3. Վահան Տերյան (իսկական անունը՝ Վահան Սուքիասի Տեր-Գրիգորյան)՝ նշանավոր հայ բանաստեղծ ու հասարակական գործիչ։ Ծնվել է 1885թ հունվարի 28-ին Ախալքալաքի Գանձա գյուղում՝ հոգևորականի ընտանիքում։ 1897թ Տերյանը մեկնում է Թիֆլիս, ուր սովորում էին այդ ժամանակ իր ավագ եղբայրները։ Եղբայրների մոտ ապագա բանաստեղծը սովորում է ռուսերեն ու պատրաստվում ընդունվելու Մոսկվայի Լազարյան ճեմարան։ 1899թ Տերյանը ընդունվում է Լազարյան ճեմարան, ուր ծանոթանում է Ալեքսանդր Մյասնիկյանի, Պողոս Մակինցյանի, Ցոլակ Խանզադյանի եւ այլ՝ ապագայում հայտնի դարձած անձնավորությունների հետ։ Ավարտում է Լազարյան ճեմարանը 1906թ, այնուհետեւ ընդունվում Մոսկվայի համալսարան...
4. Ավարտում է Լազարյան ճեմարանը 1906 թ․-ին, այնուհետև ընդունվում Մոսկվայի համալսարան, որից կարճ ժամանակ հետո ձերբակալվում է հեղափոխական գործունեության համար ու նետվում Մոսկվայի Բուտիրկա բանտը։1908 թ․-ին Թիֆլիսում լույս է տեսնում Տերյանի ստեղծագործությունների «Մթնշաղի անուրջներ» ժողովածուն, որը շատ ջերմ է ընդունվում թե՛ ընթերցողների, և թե՛ քննադատների կողմից։ 1915 թ․-ին «Մշակ» թերթում հրատարկվում է բանաստեղծի հայրենասիրական բանաստեղծությունների «Երկիր Նաիրի» շարքը։ 1917 թ․-ին հոկտեմբերին Տերյանը ակտիվորեն մասնակցում է բոլշևիկյան հեղափոխությանը և այն հաջորդած քաղաքացիական պատերազմին։ Լենինի ստորագրությամբ մանդատով մասնակցում է Բրեստի պայմանագրի ստորագրմանը։ 1919 թ․-ին Տերյանը՝ լինելով Համառուսական Կենտրոնական Գործկոմի անդամ, առաջադրանք է ստանում մեկնել Թուրքեստան (այժմյան միջինասիական հանրապետություններ), սակայն թոքախտի պատճառով ստիպված է լինում մնալ Օրենբուրգում, ուր և վախճանվում է 1920 թ․-ի հունվար 7-ին։
6. ԳարունԳարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել,Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին.— Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել,Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։Այնպե՛ս գգվող է երեկոն անափ,Ծաղիկներն այնպես նազով են փակվում.— Շուրջըս վառված է մի անուշ տագնապ,Մի նոր հուզում է սիրտըս մրրկում...Անտես զանգերի կարկաչն եմ լսում,Ւմ բացված սրտում հնչում է մի երգ.—Կարծես թե մեկը ինձ է երազում,Կարծես կանչում է ինձ մի քնքուշ ձեռք...
7. Սիրոհետքերով Մռայլ թաղումի ջահերի նմանՄեկը աստղերն է վառում տխրությամբ.Ւմ հոգու վրա իջել է մի ամպ,Իմ սրտի պայծառ ծաղիկներն ընկա՛ն։Հիվանդ քնքշությամբ երկինք է պարզում.Մեռնող ծաղիկը իր բույրը վերջին.Իմ ջերմ աղոթքի խոսքերը չնչին —Հեռավո՛ր, քեղնից սեր չեն աղերսում։Իմ սրտում միայն սառած հեկեկանքԲայց արցունք չկա իմ սև օրերում.Մեռնում է սիրտս անհուն խավարում,Եվ դու կա՞ս արդյոք, լուսե անրջանք... Ես կգամ, երբ դու մենակ կմնասՏրտում իրիկվա ստվերների տակ,Երբ դու կթաղես տենչերդ խորտակ.Եվ վհատությամբ երբ կհեռանաս...Ես կգամ, որպես մոռացված մի երգ,Հյուսված աղոթքից, սիրուց ու ծաղկից.Քո մեռած սրտում կլինի թախիծ,Ես կկանչեմ քեզ դեպի ալլ եզերք։Ես կգամ, երբ դու կլինես տրտում,Երբ երազներդ հավետ կմեռնեն,Ձեռքդ կբռնեմ, ցավըդ կմբռնեմ,Կվառեմ ուրիշ լույսեր քո հոդում...
8. Մոռանա՜լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ,Ամենին մոռանալ.Չսիրել, չխորհել, չափս՛ոսալ —Հեռանա՜լ...Այս տանջող, այս ճնշող ցավի մեջ,Գիշերում այս անշողԱրդյոք կա՞ իրիկվա մոռացման,Մոռացման ոսկե շող...Մի վայրկյան ամենից հեռանալ,Ամենին մոռանալ.—Խավարում, ցավերում քարանալՄեն-միայն...Մոռանալ, մոռանալ ամեն ինչ,Ամենին մոռանա՜լ...Չսիրել, չտենչալ, չկանչել,Հեռանալ... Մոռացման ոսկե շող...Մի վայրկյան ամենից հեռանալ,Ամենին մոռանալ.—Խավարում, ցավերում քարանալՄեն-միայն...Մոռանալ, մոռանալ ամեն ինչ,Ամենին մոռանա՜լ...Չսիրել, չտենչալ, չկանչել,Հեռանալ...
9.
10.
11.
12. Հիմա կմտածեք, թե տիար Բլեյանը ինչ կապ ունի Վահան Տերյանի հետ, բայց այդ կապը ոչ թե Վահան Տերյանի հետ է, այլ եթե տիարԲլեյանը չլիներ, մենք պետք է թերթիկների վրա նկարեինք Վահան Տերյանին և տակն էլ մի 2 տող բան գրեինք, բայց քանի որ գիտությունը մեր դպրոցում շատ է զարգացել, մենք computerներով ենք աշխատում, որը շատ լավ է...
