1. Społeczeństwo Polskie w czasach PRL- u.
Za początek PRL- u przyjmuje się datę od 22 lipca 1952r. do 29 grudnia 1989r.,
jednak według naocznych świadków uznaje się 1944 rok. Pierwszym premierem Rządu
Tymczasowego, później przekształconego w Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, został
Edward Osóbka-Morawski.
Po wojnie część Polaków znalazła się poza granicami naszego kraju. W grupie tych
osób znaleźli się ludzie mieszkający na byłych Kresach oraz deportowani do ZSRR;
wywiezieni do przymusowej pracy w Niemczech. Większość Polaków deportowanych poza
granice kraju chciała wrócić do swoich rodzin. Wtedy jednak miała miejsce reforma rolna,
która zakładała odebranie i podzielenie ziem Polakom. Ogromna część przemysłu przeszła
w ręce państwa.
Człowiek pracował, aby mieć się z czego utrzymać. Fakt, były kartki żywnościowe,
jednak one zakładały kupno określonych towarów w określonych ilościach. Ludzie w PRL- u
mięli pieniędzy ponad miarę, ponieważ chcąc coś kupić – mówiono, że brakuje towarów.
Bardzo podobna sytuacja miała miejsce, gdy ludzie składali wnioski, zezwolenia na
budowę domu. Materiału, który był powszechnie uznawany, nie można było odebrać,
ponieważ go brakowało, był on wydawany na przydział przez naczelnika gminy.
Władze nie interesowały się małymi miejscowościami, skupiały się raczej na
zamieszkiwaniu przez ludzi większych miast, takich jak - na przykład - Krosno. Budowano
większe zakłady pracy, aby zmniejszyć poziom bezrobocia; bloki, w których za mniejsze
pieniądze można było zamieszkać z całą rodziną. Liczba robotników zmniejszyła się wskutek
wydarzeń wojennych, dlatego pracę w owych zakładach chcieli uzyskać głównie młodzi
ludzie, pochodzący z wiejskich, ubogich rodzin, gdyż przed wojną nie mieli takich
możliwości.