eduki zuen. Irtetera joan
zenean ezin izan atea ireki,
festako animalia guztiak
txarto jartzen ari ziren.
Ondoren, printzeak
mikrofonoa hartu eta:

6. -Animalia guztiak, entzun, lasaitu eta lagundu atea irekitzen.
15 minutu pasatuta atea ireki eta usain txarreko gas bat sartu zen
palaziora. Ateak itxi zituen printzeak, eta kin kolg atera behar zen,
baina nola? Orduan pentsatzen ari zen zer egin. Ideia asko zituen baina
onena zen kotxe bat hartu, atzeko atean jarri eta kin kolg eraman puntu
seguru batera. Baina zer pasatuko zen gasarekin? Orduan kin kolgek
iradoki zuen robot bat bota ahal zutela eta ikusi zer pasatzen zen.
Autoa irten zen kin kolgekin, animaliek beste 15 minutu tardatu zuten
atea irekitzen, robota bota, 20 minutu pasatu eta berriro ireki zuten
atea, baina ezer ez. Dena segitzen zuen berdin. Berriro itxi zituzten
atek. Animalia batek honela esan zuen:
-Zergatik egiten dute hori? Ez diegu galdetu.
Denok egia eman zioten. Orduan printzea izara zuri bat hartu eta
kanpora irten zen.Bonbak botatzen zutenak ori
Ikustean ez zuten bota ezer.
-Zer nahi duzue? Galdetu zuen printzeak. Orduan honela esan zuten:
-Bizileku finko bat eta baita soldata duin bat ere.
-Ondo da, laneko arduradunarekin hitz egingo dut soldatarena eta bihar
9:30ean subastatuko dira 20 etxe bizitza.

7. Hori eskaintzean denak eskerrak eman zizkioten printzeari baita festara
gonbidatu zituen denak berdinak garelako eta denak eskubide berdinak
eduki behar genuke. Festan dena ondo joan zen. Hurrengo egunean
etxeak eta dirua eskatzen zutenak subastara joan ziren dena ondo joan
zen. Baita geroxeago kin kolgek deitu zuen ume bat eduki zuela
esateko.Denak oso pozik joan ziren Laida ikustera.
Durangon ez daude orain ez txirorik ezta aberatsik ere, denak direlako
berdinak.
Raitmundo mundua

8. Aimar, espero dut liburu hau zure gustukoa izatea, ondo egiten saiatu naiz eta
zuk nahi zenuen gauzak jarri ditut. Orain liburuaz goxatu. Soihartze
Etxe berria zen hori, nire etxe
berria. Handia eta marroia zen,
atzealdean igeritoki txikia baina
zabala zuen. Ondoan, mahai batzuk
zeuden marroi koloredunak,
biribilak eta oso handiak. Niretzat
etxe hori handiegia zen, eta
oraindik nire logela ikusi gabe.
Barrura sartu nintzen, eskailerak
igo eta han nuen nire logela.
Arrosa kolorekoa oso-oso handia nire logela aharrarekin konparatuta.
Telefonoa hartu nuen eta nire laguna Mikeli deitu nion. Mikel, alboko
etxeetan bizi zen, aspaldian ez genuen elkar ikusi eta berarekin hitz
egiteko gogoa nuen.
Pii-Pii… entzun zen:
-Bai?- esan zidan Mikelen ahotsak. -Mikel!Oihane naiz, nire etxe berrian
nago.
-Oraintxe bertan joango naiz, zu ikusteko irriketan nagoela eta.
-Etorri zaitez, mutiko, atean egongo naiz itxaroten. Baina azkar etorri
mesedez.

9. -Bai, oraintxe noa, agur!
Bost minutu itxaron nuen eta azkenean Mikelen aurpegia ikusi nuen
bizikleta baten igota
-Mikel kaixo!- esan nion nik irribarrez.
-Oihane! zenbat denbora! Oso aldatuta zaude, orain ile kizkurra eta
marroia duzu, gainera begi berdeak dituzu. Zelako aldaketa!
-Eskerrik asko. Nire logela ikusi nahi? Oso handia da.
-Goazen barrura- esan zidan Mikelek.
Logelara joan ginen, liluratuta ikusi nuen Mikelen aurpegia.
-Oihane zelako logela!- bat-batean nire ama sartu zen.
-Mikel polita, zenbat denbora!- esan zion nire amak.
-Kaixo!- esan zion pozik.
- Maletak desegingo ditut, nahi baduzue kanpora joan jolastera baina
zarata handirik ez egin mesedez.
-Bale amatxo- esan nion.
Kanpora joan ginen jolastera, igeritokia zegoen lekura. Patinetera,
harrapaketara, ezkutuetara…jolastu genuen. Oso ondo pasatzen ari
nintzen kanpoan baina logelara joateko gogoak nituen. Logelara joan
ginen eta han gauzak esploratu nahi nituen. Han beste familiaren
gauzak zeuden, adibidez: argazkiak, koloniak, kaxa zahar bat…baina zer
zen kaxa zahar hori?
-Mikel, etorri azkar!
-Zer nahi duzu?

10. -Beitu kaxa zahar hau, zabaldu ahal duzu? Beldurra
Ematen dit zabaltzea…
-Benga Oihane kaxa bat baino ez da! Beitu.
Mikelek eskuak luzatu zituen eta kaxa zahar hori zabaldu zuen.
Kaxan ez zegoen ezer arrarorik, bakarrik mapa bat. Mapan
Jartzen zuen: RAITMUNDO MUNDUA
-Baina hau broma bat da?
-Eta benetakoa bada? Agian beste lurralde batzuk daude eta guk
esploratzeko aukerak ditugu.
-Ezan nahi didazu joan nahi duzula?- ezan nion nik
-Ba bai… benga Oihane anima zaitez
-Bale… gauzak hartuko ditut- motxila bat hartu nuen eta beste bat eman
nion Mikeli, nire motxilan ura, ogia, eta linterna bat sartu nuen. Eta
Mikelen motxilan soka eta iparrorratz bat sartu nuen. Nire gurasoei ez
nien ezer esan, seguru aski ez zidatelako utziko, arratsalde bat baino ez
izanda.
Mikel eta biok Basora joan ginen mapari begiratuz. Bost ordu egon ginen
ibiltzen eta ni aspertuta nengoen:
-Mikel, ez dugu inoiz aurkituko, benga goazen etxera- esan nuen
nekatuta
-Orain ez naiz joango, nahi baduzu lo kuluxka bat egingo dugu, baina
basoan izan behar da hemen ez dago beste gauzarik.

11. Motxilak almoada bezala erabili genituen eta arropa
gainetik jarri genuen. Oso azkar gelditu ginen lo. Goizean, zortzietan
altxatu nintzen. Mikel eta nik ez geunden lo gelditu ginen lekuan, baizik
eta animalia batzuek eramaten gintuzten ohatila batzuetan, beldurtu
nintzen eta berehala Mikel esnatu nuen:
-Mikel, altxatu! Animalia hauek eramaten gaituzte.
-Lasai Oihane, Raitmundon gaude, ikusi zuhaitz arrosak, paisaia,
perretxiko etxea, eta animaliak zutik daude!
-Kaixo lagunok! Gu Raitmundoko animaliak gara, hemen erregeak bezala
egongo zarete. Orain zure etxea erakutsiko dizuegu.
-Baina ez gara hemen geldituko betiko, guk gure familia dugu herrian-
esan nuen nik.
-Lasai Egon, hemen bi urte gelditzen bazarete zuen herrian bakarrik
pasatuko da arratsalde bat. Mundu hau ez da benetakoa.
Gure etxea txikia baina polita zen. Perretxiko formarekin, oheek odei
forma zuten, eta han lagun asko egin genituen. Han ez zegoen araurik,
erregeak bezalakoak ginen. Egon ahal nintzen hamabiak arte telebista
ikusten eta inork ez zidan ezer esaten. Hori benetako ametsa, nire
ametsa:
-Noiz bueltatuko zara Oihane? Jadanik urte bat pasatu da- esan zidan
Mikelek arratsalde batean

12. -Hemen oso ondo bizi naiz Mikel… gainera benetako lagunak egin ditugu
eta gure herrian bakarrik pasatu da arratsalde bat. Zuk joateko gogoak
dituzu?- galdetu nion nik.
- Ba…Egia esanda nire gurasoak ikusi nahi ditut, hango arauak eta
ohiturak faltan botatzen ditut, bizitza baimenik
gabe ez da ezer, oso aspergarria da.
-Hori Egia da. Ez da berdina zure gurasoen oihuak
entzutea edo hemengo animalien mimoak
entzutea. Nahi baduzu, hemengo herritarrei
esango diegu eta bihar goizean joango gara- esan
nuen nik. Hori egin genuen, arratsalde hartan beti elkartzen ziren
dendara joan ginen, Mikelek mikrofonoa hartu zuen eta esan zuen:
- Herritar maiteak, pena ematen digu hau esatea baina bihar goizean
joan beharra dugu- animalien oihuak eta ez joateko kexak entzuten
ziren:
-Barkatu baina gure gurasoak ikusi beharra dugu-esan nuen nik
malkoekin.
-Hori egin nahi baduzue bihar iparrorratza berri bat eta bi bizikleta
emango dizkizuegu bidaia on bat edukitzeko.
Hurrengo goizean gauzak hartu genituen eta lagunei musuak eman
genizkienen, agurtu genituen herritar guztiak. Baina joan aurretik
Mikelek esan zuen:
-lagunok!beste egun batean etorriko gara, ez egon triste- denok txaloka
hasi ziren, nik triste agur esan nuen eskuarekin eta joan ginen.
Bidaia orain bi ordukoa izan zen. Motzagoa izan zen, agian iparrorratza
miresgarri horri esker. Bidaia problemarik gabe egin genuen. Gure

13. herrira bueltatu ginenean Mikelek eta nik agur esan genion elkarri. Nire
etxera sartu bezain laster nire gurasoei besarkada bat eman nien:
-Faltan bota zaituztet.
-Baina Oihane, bakarrik egon zara bost ordu kanpoan, Mikelekin
jolasten- esan zidan aitak aurpegi arraroarekin
-Ez duzue ezer arrarorik sumatu?
-Zer sumatu behar dugu, dena normala izan da.
Momentu batez pentsatu nuen dena amets bat izan zela, baina eskuak
poltsikoetan sartu nuen eta iparrorratza miresgarria hartu nuen,
begiratu nuen eta atzealdean jartzen zuen:
Mikel eta Oihanerentzat, zuen Raitmundoko lagunak eta
herritarrak.
Hau ez da amets bat izan, errealitatea zen.
AMAIERA

14. Famarantz
Zure ametsak jarraitu eta egun batean egia bihurtuko dira. Espero dut
egindako ipuina zure gogokoa izatea. Musu bat Maider, Nagoreren partetik
Ba nengoen ohean etzanda, baina nire ama deitu zidan gozaltzera jaitsi
behar nintzela esanez. Arropa jantsi eta behera jeitsi nintzen. Mahaian
zerealak , esnea, zukua, opiltxoak, tostadak mermeladarekin etab....
zeuden. Egun arrunt baterako oso gozari gozoa. Gozaltzen nengoen
bitartean , telebista pistu nuen. Kasualitatez Hannah Montana
agertzen ari zen entrebisten programa batean.
Hain polita zegoen bere soineko gorriarekin.

15. Eta gainera bi pertsonalitate dauzka.
Eta disko asko egin ditu.
Baina ez bakarrik diskoak , filmak ere egin ditu.

16. Hain perfektua zenez inbidia handia ematen zidan.
-Baina ni ez naiz gutxiago izango, egun horretatik aurreara famatua
esango nintzela proposatu nuen ni baitan. Eta arro- arro esan nuen:
-Maider deitzen naizelako, famatua izango naiz, jende guztia
maitatuko naute.
Horduan,arropaz aldatu, mikro bat hartu eta abestiak sortzen hasi
nintzen hondartzan.Baina ez bakarrik abestiak, ere abestiak hobeto
gelditzeko dantzak eta nire signatura. Seguraski famatua egiten
naizenean asko erabiliko nuelako. Dantzari on batzuei deitu eta nire
dantzak irakatsi nizkien. Beraiek egun horretatik aurrera nire
dantzariak izango ziren. Etxera bueltatu nintzen, Egongelara sartu eta
telebistan zer ematen zuten ikustera joan nintzen. Programa bat
ikusten ideiak etorri zitzaizkidan burura.
Programa Disney Channel deitzen zen.
Bertan disko bat grabatzeko aukera izateko sosketa bat azaltzen zen.
Segituan agertzen zen telefono zenbakia markatu eta sosketa irabazi
nuen. Egun batzuk barru diskoa grabatu nuen, eta telesaio guztietan
agertzen nintzen. Kontzertuak egiten nituen hondartzan, posterrak
nituen, nire signatura berria erabili behar nuen, diru asko irabazten
nuen etab... azkenean, famatua izatea lortu nuen. Segituan disko
gehiago irabazteko esan zidaten. Hannah pertsonalki hitz egitera.

17. oso aserreturik zegoen ni bera baino famatua nintzelako. –Baina zu
ze uzte duzu egiten duzula nire jendea kentzen. Ni zu baino famatua
naiz eta izango nahiz beti. Zu nahi baduzu nire atzekoa izan. Ez zara
eltzen nire taloietara.
Diskusioa eta gero,nire etxeko atea gogor jo eta joan zen.Neska hori
munduko bakarra zela pentsatzen zuen.Horregaitik bere argazki bat
hartu, marrazki batzuk egin bere gainean eta diana moduko bat egin
nuen dardo eta guztiz.
Gero hondartzara joan nintzen. Jendez beteta zegoen. Neska berri bat
multitudearen erdian zegoela konturatu nintzen. Jendea neskaren
izena ohiukatzen zuen denbora guztian. Jessica zuen izena. Biztanle
guztiak berataz hitz egiten zuen. Oso polita zelako.Bere aita aktore
famatu bat zen. Hondartzara zetorren film bat grabatzeko. Ez nuen
ikusten nuena zinesten, oso oso aserreturik nengoen.
-Baina zergatik niri, ni bera baino polita naiz, begi urdin- urdinak ditut,
edozein neska ni bezalakoa izan nahiko luke. Eta justu momentu
honetan etorri behar da neska zistrin haauuuu!!

