2. ‘Wat vooraf ging’
- Sam begon aan zijn eerste jaar aan de universiteit en kreeg meteen aandacht van het
vrouwelijk geslacht.
- Maxim vertelde Remco dat hij verliefd was op zijn pestkop, maar Remco wist niet hoe hij
moest reageren.
- Katherine moest van Emma Goofy proberen te vergeten.
- Ariana en Annabel vertelden aan hun moeder dat er een schoolfeest zou komen.
- Vanessa en Remco bezochten Nick om hun neefje Nils te ontmoeten.
- Angelina stierf van ouderdom.
- Julia werd tiener en koos rijkdom met als levenswens: magnaat worden.
- Luna ontdekte de 5 basiskrachten.
- Kevin ontdekte dat Luna contact kon maken met de alienwereld.
- Ariana kreeg een droom over een vreemde vrouw die in Legacy-Plac aankwam.
- Maxim maakte het goed met zijn ouders.
- De familie kwam bijeen bij Kevins huis.
- Luna vertelde wat ze ontdekt had aan de familie.
- Luna vermoedde dat Ariana een basiskracht bezat.
- James groeide op naar kind.
- Lisa vertelde over de 10G en koos James als nieuwe stamhouder, waarmee Julia niet blij
was.
- Ariana kreeg weer een nare droom.
- Een vrouw kwam aan in Legacy-Place en die leek net op de vrouw van Ariana’s droom.
3. Universiteit
Luna stond voor het huis van Sam dat ze binnenkort zou betrekken, want het duurde
niet meer zo lang voordat ze naar de universiteit ging. Sam deed de deur open en hij
leek net wakker te zijn. Hij geneerde zich ook niet dat hij halfnaakt buiten stond. ‘Je was
toch niet vergeten dat ik kwam?’ vroeg Luna. ‘Nee, natuurlijk niet!’ zei Sam, ‘ik had
euh… nogal laat doorgewerkt gisterenavond.’ – ‘Voor biologie zeker?’ lachte Luna. Sams
glimlach verried al veel.
4. ‘Nou, het ziet er hier leuk uit,’ zei Luna nadat ze een rondleiding kreeg. ‘Dus je ziet je
hier wel wonen?’ vroeg Sam. Luna knikte. ‘Binnenkort zal er een nieuwe kamer worden
bijgebouwd en dat is dan meteen de jouwe,’ legde Sam uit, ‘maar wat denk je er van
om iets te gaan drinken in één van de cafétjes op de campus?’ – ‘Is goed, dan kan ik
ineens de sfeer opsnuiven en kunnen we wat bijbabbelen’, zei Luna enthousiast. ‘Oké,
dan kleed ik me snel om en dan vertrekken we.
5. Legacy-Place
Hospitaal
Katherine deed het deurtje van haar kluisje dicht en stopte de sleutel in haar handtas.
Op dat moment ging ook de deur van de personeelskamer open en zag ze dat Remco –
of eerder dokter Verbon – binnen kwam. ‘Pff’, zuchtte Remco, ‘Wat een drukke dag.
Gelukkig heb ik morgen vrij.’ – ‘Je gaat naar het schoolfeest morgen?’ raadde Katherine.
Remco knikte. Het was ook niet zo moeilijk om het te raden want bijna iedereen had vrij
genomen. ‘Ga jij niet?’ vroeg Remco. ‘Nee, ik heb nooit op die school gezeten dus ben ik
ook niet uitgenodigd.’
6. ‘En je hebt ook geen vrienden die op die school gezeten hebben?’ vroeg Remco. ‘Jawel,
maar zij gaat met haar partner’, antwoordde Katherine. ‘Nou, ik heb nog niemand om
mee te gaan. Dus, misschien wil jij wel?’ Katherine was lichtjes geschrokken. Vroeg hij
haar nou mee uit? ‘Kun je niemand van je eigen leeftijd nemen? Ik ben praktisch een
oude doos voor jou.’ Remco lachte.
7. ‘Dat maakt mij niets uit. Dus wat zeg je?’ Katherine twijfelde even. ‘Wel, ik ben morgen
toch alleen thuis, dus waarom niet? Dan zie ik je morgen?’ Remco knikte.
