1. PARATHËNIE PËR LIBRIN "JU KENI QENË KËTU MË PARË"
të autores Dr. Edith FIORE, përkthyer në shqip nga Ibrahim HAJDARI
S'do mend se parapsikologjia, kjo shkencë paranormale që mundohet ta zbërthejë apo
ta pranojë si të tillë edhe të padukshmen, të pashpjegueshmen, pak nga pak është duke e zënë
vendin e vet në mesin e shkencave tjera "zyrtare" duke u imponuar si shtyllë e perceptimit të
ekzistencës univerzale në përgjithësi apo të gjenezës së jetës, njeriut, në veqanti.
Si gjurmues i paepur drejt së panjohurës, që në rininë e hershme, ndeshja ime me
literaturën okultiste sikur ka hapur një portë të panjohur e cila shpiente në një qasje të re, në
një këndvështrim të ri, që, mendoja atëbotë, është çelësi i hapjes së të gjitha portave që në
vete ngërthejnë pyetje dhe dilema, të cilave zakonisht ose s'kemi pasur guximin t'ju qasemi,
ose i kemi injoruar duke e futur kokën tonë në rërë (principi i strucit). Fakti se këtë portë nuk
e kisha vënë re më herët edhepse ajo kishte ekzistuar dhe vazhdon të ekzistojë sa të ketë ajër
në këtë tokë, më përkujton ylberin. Me gjithë bukurinë që ka, ylberin nuk mund ta vërejnë të
gjithë njerëzit, sepse, që ai të shfaqet dhe t'i bashkojë dy brigje, duhet së pari të plotësohen tri
parakushte: të bie shi, të nxejë dielli dhe kushti i tretë, për rastin tonë më i rëndësishmi, pozita
në të cilën ne ndodhemi. Ne mund të ndodhemi në pozitë anësore ndaj ylberit dhe mos ta
vërejmë atë, apo t'i dalim diellit përballë dhe kësisoj, këtë moment fascinues të natyrës ta
lëmë të ndodh prapa shpinës sonë, mos ta vërejmë fare! Dhe përkundër kësaj, ne nuk mund të
ankohemi se ylberi nuk është shfaqur, nuk ka ekzistuar. Në fakt, ne duhet t'ia drejtojmë
gishtin vetes sonë që nuk e kemi kërkuar atë!
Që kur isha kryeredaktor i "Mjellmës", të parës revistë për fenomene buzë shkencës në
gjuhën shqipe, ia kisha vënë për qëllim vetes që lexuesit shqiptar t'ia ofrojë një këndvështrim
të ri, bazuar në mendimin pozitiv. Një këndvështrim që, për shumëçka, dallon nga ky i
përditshmi, i deritanishmi. Një këndvështrim që do të ishte dobiprurës, konstruktiv.
Çfarë më motivoi që t'i përvishem përkthimit të librit "Ju keni qenë këtu më parë"? Në
libër, autorja Edith Fiore, doktoreshë e psikologjisë, hipnoterapeute e njohur, na ballafaqon
me një realitet të ri të përjetuar nga vetë ajo përgjatë seancave të panumërta që i kishte me
pacientë. Pacientët e saj nuk janë të rëndomtë. Ata vuajnë nga sëmundje psikosomatike, që
mjekët zyrtarë i kanë "shpallur" si të "pashërueshme" dhe janë dorëzuar para tyre: trauma,
strese, ankthe, pagjumësi, agoni, frika marramendëse nga lartësia, uji, zjarri etj., migrena të
pashpjegueshme deri në çmenduri e jo rrallë edhe deri në vdekje. Fare të pashpresë, të humbur
diku mes tokës dhe qiellit, këta pacientë, si në mrekullitë që ngjajnë vetëm në përralla, e
gjejnë shërimin e tyre tek Dr. Fiore, e cila përmes hipnozës regresive i dërgon ata në
momentin e origjinës së simptomeve, apo ngjarjes që ka shkaktuar sëmundjen dhe përmes
ripërjetimit të rastit, pacientët e fshiejnë nga ndërdija e tyre atë "vrimën e zezë" të ngulitur
thellë në labirinthet e jetërave të përjetuara. Dhe kësisoj simptomet zhduken sepse ndërdija,
ky "hard disc" i pafund i biografisë sonë të amshueshme, nuk e "udhëzon" më vetdijen që
simptomet të rishfaqen edhe në jetën aktuale.
Kësisoj, Dr. Fiore, na vë përballë një sfide të vjetër sa dhe vetë njeriu: ta pranojmë
reinkarnimin si një dukuri që na përcjell dhe ne fare nuk jemi të vetdijshëm për këtë, apo ta
injorojmë atë, ose edhe më tepër ta hedhim poshtë si një trillim teatral të trurit të njeriut, kësaj
kutie misterioze me kapacitet të paskajshëm. Por, nuk është kjo dilemë, arsyeja që më cyti në

2. përkthimin e librit. Të besosh apo jo në teorinë e reinkarnimit, është sikur të diskutosh për
shijen! Le të mbetet kjo në shijen e secilit lexues veq e veq, në lirinë e tij të të menduarit.