18. Esan nuen oso altu, biztanle guztiek buelta eman eta ni insultatzen hasi
ziren. Ni korrika,Hannah deitu nuen berarekin hitz egiteko. Barkamena
eskatu nion mila aldiz, eta bera segituan barkatu zidan dena, berriz ere
lagunak egin ginen, famatuak ez ginen izango,ez, baina munduan
garrantsitsua den zerbaitz geneukan , amistatea. Egun horretatik
aurrera lagun oso honak gara, nobio os polit batzuk ditugu eta bizitza
oso on bat. Zergatik nahiko dugu gehiago ???? Jessica famatua egin zen
bai, baina guk lagunak ginen, eta hori garrantzitsuagoa zen,
fama edozein egunean amaitu al da, baina amistatea ez.
Peter espazioko gerlaria eta harri
sakratua

19. Ainhize, espero dut nire ipuina gustatzea DBH 1. mailara heltzen zarenean eta
ipuina egitea tokatzen zaizunean, nitaz gogoratzea. Besarkada handi bat.
Kimetz
Bazen behin Peter izeneko espazioko gerlari bat. Bera eta bere
neskalaguna etorkizunean bizi ziren, espazioan hain zuzen ere. Peter ia
beti mundua zabaltzen zegoen eta horregatik ezin zuen bere
neskalagunarekin, Tiara izenekoa, egon. Peterren lagunik hoberena Jack
zen. Jack pixka bat arraroa zen baina Peterrek ez zion garrantzi
handirik ematen. Egun batean etxean zegoelarik, bere base sekretuko
alarma bat ari zen jotzen. Alarma horrek esan nahi zuen mundua
arriskuan zegoela eta ez bazuen zabaltzen mundua desagertuko zela
berarekin batera. Peter oso azkar bere gauzak hartu eta ordenagailuari
galdetu zion:
- Ze garaitara joan behar dut eta zer gertatu da?
- Ordenagailua: - Antzinarora joan behar duzu, konkretuki
“Jurazikora” harri sakratua berreskuratzera. Norbaitek lapurtu du
eta harri hori esku txarretan jausten bada, ez dakit zer gertatuko
litzateke.
Orduan, Peter bere denboraren makinan sartu eta 3.000.urtera kristo
haurretik joan zen. Jurazikora heldu zenean denboraren makinatik bere

20. tramankuluak hartu zituen eta horietako bat denboraren GPSa zen. GPS
hori gauzak aurkitzeko balio zuen (adibidez: harri sakratua). Harri
sakratua bilatzen zegoen bitartean bere arbasoarekin aurkitu zen. Bere
arbasoa oso harrituta geratu zen, zeren ez zuen inoiz ere imajinatuko
bere etorkizuneko arbasoa ikusiko zuenik. Peter bere arbasoari zer
gertatzen zen azaltzerakoan biak harri sakratuaren bila joan ziren. Harri
sakratua aurkitu zutenean Peter konturatu zen harri arraro hori lapurtu
zuena bere lagun hoberenaren arbasoa izan zela (Jack). Gero Jackekin
borrokatu ondoren harri sakratua jauretxera edo tenplura itzuli eta gero
hantze bertan konturatzen da harri sakratua dagoela eta ez ba zuen
konpontzen espazioko lerro denboralea apurtuko zela eta iragana,
orainaldia eta etorkizuna nahastuta geldituko zirela eta horren aldaketa
unibertsoa Lurra barne lehertuko zuela. Harri sakratua apurtuta gutxi ez
balitz, erdi aroko harri sakratua berriro lapurtu dute. Baina lehenengo
saiatu behar da lehenengoa harria konpontzen.
Etxera bueltatzen zihoala bere denboraren makinan gauza oso arraro
bat ikusi zuen: liburu oso arraro eta zahar bat aurkitu zuen. Etxera

21. heldu zenean liburua irakurtzen hasi ondoren gauza oso interesgarri bat
ikusi edo irakurri zuen: “harri sakratua gauzak konpontzeko edo
sendatzeko ahalmena du”. Momentu horretan iruditu zitzaion
lapurtutako harria berreskuratzen bazuela beste harria konpondu ahal
zuela eta horrela mundua salbatuko zuela. Erdi arora heldu zenean erdi
aroko bere arbasoarekin aurkitu zen, orduantxe Jurasikoko Peterra, Erdi
aroko Peterra eta espazioko Peterra harri sakratua salbatzera joan
ziren, Peterren GPSa apurtuta zegoenez eta ez ziren gogoratzen non
zegoen denboraren makina ezkutatuta espaziora joateko eta GPSa
konpontzeko Erdi aroko zientifiko famatua Protochof Maisua
izenekoarengana joan ziren. Bilatu, bilatu eta bilatu zuten eta baina ez
zutenez aurkitu Protochof Maisuaren gaztelu madarikatua, amore eman
zuten, baina ez zituztenean ia esperantzak Protochof Maisuaren
gaztelua aurkitu zuten. Guztiak oso harrituta geratu ziren, zeren leku
artatik edo horretatik 10 bider pasatu ziren eta ez zuten ikusi.
Gazteluan sartu bezain laster Protochof Maisua ikusi orduko galdetu
zioten:
- Protochof Maisua zergatik ez dugu ikusi gaztelua hemendik 10
bider pasatu bagara?
Eta maisua:
- Nire gaztelua sorginduta dagoelako, bakarrik ikusten da
pertzonaren bat etsitzen denean edo amore ematen duenean.
Peter eta bere lagunak:
- Protochof maisua, zure laguntzaren beharrean gaude, gure GPSa
apurtu zaigu eta zuk konpontzea behar dugu.

22. Maisua baietz esan ondoren lanean jarri zen, material asko behar
zituenez Peter eta bere lagunei materialen bila bidali zituen dragoiaren
kobazulora!!!. Peter dragoiaren kobazulora heldu arte egun bat pasatu
zen eta erdi aroan etorkizuneko tramankuluak, animaliak … agertzen
hasi ziren: Kotxe- hegalariak, telebistak, DSak… Peter dragoiari
materialak eskatu zizkion eta baiezkoa esan zion sorginaren edari edo
edabe miresgarria lortzen bazioten. Eta Peter:
- Zertarako balio du edabe miresgarri hori?
Dragoia:
- Edabea da katarroa kentzeko.
Hori entzun eta gero Peter eta bere lagunak oso azkar joan ziren
sorginaren gaztelura denbora agortzen edo bukatzen ari zelako.

23. Sorginaren gaztelura heldu bezain laster sorginari edabea eskatzerakoan
sorgina esan suen:
- Bai, baina salbuespen batekin: zuk (espazioko Peterra) musu bat
ematen badidazu ahoan.
Peter baiezkoa eman zion, sorgina asko alaitu zen. Peter sorginari
musua ematerakoan, Peter esan zuen:
- Mesedez eman edabe miresgarri ori orain, munduaren iraupena
edabe miresgarri orretan dago.
-
Sorgina edabea eman eta gero Peter oso azkar joan zen izkina batera.
Dragoiaren gaztelura eltzerakoan, erdi aroa ia guztiz aldatuta zegoen!!!
dragoiari edabea emandakoan han kobazuloaren ondoan botata zegoen
eskorga bat hartu, eta Protochof Maisuaren gaztelura ziztu bizian joan
ziren. Protochof Maisuari materialak emandakoan 30 minututan
konpondu suen Peterren GPS arraro hori. Protochof Maisua GPSa
konpontzen bukatutakoan, Peterri eman eta Peter eta bere lagunak
harri sakratua salbatzera joan ziren. GPSari esker harri sakratua non
zegoen tokira oso azkar heldu ziren, hantxe bertan Peter eta bere
lagunak oso harrituta geratu ziren: zeren harri sakratuaren lapurra
etorkizuneko edo espazioko Jack- a izan zela!. Peter oso harrituta

24. geratu zen, ez zuelako espero bere lagun hoberena lapurreta guztien
atzean egongo zela.
Beranduago Peter esan zuen:
- Jack itzuli harri sakratua mesedez ez dut zurekin borrokatu nahi.
Eta Jack:
- Harri sakratua nahi baduzu nire aurka borrokatu beharko duzu.
Jack borroka hasi bezain laster Jurasikoko dinosauroak eta erdi aroko
xaldunak deitu zituen bere ondoan borrokatzeko. Jack ez zekiena Peter
ere zeuzkala lagun berriak zituela( Arbasoak, Protochof Maisua, Dragoia
eta Sorgina) Borrokan sartu bezain laster Protochof maisua bere
esperimentuekin borrokatu zen, dragoia sua botatzen eta sorgina
sorginkeriak botatzen hasi ziren. 2 ordu beranduago Peter eta bere
lagun berriak borroka irabazi zuten, Peter Jack giltzaperatu zuen eta
apurtuta zegoen harri sakratua konpondu ondoren harri bakoitza bere
tenplura eraman zituen. Azkenean Peter mundua berriro salbatu zuen,
eta bere lagun berriekin espaziora joan ziren festa handi bat egitera.

25. Otsoaren kasua
Beldurrezko ipuinak gustatzen zaizkion LHko ikasle azkarrenarentzat ,
Aitorrentzat, DBHko Julenengandik
Bazen behin, herri txiki batean ,ume bat, bere izena Xabier zena.
Xabier 12 urteko ume bat zen.Xabier izaeraz oso alaia eta jatorra zen
baina... pixka bat beldurtia.Xabierren lagun mina Jone zen.Jone neska
oso jatorra zen eta asko gustatzen zitzaion egun guztietan Xabierrekin
elizara joatea ama-birgiñari otoitz egitera.Jonek eta Xabierrek behi bat
zuten bere baserri txikian, behia Milka deitzen zen.Xabier egun
guztietan joaten zen Milka ikustera,eta beti ekartzen zion bere biberoia

26. esnearekin.
Egun batean Xabier Milka ikustera joan zenean, hilda aurkitu zuen,burua
falta zitzaion eta hainbat aginkada zituen tripan.Xabierrek Milka ikusi
zuenean azkar azkar joan zen Joneren etxera.Xabierrek Joneri
gertatutakoa kontatu zion eta Milka hilobiratu zuten.
Hurrengo egunean Xabier eta Jone herri guztiari kontatu zioten gertatu
zena eta herria ikaratuta zegoen, inor ez zen ausartzen kalera
irteten.Xabierrek herriko soldadu guztiak deitu zituen gaupasa
egiteko.Gaua pasatu zenean, Xabier kalera atera eta soldadu guztiak
hilda ikusi zituen, denak bururik gabe.Jone kalera irten zenean bere
atearen aurrean soldadu bat ikusi zuen bururik gabe,hildakoari buelta
eman zionean, zintzilikari bat zuen,hori ikusi zuenean berehala jakin
zuen bere aita zela,Jone eta bere amak, Xabierrekin, Milka lurperatu
zuten leku hilobiratu zuten Antonio(Joneren aita). Egun oso tristea izan
zen herri guztiarentzat.
Bi egun pasatutakoan, herriak berriro bere alaitasuna hartu eta festa
handi bat egin zuten hildakoen ohorez.Festa bukatu baino lehen, soinu
batzuk entzun ziren, denak korrika joan ziren beraien etxeetara eta
bat-batean otso handi bat atera zen zuhaitzetatik,Xabierri hoska egin
ostean, Jonek sastakaia bihotzean sartu zion, berehala herritarrak
beraien etxeetatik kanpo atera ziren.Otsoa hilda ikusi zutenean, herriko
pertsona txiro batek esan zuen
-Zergaitik ez dugu eramaten otsoa herriko plazara hor denok
batera,otsoa erretzeko.Denok baietz esan eta otsoa herriko plazan erre

27. zuten amorruz, Xabier izan ezik.
Xabier etxean zegoela, konturatu zen otsoaren aginkada,tripan ez
zuela,berehala kontatu zion gertatutakoa Joneri. Jone harriturik
zegoen, baina susmatzen zuen Xabier otso batean eraldatuko zela ilargi
betea ateratzen zenean.
Jonek Xabierri pentsatsen zuena kontatutakoan, Xabierrek hauxe esan
zuen.
- Jone, baina gaur ilargi betea da, zer egiten dut?-Jonek Xabierri bere
etxean geratzea ezan zion.Gauean Xabier ohetik altzatu zenean ilargiari
begiratu eta gorputz guztietatik ileak ateratzen hasi zitzaizkion, hortz
handiak eta zorrotzak eta mokodun belarriak ere... mounstro bat
zen.Xabier etxetik atera eta herri guztia esnatu zuen.Xabier txiro bat
ikusi eta burua kendu zion, bere aurrean jartzen ziren pertsonak hiltzen
zituzten.
Hurrengo egunean mundu guztia Xabier hiltzera joan zen.Xabierri ez
zitzaion inporta jendea bera hiltzea eta plaza erdian jarri eta zaztaka

28. bat zeharkatu zuen bihotzetatik. Jonek Xabier ikusi zuenean bere
gainean jarri,eskua eman eta ezpata handi batekin gurutzatu zen bera
eta Xabier, hor biak hil ziren eta herria konturatu zenean gertatutakoa
plazara joan eta ez zeuden Xabier ez Jone bakarrik ezpata ageri
zen une hartan.