8. Legacy-Place 4
Nadat Katherine haar shift in het ziekenhuis was afgelopen, had ze nog wat
boodschappen gedaan. Emma was ondertussen ook al thuis en zat neuriënd de krant
te lezen met een biertje. ‘Nou, jij bent vrolijk!’ zei Katherine. ‘Ik ben tot de conclusie
gekomen dat ik ouder aan het worden ben’, zei Emma. Katherine trok haar
wenkbrauwen op. ‘En dat maakt jou gelukkig?’ Emma lachte. ‘Nee, ik ben helemaal aan
de top van m’n carrière,’ zei Emma, ‘maar nu besef ik wel dat ik ouder aan het worden
ben.’ – ‘Wees gerust, Emma,’ zei Katherine, ‘die weekenden in de disco als
Professioneel Partygast zullen je nog jeugdig genoeg maken.’
9. ‘Vertel wat voor lekkers je allemaal bij hebt’, zei Emma nieuwsgierig nadat Katherine de
boodschappen op de kast heeft gezet. ‘Oh, verschillende dingen: wat ingrediënten voor
de verjaardagstaart van de meisjes en nog wat voedsel voor te komende dagen’,
antwoordde Katherine. ‘Dat wordt smullen!’ riep Emma uit. ‘Maar dan moet je me wel
helpen met taarten bakken of anders heb je geen eten’, plaagde Katherine. ‘Dat doe ik
met plezier!’
10. Legacy-Place 1
Julia kwam samen met Anastasia haar kamer binnen. Het was al een tijdje geleden dat
de meiden elkaar gezien hadden, dus is Anastasia direct na school met Julia
meegekomen. ‘Ik ben echt blij dat je nu ook op de middelbare school zit’, zei Julia, ‘nu
heb ik eindelijk weer iemand om mee rond te hangen.’
11. De meiden gingen op de grond zitten. ‘Heb je dat allemaal niet aan jezelf te danken dat
je amper vrienden hebt?’ vroeg Anastasia, ‘ik bedoel: je hebt je niet bepaald populair
gemaakt met dat pesten.’ Julia keek haar vriendin vuil aan. ‘Euh, pardon?’ vroeg Julia
beledigd, ‘jij was het wel die me hier tijden geleden mee had in betrokken en nu spel jij
mij de les?’ – ‘Sorry, ik heb het verkeerd geformuleerd’, excuseerde Anastasia zich.
12. ‘Nu ik ouder ben geworden, besef ik dat al dat pesten geen zin heeft’, begon Anastasia
weer, ‘Ik moest van m’n pa jouw familie pesten, maar eigenlijk is het een aangename en
gezellige familie. Als kind was ik naïef en deed ik als wat pa zei, maar eigenlijk hij keek
nooit naar me om. Dus waarom zou ik naar hem moeten luisteren?’ Met een verbitterde
blik keek Julia Anastasia aan. ‘Aangenaam en gezellig’, herhaalde ze, ‘serieus, moet je nu
ook al beginnen?’
13. ‘Komaan, Julia’, probeerde Anastasia, ‘stop er gewoon mee. Desnoods geef je mij de
schuld, maar ze bedoelen het allemaal goed!’ – ‘Ze kijken nooit naar mij om!’ zei Julia
kwaad, ‘ik grijp naast het stamhouderschap, ik krijg altijd de schuld van alles en kan
nooit iets goeds doen. Anastasia rolde met haar ogen en zuchtte. ‘Denk eens na’, zei ze,
‘als jij niet zo had gedaan, dan was het allemaal niet zo gegaan. Ik heb ook fouten
gemaakt, maar ik probeer ze recht te zetten voordat het te laat is. Dat moet jij ook
doen.’ Julia bleef koppig voor zich uitstaren. ‘Wel, als jij zo koppig bent dan hoeft het
voor mij allemaal niet meer!’ zei Anastasia die ook kwaad geworden was, ‘als je onze
vriendschap wilt redden, maak het dan goed met hen.’
14. Anastasia stond op. ‘Ik vind de weg naar buiten zelf wel’, zei ze. De deur bonkte dicht
en Julia bleef achter.
