2. Nadat Cora ontvoerd werd, gebeurde er veel. Er werden vele zoektochten
georganiseerd, opsporingsberichten getoond. Maar niets hielp. Jaren verstreken,
Christiaan werd ouder, Alexandra begon een dame te worden en Alexander werd
ook groter. Vincent kreeg dan weer het ongeluk. Hanneke en Hesther Hokkers
kwamen om in een auto ongeluk. En het leven voor hen veranderde totaal.
Sunsetvalley kreeg een nieuwe naam: Droomzicht. En nieuwe bewoners gingen in
de stad wonen. Sommige waren nogal vreemder dan de anderen. Een rokkenjager
die Stefano Bigoli heette en twee mysterieuze zusjes. Die toevallig in de familie
van Cora geïnteresseerd waren. Of zij verantwoordelijk waren voor de verdwijning
van Cora was onbekend.
Maar de bewoners van Droomzicht laten we voorlopig met rust want wat is er de
voorbije 9 jaar met Cora gebeurd? Is ze dezelfde vrouw als vroeger of is ze iemand
anders? La storia della Bella donna 2: Nuova Forma start hier in Littlehaven…
3. Joe en Kate Farmer, broer en zus, zaten samen rustig TV te kijken in hun vervallen
huisje. Ondanks alle miserie die ze hadden meegemaakt waren ze gelukkig. Tot dat
een blauwe lichtflits hun hele leven veranderde. Geschrokken keken ze op. Ze stonden
op en gingen naar buiten.
4. Toen Joe en Kate buitenkwamen, lag er een vrouw met een rode jurk bewusteloos op
de grond. Voor de rest was er niets te zien, zelfs geen rede waar de blauwe flits
vandaan kwam. Angstig keken ze elkaar aan. Wat moesten ze doen? Haar laten liggen
was geen goed idee. Dus moesten ze haar meenemen naar binnen. Maar wat als ze
medische hulp nodig had? Daar hadden ze geen geld voor.
5. “Ik heb ze in mijn kamer gelegd,” zei Kate even later, “Ik heb haar even een pyjama
van mij laten aantrekken. Dat was niet simpel.”
“Maar waar ga jij dan slapen?” vroeg Joe. “Ik slaap wel even bij jou, als je dat niet
erg vindt. We zien morgen wel verder hoe het zal aflopen.”
6. “Ik vraag me eigenlijk af wie die vrouw is,” zei Kate de volgende ochtend. “Jij niet
alleen.”
“Maar, heb jij ook niet het gevoel dat ze op iemand lijkt die we kennen?” vroeg Kate
aan haar broer. “Ik heb haar gezicht niet gezien, maar nu je het zegt…”
7. Cora kwam voorzichtig naar beneden. Ze keek om zich heen. Op haar gezicht kon je
aflezen dat ze zich absoluut niet op haar gemak voelde. “Euh, hallo,” zei Cora
voorzichtig. Toen Joes en Kates blik op haar vielen, keken ze elkaar geschrokken aan.
“De gelijkenis is treffend,” schoot het door allebei hun hoofd.
8. “Wie ben jij eigenlijk?” vroeg Joe, “Ik ben Joe en dit is m’n zus Kate.” Cora dacht na,
maar ze kwam niet op haar naam. “Ik… ik weet eigenlijk niet hoe ik heet,” zei Cora
beschaamd, “Alles is één groot zwart gat in m’n geheugen.”
“Dat is niet fijn,” zei Joe, “Maar we kunnen je een naam geven, dat praat
makkelijker. Als je dat goed vind?” Cora knikt. “Wat dacht je van Isabella?”
“Oh, dat is een mooie naam! Het is goedgekeurd!” Cora of Isabella merkte niet dat
Kate haar gezicht vertrok.
9. Terwijl Joe de borden afwast, schrobt Kate de kasten schoon. Kate zuchtte. “Is er
iets?” vroeg Joe ongerust. “Ja, er is iets,” zei Kate verwijtend, “Hoe durf je haar
Isabella te noemen?” Joe zijn gezicht vertrok. “Het is gewoon een mooie naam,” zei
Joe. “En dat moet ik geloven?” vroeg Kate, “Zo kan je haar niet terugkrijgen hoor!”
10. “Maar ze lijkt sprekend op haar!” probeerde Joe zich te verdedigen. “Wil je haar nu
echt vergelijken met die bitch?” vroeg Kate.
“Ze was geen bitch!” Kate zuchtte geërgerd. “Durf de waarheid nu eens onder ogen
komen! Ze heeft ons helemaal leeggeroofd!” – “Ma… maar ik hou nog steeds van haar.”
11. “Maar zij niet van jou,” vulde Kate aan, “Besef nu eens dat ze nooit meer
terugkomt.” Joe zijn boze gezicht veranderde in een verdrietig gezicht. Daarna ging
hij weg.
12. Cora begon haar nieuwe naam, Isabella, gewoon te worden. Maanden vlogen voorbij
en de zomer kwam eraan. Isabella en Kate werden goede vriendinnen. En Isabella en
Joe ook. Zelfs meer dan dat, maar ze hebben hun liefde voor elkaar nog nooit
toegegeven.
13. Het was een hete zomernamiddag en Isabella liep in een kort jurkje zonder schoenen
rond. “Pff, wat is het warm,” pufte Isabella. “Ja, en de plantjes beginnen uit de
drogen,” antwoordde Joe. Isabella glimlachte en haar blik viel op zijn ontblote
bovenlijf. Het was best gespierd vond ze en daar hield ze van.
14. “Zorg ervoor dat je ogen er niet uitvallen,” zei Joe. Isabella schrok. “Eh, wat?”
“Je zit heel de tijd naar mij te kijken,” verduidelijkte Joe zich. Isabella bloosde.
“Maar dat vind ik niet erg.” Ze glimlachen allebei.
15. Ze keken elkaar diep in de ogen en hun gezichten kwamen dicht bij elkaar. Joe nam
haar stevig vast en zoende haar.
16. Even later lagen Isabella en Joe op het bloemenveld. Ze keek diep in zijn
helderblauwe ogen en ze wreef met haar hand over zijn ongeschoren baard. Ook al
kende Isabella dat gevoel niet, ze wist dat ze verliefd was. En dat vond ze een leuk
gevoel.
17. Kate zuchtte. Ze zag haar broer en Isabella daar op de bloemen liggen. Eigenlijk was
daar niets verkeerd mee, Kate was zelfs blij voor hen. Maar ze wist niet hoe haar
broer van haar hield. Als zijn ex-vrouw of als deze vreemde vrouw.
18. Joe kwam vrolijk en opgewonden binnen. “Nu eerlijk,” zei Kate plots. Joe schrok zich
een hoedje. “Wat?” vroeg hij niet-begrijpend. “Is je liefde voor haar oprecht? Of ben
je gewoon verliefd op haar omdat ze op je ex-vrouw lijkt?” Joe zuchtte. “Je moet het
haar vertellen…”