29. Futboleko partida
Espero dut ipuin hau zure gustukoa izatea eta irakurtzean zu identifikatzea.
Besarkada bat. Ane
Egun eguzkitsu batean, baziren Bilboko plazan Asier eta bere lagunak.
Asier 7 urteko mutikoa zen, ile beltzarekin eta ez oso altua. Futbolean
jolasten ari ziren. Bat- batean June izeneko neskatxo alai batek galdetu
zion ea zergatik ez zuen jolasten Athletic-eko taldean, eta Asierrek
erantzun zion, ''bere lagunek ez zutelako jolasten''.
Neskatxoak ez zuen ezer ulertu, zeren bere lagunek bai jokatzen
zuten. Juneri iruditu zitzaion mutilak ez zekiela bere lagunek jolasten
zutela eta esan zion. Asier harriturik joan zen bere lagunei galdetzera

30. ea egia bazen, eta bere lagunek esan zioten baietz, egia zela. Unaik
esan zion egun horretan bertan eman behar zuela izena, eta arratsalde
horretan entrenatzailearengana korrika joan zen galdetzera ea jokatu
ahal bazuen talde horretan. Entrenatzaileak, ez zela bat ere ona, esan
zion ezetz. Hori entzundakoan etxera joan zen, ezer ulertu gabe.
8:30ean bere ama etorri zen lanetik. Afaria prestatu zuen eta Asier
oheratu zen. Ohean zegoelarik, pentsatu zuen bihar joango zela, berriro
galdetzera, entrenatzaileari.
Hurrengo egunean altxatu zen ohetik, gosaldu zuen eta Ikastolara joan
zen. Ikastolan zegoelarik bere lagunei esan zien, berriro joango zela
galdetzera. Bere lagunei, ondo iruditu zitzaien, eta Unaik esan zion
baietz esaten bazion entrenatzaileak agian Bermeotarren kontrako
partida jokatu ahal zuela. Asier pozik joan zen. Heltzean ikusi zuen ez
zegoela ume gehiagorik, orduan, entrenatzailearen bulegora sartu zen .
Hor zegoen, begi distiratsu horiekin galdetzen Asierri, ze demontre
nahi zuen. Asierrek esan zion taldean sartu nahi zuela, eta partida
jokatu. Entrenatzaileak, umore onarekin zegoelarik, esan zion baietz,
baina baldintza batekin, partida irabazi behar zuela. Asierrek, bai
esan, eta poz-pozik Bermeora joan zen. Seiak heldu, eta partida hasi,
zortziak heldu eta partida amaitu.

31. Markagailua 1-4 zegoen, hau da Asierren taldeak irabazi zuen. Urrezko
kopa handia jaso zuten Unairen taldekoek. Baina, partida ikusten ari
ziren bi gizon baila saltatu, eta Unairi kopa kendu zioten. Unai
harriturik gelditu zen eta Asierri esan zion. Asier lapurren atzetik joan
zen kopa hartzeko. Asirrek lapurrak harrapatu eta kopa berreskuratu
zuen. Toki seguru batean ondo gorde zuen. Entrenatzaileak eta
taldekoek eskertu zioten eta Asier lotsaturik eskerrak eman zizkien.
Denok arropaz aldatu ziren, polita jarri eta partida irabazi zutela
ospatzera joan ziren parke alderantz. Han txirristetan jolastu eta
txisteak kontatzen aritu ziren.
AMAIERA!!!!!!!!!

32. Olatz eta bere txirrin magikoa
Olatz, espero dut nik egin dudan ipuina zure gustukoa izatea, agur bero bat.
Ivan
Gertakizun hau duela gutxi gertatu zen Bizkaiko herri batean. Dena hasi
zen Olatzek bere amari bizikleta berri bat eskatu zionean:
-Ama, erosiko didazu bizikleta berri bat?
-Ongi da, joango gara zu eta bihok bihar azokara eta txirringa merke bat
badago erosiko dizut.

33. Hurrengo egunean joan ziren Olatz eta bere ama azokara bizkleta berri
bat erostera, orduan denda txinatar baten aurrean pasatzean Olatzek
esan zion bere amari:
-Ama, bizikleta hori nahi dut!
-Ea ba, ikusiko dugu nolakoa den.
Gelditu ziren ikusten eta amari bizikleta polita eta ona iruditu zitzaion
eta gainera merkea, bakarrik balio zuen 99 euro. Berehala erosi zuten
eta etxera joan ziren.
Bazkaldu orduko Olatz joan zen bere bizikleta berriarekin bera bakarrik
paseotxo bat ematera.Trankil-trankil zegoen bere bizikleta berriarekin
baina bere bizikletaren txirrina jotzean, zas!! Dena aldatu zen bat-
batean, oso arraro zen dena, kotxeak zaldiez tiratutako gurdiak
bilakatu ziren. Orduan Olatzek esan zuen:
-Non nago? Zer demontre gertatu da?
-Jainko bat da, zerutik jausi da- oihukatzen zuen jendeak harrituta.
Olatzek ez zuen ezer ulertzen. Jendeak Olatz harrapatu eta erregearen
jauregira eraman zuten. Erregeari eskatzen zioten jainko bat zenez
tronuan egon behar zela. Erregeak ez zekien zer esan eta esan zuen:
-Ongi da, ongi da momentuz ez da izango erregina baina ni hiltzen
naizenean nire alaba izan beharrean tronuan egongo dena bera izango
da .

34. Une hartatik aurrera Olatz egon zen egun guztietan jauregi horretan
sartuta irten gabe, asper-asper eginda eta gainera ez zekien nola txirrin
simple bat ikutuz gauza hauek gertatuko zirela.
Erregearen alaba berari enbidia zion eta kostata edo ez olatzez libratu
nahi zen.
Erregearen alabak plan bat egin zuen: hartu zuen pozoi txar bat eta
Olatzen edariari bota zion eta jauregian zegoen morroi bati esan zion:
-Hartu eta eraman hau olatz printzesari.
Mutilak hauxe hartu eta olatzi eraman zion, baina olatz triste eta
ezertarako gogorik gabe zegoenez esan zion ezetz, orduan morroiak
edan zuen eta seko jausi zen lurrera. Gertakizun hori erregearen
aurrean gertatu zen justo momento hartan joan zela Olatz
ikustera.Erregea haserretuta joan zen bere alabarengana momentu
horretan jauregian guztiak zeuden urduri eta urduritasun hori
aprobexatuz Olatz eskapatu zen jauregitik bere bizikleta hartzera bere
amarekin itzultzeko. Lortu zuen eskapatzea eta hartzea bere bizikleta
orduan timbre berriz jo zuen eta, zas! berriz bere herrira bueltatu zen.
Etxera itzultzean amak kezkatuta esan zion:
-Non demontre ibili zara? Ez dizut berriz zu bakarik ateratzen utziko!
Baina olatz oso pozik zegoenez bere etxean berriz zegoelako, ez
zitzaion axola bere amaren errieta. Hori bai ez zuen berriz txirrin
madarikatu hori ikutu egin.

35. Soldadua eta printzesa
Nire hirugarren mailako lagunentzat, Eider eta Maria.
Musu handi bat. Adrián
Duela urte asko bazegoen Sabrina deitutako
printzesa polit bat, alaia eta dibertigarria
zena. Ile beltza,begi urdinak eta komarkako
mutil guztiak bere atzetik joaten ziren. Oso
konfiatua zen eta oso erraz engainatzen
zuten. Bera bere aitarekin (erregearekin)
gaztelu handi eta eder batean bizi zen.
Gazteluak 9 dorre zeuzkan, 101 logela,
bakoitza bere neskarekin eta 52 komun.
Sabrinaren familia komarkako aberatsena

36. zen, beraz, pretendiente asko zituen, baina printzesak bere benetako
amodioa aurkitu nahi zuen.
Bazegoen horko itsusi eta petral bat guztia berarentzat nahi zuena,
komarka menperatu nahi zuen, baina, ez
zekien nola. Printzesak bere gazteluan
festa bat eman zuen udaberria hasi zelako,
orduan, horkoak aprobetxatu zuen eta
printzesa bahitu egin zuen eta mendian
zeukan palaziora eraman zuen. Erregeak
hau entzundakoan 500.000.000 $-ko saria
jarri zuen bere printzesa maitea
berreskuratzen zuenarentzat. Mila eta mila
soldadu aurkeztu ziren, baina, batzuk noren
aurka borrokatu behar zuten entzundakoan
etxera bueltatu ziren. Geratu ziren ia
guztiak horkoak hil zituen eta etxera bueltatu zirenak mezu batekin
itzuli ziren: “Ez banauzu errege izendatzen, zure alaba hilko dut eta
gero zu, eta etortzen den edonor”. Lutoan jarri zuen erregeak komarka
hil zirenen omenez. Erregeak inor ez zela aurkezten ikustean, saria igo
zuen eta gainera bere alabaren eskua eskaini zion berreskuratzen
zuenari.
Edwar izeneko soldadu bat etorri zen bidaia oso luzea eginez.Ile motza
eta beltza zeukan, begi marroiak eta altua
eta indartsua zen, eta printzesa
berreskuratzeko gogoak zeuzkan. Hurrengo
goizean bertan hasi zuen horkoaren
palazioarako bidaia. Ezpata eta eskudoa

37. bakarrik zeukan, eta zaldi bat, arina eta bizkorra. Gaztelura heltzean
Edwarek Horkoari esan zion:
_Emadazu printzesa, edo bestela…
–Edo bestela zer egingo didazu? -bat-batean moztu zion Horkoak.
_Hil egingo zaitut-esan zuen Edwarek
Orduan horkoak barrezka esan zuen-zuk ni hil, jajaja!
Horkoarekin borrokatu eta hil egin zuen,
gainera printzesa berreskuratu zuen eta
esan zion:
_Eskerrak eman nahi nizkizun
salbatzeagatik.
_Ez dago zergatik-esan zion Edwarrek-Orain
zure aitarengana joango gara eta
biharamunean helduko gara, nire kalkuluen arabera.
_Nola deitzen zara?-galdetu zion sabrinak
_Ni Edwar deitzen naiz- erantzun zion Edwarrek
_AH! Edwar, ze izen hain polita- esan zuen sabrinak.
Erregearen gazteluaren bidaian maitemindu ziren. Gau batean bat-
batean enperadore batek enboskada bat egin zien. Enperadoreak nahi
zuena hau zen: printzesarekin geratu, erregeari eman eta dirua lortu
eta printzesarekin ezkondu.
Baina Edwar esnatu zenean baso batean zegoen eta ez zekien zer egin.
Orduan gizon bat aurkitu zuen eta galdetu zion norako bidea hartu
behar zuen. Gizonak esan zion azti bat zela, Merlinen lehengusua, eta

38. Marlon deitzen zela orduan esan zion bere etxean hauts batzuk zeuzkala
eta nahi bazuen tokiraino helduko zirela. Edwar Marlonen etxera joan
zen eta hautsak botatzean,plas!
Enperadorea zegoen tokiraino
heldu zen. Lepotik hartu zuen
eta esan zion:
_Emadazu printzesa oraintxe
bertan.
_Ez- erantzun zion enperadoreak.
_Ez badidazu ematen borrokatu
beharko dugu-esan zion
Edwarrek.
_Noski, niri borrokak gustatzen
zaizkit. Jarri ordua eta lekua eta hor egongo naiz-esan zion
enperadoreak.
_Biharko arratsaldean orain gauden lekuan-esan zuen.
_Noski hemen egongo naizela-esan zion enperadoreak.
Edwar oso gogor hasi zen entrenatzen. Borrokarako ordua heldu zen,
euria hasi eta borroka ere bai. Oso berdinduta zeuden, baina, bat-
batean enperadorea distraitu eta Edwarrek aprobetxatuz ezpata
bihotzean sartu zion.
Azkenean Edwarrek Sabrina printzesa erregeari eman zion eta soldadua
eta printzesa ezkondu egin ziren eta poza handiarekin bizi egin ziren.

39. Baserriko futbola
Kaixo, nire hirugarren mailako lagun maitia, Iker. Espero dut egin dudan
ipuina zure gustukoa izatea, ipuina asmatu dut zutaz gogoratzen.
Musu handi bat. Zure laguna Ane
Duela urte asko nekazaritza garaian, baserri txikienetako batean... Iker
izeneko mutikoa bizi zen. Bai zen alaia Iker, 19 urte zituen, ile laua eta
marroia zeukan eta begi berdeak. Bere azala beltzarana zen. Ikastolan
nahiko argia eta azkarra zen. Etxean oso alaia zen, batzuetan
burugogorra, baina gorroto zuena zen aitaren errieta jasatea. Bere
eginkizunetako bat zen baserria landu eta zaindu. Baina gehien
gustatzen zitzaiona eta maite zuena zen futbolean jolastea.

40. Udaberriko egun eguzkitsu eta bero bat zen, eta Iker
egunero bezala bere baserrian zegoen lurra lantzen.
Baserriko ortuan denetarik zeukan: uhazak, tomateak,
patatak, azenarioak, piperrak, tipulak, porruak… fruta asko
ere bazituen: laranjak, bananak, madariak, sagarrak,
meloiak, marrubiak, gereziak… baina guztiak kalitate oneko eta
zainduak. Ortuan zegoelarik esaten zion aitak semeari:
Zelan guztia? Ondo? - aitak galdezka.
Bai - erantzuten zuen Ikerrek - oso ondo!!
Eta ezer gehiago esan gabe Ikerrek lanean jarraitzen zuen. Bere aita
Joxepe deitzen zen eta zahartzoa zen, 56 urte zituen, eta arnas-
aparatuan problematxo bat zeukan, beraz ezin zen asko mugitu,
horregatik egiten zuen lan guztia semeak. Ordu batzuk pasatu eta gero,
bere lagunak Anton eta Mikel etorri ziren, heldu bezain pronto
Ikerrengana hurbildu ziren galdezka:
-Kaixo Iker!! - Antonek eta Mikelek.
-Kaixo! - Ikerrek.
-Zer gaur futbolera zatoz? - lagunek.
-Ez ortua landu behar dut… - Ikerrek.
-Utzi guztia eta etorri gurekin gero jarraituko duzu - lagunek.
-Ongi da!! - Ikerrek.
Etxetik ateratzen zegoela zerbaitez konturatu zen. Bere
aita leihotik begiratzean ez zuela inor ikusiko; baina Iker
oso azkarra zenez, panpina bat utzi zuen lurrean . Orduan

41. oso pozik eta alai etxetik atera zen bere lagunekin. Athletic-eko zelai
zaharrera abiatu ziren lagunak. Heldu bezain pronto jolasten hasi ziren,
han mutiko batzuekin aurkitu ziren eta bi taldeek torneo bat jolastu
zuten.
Torneoa jolasten zeuden bitartean baserrian aita leihora atera eta
galdetzen hasi zen:
-Zelan guztia? Ondo? - Aitak.
Baina ez zion inor erantzuten eta berriro galdetzen zuen:
-Zelan Iker, guztia ondo? - berriro aitak.
Ez zuenez inor erantzuten, aita jaitsi egin zen eta ortuan… konturatu
egin zen han zegoena panpina bat zela. Segituan Iker etorri zen eta aita
itxaroten zegoela konturatu zen. Eta esan zion aitak:
-Zeeer? - Aitak.
-Emm kaixo aita - Ikerrek.
-Zigortuta zaude!! - aitak haserre.
-Bale, ondo da… - Ikerrek.
Guzti hau entzun orduko bere logelara zigortuta joan zen Iker. Eta alai,
nahiz eta zigortuta egon, lehen jolastutako torneoan pentzatzen hasi
zen.
Hurrengo eguna heltzean baserrira abiatzerakoan ilana pilatuta zeukala
konturatu zen: aurreko zein egun horretako lana egin beharko zuen.
Une hartan atea jo zuten, bere lagunak Anton eta Mikel ziren. Biak
bazetozen galdezka:
-Zer? Ba zatoz gaur? - Lagunek.