15. Legacy-Place 4
‘Ben je klaar om op te groeien?’ vroeg Annabel die haar tweelingzus een knuffel gaf.
‘Helemaal!’ riep Ariana enthousiast, ‘ik heb zelfs mijn al mijn wens gekozen! Jij?’ – ‘Ik
heb mijn wens ook al gekozen! Kom dan gaan we nu opgroeien en daarna taart eten!’
16. Toen de meisjes in keuken kwamen, werden ze meteen aangetrokken door de taarten.
‘Wow, 2 taarten zelfs!’ riepen de meisjes in koor. Emma lachtte. ‘Ja, één voor elk.’
Ondertussen stak Emma de kaarsjes aan. ‘Klaar?’ vroeg Emma.
17. Ariana en Annabel bliezen tegelijkertijd de kaarsjes uit en groeiden op. Ze keken elkaar
aan en schoten in de lach. ‘Hoe zei jij er uit’, lachte Ariana. ‘En jij dan!’ ‘Voordat jullie je
gaan omkleden, kunnen jullie ons best je wens al vertellen’, zei Cisko, ‘ik wil niet de hele
avond wachten totdat jullie klaar zijn.’
18. Ariana en Annabel staken hun tong uit naar hun vader. ‘Pap, misschien lijken we meer
op jou dan je denkt’, zei Ariana, ‘nou, ik toch in ieder geval. Ik heb gekozen voor kennis
en ik zou graag gekke geleerde worden.’ – ‘Je oma zou trots geweest zijn, want zij wilde
dat ook worden’, zei Emma. ‘Al dat leren’, zuchtte Annabel, ‘ik kies liever voor
populariteit en ik wil 20 beste vrienden hebben.’ – ‘Wow, daar zal je wel lang me bezig
zijn’, zei Cisko. ‘Daarom noemt het ook een levenswens, hé pap!’ zei Annabel.
19. ‘We hebben dan wel verschillende wensen, maar we hebben wel dezelfde smaak van
kleding’, Ariana die samen met haar zus in de zetel plofte. ‘Dan maken we al vast geen
ruzie als we voor elkaar gaan shoppen’, zei Annabel. Ariana keek haar zus met gefronste
wenkbrauwen aan. ‘Waarom zouden we voor elkaar gaan shoppen?’ vroeg Ariana. ‘I
don’t know, ik wou gewoon een reden vinden om dat te bevestigen.’ Ariana grinnikte.
20. Universiteit
Sam deed de deur achter zich dicht en zuchtte. Hij was blij dat hij terug thuis was. Het
was wel leuk met Luna, maar ze bleef maar praten. En Sam was dat niet echt gewoon.
Meestal praatten vrouwen niet veel tegen hem.
21. Sam nam zijn mobieltje uit zijn broekzak en toetste een nummer van een medestudente
in. ‘Hé, Viola!’ begon Sam, ‘je wou toch eens afspreken? Ik ben vrij. Dus vanavond bij mij
thuis?’ – ‘Geweldig! Ik kom er aan!’ – ‘Tot straks!’ Sam stak zijn mobiel terug in zijn zak
en glimlachte.
22. Wat later werd er aangebeld. ‘Hé Viola!’ begroette Sam zijn vriendin opgewekt. ‘Hi,
Sam! Ik ben echt blij dat ik mocht komen! Ik zat me thuis toch te vervelen.’ Sam gaf
haar knuffel en omdat hij Viola’s gezicht niet zag, zag hij ook niet dat ze bloosde.
23. ‘Zeg, Viola,’ begon Sam toen dat ze in de zetel gingen zitten, ‘wat bedoelde je met dat je
je zat te vervelen thuis? Je hebt toch een vriend?’ Viola zuchtte. ‘Ja, eentje die heel tijd
zit te studeren. Ik wil eens een keertje genieten van de liefde, als je me begrijpt?’ Sam
knikte. ‘Daarom wil ik je iets vragen’, zei Viola. ‘Ik weet dat het stom klinkt maar… ik heb
van vele meiden gehoord dat je nogal “populair” bij hen bent. Dus ik vraag me af of dat
je me kunt helpen?’ Sam deed alsof hij niet begreep waarover het ging. ‘Ik bedoel’, ging
Viola verder, ‘ik wil eens een lange romantische nacht met iemand beleven. Geen van 5
minuten ofzo.’ – ‘Dus je vraagt me te helpen met die romantische nacht?’ vroeg Sam.