Pretendimet e mia janë më të thella, siq e thashë më sipër, më konstruktive, më
dobiprurëse. Populli shqiptar me dekada të tëra ka përjetuar golgotën e vet. Sidomos dekada e
fundit ka lënë vrragë të pashlyeshme në kujtesën tonë, lexo në ndërdijen tonë. Dhuna, terrori,
maltretimet, dhunimet, burgosjet, vrasjet dhe zhdukja e më të afërmëve tanë në mënyra më
barbare, më misterioze, thënë shkurt periudha e paraluftës dhe e luftës së fundit në Kosovë, ka
lënë gjurmë të thella në ndërdijen tonë, ka krijuar në të një lëmsh, shtjellë të zezë të mbushur
me energji të keqe, përplot agresivitet, dhunë, urrejtje, shfrenim të pakontrolluar. Pra, ndërdija
jonë kolektive, si popull, është kontaminuar deri në atë masë me shfaqje negative, sa që do të
na nevojitet edhe shumë kohë që ta pastrojmë ndërdijën tonë dhe ta bëjmë një jetë sadopak
normale.
Ky libër do të ishte edhe në shërbim të mërgimtarëve tanë, të diasporës sonë, kësaj
kategorie kaq të madhe të popullit tonë, që poashtu me sakrificat dhe përjetimet e veta ka
akumuluar në brendësinë e vet dhe i mban aty akoma të ndrydhura të gjitha përvojat e errëta
që ka përjetuar në Kosovë, pastaj rreziqet makabër gjatë ikjes në perëndim apo peripetitë duke
bredhur rrugëve të botës, duke ia falur shpirtin e vet fatit të hidhur, duke mos i parë të afërmit
e vet me vite madje edhe dekada, duke i përjetuar masakrat në Kosovë dhe humbjet e më të
afërmëve vetëm përmes ekranit dhe duke e mbushur veten pezm dhe energji të zezë.
Thënë troç, ndërdija kolektive e popullit tonë është e infektuar! Ajo duhet trajtuar dhe
shëruar. Sepse, nesër do të jetë shumë vonë. Ndrydhja ne brendinë tonë të padukshme e të
gjitha përjetimeve negative ngërthen në vete rrezikun e shpërthimit dhe rishfaqjes së këtyre
manifestimeve në përmasa shumë më drastike për të ardhmen tonë. Prandaj, një trajtim i gjatë
dhe i vëmendshëm psikologjik, e nganjëherë psikiatrik në planin kolektiv, do të na ndihmonte
jo vetëm që të lirohemi nga prangat e energjisë së errët që na ka kapluar, por edhe ta
zëvendësojmë atë me një qasje të re: me mendim pozitiv dhe konstruktiv.
Le të jetë ky libër një nismë e mbarë në vetëdijësimin tonë drejt vetnjohjes, dhe
njëkohësisht le ta ndezë ai, në secilin prej nesh shkëndijën e lumturisë. Të përkujtojmë se në
botën perëndimore trajtimet psikologjike janë bërë tashmë kontrolla rutinore të njerëzve
vetëm nga kurreshtja, e lëre më ne që më së shumti kemi nevojë për to. Sepse kjo do të na e
pastrojë shpirtin, sepse kjo do të na e zhduk urrejtjen dhe të gjitha përshtypjet tona negative që
me vite i kemi ngulitur thellë në unin tonë duke e thithur blozën e idhtë të përditshmërisë ku
edhe ajri ishte i okupuar. Dhe sot e në të ardhmen, këto shfaqje të zeza nuk na lënë të jemi të
vetvetes. Duke iu qasur këtij problemi me qëllimin më konstruktiv, zhbërjen e vetëdijshme
dhe graduale të këtyre shtjellave të errëta energjetike përmes trajtimeve psikoterapeutike, ne
jo vetëm që do të bëhemi popull i zellshëm dhe shembull për të tjerët por do të arrijmë madje
edhe të reflektojmë dashuri dhe mirëkuptim të ndërsjellë. Sepse këtë e meritojmë!
Dorëshkrimi përmban 300 faqe tekst, në radhitje grafike të formatit A5. I përkthyer
nga verzioni origjinal në anglisht "You have been here before" dhe ai frëngjisht "Nous avons
tous déjà vécu", nga autorja nga SHBA-të, Dr. Edith Fiore.
Ibrahim HAJDARI, mr. i mineralogjisë
përkthyes