42. -Ez, ezin dut atzoko eta gaurko lana daukat egiteko eta gainera
zigortuta nago - Ikerrek - baina, sartu zaiztezte!
-Ongi da! - lagunek.
Mikelek lan guztia ikusi orduko ideia bat eduki zuen, biek lagunduko
ziotela hortuarekin azkarrago bukatzeko.
-Ongi da!! - Ikerri ideia ona iruditu zitzaion.
-Guztiak batentzat, eta bat guztientzat! - hiru lagunek oihuka.
20 minutu pasa ziren eta hiruren artean lan guztia bukatu zuten.
Lan guztia bukatuta, pentsatzen hasi ziren futbolera nola jolastu handik
atera gabe. Bat-batean Ikerrek idei bikaina eduki zuen:
-Zer? Kontaiguzu! - Mikelek.
-Futbolera hemen jolastu ahal dugu - esan
zuen Ikerrek pozik.
-Bai? Nola? - Antonek.
-Etxeko beste aldean zelai libre, berde eta handi bat daukagu -
Ikerrek.
-Ongi da! - lagunek.
Futbolera jolasten pasatu zuten arratsaldea.
Orduz gero egun guztietan hiru lagunak hortua landu eta gero etxeko
beste aldera joaten ziren futbolera jolastera, etxetik atera gabe eta
aita haserretu gabe.
AMAIERAAAA!!

43. Dragoiaren astakeriak
Andoni, espero dut nire ipuina gustatzea, eskerrik asko ipuina irakurtzeagatik.
Nik ipuina irakurtzen duzun bakoitzean nitaz gogoratzeko egiten saiatu naiz.
Nahiko nuke DBH 1. mailara heltzen zarenean nik baino ipuin hobeagoa
egitea. Aio, beste baterarte. Andoni maitea, zu bai ikasle zintzoa. Ethan
Bazen behin duela asko ume bat,12 urtekoa Muiños izenekoa, ozeano
barearen erdian itsasontzi handi eta beltz batean nabigatzen ari zela
bere aita eta tripulazioarekin.

44. Halako batean, Muiños gaixoa pilotarekin jolasten zegoenean uretara
jausi zen eta santamen batean desagertu zen.A ze zorte txarra!
Itxasontziko inork ez zuen ezer ikusi. Baina beste bizidun ezezagun
batek bai ikusi zuen: dragoi oso handi eta gorri bat. Animalia Muiños
erreskatatzen saiatu zen baina ez zuen ezertarako balio, dragoia oso
zaharra zen eta ez zuen indar askorik. Orduan biak itotzen hasi
ziren.Oso zorte handia eduki zuten bapatean hil baino lehenago izurde
polit eta urdin batzuek erreskatatu zituzten. Baina hor ez zen guztia
amaitu, bat-batean dragoiak oxigenoa hartu eta bi izurde adoretsuak
erre zituen, eskerrak eman beharrean.

45. Horrela, Muiños itxasontzira igo eta bere aita indartsuari esan zion
gertatzen ari zena .Umeak esan zion aitari:
-Aita, uretara jausi naiz eta dragoi batek ikusi nau eta erreskatatzen
saiatu da, baina ez du lortu. Orduan izurde batzuk ikusi eta erreskatatu
gintuzten. Baina dragoiak eskerrak eman beharrean izurdeak erre
zituen.
-Beno ba nik arkua hartuko dut eta dragoia ehizatuko dut.
-Mila esker, aita.
Geroago aitak arkua hartu eta dragoia ehizatu orduko ura ahotik sartu
zitzaion dragoiari ito arte. Orduantxe izurdei erredurak kendu
zitzaizkien eta pozik amaitu zuten. Hori bai, guztiak, dragoia izan ezik!

46. HORRELA EZ BAZAN SAR DADILA
KALABAZAN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

47. Ainhoa detektibea
Ainhoarentzat, gogo handiz egin dudala eta espero dut asko gustatzea. Musu handi bat.Janire
Istorio hau duela gutxi gertatu zen. Ainhoaren istorioa da. Ainhoa 8 urteko neskatila bat
zen. Altuera normala zeukan, ile marroia eta begi marroiak zituen. Ainhoari kirola egitea
gustazen zitzaion, irakurtzea eta margotzea. Baina gehien gustatzen zitzaiona hilketak
burutzea zen. Gainera oso ona zen horretan oso argia zelako. Ainhoak oso lagun onak
zituen, bera oso bihotz onekoa eta barregarria zelako, eta ez zelako inorekin sartzen.
Ainhoa Santurtziko herrian bizi zen bere gurasoekin.
Egun batean Ainhoa etxean zebilela telebista ikusten, bat-batean albisteetan entzun
zuen:
“Gaur goizean hilketa bat egon da Santurtzin. Jose Iturralde bere etxean zegoela
hiltzailea etorri da eta hil egin du, oraindik poliziak ez daki ze erlazio eduki dezakeen

48. gizon honek hiltzailearekin, baina poliziak esan du kontuz ibiltzeko kaleetan.” Hori
entzun eta Ainhoa korrikan irten zen etxetik. Hilketa egon zen etxera joan zen, arraroa
iruditu zitzaion, ez zegoelako poliziarik, orduan Ainhoa hilketaren etxera sartu zen, ez
zegoen inor, bakarrik odola eta zuriz margoturiko gizon baten irudia,
seguru aski poliziak eginikoa. Bat-batean norbait sartu
zen etxean, Ainhoak polizia zela pentsatu zuen baina
ez, gizon altu bat zen, oso argala eta begirada gaixtoa
zeukan. Ainhoa izuturik zegoen, orduan esan zion
gizonak:
-Kaixo polit hori, zer egiten duzu hemen? Badakizu zer. Ez zait inporta, ni gizon honen
hiltzailea naiz, eta ez dut nahi inork jakin dezan ni izan naizela gizona hil duena, orduan
hiltzailea naizela dakizunez, hil beharko zaitut. Pena da hain txikia den neska bat
hiltzea, baina horrela da bizitza, batzuentzat txarra eta beste batzuentzat ona.
Hiltzaileak Ainhoa hartu zuen eta negarrez hasi zen. Berak ez zuen hil nahi. Orduan
polizia batzuk agertu eta hiltzailea lurrera bota zuten, hiltzaileak Ainhoa solte utzi zuen
eta gizon lodi bat agertu eta esan zuen:
-Banekien zu zinela honen atzetik zegoena. Gizon bat hil duzu baina ez duzu neska hau
hilko, zure bizitza osoa kartzelan pasatuko duzulako.
Beste poliziek hiltzailea hartu zuten eta hiltzailea oihukatu zuen:
-Zu, zu ez zara nitaz libratuko hain erraz, kartzelatik ateratzen naizenean hilko
zaitut!!!!- Azkeneko hori entzun zuenean Ainhoa oso beldurturik zegoen, baina gizon
lodia etorri zen, polizi burua zen, eta Ainhoari esan zion:
-Tranki, ez zaizu ezer gertatuko, hori kartzelan egongo de denbora luze, eta ateratzen
bada noizbait ez da zutaz gogoratuko.
Orduan Ainhoa lasaiago sentitu eta etxera bueltatu zen.

49. Egun batzuk geroago hiltzailea kartzelan zegoen pentsatzen ea nola ihes egingo zuen,
orduan idei bat bururatu zitzaion...
Santurtzin, Ainhoa bere etxean zegoen lasai liburu bat irakurtzen. Bat-batean Ainhoak
zerbait entzun zuen sukaldean. Sukaldera sartu eta norbait ikusi zuen, Ainhoa hasieran
bere aita edo ama zela pentsatu zuen baina argiak piztu zituenean...
Hiltzailea zela konturatu zen eta Ainhoak esan zion:
Mesedez, ez egin ezer, faborez, oso gaztea naiz oraindik hiltzeko.
Baina hiltzailea bazirudien ez zuela bizirik uzteko asmorik, orduan eskua poltsikoan
sartu eta pistola bat atera zuen. Ainhoa lehen baino beldurtuago zegoen, ez zekien zer
egin, nora joan.
Hiltzaileak Ainhoa pistolarekin apuntatu zuen, baina ez zen konturatu lau polizia zituela
pistolekin apuntatzen.
Poliziek hiltzailea hartu zuten, etxetik atera eta polizi autoan sartu zuten. Polizi burua
Ainhoarengana hurbildu eta esan zion:
- Barkatu, gure errua izan de eta zu dena amaitu zela pentsatuz, begira
zer gertatu den, baina orain bai, ez zaizu gehiago pasatuko. Zin dagizut.
- Ainhoa eso pozik gelditu zen. Orduan polizi burua walkitalki bat eman zion Ainhoari,
zerbait gertatzen bazen beste batean, Ainhoak beraiei deitzeko. Ainhoa oso pozik
zegoen, bera beste hilketa batzuk burutu zituen , baina hori beste historia bat da.
AMAIERA

50. Mutil otsoa
Kaixo Arkaitz, Espero dut zuretzat egindako liburua zure gustukoa izatea eta
mutil otsoaren ipuin honekin nitaz beti gogoratzea. Musu handi bat, Bea
Duela urte asko, Euskal herriko mendi batean. Arkaitz izeneko mutil
batek, bere lagunekin jolasten zuen bitartean gaztelu baten leihotik
bere pilota sartu zen.
Arkaitzek bere adinerako altuera egokia zeukan, oso zintzoa, bihotz
onekoa eta esku zabala zen baina pixka bat gezurtia ere bai.
-Arkaitz, zuk bota duzu, beraz, joan zu pilotaren bila.-ezan zuen Manuk.
- Beno bale ...- erantzun zuen Arkaitzek pixka bat beldurtuta.
Orduan Arkaitz gaztelura sartu zen. Gazteluak barrutik kanpotik baino
beldur gehiago ematen zuen. Arkaitz pilotaren bila zegoen bitartean,

51. pilotaren jausiak entzun zuen, beraz soinuak entzun zituen gelara sartu
zen. Han ez zegoen pilotarik, bakarrik gela apurtu eta desordenatu bat.
Armairu polit bat ikusi zuen. kaxoi hartan begiratu zuen han ur bezala
zegoen, oso arraroa zen, Arkaitzek zerbait ikusi zuen armairuaren
barruan eta ukitu bezain pronto zerbaitek bere gainera salto egin zuen.
Mutikoaren gainean zegoelarik koska handi bat sentitu zuen. Animalia
beldurgarri horrek koska egin zion. Oso txarto sentitzen zen eta bere
etxera joan zen. Han bere ama eta ahizpa bat zeuden, familia aberatsa
zen.
-Arkaitz zer gertatzen zaizu? odoletan zaude!-galdetu zuen bere amak.
- Ba gaztelura sartu nintzen pilotaren bila, eta animalia arraro bat nire
gainera bota zen … esan zuen urduri.
-Zenbat aldiz esan behar dizut han ez sartzeko! Han nire ahizpa hil
zen!!- erantzun zuen oso haserretuta.
- Barkatu ama nik ez nekien … -esan zuen negarrez.
- Ea goazen zure aitaren ospitalera oso zauri itsusia da. -ezan zion bere
amak kezkaturik.
Han bere aita zegoen pertsonak sendatzen. Bere aitak zauri hori ikusi
zionean puntu batzuk jarri eta medizina bat eman zion. Hiru egun
geroxeago …
Ilargi betea zegoen. Arkaitz oso- oso txarto sentitzen zen. Bat-batean
ileak gorputz guztitik atera zitzaizkion. Mutil otsoa bihurtu zen! Beldur
handia zeukan, mutil otsoek filmetan oso gaizoak ziren eta bera bihotz
oneko pertsona zen. Une hartan gauza bat pentsatu zuen. Bera gizon
otso maltzurretatik babestuko zuen pertsonak, eta horrela gertatu zen.
Arkaitzi ez zitzaion gustatzen mutil otsoa izatea pertsona normala

52. izatea nahiago zuen, bere lagunek munstro beldurgarri bat zela
pentsatzen zuten baina barrutik beraien laguna zen. Handik egun
batzuetara. Bere logelan sorgin bat agertu zen. Sorginak berriz pertsona
normala izatea ala betiko otso mutila izatea eskaini zion. Arkaitzek
berriz pertsona normala izan nahi zuen eta horrela gertatu zen.
Normala zen! Baina ilargi betea zegoenean berriz mutil otsoa bihurtzen
zen. Mutikoa oso triste zegoen berak pentsatzen zuen bere gurasoek
gorroto ziotela baina ez, asko maite zituzten.
Sei urte geroxeago neska polit bat ikusi zuen kaletik oso pertsona ona
zirudien baina zerbait arraro zuen, beraz gauean espiatzera joango zela
pentsatu zuen. Bat-batean neska otsoa bihurtu zen Arkaitz asko
maitemindu zen eta beregana joan zen.
-kaixo … -esan zuen Arkaitzek- nola deitzen zara?
- Nerea … pentsatu nuen otso pertsona bakarra nintzela … esan zuen
neskatxoak oso txarto sentitzen baitzen.
Bat-batean neska lurrera jausi zen. Mutilak bere gaztelura eraman eta
han zaindu zuen ondo jarri arte. Oso bikote ona izan zirela uste zuten
eta hortik aurrera pertsona salbatzera eta hiltzera joan ziren beti
elkarrekin.
Ehun urte pasa ondoren. Oso pertsona txarrak bihurtu ziren eta beti
hiltzera joaten ziren …

53. Uraren inperioa nahi zutenak
Aupa Jone, espero dut DBH 1ean zaudenean liburu hau gogoratzea eta zuk
beste bati egiten diozunean zure ipuina bere gustukoa izatea. Besarkada bat.
Imanol
Suaren eta Izotzaren erregeak Uraren erregearen bila zeuden, beste
dimentsio batean, bere inperioa beraientzako nahi zutelako mundua
kontrolatzeko. Suaren eta Izotzaren erregeak oso gaiztoak ziren,
maltzurrak, dena nahi zuten. Suaren erregeak ile horia zuen eta oso
altua, ia 2 metro zituen. Bere begiak berdeak ziren. Izotzaren erregeak
ile beltza zuen, baita ere ia 2 metroko altuera zuen, begi marroiak. Eta
Uraren erregea, ostera, oso zintzoa zen, bihotz onekoa, altua baita ere
ia 2 metrokoa, ile marroia zuen, begi urdinak.