Viola knikte.
24. ‘Ik ben dan misschien wel een playboy,’ zei Sam, ‘maar zal nooit relaties kapot maken.
Ik wil niet door het leven als iemand die relaties kapot maakt.’ Viola keek Sam niet-
begrijpend aan. ‘Als ik iets met een vrouw heb dan weten ze dat het voor de fun is en
ze zijn ook altijd single. Je voorstel klinkt wel aanlokkelijk en ik vind je een leuk iemand,
maar het gaat gewoon niet.’ – ‘We willen het allebei, Sam. Dus waarom nog twijfelen?’
Sam schudde zijn hoofd. ‘Ik had je niet moeten uitnodigen’, zei hij. Viola zag haar wens
in het water vallen. ‘Het spijt me,’ zei ze, ‘maar kunnen we er dan een gewone avond
van maken als vrienden?’ Daarmee ging Sam akkoord.
25. Is er iets te drinken?’ vroeg Viola. ‘Ja, kijk maar in de koelkast en neem maar wat je
wilt’, zei Sam. Even later kwam Viola terug met een blikje sap. Ze deed alsof dat ze viel,
zodat ze het sap op Sams hem morste.
26. ‘Ooh, sorry’, excuseerde Viola zich, ‘dat hemd moet vlug uit, want sap maakt plekken.
Snel prutste Viola aan de knoppen van het hemd van Sam. ‘Euh, Violia, dat kan ik zelf
wel’, zei Sam met een grijns op zijn gezicht. ‘Oké, dan leg ik dit even in de badkamer’,
zei Viola en ze nam het hemd van Sam aan.
27. ‘Dat is dan ook weer gebeurd’, zei Viola die terug uit de badkamer kwam, ‘ik ga… euh…
denk ik. Het was leuk.’ Sam gaf Viola een afscheidsknuffel. Nu was het voor Viola tijd
om in actie te schieten. Ze ging met haar handen lager en ze raakte Sams achterwerk
aan.
28. Sam voelde het en hij leek er zelfs geen problemen me te hebben dat Viola dat deed. Ze
staarden elkaar diep in de ogen aan. Een klein stemmetje in Sams hoofd probeerde hem
tegen te houden, maar Sam kon de verleiding niet weerstaan en hij zoende Viola.
29. Viola pakte Sam stevig vast en zoende hem terug. Ondertussen begon Sam aan de
mouw van Viola’s kleedje te trekken. Het duurde eventjes voordat hij de mouwen van
haar schouders af had, maar daarna was het kleedje snel uit.
30. Trippelend en zoenend gingen Sam, die ondertussen ook al in z’n ondergoed zat, en
Viola naar de slaapkamer. Viola trok hem mee op bed, waardoor Sam bijna viel en Viola
moest giechelen. Het kleine stemmetje in Sams hoofd probeerde hem nog steeds tegen
te houden, maar Sam negeerde het.
31. Een tijdje later kwam Sam onder te lakens vandaan. ‘Wat heb ik gedaan?’ dacht hij, ‘Ik
had nog zo tegen Viola gezegd dat ik het niet wou en nu lig ik met haar in bed.’ Plots
hoorde Sam het stemmetje in zijn hoofd terug: ‘Ik had je gewaarschuwd, maar je hebt
blijkbaar helemaal geen fatsoen!’
32. Ondertussen was Viola uit bed gekomen. ‘Het was leuk, Sam’, zei ze met een glimlach.
Sam gromde. ‘Leuk?’ vroeg hij en hij kwam ook uit bed, ‘ik had je nog zo gezegd dat ik
dít niet wilde!’ Viola lachte. ‘Nou, ik kan er ook niets aan doen dat je een makkelijke
prooi bent.’ Sam maakte zijn ogen tot spleetjes. ‘Uit mijn huis!’ schreeuwde hij,
‘Verdwijn! En dat ik je nooit meer zie!’
