2. Miriam era unha
bruxa ruín, tan ruín
que minguara ata se
tornar diminuta, do
tamaño dun puño.
Tiña a pel de cor
cinza e levaba
sempre unha roupa
negra que cheiraba
mal.
3. Era practicamente
invisble para o ollo
humano. Voaba
enriba dun plumeiro
a moita velocidade e
facía unha
falcatruada tras
doutra.
Gustáballe, por
exemplo, pasar entre
a nariz das persoas,
cando falaban polo
móvil, facéndolle
cóxegas.
4. Un día, voando por
Santa Comba,
descubriu un
recendo estraño. Era
doce, suave e a boca
tornábase auga. O
cheiro viña dunha
casa pequena . E,
sen pensalo dúas
veces, voou deica alí
e penetrou no
cuarto.
5. Na cociña
había un pote
a ferver sobre
o lume.
Dentro
fervellaba un
líquido
espeso, de cor
avermellada.
6. Miriam
asomou os
fouciños ao
pote, esvarou
do plumeiro e
caeu dentro.
Choff! Enguliu
e enguliu moito
daquel líquido
vermello. Era
delicioso!
7. Cando deo
saído, xa non
era moura.
Parecía un
caramelo con
brazos, pernas e
cabeza. E
montada no seu
plumeiro, era un
caramelo con
pau!
8. Como tiña moitas
travesuras que facer
marchou por Santa Comba
adiante. Pasou polo medio
da xente, que con caras
serias volvía para a casa
despois do traballo.
A todos lles mudou a
expresión das caras cando
ela pasaba. Algúns
pensaban en croissants
recheos. Outros, en
torradas con marmelada.
Todos tiñan pensamentos
bonitos que chegaban a
través do cheiro que ela
desprendía.
9. E Miriam púxose
furiosa. Que era
aquilo? Todos
sorrían, todos tiñan
caras alegres! Era o
contrario do que ela
se propoñía! Estaba
anoxadísima! Así que
decidiu volver a casa
donde estivera.
Alí encontrou a unha
ancía que remexía no
pote.
10. -Muller, que poderosa
apócema é esa que me
fai provocar sorrisos na
xente?
A muller, que era cega,
respondeulle:
- Non é apócema
ningunha. É só
marmelada de
amorodo e cereixa que
uso como recheo dos
meus pasteis.
11. Miriam quedou sorprendida.
E descubreu que tiña dúas ás
coas que podía voar sen
necesidade do plumeiro.
A anciá uliu o aire e dixo:
-Umm, es unha fada… re
recendes a marmelada.
Quizais ti sexas a fada de
marmelada.
Así foi como dende entón se
dedica a facer feliz a xente co
seu recendo y arrinca
sorrisos alá por donde vai.
Adaptación do conto de XAVIER FRÍAS CONDE
(Fada de marmelada)