54. Uraren erregea hil egin nahi zuten eta beti beraietaz ezkutatu egin
behar zen bera eta bere armada baino askoz gehiago zirelako. Gainera
besteak gainditzeko ura behar zuen bere ondoan eta ez zegoen urik
dimentsio horretan.
Orduan Uraren erregea Bartzelonara joan zen ihes egiteko, eta horrela
Suaren eta Izotzaren erregeak denbora batez ez aurkitzeko eta ondo
egoteko.
Baina bat-batean Suaren eta Izotzaren erregeak bere bila zeuden Uraren
erregeak erloju bat zuelako eta ikusten zuen non zeuden bere bila,
konturatu zen Lur planetara etorri zirela eta denbora gutxi barru
Bartzelonan egongo zirela. Uraren erregea jendea bilatzen hasi zen
berarekin egon ahal bazen esaten:
-Aizu! Utziko al zenidake zure etxean egoten? Uraren erregea naiz eta
Suaren eta Izotzaren erregeak nire bila daude.
Hori esaten zuenean denek ezetz esaten zieten eta pentsatzen zuten
kalean bizi zen bat zela eta bere etxera nahi zuela joan lo egiteko eta
ez geratzeko kalean lo egiten.
Baina neska batekin topo egin zuenean zortea eduki zuen:

55. -Nola deitzen zara?
-Jone, eta zu?
-Ez dakit sinestuko didazun baina … Ni Uraren erregea naiz eta Suaren
eta Izotzaren erregea nire bila daude ez oso urruti eta nonbait ezkutatu
egin behar naiz.
-Ongi da sinesten dizut eta nik eramango zaitut nire etxera
ezkutatzeko.
-Eskerrik asko!
2 egun geroago Suaren eta Izotzaren erregeak Bartzelonara iritsi ziren
eta esan zion Uraren erregeak Joneri:
-Mesedez, esan zure lagun guztiei ahalik eta ur gehien eramateko
hondartzara, azkar, Suaren eta Izotzaren erregeak Bartzelonara heldu
dira eta!!

56. -Ondo da oraintxe bertan noa.
Orduantxe bizkor - bizkor Uraren erregea hondartzara joaten da eta
baita ere Jone eta bere lagun guztiak hondartzara joaten dira urez
betetako kuboekin eta orduantxe heldu ziren Suaren eta Izotzaren
erregeak hondartzara. Hiru erregeak altuagoak egin ziren oso - oso
altuak eta borrokan hasi ziren.
Uraren erregeak ur guztia gorantz eraman zuen.
Suari eta izotzari bota zien eta lehenengo izotza zegoenez Izotzaren
erregea atzerantz bota zuen eta Suaren erregearen gainean jausi eta
izotza ura bihurtu zen eta sua itzali egin zen.
Irabazi egin zuen borroka eta itsasora bueltatu zuen ur guztia eta berak
jarraitu zuen bere inperioa edukitzen eta mundua kontrolatzen. Eta
guztiak oso pozik jarri ziren eta erregea ere bai eta bere dimentsiora
bueltatu zen berriro ere eta bere dimentsioan ospakizun handi bat egin
zuten borroka irabazi zuelako eta inperioa ez zela geratuko esku
txarretan.

57. Zelai madarikatua
Unai, ume ausarta zara eta ez duzu beldurrik. Espero dut nire ipuina zure
gustukoa izatea eta beldur handia pasatzea. Musu handi bat. Amaia
Gaur egungo bizitza oso ondo dago, baina antzinean hobeto bizi zen. Ez
zeuden hainbat bitxikeri. Dena hasi zen nire lagunak eta ni futboleko
zelai batera jolastera joan ginenean. Zelai hori oso zaharra zen, eta
hutsik zegoen.

58. Jubilatuak esaten zutenez, urte asko zeraman hutsik eta gainera,
madarikatuta zegoela esaten zuten. Baina, ez genien kasurik egiten.
Arratsalde horretan zelairantz abiatu ginen.
-David, bihozkada bat dut. Hau ez da ondo amaituko. Jubilatuei kasu
egin behar diegu-esan zidan Aitorrek.
-Beldur al zara, Aitortxu? Nahi baduzu pixontzi bat erosiko dizut-
erantzun nion.
-Jajaja- barrezka hasi ziren besteak.
Ni, beti bezala, nire taldearen liderra nintzen. Beraiek baino altuago
eta indartsuago nintzelako.
Zelaira heldu bezain pronto, futboleko partida bat jolasten hasi ginen.
Partidaren erdian geundela, euri-txaparrada bat hasi zen. Ez genion
kasurik egin euriari eta jolasten jarraitu genuen. Amaitzean, 5-0 geratu
ginen, nire taldea irabazle, noski.
Korrika batean, aldatu eta etxera bueltatu ginen. Nire etxea oso handia
zen, Beverly Hills egoten diren etxeak bezalakoa zen, baina Euskal
Herrian kokatua zegoen.

59. Ama, beti bezala atean itxaroten zegoen.
-Nolatan joan zarete futbol zelai horretara jolastera niri abisatu gabe?
Eta gainera busti egin zara !- esan zidan oso haserretuta.
-Ama, ez da izan hainbesterako. Bakarrik joan gara jolastera eta bat-
batean euria hasi da. Amaitzen geundenez, jarraitu dugu jolasten
amaitu arte- erantzun nion nik oso harro.
-Zu beti bezain harro eta arduragabea. Aste honetan zigortuta zaude, ez
zara zure lagunekin aterako.
-Baina, ama ! Nire lagunekin ez banaiz ateratzen aspertuko naiz.
-Ez zait inporta, zu bakarrik bilatu duzu zigorra. Orain joan zitez zure
logelara.
Nire logelara joan bezain pronto, ordenagailua piztu nuen. Korreo
elektrokino zabaldu nuen eta zera esaten zuen mezu bat irakurri nuen:
“Gaur egin duzun zerbaiten ondorioz, gauza txar asko gertatuko
zaizkizu”. Ez nuen ezagutzen helbide hori. Rodi,nire txakur txikia, sartu
zen nire logelan eta niregana etorri zen.

60. Horrek despistatu ninduen.
Afaltzeko ordua heldu zenean, telefonoak jo zuen. Nire aitak hartu
zuen.
-Bai?
Telefonoko ahotsa entzun nuen, asko oihukatzen zegoelako.
“Kaixo, Aitorren ama naiz, zure semea etxera heldu al da? Nirea
oraindik ez, eta normalean askoz lehenago heltzen da.”
Nengoen lekuan gelditu nintzen.
-Bai, David duela bi ordu heldu da etxera.
-Aita, eman al didazu telefonoa?
-Itsaso, nire semarekin pasatuko zaitut-hori esan eta telefono eman
zidan.

61. -Nola Aitor ez dela heldu etxera? Hori ezinezkoa da, ni baino lehenago
heltzen da beti-erantzun nion oso kezkatuta.
-Ez dakit, baina polizia deituko dut, ea beraiek zerbait egin dezaketen.
Agur –eta moztu zen.
Gauen zehar, horrelako beste hiru dei eduki nituen. Oheratzean,
irakurri nuen mezua burura etorri zitzaidan. Bat-batean, sentimendu
ezezagun bat sentitu nuen, uste nuen beldurra zela, baina ez nengoen
ziur inoiz ez naizelako beldur izan.
Goiz osoan egon nintzen Rodi bilatzen, baina ez nuen ikusi eta zerbait
esaten zidan desagertu zela, nire lagunak bezala. Egun guztia etxean
sartuta pasatu nuen. Gaua heltzean, berriro deitu ziguen Itsasok.
-David, arratsaldean polizia etorri da eta esan digu Aitorren eta besteen
gorputzak aurkitu dituztela.
-Hil egin dira?
-Bai- eta negarrez hasi zen.
-Barkatu. Hau ezinezkoa da, ezin da hori gertatu. Joan behar dut, agur-
eta moztu nuen.
Hurrengo egunean izan zen ehorzketa.

62. Poliziak ez zuen ezer misteriotsu aurkitu, esaten zuen hori gertatu zela
jolasten zeudelako egon behar ez ziren lekuetan.
Niri ez zitzaidan normala iruditzen , baina ez zuten egingo nik nahi
nuena. Orduan isildu nintzen.
Aste batzuk pasatu ziren eta ez zen ezer gehiago gertatu. Baina nire
urtebetetzea heldu zenean, amama, aitite eta lehengusuak desagertu
ziren. Oso tristen nengoen, 10 urte betetzen nituen egunean nire
familia ez egoteagatik. Goizean, ideia bat eduki nuen. Nik ikertuko
nuen ea zer gertatzen zen nirekin harremana zuten pertsonekin. Egun
guztian egoten nintzen nire logelan, ordenagailuan bilatzen pista
gehiago, baina ez nuen inoiz ezer aurkitzen. Egun batean, duela
denbora gutxi jolastu nuen futbol zelaiari buruz informazioa bilatu
nuen. Hor esaten zuten, madarikatua zegoela eta horra joaten zenak
madarikazio bat edukiko zuela bere bizitza osorako.
Hori irakurri bezain laster, nire gurasoengana joan nintzen, baina ez
nituen aurkitu. Poliziei deitu nien eta berehala etorri ziren etxera.

63. -Kaixo, agente batzuk bidali ditugu herri guztia aztertzera, baina uste
dugu ez dutela ezer aurkituko. Barkatu.
-Uste dut badakidala zer gertatzen den.
-Esan mesedez.
-Duela denboratxo bat, zelai madarikatura jolastera joan nintzen
lagunekin eta interneten ipintzen duenez, han sartzen dena
madarikatua dago betiko.
-Izan daiteke, oraingoz horra joatea debekatuko dugu. Zuk etorri behar
duzu gurekin komisariara. Ezin zara etxean bakarrik bizi, ume-zurtegi
batera eraman behar zaitugu.
Lehenengo, komisariara eraman ninduten. Han ume-zurtegi batzuetara
deitu zuten, ea lekua zegoen ume batentzat. Azkenean, batean esan
zuten lekua zegoela. Horra eramango ninduten, baina esan nien nire
auzokideak eta eskolako lagunak agurtu nahi nituela. Zeren ume-
zurtegia Estatu Batuetan zegoen.
Agurtu ondoren, hegazkinera igo eta ume-zurtegirako bidea hartu nuen.
Heltzean, oso handia iruditu zitzaidan, baita polita ere.

64. Hortik aurrera hor bizi behar nuela pentsatzean, polita zen
pentsamendua kendu zitzaidan eta barrura sartu nintzen, nire
maletekin.

65. Gisele Printzesa
Gisele, espero dut nire ipuina zure gustukoa izatea, zure
gustuen arabera eginda dago eta bihotzez egin dut nitaz
gogoratzeko. Musu bat. Janire P.
Bazen behin Gisele izeneko neska bat. Neska
arrunta zen, bere institutu neskak bezala. Ile marroi, luzea eta
kizkurtua zeukan. Bere begiak belarra baino berdeagoak ziren eta
nahiko altua zen. Betaurrekoak eramaten zituen eta nahiko gizena zen.
15 urte zituen hortaz, DBH 3. mailara zihoan. Neska alaia zen baina ez
zuen inorekin hitz egiten. Egun osoan bakarrik egoten zen. Ez zituen
lagunak, bere lagun bakarra bere maskota zen; Zuri. Hamster bat
zeukan eta oso txikia zen, ile zurikoa eta hortz oso luzeak zituena.
Gisele lagunak egiten saiatzen zen, baina inor ez zuen nahi berarekin

66. egon. Egun batean, saskibaloi talde batean sartzea erabaki zuen.
Lehenengo egunetan nahiko txarra zen eta berarekin sartzen ziren.
Nahiko gizena zenez, ez zuen korrikarik asko egiten ere. Egunero,
entrenamendua amaitzerakoan, bakoitza bere logelara joan behar zen,
eta Gisele bere logelara joaten zen triste eta amorraturik. Bere logela,
226a zen eta hormak arrosa kolorekoak ziren. Atearen ondoan, mahai
bat zegoen eta honen gainean, bere ordenagailua. Eskuinean, armairu
handi bat zeukan eta ezkerraldean, bi ohe. Bat hutsik zegoen, inork ez
zuelako nahi bere logela-laguna izan. Ohearen ondoan mahai txiki bat
zeukan, eta lanpara txiki bat gainean. Bere ohean etzanda zegoelarik,
bere buruari galdetzen zion: Hain itsusia naiz? Zergatik ez ditut lagunak?
Egunero galdera berdinak egiten zituen.
Hurrengo egunean, ohetik altxatu eta ikastolara joateko prestatzen hasi
zen. Prakak jarri eta handiak geratzen zitzaizkiola ikusi zuen:
Argaltzen al nago? Saskibaloia izango da. Pentsatu zuen.
Orduan, pozik jarri eta ikastolara abiatu zen. Ikastolan, ez zion inork
kasurik egiten. Nahiko bizkorra zen Gisele, eta klasetik irten zirenean
berarekin sartzen ziren esanez:
Begira hortik doa Einstein gizena! – eta orduan denek barre egiten
zuten Gisele begiratuz.
Lotsaturik, bere logelara joan zen negarrez. Ohean etzanda, bera
hamsterra hartu zuen:
- Zergatik sartzen dira nirekin? Zer egin diet nik? Nahiago nuke printzesa
bat izango banintz…
Bat-batean bere hamsterra soinu arraroak egiten hasi zen.