33. Legacy-Place 4
De volgende ochtend moest Annabel van haar ouders de krant naar binnenbrengen. Ze
zag dat de krantenjongen er nog was. ‘Jou heb ik nog niet gezien’, ze de jongen, ‘zit je
op het St. Wachterscollege?’ – ‘Ja, maar het is m’n eerste dag op de middelbare school’,
zei Annabel. ‘Oh, leuk.’
34. ‘Ik ben Derek, Derek van ’t Haar’, zei de krantenjongen. ‘Oh, ik ben Annabel
Timmermans.’ Derek lachte. ‘Ik had het kunnen raden dat je een Timmermans was,
maar Annabel: dat is een leuke naam voor een leuk meisje.’ Ariana bloosde. ‘Met jou is
er anders ook niets mis’, zei Ariana. Derek glimlachte.
35. ‘Ik… euh… ik ga er eens van door’, zei Derek, ‘ik moet nog wat kranten leveren en straks
zeurt de directeur weer dat ik m’n baan misbruik om te laat op school te komen.’ – ‘Eh,
ja, natuurlijk’, stotterde Annabel, ‘D… dag Derek.’ Annabel haar mondhoeken krulde
omhoog toen Derek wegging en haar hartslag versnelde ook.
36. Legacy-Place 6
Die avond, voordat het schoolfeest begon, was het Maxims verjaardag. Het geluk dat hij
nog net op het feestje mocht komen. Dat was ook te merken aan zijn gedrag, want alles
moest snel verlopen. Dus werd de verjaardagstaart snel tevoorschijn gehaald. Maxim
haalde een grote hap adem en blies de kaarsjes in één keer uit.
37. ‘Wow!’ riep hij, ‘dit is graaf!’ Maxim spande zijn armen op en voelde aan zijn spierballen.
‘Dat gaan de meiden zeker leuk vinden!’ riep hij. ‘Dan moet ik je ook niet vragen welke
wens je hebt’, zei Felix die de wens van zijn zoon kon afleiden vanuit zijn reactie.
38. ‘Ik heb inderdaad voor romantiek gekozen,’ zei Maxim trots, ‘maar geen nood! Ik ben
niet zoals Sam, want ik wil professioneel partygast worden!’ Maxim hoorde zijn moeder
een opgeluchte zucht slaken.
39. Maxim was bijna even snel terug beneden zoals hij naar boven was gerend. Hij had
zichzelf snel nieuwe kleren aangedaan en wat aan zijn kapsel gedaan. ‘Goed, vertrekken
we naar het schoolfeest?’ Zijn vraag werd beantwoordt met gelach.
40. St. Wachterscollege
Oh, het feest is al begonnen’, zei Annabel, ‘is het goed dat wij al naar binnengaan?’ – ‘Ja,
dat is goed’, lachte Emma, ‘maar nog niets vertellen, hé!’ – ‘Je kent ons toch, mama’, zei
Ariana. ‘Juist daarom dat ik het zeg’, zei Emma.
41. Emma en Cisko liepen de trap van het schoolgebouw op. Kevin, Lisa, Felix en hun
partners stonden al te wachten. ‘Zo, de laatsten zijn gearriveerd’, zei Lisa. ‘Jullie hadden
niet op ons moeten wachten, hoor’, zei Emma. ‘Ach, het is maar een kleine moeite’, zei
Rick. ‘Het is misschien beter zo, nu we allemaal te samen zijn.’ Een aantal nieuwsgierige
blikken waren op Emma gericht.
42. ‘Ik en Cisko moeten jullie iets vertellen’, zei Emma terwijl ze glimlachend naar Cisko
staarde. ‘Je bent zwanger!’ zei Felix. ‘Nee, onnozelaar,’ lachte Emma, ‘ik heb m’n handen
al vol genoeg met de tweeling.’ – ‘Wat is er dan wat je ons moet vertellen?’ vroeg Lisa
nieuwsgierig. ‘Ik en Cisko gaan trouwen!’
43. Iedereen was blij met het vrolijke nieuws ze feliciteerden Emma en Cisko. ‘Nou,
proficiat, zusje,’ zei Kevin en hij gaf haar knuffel. Emma was een beetje verrast dat ze
van hem een knuffel kreeg. Ze hadden nooit een sterke band ondanks dat ze naast
elkaar woonden en dat ze broer en zus waren.
