Column Raymond de Mooij Business Haaglanden juni 2012

1. COLUMN Haaglanden Business | nummer 3 | juni 2012
Manegehoudster vergaloppeert zich
Twee maanden geleden kreeg ik een telefoontje van jonkvrouw
Annelous Kuitenblazer. Ons kantoor had eerder zaken gedaan
voor het bedrijf van haar man, Karel Kuitenblazer. De jonkvrouw –
woonachtig te Marlot- zag er deftig uit, vond zichzelf ook erg
deftig, maar vooral: sprak erg deftig. “Mr De Mooij”, ik rijd al een
jaar of dertig peerd op manege ‘t Duinpad. Wij bezitten een
aantal peerden, Kaerel heeft recentelijk nog een volbloedje aan
mij cadeau gedaan. Voor onze zilveren bruiloft, moet u weten”.
Mevrouw Kuitenblazer mocht af en toe in haar deftigheid Raymond de Mooij
verdrinken, zij had het hart op de juiste plaats. Op manege ’t GMW Advocaten
Duinpad liep al twintig jaar een jongeman rond, Erik Kuiper. Erik De namen van de
was zwakbegaafd, hij verleende allerlei hand- en spandiensten op betrokkenen zijn
de manege. Bijvoorbeeld borstelde hij sinds jaar en dag de gefingeerd.
paarden van de familie Kuitenblazer. Tussen Annelous
Kuitenblazer en Erik Kuiper was een vriendschappelijk band
ontstaan. “De knul heeft het buskruit niet uitgevonden, fair
enough,” vertelde mijn cliënte, “maar hij is aardig en werkt hard.
Dat is al heel wat, vandaag de dag”. Erik woonde sinds jaren in

2. COLUMN
een veredelde woonwagen op de manege. Mevrouw
Kuitenblazer:”Maar van de ene op de andere dag was Erik
vertrokken. Van de aardbodem verdwenen. Zijn huisje was leeg,
heel curieus allemaal”. De jonkvrouw deed navraag bij de
eigenaresse van de manege, mevrouw Els Zweephart. Die begreep
er ook niets van. “Ik vind het eerlijk gezegd nogal onbehoorlijk dat
hij zomaar is weggegaan”, vertrouwde zij Annelous Kuitenblazer
toe.
Maar mevrouw Kuitenblazer wilde er het fijne van weten. Zij ging
op onderzoek uit en achterhaalde de verblijfplaats van Erik Kuiper.
Hij woonde inmiddels bij een tante in de binnenstad. Annelous
zocht contact. “Wat bleek, Erik was door Els Zweephart afgeranseld
om een futiliteit en zijn huisje uitgezet! En on top of that, die
mevrouw Zweephart heeft Erik de afgelopen twintig jaar geen
penny betaald. Het is toch een bloody shame!”
Op verzoek van mevrouw Kuitenblazer sprak ik met Erik Kuiper en
ondernam actie. Ik verzocht Els Zweephart in een sommatiebrief
om duidelijkheid te verschaffen. Een week later volgde een
handgeschreven respons. Mevrouw Zweephart had wel degelijk

3. COLUMN
loon betaald, maar het bedrag zolang voor mijn cliënt “bewaard”.
Toen ik vervolgens op betaling aandrong, bleef het stil. Een kort
geding volgde. Els Zweephart , een magere vrouw met sluik haar en
grote tanden, verscheen met haar advocaat Mr Kefje. Die betoogde
dat de loonvordering van Erik Kuiper verjaard zou zijn. Maar de
Voorzieningenrechter had de stukken goed gelezen: ”Eiser vordert
feitelijk geen loon, maar een bedrag dat mevrouw Zweephart naar
eigen zeggen ten behoeve van hem heeft bewaard. Ik zal de
vordering toewijzen”.
Jonkvrouw Kuitenblazer en haar beschermeling Erik hadden nu de
smaak te pakken. Een volgende procedure werd aanhangig
gemaakt. Immers, mevrouw Zweephart had Erik Kuiper kennelijk
op staande voet ontslagen zonder daarvoor een plausibele reden
te hebben. Ik vorderde ondermeer doorbetaling van loon. Mr Kefje
pleitte voor wat hij waard was, maar de kantonrechter was
gedecideerd. “Het ontslag op staande voet is nietig. Nu de heer
Kuiper zich bereid heeft verklaard om zijn werkzaamheden te
hervatten, moet mevrouw Zweephart vanaf de datum van het
vermeende ontslag salaris voldoen”. De eigenaresse van de
manege kon maar moeilijk bevatten wat haar overkwam.

4. COLUMN
Afkeurend schudde zij met haar hoofd.
De loop der gebeurtenissen noodzaakte Els Zweephart om
vervolgens ontbinding van de arbeidsovereenkomst te verzoeken.
Dezelfde kantonrechter behandelde het rekest. Namens Erik Kuiper
vroeg ik om een ontslagvergoeding die correspondeerde met
veertig maandsalarissen. Mijn cliënt trof in deze affaire immers
geen enkele blaam? Mr Kefje probeerde er het beste van te
maken, maar trof opnieuw de kantonrechter op zijn weg. “Meneer
Kefje, u kunt in alle redelijkheid de heer Kuiper niet
verantwoordelijk houden voor de verstoorde arbeidsrelatie. Uw
cliënte dient de hand echt in eigen boezem te steken”.
Na de zitting nam ik afscheid van Mr Kefje. Mevrouw Zweephart
negeerde Erik Kuiper, Annelous Kuitenblazer en mijn uitgestoken
hand. Briesend verliet zij het Paleis van Justitie.