67. - Zer gertatzen da, zuri? – galdetu zuen Giselek.
- Zu printzesa bat zara… zu printzesa bat zara…- esan zuen hamsterrak.
- Nor dabil hor? – galdetu zuen neskak beldurturik.
- Neu izan naiz, Gisele printzesa.
- Aaaaaahh!! – oihukatu zuen Giselek. Zu al zara, Zuri?
- Bai. Neu naiz. Baina ez oihukatu!! Inork ezin du jakin nik hitz egiten
dudala.
- Ondo da. Baina, nolatan hitz egiten duzu?
- Ez dakit, baina gauza garrantzitsu bat esan behar dizut:
Zu printzesa bat zara eta egun batzuk barru gutun bat helduko zaizu,
Parisera joan behar zarela esanez.
Orduan Gisele barrez lehertzen hasi zen.
- Ni printzesa? Jajajaja!!
- Bai Gisele. Orain, nik joan behar dut eta ez ahaztu gutun bat helduko
zaizula.
- Joan? Nora? Baina… zu, nire maskota zara, ezin zara joan!!
Bat-batean hamsterra logelatik desagertu zen eta Gisele oso harrituta
geratu zen.
Egunak pasatu eta ez zen gutun bat ere ez heldu. Gisele bere logelan
zegoen, eta orduan bere logelaren atean jo egin zuten. Neskak atea
ireki eta gutun bat ikusi zuen lurrean botata. Segituan gutuna hartu eta
irakurtzen hasi zen:

68. Gisele maitea:
Pariseko erregina naiz eta gauza garrantzitsua esan behar dizut.
Zu Pariseko printzesa zara eta bi egun barru, koroaren eguna
izango da.
Zu izango zara koroia eramango duzuna, eta horregatik, bihar
bertan hementxe egon beharko duzu.
Bihar goizean, hegazkin batek jasoko zaitu. Oso gauza
garrantzitsua da hau, beraz ez alde egin zure logelatik.
Musu handi bat: Erregina
Gutuna irakurri orduko, bere hamsterrak arrazoia zuela konturatu zen.
Gisele, gau osoa egon zen lorik egin gabe. Hurrengo egunea, logelako
leihoetatik begiratu eta hegazkina zegoela ikusi zuen. Orduan kalera
irten eta gizon traje belzdun bati galdetu zion:
- Zu al zara ni jasotzera etorri dena?
- Bai – esan zuen gizonak ahots grabearekin. Zure maletak hartu eta
hegazkinean igo, mesedez.
- Maletak? Ez dut maletarik egin.
Gizonak goitik behera Gisele begiratu eta esan zuen:
- Berdin dio… sartu hegazkinean.
Orduantxe bertan sartu zen hegazkinean neska. Sei orduko bidaia izan
zen.

69. Giselek hegazkineko leihoetatik begiratu eta palazio handi bat ikusi
zuen. Oso handia zen eta lorategi handi bat zuen. Hegazkina gelditu
zen, eta berehala jaitsi zen Gisele. Han bere amona itxaroten zegoen
eta besarkada bat eman zioten elkarri.
- Gisele, faltan bota zaitut.
- Nik ere amona! Baina… zergatik ez didazu lehenago esan Pariseko
printzesa nintzela?
- Zera… Badakizunez, zure gurasoek automobilarekin istripu bat eduki
zuten, eta orduz gero ez nuen zutaz ezer jakin.
Jarraian, palaziora sartu ziren denak eta amona, printzesa bat nola izan
behar zuen irakatsi zion.
Biharamunean, Gisele oso alai eta pozik altxatu zen ohetik, koroaren
eguna zelako. Ezin zuen sinetsi!! Duela bi egun institutuko neska arrunt
bat zen eta orain, Pariseko printzesa!
Egun horretarako soineko luze eta polit bat jarri zen. Jarraian, ilea
orraztu eta behera jaitsi zen Gisele, zerbaitetan laguntzeko.
- Amona! Zerbaitetan lagundu dezaket?
- Ez laztana, dena ondo dago. Gaur zure eguna da eta lasai egon behar
zara.
Orduak pasatu ondoren, iritsi zen ordua. Palazio handia, jendez beteta
zegoen.
Gisele oso urduri zegoen. Momentu horretan musika bat entzun zen eta
gizon bat Giselengana hurbildu eta koroa jarri zion bere buruan. Hortik

70. aurrera, Gisele Pariseko Printzesa izan zen eta oso alai eta pozik bizi
izan zen bere palazioan.
Bere institutuko kideek egunkarian Gisele printzesa bat zela irakurri
zutenean, harriturik eta inbidiaz geratu ziren denak.
Urte batzuk pasatu ondoren, Giselek printze bat ezagutu zuen eta
berarekin ezkondu zen.

71. HOBERENA
Espero dut liburu hau gustatzea eta beti gogoratuko duzula. Besarkada handi
bat, Imanol. Gonzalo
Santurtzin gaude, 3000.urteko martxoaren 6an. Herriko hiru gazte hilak
topatu dituzte. Jendea harrituta dago, horrelako zerbait ez da inoiz
hemen gertatu. Hemengoak pertsona lagunkoiak gara, alaiak eta
lasaiak, gure auzokideak maite eta errespetatzen ditugu.
Gerra nuklearraren ondoren urte asko bizi ginen lurraren azpian, bizitza
zaila eta gogorra izan zen, familia eta ezagun pilo bat galdu genituen.
Bizirik gelditu ginenek, azkenean berriro kanpora ateratzen erabaki

72. genuenean, lurra deseginda zegoen, eta denon artean gure herria
berregiteari eman genion.
Santurtzi berriak galdu ditu bere antzinako ezaugarriak, ez dago
kostaldea, itsasoak atzera egin zuelako, eta ez du bere Serantes
mendia. Eraikuntza gehienak desagertu ziren, mantendu direnen artean
Bihotz Gaztea ikastola hoberen gelditu den bakarrenetariko bat da.
Herri berria ikastolako eraikuntzaren inguruan sortu dugu, eta hemen
bizi garenok Bihotz Gaztea izendatu dugu Jakituria Historikoaren
altxorra. Oraingo eraikuntzak titaniozkoak dira eta forma bereziak
dituzte, askoz altuagoak dira, teilatu gabekoak, goian umeentzako
parkeak eraiki ditugulako. Errepideak ez ditugu gure garraioak airetik
joaten direlako, desagertu dira kotxeak eta espazioko ontzi txikietan
bidaiatzen gara. Herrien arteko distantziak oso luzeak dira planetan
gutxi batzuk gelditu garelako. Elikatzeko janari sintetikoa asmatu dugu.
Gure umeak ikastolara bidaltzen ditugu eta herriaren jakintsuenak
bihurtu dira bere maisuak. Gutxi gara eta denok ezagunak. Mutilen
artean jakintsuena eta indartsuena Imanol dugu. Imanol, tamaina
ertaineko mutil bat da, egokia bere adineko batentzat, hau da ,9 urte.
Indartsua da, 12 urteko mutil bati aurre egiteko eta irabazle ateratzeko
modukoa. Argala bezain sendoa da. Bere aurpegia osatzen duen irudia
oso polita da, begi marroiak ditu eta beltzarana denez, atzean ditu
neska guztiak.
Ikasle ona eta langilea da. Ikasketetan matematika eta irakurketa maite
ditu.Ez da kide ona,ezta zintzoa ere .Gaiztoa, maltzurra da, besteen
zorte ona ez du aguantatzen eta inbidia die Antzerkirako primerakoa
denez, oso ondo ezkutatzen ditu bere akatsak eta ez dago
lagunen falta.Kiroletan aditua da. Kirol gehienetan nabarmentzen da, eta

73. guztietan klaseko onena da. Imanolen familia herrian bizi den bat da.
Ezaguna eta famatua, beraiek esaten eta egiten dutena kontuan izaten
da. Garrantzia dute eta boterea ere bai.
Imanolek hiltzaileek utzitako pista bat topatu zuela esan zuenean,
mundu guztiak onartu zuen, eta, Imanol, bere lagunak, poliziak,
orokorrean guztiok pista jarraitzen hasi ziren.Gainera, arrastoa, argia
zen, hildakoen alboan, lepoko bat topatu zuen. Imanolek bazekiela
norena zen aitortu zuenean, bere bizitza arriskuan zegoela pentsatu
zuen bere familiak, eta babesteko eskoltak jarri zizkioten.
Lepokoaren pista eta Imanolek zekiena jarraituz topatu zuten ikastolako
maisu guztiek horrelako lepoko bat zutela, bakoitzarena forma eta
ezaugarri bereziekin. Jakintsuak bildu zuten eta beraien lepokoak
erakustera behartu zituzten. Txanela ematen zuen Manolik berea ez
zuen, eta lapurtu ziotela esan arren, berehala susmo gehienak bere
gainean jausi ziren. Bahitu eta kartzelara bidali zuten.
Herrian, nahiz eta hildakoengatik triste egon, lasaitasuna berreskuratu
zuten. Ikastolan, kontran, jakintsuenen artean ezin zuten sinestu Manoli
andereñoa erruduna zela, baina, dirudienez poliziak zituen frogak
eztabaidaezinak ziren, eta ez zegoen zer egiterik.

74. Herriko umeak berriro ikastolara joaten hasi ziren, eta eguneroko
erritmoa laster lortu zuten. Baina ez zen asko iraindu. Bi aste pasata,
ikastolako komunean beste mutil bat, Imanolen taldeko bat, hilda
agertu zen.
Imanol eta bere lagunen familiak beldurtu ziren, eta hiltzailea beraien
atzetik zetozela pentsatu zuten. Baina mutilak oso ausartak direnez,
ikertzeari ekiten zioten.
Hildakoaren hurbil, kirola egiteko zapata baten aztarna zegoen,
hiltzaileak presaka ibiltzeagatik, bere irteeran, eta konturatu gabe,
odola zapaldu zuen.
Poliziak zapataren aztarna ikertuz, kirolari batena, 9 eta 10 urteko
batena eta futbol taldeko batena dela ondorioztatu zen.
Polizia-etxera joan ziren lagun guztiak, futbol talde osoa. Zapatak
eramaten zituzten, baina guztienak aztertu ondoren ez zirela inorenak
zioten.

75. Baina, Imanol ez zela joan konturatu ziren, eta erregistro agindu
batekin beraren etxera joan ziren.
Bere zapatetan zegoen egindakoaren froga. Erruduna zen.
Bahitu eta polizia-etxera eraman ondoren konfesatu zuen.
Dirudienez Txanela azterketa baten nota izan zen Imanolek
egindakoaren kausa. Betidanik denetan hoberena izaten ohituta, ezin
zuen aguantatu bere klaseko inork bera baino nota hobeago bat
ateratzea. Manoli erruduna agertuz eta taldeko lau mutilak erditik
kenduz, bera klaseko nota hoberena izaten jarraituko zuen. Baina lau
lagunak hil egin behar zituen egunean bat falta zen, eta laugarrena
hiltzeagatik bere plana pikutara joan zen.

76. Gnomoa herrian
Iker, espero dut nire ipuina zure gustukoa izatea eta ipuina irakurtzen zauden
bakoitzean nitaz gogoratzea. Besarkada handi bat. Amagoia
Herri polit eta txiki batean, bizi zen
Iker. 8 urte zituen baina altuegia zen
bere adinerako.Nire ikuspegitik ez
zen ez lodia ez argala,hau da, bere
adinerako pisu egokia zuen.Ile
marroia zeukan bere begiak
bezalakoak, eta betaurrekoak

77. zituen.Oso bihotz oneko pertsona zen baina batzuetan pixka bat
gezurtia.Iker, bere auzoko lagunak bezala, ikastolara joaten zen
egunero.Oso aplikatua zen ikasketekin baina ikasteko momentuan asko
kostatzen zitzaion.Gogoko zuen asteburuetan lagunekin parkera joatea.
Batzuetan, bakarrik egotea ere atsegiten zuen.
Iker bizi zen herria Santurtzi deitzen zen eta Bizkaiko kostaldean
zegoen.Santurtzin 40.000 pertsona inguru bizi ziren.Oso herri polita
zen, eta zorionez betea.
Iker bere gurasoekin bizi zen,baina ez zitzaion etxean egotea gustatzen
horregatik, arratsalde hartan paseo bat ematera joatea erabaki zuen:
-Ama, gaur nire lagunekin joatea
utziko didazu?-galdetu zion Ikerrek
bere amari.
-Bai lastan, bai, joan ahal zara baina
8:30ean etxean egon beharko duzu
bale?-erantzun zion bere amak.
-Ama, baina nire lagunak 9:00ak arte geratu ahal dira, zergatik ez
didazu zuk usten?-esan zion Ikerrek bere amari haserre.
-9:00ak oso berandu delako eta bakarrik etorri behar duzulako!-
oihukatu zion amak.
Eta Ikerrek esan zion:
-Joee .. ama ze gaiztoa zaren …
-Ez bazara 8:30ean etortzen, ez dizut ateratzen utziko!!-esan zion
Ikerren amak oso haserretuta.

78. Ikerri ez zitzaionez etxean geratzea gustatzen amak esan ziona egin
behar izan zuen:
-Ongi da Ama, hemen 8:30ean egongo naiz.
-Oso ondo, lastan, ongi pasatzea espero dut.-esan zuen amak oso pozik.
Etxetik irteterakoan Santurtziko parke berrira abiatu zen.Parkerako
bidean zegoelarik soinu bitxi eta harrigarri bat entzun zuen
Ikerrek.Atzera begiratu zuen eta ez zuenez ezer ikusi orduan bere bidea
jarraitu zuen.Hortik 2 minutura beste soinu bat entzun zuen,bigarren
soinu hori entzuterakoan beldurrez korriketan hasi zen.Alboko
lorategitik zetorren ahots arraro hori:
-Ez joan, mesedez.Zure laguna izan nahi dut.
Hori entzuterakoan erantzun zuen:
-Eta zu nor zara? Atera lorategitik, mesedez!
Halako batean lorategietik gnomo txiki-txiki bat atera zen eta Ikerri
esan zion:
-Mesedez, ez joan, nik zure laguna izatea bakarrik nahi dut!
-Hala!! Baina zu gnomo bat zara!!! Ez dut sekularik inoiz horrelako
gnomo bat ikusi!-erantzun zion Ikerrek harrituta.
-Alajaina! Ez zara korrika joan! Nik gnomoen hiritik nator … nire laguna
izatea nahi dizu?-galdetu zion gnomoak harrituta.
-Nola ez!! Bai bai! Nola deitzen zara gnomo?-galdetu zion Ikerrek.
-Nik Puk dut izena, eta zuk?-erantzun zion gnomoak pozik.
-Ni Iker deitzen naiz -esan zion Ikerrek.