44. Ook in de feestzaal was het een blij weerzien. ‘Luna!’ schetterde Ariana en ze gaf nicht
en vriendin een knuffel. ‘Hey Ariana!’ zei Luna. ‘Echt spijtig dat je vanavond al naar de
universiteit vertrekt’, zei Ariana. ‘We kunnen toch nog contact houden via Simbook?’
vroeg Luna. ‘Ja, maar dat is niet hetzelfde’, zuchtte Ariana. ‘Is er iets met Annabel?’
vroeg Luna bezorgd; Ariana keek even rond en glimlachte. ‘Niets ergs, hoor’, stelde
Ariana haar gerust, ‘ze kijkt gewoon naar Derek.’ – ‘Derek de krantenjongen?’ vroeg
Luna. Ariana knikte. ‘Als ik haar mag geloven heeft ze hem al vandaag 20 keer voor de
eerste keer ontmoet’, zei Ariana, ‘écht ze bleef maar over hem praten!’
45. ‘Nou, jij hebt het zwaar te pakken, Annabel’, zei Luna. ‘Ja… huh wat?’ vroeg Annabel
verward. ‘Dat je het zwaar te pakken hebt, met Derek!’ herhaalde Luna. ‘Helemaal niet!’
zei Annabel. ‘Je praat al heel de dag over hem’, zei Ariana, ‘en als ik nog één keer Derek
hoor, zou ik, denk ik, gek geworden!’ – ‘Derek’, zei Luna om haar nichtje te plagen.
Ariana gaf Luna een stomp. ‘Ga er naar toe!’ beval Ariana. ‘Ik durf niet!’ zei Annabel. ‘Je
durft niet?’ vroeg Ariana verbluft, ’Je bent verdorie een populariteitssim. Je staat te
popelen om met Sims te praten!’ – ‘Maar dit is anders’, hield Annabel vol. ‘Annabel
Timmermans, jij gaat er verdorie naar toe en je komt niet terug voordat je met Derek
gesproken hebt!’ zei Ariana quasi streng.
46. Annabel wist dat ze er niet onderuit kon komen en ze stapte op Derek af. ‘Hi’, zei ze
verlegen. ‘O hoi’, zei Derek. ‘Je ziet er leuk uit’, zei Annabel. ‘Dat moet je niet zeggen! Ik
zie er verschrikkelijk uit! M’n ma verplichtte me om dit kostuum aan te doen om op dit
feest te verschijnen, maar iedereen draagt gewone kleren.’ Annabel had medelijden met
Derek. ‘Dat maakt toch niet uit’, probeerde Annabel hem te troosten, ’Je bent er en dat
maakt al heel wat Sims gelukkig.’
47. ‘En welke Sims dan?’ vroeg Derek. ‘Nou, ehm, ik bijvoorbeeld’, zei Annabel. Derek
bloosde. ‘Weet je, Derek, ik… eh… ik vind je best wel knap’, zei Annabel, ‘en mij maakt
het niet uit wat je aan hebt.’ Derek fleurde helemaal op. ‘Bedankt, Annabel, maar
waarom doe je dit voor mij. Er zijn veel knappere jongens dan zo’n sukkel als ik.’
48. ‘Dat komt omdat… omdat… ik ben je verliefd op je’, zei Annabel. Derek wist niet wat te
zeggen en kreeg een krop in zijn keel. Annabel en Derek keken elkaar aan en ze
kwamen dichter bij elkaar. Dan raakten Annabels lippen die van Derek.
49. ‘Ik hou ook van jou, Annabel’, gaf Derek toe, ‘al vanaf de eerste keer dat ik je zag! Ik
hou enorm van je!’ Daarna zoenden ze elkaar veel inniger.
50. ‘Ja, ze zijn een koppel!’ juichte Luna, ‘jij bent echt goed, Ariana.’ – ‘Ach, ik stuur haar
morgen wel de rekening’, zei Ariana. ‘Je zou koppelende zigeunerin moeten worden’, zei
Luna. ‘Nee bedankt, ik wil geen oude vrouw zijn die voor té veel geld Sims koppelt,
omdat ze zelf niemand kon krijgen.’
51. Op een ander plekje in de zaal waren Julia en Anastasia aan het kletsen. Ze waren de
kleine ‘ruzie’ van de vorige keer nog niet vergeten, toch probeerden ze wat met elkaar
te praten. ‘Zeg, wie is dat lekker ding daar?’ vroeg Anastasia nieuwsgierig en ze wees
naar een jongen. ‘Hij?’ vroeg Julia verontwaardigd, ‘dat is Maxim, m’n neef!’ – ‘Wow,
wat is hij veranderd! Ik ga er naar toe!’
52. ‘Hey, Maxim’, zei Anastasia verlegen. ‘O hoi, Anastasia!’ zei Maxim blij. ‘Het spijt me voor
alles wat ik gedaan, Maxim’, excuseerde Anastasia zich. ‘Ik begrijp dat je m’n excuses
misschien niet zult aanvaren, maar ik wil dat je weet dat ik er heel veel spijt van heb.’
53. ‘Excuses aanvaard’, zei Maxim. Anastasia keek hem verbaasd aan. ‘Eigenlijk vond ik het
niet erg dat je me pestte’, zei Maxim. ‘Was hij nou gek geworden?’ dacht Anastasia.
Maxim nam haar handen vast. ‘Zo kreeg ik aandacht van jou, want ik was verliefd op je’,
zei hij, ‘en nu nog steeds.’
55. ‘Nou, Annabel is er snel bij’, merkte Felix op, ‘ze staat al een tijdje met die jongen te
zoenen.’ – ‘Dat heeft ze van haar moeder’, grapte Cisko. ‘Maxim doet er nochtans ook
niet onder’, zei Emma en ze wees naar Maxim en Anastasia. ‘Wat is er?’ vroeg Felix die
zag dat Vanessa ergens mee zat. ‘Ik weet niet wat ik van Anastasia moet denken’, zei
Vanessa. ‘Het is toch goed dat ze het hebben bijgelegd en zelfs meer dan dat?’ – ‘Dat
bedoel ik niet, Felix’, zei Vanessa, ‘ik vind dat Anastasia heel erg hard op m’n moeder,
Wendy, lijkt.’
56. Emma kreeg rilling toen ze de naam ‘Wendy’ hoorde. Ze had die naam in al geen tijden
meer gehoord. ‘Het komt toch meer voor dat mensen op elkaar lijken’, zei Emma. ‘Ik
weet het, maar het is niet dat soort “op elkaar lijken”.’ Enkele vreemde blikken keken
Vanessa aan. ‘Ik kan het niet beschrijven, ach, laat ook maar.’
57. Terwijl een nicht en neef van hem al succes hadden gehad bij het andere geslacht
probeerde Sam dat ook. Hij had al een potentiële kandidate in het vizier. ‘Deed het pijn
toen je uit de hemel viel?’ vroeg Sam die op de vrouw was afgestapt. ‘Enorm’, zei de
vrouw de droogjes, ‘en was het niet raar om met je hoofd uit de grond te steken toen je
uit de hel kwam?’
58. ‘Auch’, zei Sam toen hij van de vrouw wegging. Een beetje verderop waren Remco en
Katherine de feestzaal juist binnengekomen. ‘Volgens mij zijn we een beetje te laat’, zei
Katherine. ‘Ach, we zijn tenminste wel op tijd voor het slow-nummer’, zei Remco,
‘Katherine Langerak mag ik deze dans van u?’ – ‘Graag!’
59. ‘Je kunt nog goed slowen’, zei Remco. ‘En waarom “nog”?’ vroeg Katherine, ‘denk je
omdat ik te oud ben het verleerd heb?’ – ‘Misschien’, zei Remco. Katherine keek Remco
met een quasi boze blik aan. ‘Ik zal het je laten zien dat ik zeker niet verleerd ben!’
60. Katherine pakte Remco stevig vast en keek hem aan met een zie-je-wel blik. ‘Nou, ik
ben onder de indruk’, zei Remco. Plots begonnen de hartslagen van Remco en Katherine
te versnellen, toen dat ze elkaar diep in de ogen keken.