79. Iker arratsalde hartan oso pozik zegoen eta Puken laguna bihurtu
zen.Ikerrek ez zuen parkera joateko gogorik eta kalean geratu zen
Pukekin hitz egiten.8:20ak ziren eta Iker etxera joateko ordua zela
gogoratu zen.Ez zuenez Puk kalean utzi nahi beraz, etxera eraman
zuen.
Etxera heldu bezain pronto bere logelara abiatu zen, baina bere ama
logelara sartu egin zen:
-Kaixo Iker! Zelan lagunekin?- galdetu zion bere amak.
-Oso ondo egon naiz- erantzun zion Ikerrek amari urduri.
Orduan bere amak harrituta galdetu zion:
-Iker, zerbait gertatu al zaizu?
-Ez, zergatik galdetzen duzu, ba?-erantzun zion Ikerrek disimulatzen.
-Ba urduri ikusten zaitut- esan zuen bere amak.
-Ba.. ez urduri ez nago.- esan zuen ikerek urduritasuna disimulatzen.
Ama afaria egitera joan zen eta Ikerrek Puk armairuan sartu
zuen.Ikerrek Puki zerbait jateko eman nahi zionez sukaldera joan zen,
han bere ama zegoenez berarentzat janaria hartzera zihoala esan zion
bere amari.Logelara heldu zenean Puki janaria eman zion.Orduantxe
bertan amak oihukatu zuen:
-Iker, afaria prest dago!
Eta Ikerrek erantzu:
-Oraintze noa, ama, itxaron momentu bat.

80. Amari erantzun bezain laster Puk armairuan sartu eta ez ateratzeko
esan zion.Puk armairuan sartu orduko korrika sukaldera joan zen.Eta
afaltzen hasi zen.
Afaria bukatu zuen eta berehala logelara joan zen, baina amak galdetu
zion:
-Iker, nora zoaz? Geratu hemen pixka batean zerbait esan behar
dizudala.
-Ez, ama, ezin dut! Naturreko lan bat bukatu behar dut eta!-erantzun
zion Ikerrek larrituta.
-Ongi da Iker ongi da, baina lana bukatu eta gero ohera joan …
-erantzun zion amak pixka bat triste.
Iker logelarantz abiatu zen eta Puk gnomoarekin gau osoa hitz egiten
geratu zen.
Hurrengo egunean ezin zen ohetik altxatu, oso nekatuta
zegoelako.Klasera joan aurretik Puki janari puska bat utzi zion, nahi
zuenean jateko eta klasera korriketan abiatu zen.
Klasetik irteterakoan etxera joan zen Puk nola zegoen ikusteko.Baina
etxean sartu zenean dena hankaz gora zegoen!Ikerren ama berehala
etorriko zenez ezin izango zuen desastre hori batu.Amak atetik sartu
eta desastre hori ikusterakoan oihu izugarri bat bota zuen:
-Baina, zer demontre da hau? Zer egin duzu iker?
-Mm … ba nik ez dut ezer egin … -erantzun zuen Ikerre ikaratuta:

81. -Nola ez!! Ez zait gustatzen gezurtiaketxean edukitzea!Hau ezin dut
sinetsi! Asteburu onetan ez zara lagunekin aterako etxean geratuko zara
asteburu osoa ikasten.-zigortu zion amak Ikerri.
Orduan Iker oso triste logelara abiatu zen.Logelan errieta handi bat
bota zion Pukeri ez zuelako asteburu osoa etxean ikasten geratzea
nahi.Puk oso damututa barkamenak eskatu zion Ikerri baina iker ez zion
oraindik barkatu.Etxerako lanak egin orduko Iker, Puk oso triste ikusten
zuenez barkatu egin zion baina oraindik ez zegoen oso pozik.
Hurrengo egunetan Puk ez zuen horrelakorik gehiago egin eta amak
Ikerri zigorra kendu egin zion. Oso pozik zebilen Iker eta Puk elkarrekin,
eta hori ospatzeko ostiralean paseo bat ematera atera ziren elkarrekin.
Kalean zeudelarik halako batean 5 gnomo ikusi zituen Iker, eta Pukeri
esan zion:
-Harrigarria Puk! Hau bai harrigarria! Zure adineko 5 gnomo gehiago!
-Iker hauek nire lagunak dira -erantzun zion Puk.
Eta besarkada handi batzuk eman zituzten elkarri.
-Kaixo guk Puken lagunak gara eta bera bisitatzera etorri gara esan zuen
gnomo txiki bat.
-Kaixo lagunak! Nik Iker deitzen naiz eta Puken lagun bat naiz.-erantzun
zuen harrituta Iker.
2 orduz hitz egiten egon eta gero, 5 gnomoak Ikerren etxera eramatea
gonbidatu zituen eta etxera abiatu ziren.

82. Etxera heldu bezain laster bere amak afaria eginda zeukanez, afaltzera
joan behar izan zuen baina lehenengoz, 5 gnomo txikiak bere logelatik
sakabanatuta utzi zituen Iker.
Dena afaldu eta gero logelara joan zen eta 5 gnomoekin kontaketak edo
ipuinak kontatzen hasi ziren.
Egunak pasa eta egunak etorri eta dena normal zegoen Ikerren etxean,
baina handik egun batzuetara dena aldatzen hasi zen eta gnomoak
konfiantza hartu zuten eta etxea hankaz gora jartzen hasi ziren.
Ikerren amak egunero errietak botatzen hari zitzaionez Ikerri, Iker
gnomoekin hitz egitea pentsatu zuen.Baina gnomoak Puk barne ez zuten
etxetik joan nahi eta etxean geratu nahi zutela esaten zuten.
Iker ezin zuen 6 gnomo etxean eduki Ikerren amak susmatzen hasi
zelako eta bestela errieta botako ziolako.
Egun batzuen buruan gnomoak etxetik joatea erabaki zuten, Ikerri
molestatzen zutela pentsatzen zutelako.Baina Ikerri zin egin zioten
hurrengo urtean berriro bueltatuko zirela bere etxera abentura gehiago

83. elkarrekin edukitzeko.

84. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
ABENDUAREN HIRUA!!
84
Leire, espero dut liburu honekin gozatzea irakurtzen duzun bakoitzean.
Animatzen zaitut urte batzuk barru honelako ipuinak edo politagoak egitea.
Besarkada handi bat.
Juncal, gustatuko litzaidake DBH 1. mailara ailegatzean ipuin zoragarriak
idaztea, eta ipuin hau zure gustukoa izatea. Besarkada handi bat.
uxue
Abenduaren 3a zen.
Ainhoa 19 urteko neska azkarra zen; ile marroia eta luzea zuen, begi
urdin- urdinak zituen itsasoa bezalakoak. Bere aita bezain altua zen. Ez
zen oso lodia ezta oso argala ere. Oso alaia da, eta oso zaila da bera
norbaitekin haserretzea, horregatik lagun asko ditu.

85. Ipuin Bilduma
DBH 1A
Jende guztia bezala astelehenetik ostiralera klase du; baina klase
pribatuak unibertsitate garrantzitsu batean. Asko gustatzen zaio
irakurtzea eta gogoko du dantzatzea eta nola ez lagunekin egotea da
gehien gustatzen zaiona.
Berak neba bat du Gorka izenekoa. Bera baino txikiagoa da. Gorkak 17
urte zituen. Ez zen oso baxua ile marroia eta pixka bat luzea zuen. Begi
marroiak zituen. Ez zen oso lodia.
Negua zenez bere palazioan hotz handia egiten zuen.
Bere zaintzailea hurrengo egunerako janaria
egiten ari zen, oso ondo usaintzen zuen.
Gorka ohera zihoan, bera bezala. Beraien
gurasoak jatetxe garrantzitsu batera joan
ziren afaltzera bere amaren urtebetetzea
85
zelako.
Bere palazioak berrogeita hamazazpi logela
zituen; Ainhoaren logelako atetik
sartzerakoan ikusten zenuen ohe handi erdi-
erdian zegoela, eskuma aldean armairu bat
zegoen eta eskuina aldean leihoak eta mahai bat zeukan.
Gorkaren logela oso desberdina da ohea eskuma aldean zuen eta leihoak
eskuin aldean ez du mahairik baina bai sofa handi bat.

86. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
Ainhoa bere komunera joan zen hortzak garbitzera eta Gorka ere bai
bere komunera joan zen bainatzera eta hortzak garbitzera. Ainhoak
bukatu zuenean sukaldera joan zen eta Mariari esan zion:
-Mmmmm... Maria oso ondo usaintzen duen!! Ni ohera noa bihar klasea
daukat eta. Gorka oraindik komunean dago baina orain ere ohera joango
da.
- Eskerrik asko, ondo da zure gurasoak oso berandu etorriko direla esan
didate orduan ez itxaron esnatuta. Bihar arte agur.
- Agur- esan zian Ainhoak Mariari.
Gorka bukatzean zegoen Ainhoak pijama jartzen zegoen. Laster biak
ohera joan ziren. Gauerdia heldu zenean Ainhoa zarata arraro batzuen
erruz esnatu zen. Lehenengo aldian ez zion garrantzirik eman baina,
zaratak oraindik entzuten ziren. Orduantxe pixka bat beldurtu zen eta
86
Gorkaren logelara joan zen.
-Gorka, Gorka esnatu mesedez zarata arraro batzuk entzun ditut- larri-
larri kezkatu zen Ainhoak.
-Lasai ama et aita izango dira orain heldu direlako – esan zion Gorka
Ainhoa lasaitu nahian.
Momentu horretan zaratak errepikatu ziren momentu horretan Gorka
ohetik altxatu zen.
Biak batera linterna bat hartu zituzten eta beheko solairura jaitsi ziren
ea zer
gertatzen zen ikustera.

87. Ipuin Bilduma
DBH 1A
Eskaileretatik jaitsi zirenean ez zuten
ezer ikusi bakarrik entzuten ziren zarata
arraroak. Pertsona batek baxuan hitz
egiten ari bazen bezala. Ainhoa Gorkari
galdetu zion:
- Bina nor demontre hitz egiten ari da?
-Etxean bakarrik gaude, beste bost zaintzaileak eta Maria beraien
etxera joan dira- asaldu zion urduri Gorkak Ainhoari.
Segituan Ainhoak itzal beltz bat ikusi zuen, hankarik gabeko pertsona
bat zirudien. Oso azkar pasatu zen aurreko pasillotik.
Jarraian Gorkari esan zion.
Baina nola ez Gorkak hori ezinezkoa zela erantzun zion. Ainhoak
87
pentsatu zuen ideiarik hoberena zela berriro ohera bueltatzera
badaezpada. Orduan lasai-lasai beraien oheetara bueltatu ziren.
Arazorik gabe lo hartu zuten. Bi hiru ordu pasata Ainhoak txiza egitera
komunera joan zen, noski linterna batekin nola ez. Harrituta geratu zen
ez zeuden ez soinurik ez itzalik ez ezer. Bere logelara bueltatu zenean
Gorka aurkitu zuen guztiz izututa.
-Zer gertatzen da Gorka?- galdetu zion guztiz kezkatuta.
- Bat-batean soinu arraro hori berriro entzun dut, orduan zure logelara
etorri naiz eta ez zeudenez susto galanta eraman dut. Ainhoari arraroa
egiten zitzaion bera ez zuelako ezer entzun. Baina bere nebari sinetsi
zion. Orduan bakarrik geratzen zen posibilitate bat : bere amari deitu.
Telefonoa hartu zuen eta amari deitu zion:
- Kaixo ama!!

88. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
-Kaixo Ainhoa oso berandu da zer egiten duzu esnatuta?- galdetu zion
bere ama kezkatuta.
-Arazo bat dugu – azaldu zion amari.
-Zer arazo, oso larria al da?
-Daramagu gau guztia Gorka eta biok zarata edo soinu arraroan
entzuten, eta ez dakigu ez izan ahal den.
-Lasai haizea izango da; lasaitu zaitezte mesedez- eskatu zion amak.
-Ondo da ama. Agur.
-Agur. Baina arazo larririk egonda deitu. Ondo da?
- Ondo da ama, ondo pasa!! Agur
Telefonoa eskegi eta gero Gorkak galdetu zion ea amak zer ezan zion.
88
Ainhoak azaldu zio:
-Esan dit lasaitzeko eta segur aski haizea izango dela eta gainera bere
urtebetetzea da ezin diogu nekarazi. Ainhoa eta Gorka beraien
logeletara bueltatu ziren eta lo hartu zuten. Esnatzerakoan egun berria
zen. Esnatu zirenean bere zaintzaileak gosaria prestatzen, oheak egiten
eta etxea garbitzen zeuden.
Gurasoak oraindik ez ziren esnatu. Ainhoa eta Gorka jaitsi ziren eta
gosaltzen zeuden bitartean Gorka galdetu zion Ainhoari:
- Azkenean zer gertatu zen atso gauean?
- Ez dakit baian espero du ez errepikatzea- esan zion Ainhoa.
Erlojua begiratu zuten eta oso berandu zebilen; orduan azkar prestatu
ziren eta

89. Ipuin Bilduma
DBH 1A
Autoa hartu zuten unibertsitatera eta ikastolara joan ziren.
Ainhoa klasera heldu zen eta irakaslea itxaroten hari zen; bera gelako
bakarra zen klase pribatuak zituelako.
Eta Gorka ia - ia ez zen sartzen. Bere gelan ere
oso gutxi ziren pribatua zelako 3 pertsona ziren
klase osoan.
Arratsaldea heldu zen eta biak etxera joan ziren.
Beraien gurasoak ikusi zutenean beraiengana joan ziren besarkada handi
bat ematera. Ainhoak esan zien bere gurasoei:
-Eseri ahal zarete gurekin mesedez. Zuekin hitz egin nahi dugu atzo
gauen pasatu zenari buruz.
- Tontakeri bat dela pentsatuko duzue baina atzo gauean geratu zena
89
oso arraroa izan zen, benetan – asaldu zien Gorkak bere gurasoei ezer
esan baino lehen.
- Atzo gauean ohera joango ginen eta zarata batzuk entzun nituen baina
ez nien garrantzirik eman. Gauerdian esnatu nintzen zarata edo soinu
horiengatik.
Gorkaren logelara joan nintzen eta biok batera jaitsi ginen.
Bakoitza bere linternarekin pasillotik geunden; baina bat-batean itzal
beltz bat ikusi nuen – asaldu zien Ainhoak.
- Baina nik ez nion zinetu. Hori ezinezkoa delako. – esan zuen gorka
barrezka.
- Utzi mesedez Ainhoari bukatzen. – eskatu zion bere aitak.

90. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
- Eskerrik asko, azkenean logeletara igo ginen. Momentu horretan
aukeratu genuen zuei deitzea.
- Eta gero zer geratu zen? – galdetu zuen aitak harrituta.
- Ohera bueltatu ginen eta ez zen zara bat entzun gau osoan. Eta gero
esnatu gara – azaldu zion Gorka bere aitari.
- Ni uste dut badakidala zer geratu zen – esan zuen amak baxu.
Hirurak batera galdetu zuten:
- Nola? Mesedez asaldu hori!!
Ama hasi zen:
-Niri txikitan kontatzen zidaten beldurrezko historia bat eta honela
esaten zuen: Basen behin printzesako palazio handi - handi batean
90 bederatzi urteko ilehoria eta begi berdeak zituen printzesa txiki bat
bizi zen; egun batean bere lagunekin jolasten zegoen bitartean ez
dakite zergatik desagertu zen beraien gurasoak oso kezkatuta zeuden
baian zaharrak egin zirenez hil ziren.
Oraindik esaten da bere fantasma palazio honetan dagoela bere
gurasoekin agoteko, oraindik bere bila dago bera ez dakielako ezer.
- Baina zergatik bakarrik gertatu da abenduaren hiruan? – galdetu zuen
Ainhoak.
- Gertakizun hau 1934 -ko abenduaren hiruan izan zelako. – azaldu zuen
amak denei.
Denak aho zabalik geratu ziren. Beraientzat oso harrigarria izan zen
istorio hori.

91. Ipuin Bilduma
DBH 1A
Gorka oso triste zegoen n ez zitzaion gustatu istorioa imajinatu du neska
horren kasuan zegoela eta egoera oso latza zela konturatu zen. Ainhoa
oraindik ez zuen sinisten nola hori gertatze ari zen. Eta baita ere
konturatu zen neska hori oraindik pentsatzen du bere gurasoak bizirik
daudela.
Gainera ez da inoiz konturatuko beraien gurasoak hilda daudela.
Dena bukatu zenean Maria etorri zen esatera afaria prest zegoela.
Denok sofatik altxatu ziren eta sukaldera joan ziren afaltzera.
Afaldu eta gero aitak mahaitik altxatu zen eta esan zuen topa egin
dezagun neskatxo horigatik. Segituan denak altxatu ziren , kopa hartu
zuten eta topa egi zuten neskatxo horregatik.
Ohean sartu ziren eta Ainhoa gau osoan ez zuen lo egin.
91
Hurrengo egunean elurra egin zuen egun berezia iruditu zitzaion
Ainhoari eta horregatik bere lagunekin geratu zen kafe bat hartzeko.
Beraiekin hitz egiten zegoen bitartean bere logelara joan zen gauza bat
hartzeko. Heldu zenean gutun bat ikusi zuen mahai gainean. Irakurtzen
hasi zen:
Lagun maitagarria:
Ez dakizu zor naizen!! Desagertutako neska naiz. Eskerrak ematen
dizkizut nigatik egin duzunagatik. Atzo gauean zure familiaren hitz
egiten zeudenean ez nintzen oraindik palaziotik joan et den dena
entzun nuen. Zure laguntzarekin nire gurasoak aurkitu ditut eta
momentu honetan leku xoragarria batean gaude denok batera. Eskerrik
asko berriro ere. Muxu handi bat.

92. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
Horrela bukatu zen printzesa sorgarriaren ipuin hau.
Kaixo Ane, espero dut ipuina gustatzea eta irakurtzean nitaz gogoratzea, eta handia
92 zarenean ipuin hobeagoak idaztea. Jon
Bazen behin, Jake izeneko avatar bat. Oso indartsua zen baita azkarra
ere eta salto oso handiak eman ahal zituen. Oso lagun ona eta bihotz
onekoa zen. Ez zitzaizkion gustatzen jendeari min egiten zituzten
pertsonak.

93. Ipuin Bilduma
DBH 1A
Bere gorputza urdina zen eta belarri puntadunak zituen. Begi horien
barruan beltzezko puntutxuak zituen, hortzak puntadunak zeuzkan
belarriak bezalakoak. Bera arduratzen zen Pandora zaintzen eta bere
biztanleak. Gehien gogoko zuena Pandoratik saltoka ibiltzea, ikusten
nola zeuden biztanleak pozik. Pandora leku miresgarria zen. Zuhaitz
handiak zeuden berdeak eta landarez beteak zeuden, animaliak oso
politak ziren eta ez zeuden arazoak.
93
Egun normal bat zen, goizean, bere lagun batek esan zion bere gurasoek
gaixotasun larri bat zeukatela, Marinakoak jarritakoak.
Jakek ez zuen pentsatu eta azkar abiatu zen lur-plaetara hamar
pertsona gehiagorekin. Ailegatu ondoren, Marinakone basera sartu ziren
txertoa lapurtzera. Txerto hori gaixotasuna sendatzeko kura zuen. Ez
zitzaien asko kostatu eta lagun bat kezkatu zen esanez:
−Jake, ez zaizu arraro iruditu hain errez lapurtu dugula sendatzeko
kura?
−Ez kezkatu, oso onak gara eta!- esan zion Jakek.

94. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
Hori uzten aparte, jarraitu zuten bidea Jaken gurasoen etxera. Ailegatu
zirenean jakek jarri zuen txertoa eta minutu batzuk itxaron zuten eta
ez zitzaien ezer gertatu, baina joango zirenean txarrago ipini ziren eta
pentsatu eta ezan zuten gustiok batera
94
-Tranpa bat izan da, horregatik hain errez lapurtu dugu, leku sekretu
batean eukiko dute ondo gordeta.
Korriketan bueltatu ziren Marinakoen basera eta hor zeuden guztiak
beraiei itxaroten barrezka esanez:
- nola daude zure gurasoek?
Jakek pentsatu gabe salto handi bat eman zuen eta gorri gorri jarri zen,
suas Beteta lurrera jausi eta hasi zen erretzen horko guztiei bere
lagunak izan ezik. Sartu ziren guztiak, Jake kanpoan eta hamar uzte

95. Ipuin Bilduma
DBH 1A
minutu ondoren bueltatu ziren txerto miresgarri horrekin eta bi salto
eman zuten eta bat-batean Jaken gurasoen etxera joan ziren.
Txertoa eman bezain pronto hazi ziren urdinak jartzen eta avatar
bihurtzen.
Guztiak espaziontzian sartu ziren eta pandorara bueltatu ziren eta hor
pozik bizi izan ziren bizitza guztirako.
95

96. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
Inaxio eta zinemaren kasua
96 Espero dut liburu hau zure gustukoa izatea eta DBH 1. mailan zaudenean nitaz
gogoratzea. Asier
Duela 82 urte Euskal Herriko herrixka batean Inaxio deituriko polizia
bat bizi zen. Begi eta ile marroiak zituen, altua eta argala zen. Egun
batean hilketa egon zela zinema batean esan zioten eta bera korrika
batean joan zen. Han pila bat jende
zegoen eta 10 susmagarri hartu
zituen.
Baina guztiekin erratu egin zen eta
hiltzaileak ihes egin zuen eta gero eta
zailago zen aurkitzea, baina
Inaxiorentzat ez zen ezer ezinezkoa.
Orduan bilatzen hasi zen eta zinemara

97. Ipuin Bilduma
DBH 1A
joan zen frogak biltzera. Hilketa ezpata batekin izan zela ondorioztatu
zuen. Orduan aulkietako hatz markak bilatzera joan zen.
Baina hatz marka pila bat aurkitu zituen. Eta laborategira heldu
zenean hatz markak aztertu zituen, pertsonaz- pertsona joan zen
bilatzen baina ez zuen berarekin ematen. Konturatu zen hatz marka bat
falta zela eta eserlekuan ez zegoela ezer.
Korrika joan zen ea eserleku horretan nor esertzen zen galdetzera,
baina inork ez zekien ezer. Orduan zinemara joan zen eta han bilatzen
hasi zen. Lurreko palomita eta ile guztiak aztertu egin zituen, baina ez
zuen ezer aurkitu .
Halako batean horzdura bat aurkitu zuen eta lortu zuenean hiltzailearen
etxera joan zen atxilotzera. Tamalez, han ez zegoen inor eta gutun bat
utzi zuen:
97
Ez nauzue inoiz harrapatuko.
Orduan Inaxio txapela bota eta haserretu egin zen . Hurrengo egunean
beste poliziekin hitz egin zuen eta esan zioten Estatu Batuetan aurkitu
zutela. Orduan Inaxio lehen hegazkina hartu eta hara joan zen. Heldu
zenean galdetu zion besteari ea non aurkitu zuen eta honek erantzun
zion portuan ikusi zuela.
Beraz, portura joan zen eta han atso bat aurkitu zuen. Komisaldegira
eraman zuten eta han interrogatu zuten eta jakin zuten bera izan zela
hiltzailea. Erabili zuen arma bastoian zeraman ezpata bat zen. Baina
erratu egin ziren bera hiltzailearen komplizea zelako eta hau Miamin
bizi zen.
Hara joan eta zoritxarrez pila bat jende zegoen eta aitonari deitu egin
zion eta galdetu egin zion non bizi zen bere nagusia eta kasinoaren

98. Bihotz Gaztea Ikastola
2009-2010
ondoan bizi zela esan zion. Hara heltzerakoan dorre handi bat zegoen,
Inaxio gaixoa pisuz-pisu joan zen eta azkenean ez zuen jakin zer pisutan
bizi zen eta esan zion bosgarren pisuan bizi zela.
Orduan gizon bat atxilotu egin zuen baina interrogatzera joan zenean
jakin zuten bera ez zela eta berak ere esan zion
ez zekiela nor zen Joseba (aitona) deituriko hori.
Eta orduan aitona hegazkin batean bidali zuten
eta hemen esan zuen bera ez zela hori ez zela
bere nagusia.
Berriro joan ziren beren etxera eta umea zela
esan zuen, eta Inaxio aho zabalik geratu zen,
baina komisariara eraman zuen. eta han azkenean lortu zuten nagusia
aurkitzea baina berak esan zuen bera beste nagusi bat zuela eta
98 Californian bizi zela orduan hegazkinez joan zen eta heldu zenean etxe
handi batean bizi zen eta kasu honetan ez zegoen umerik uste zuen
erraza izango zela eta Inaxio gizona eraman zuen eta galdetu egin zion
baina berriro erratu zen eta umea ekarri egin zuen eta txakurra zela
esan zuen eta Inaxio oso nahasia zegoen. Umeak azaldu zion lepoko bat
zuela txakurrak eta horri esker hitz egin ahal zuela.
Orduan txakurra eraman zuen eta berataz barre egin zuten eta azaldu
zionean zer gertatu zen txundituta geratu ziren, eta beste kasu bat
eman zioten bere lanagatik baina hori beste historio bat da.

99. Printze zuria
Kaixo Oihane, espero dut egin dizudan ipuina gustukoa izatea eta DBH 1.
mailara iristen zarenean nik egin dudan ipuinatik ideia batzuk hartzea. Agur
bero bat .Jonaitz
Bazen behin orain dela asko Bilbon (BIZKAIA) printze bat Hector
deiturikoa. Indartsua, argia, bizkorra, trebea, beti lortzen zuen nahi
zuena. Ile horia eta begi urdinak zituen.
Gau guztietan, printzesa baten gaztelura joaten zen neska maite
zuelako eta gau batean esan zion printzeak printzesari.
-Nola deitzen zara, polita?
-Ni Jasmin deitzen naiz. Zergatik galdetu didazu hori?

100. -Ez, jakiteagatik. Oso polita zarelako –esan zion Hectorrek.
Printzea pozik joan zen bere etxera esan zionagatik. Normalean Hector
dotore janzten zen baina momentu horretarako dotoreago joan zen.
Hector afaldu ostean ohera joan zen Jasminekin pentsatzen.
Hurrengo egunean Hector Jasminen gaztelura joan zen bere zaldi
zuriarekin bisita bat egitera eta galdetu zion Hectorrek Jasmineri.
-Nirekin buelta bat ematera etorri nahi duzu?
-Ongi da, eskerrik asko, baina ez duzu egin behar hori nigatik–erantzun
zion Jasminek.
-Oraintxe jeitsiko naiz, Hector. Aldatzera noa.
Jasmin jaitsi zen eta Hectorrek lagundu zuen Jasmine zaldira igotzen
eta esan zion Jasminek:
-Eskerrik asko zaldira igotzera laguntzeagatik.
-Ez da izan ezer ez, gutxi pisatzen duzu.
Zaldiarekin zihoazela, soldadu maltzur batzuek jarraitu zieten.
Hectorrek esan zion zaldiari gelditzeko. Hector zalditik jeitsi zen eta
galdetu zien soldaduei.
-Zer nahi duzue nitaz?
-Ez, zutaz ezer ez, neska hori nahi dugu? –esan zuten soldaduek.
-Ba neska hori hartzeko nirekin borrokatu behar duzue-esan zuen
Hectorrek.
Hector soldatuekin borrokatzen hasi zen. Bbanan-banan kentzen zituen
soldaduak erditik, orain indartsuena gelditzen zen beste guztiak hil egin