61. Ze zetten beiden hun verstand op nul. Remco liet Katherine een beetje naar achteren
vallen en dan zoende hij haar.
62. Julia had zich teruggetrokken naar de bar. Ze vond dat romantische gedoe tijdens het
slowen klef. ‘Een biertje, graag’, vroeg ze aan de barman. De man de nam een flesje en
gaf die aan Julia. ‘Dat zijn dan 2 simdollars’, zei de barman. Julia gaf hem het geld en
wilde net van het flesje drinken wanneer ze een bekende stem hoorde: ‘Haal dat maar
uit je hoofd jongedame!’
63. Het was haar vader. ‘Hoe haal je het in je hoofd om dat spul te drinken? Je bent
minderjarig.’ Julia zuchtte geïrriteerd. ‘Die barman zei er niets op’, probeerde Julia er
zich uit te praten. ‘Daar houden die lui zich niet mee bezig’, zei Rick. ‘Geef dat flesje
maar aan mij.’ Met tegenzin duwde Julia het bierflesje in Ricks hand.
64. ‘Ik mag hier ook nooit iets’, dacht Julia in zichzelf, ‘ik wil hier weg.’ Dan viel haar blik op
de handtas van haar moeder. ‘Autorijden zou toch niet zo moeilijk zijn.’ Julia keek even
rond zodat niemand haar zou zien. Ze graaide in de tas van haar moeder en ze vond al
vlug de autosleutel.
65. ‘Ben je nu aan het huilen, pap?’ vroeg Luna die haar vader een knuffel gaf. ‘Nee, er zit
een vuiltje in mijn oog’, loog Olaf. ‘Dan is het wel een heel groot vuiltje’, zei ze. Achter
haar hoorde ze ook iemand sniffen. ‘Ik ga maar naar de universiteit, hé’, zei Luna tegen
haar vaders, ‘ik ben niet terminaal ziek ofzo.’ Door dat ze druk bezig waren met afscheid
nemen, hadden ze niet in de gaten dat Julia voorbij liep.
66. ‘Autodeuren opendoen is zeker niet moeilijk’, dacht Julia die de spiksplinternieuwe auto
van haar ouders instapte, ‘Dan moet autorijden ook niet moeilijk zijn.’
67. In de feestzaal ging alles gewoon verder. Ariana stopte plots met dansen. Ze kreeg een
beeld voor haar ogen. ‘Oh nee!’ panikeerde ze, ‘dat mag niet gebeuren!’
68. ‘Wat is er?’ vroeg Annabel bezorgd. ‘Waar is Julia?’ vroeg Ariana. ‘Sinds wanneer maak
jij je druk over haar?’ – ‘Nee, echt! Waar is ze?’ Ariana was zo in paniek dat ze zelfs haar
tranen moest bedwingen. ‘Er gaat iets ernstig gebeuren!’ riep Ariana tegen haar zus, ‘ik
voel het!
69. ‘Naar de universiteit, zeg’, zei Luna. ‘Ja, ik moest ook eerst wennen aan het idee’, zei
Sam, ‘maar het is echt leuk ondanks het studeren.’ – ‘Dat kan ik geloven’, zei Luna.
‘Wanneer komt de taxi ons halen?’ vroeg Sam. ‘Over een halfuurtje bij mij thuis’,
antwoordde Luna. ‘Je koffers zijn toch al gepakt?’ vroeg Sam. ‘Tuurlijk, denk je dat ik
naakt zal willen rondlopen?’ – ‘Er zijn Sims die dat doen’, zei Sam. Luna gaf haar broer
een stomp en stak over waardoor ze de auto die kwam niet zag.
70. Sam zag dat de auto Luna omver zou rijden. ‘Pas op!’ riep hij. Toen ging alles erg snel.
Sam dacht amper een halve seconde na en stormde op Luna af. De auto remde met
gierende banden en Sam kon Luna net op tijd opzij duwen. Er klonk een bonk en
daarna een harde knal.
71. Toen Luna terug op adem was gekomen zag ze dat haar broer op de grond lag en dat
de auto tegen een andere auto op de parking was geknald.