1. PENGENALAN
Pendidikan khas adalah pengajaran yang direka bentuk bagi memenuhi keperluan
pendiidkan muris dengan keperluan khas. Pendidikan ini dirancang secara tersendiri, di
laksanakan secara teratur serta dinilai keberkesannya secara teliti bagi membantu pelajar dengan
berkeperluan khas mencapai tahap berdikari tinggi dan kejayaan hidup yang memuaskan.
Oleh itu pelbagai program telah direka bentuk dan dilaksanakan di dalam dalam
menjayakan program pendidikan khas. Antaranya, pengsealiram (mainstreaming), kurikulum
tidak terhad, normalisasi dan integrasi dalam Pendidikan Khas.
1.0 PENGSEALIRAN
1.1 DEFINISI PENGSEALIRAN
Pengsealiran di definisikan sebagai polisi pendidikan dalam penempatan pelajar
disekolah biasa. Ia melibatkan penempatan pelajar berkeperluan khas daripada proram
pendidikan yang terasing atau kelas-kelas khas ke dalam sekolah-sekolah biasa. Ini bagi
mengelakkan berlakunya pengasingan, namun begitu konsep ini lebih merujuk kepada
penempatan pelajar secara fizikal di sekolah-sekolah biasa. Menurut Kaufman (1975),
pengsealiran merujuk kepada penempatan sementara integrasi social hak kanak-kanak kurang
upaya dengan rakan sebaya yang normal.
Pengsealiran ini melibatkan penempatan yang bergantung kepada keperluan semasa
individu mengikut perancangan pendidikan yang telah ditetapkan oleh kerajaan. Manakala
mengiut Birch (1978), pengsealiran bermaksud kanak-kanak kurang upaya mendaftarkan diri di
sekolah biasa dan akan di ajar dalam kelas biasa untuk sebahagian besar hari persekolahan di
bawah kendalian guru kelas biasa.
Seterusnya pada pendapat Johnson & Johnson (1980), mengistilahkan pengsealiran
memberi penekanan kepada tentang nilai kepada batasan yang kurang mengehadkan kepada
semua kanak-kanak kurang upaya.
Menurut Lipsky & Gardner (1980), menyatakan bahawa pengsealiran merupakan
peruntukkan peluang kanak-kanak yang di kategorikan dan di labelkan sebagai cacat dan
ditempatkan dalam bilik darjah khas yang hanya memberi peruntukkan masa yang sedikit untuk
melibatkan diri dalam pendidikan perdana.
Mengikut Kirk & Gallagher (1983), pengsealiran di maksudkan dengan proses yang
melibatkan pelajar berkeperluan khas berinteraksi dan berhubung dengan pelajar biasa dalam
bidang pendidikan.

2. 1.2 SEJARAH PERKEMBANGAN PENGSEALIRAN
Sebelum Education For All Handicapped Children Act (EHA) ditubuhkan pada
1975,terdapat satu daripada lima kanak-kanak berkeperluan khas di sekolah awam di Amerika
Syarikat.
1.3 KEBAIKKAN PENGSEALIRAN
Terdapat beberapa kebaikan pengsealiran kepada pelajar berkeperluan khas umumnya di
dalam kurikulum, diantaranya ialah :
i. Pencapaian akademik yang tinggi : Pengsealiran menunjukkan lebih banyak
pencapaian akademik yang lebih afektif berbanding dengan membuat latihan.
Sebagai Pusat Penyelidikan Kebangsaan terhadap masalah pembelajaran
mendapati kadar pencapaian untuk semua pelajar kurang upaya di Amerika
Syarikat telah meningkat sebanyak 14% dari tahun 1984 hingga 1997. Walau
bagaimana pun, laporan ini tidak mempunyai perbezaan yang ketara di antara
pelajar yang terlibat dalam pengsealiran.
ii. Arahan yang khusus : Pelajar yang mengikuti kelas pendidikan khas yang
dikenali dengan ‘bilik resos’ memberi kelebihan kepada kanak-kanak yang
kurang upaya. Menerusi pembelajaran kaedah bilik resos ini, seorang pelajar
ditempatkan bersama dengan seorang guru pendidikan khas yang segala
keperluan di penuhi oleh guru tersebut.
iii. Estem kendiri yang tinggi : Bagi membentuk keyakinan pelajar khas dan
mempamerkan kualiti efikasi kendiri yang tinggi, haruslah melibatkan langkah
yang tersusun dalam sistem pendidikan. Sebagai contoh, pelajar di California
terlebih dahulu mengikuti program pengsealiran untuk mendapatkan penilaian
dari sekolah yang sebelumnya bagi membuat perbandingan tentang program
inklusif. Penilaian ini menunjukkan bahawa 96% pelajar yang mengikuti program
pengsealiran telah menunjukkan keyakinan diri yang tinggi. Keseluruhannya di
dapati pelajar adalah sama dengan rakan sebaya dan mereka tidak di layan secara
berbeza. Pelajar biasa juga, mendapat kelebihan dengan program ini.
iv. Kemahiran sosial yang lebih baik : Kebanyakkan latihan inklusif atau
percantuman, yang mengamalkan pengsealiran membenarkan pelajar
berkeperluan khas untuk mempelajari kemahiran sosial melalui pemerhatian,
menambah kefahaman yang baik tentang persekitaran mereka dan menjadi

3. sebahagian daripada kebiasaan komuniti. Pengsealiran memberikan kelebihan
kepada kanak-kanak autism dengan interaksi rakan sebaya yang biasa.
1.4 KEBURUKAN PENGSEALIRAN
Walaupun pengsealiran terdapat banyak kebaikkan, namun ianya tetap membawa
keburukan kepada sistem pendidikan. Di antara keburukan pengsealiran ialah :
i. Memberi kemudaratan kepada akademik pelajar biasa : Kemungkinan besar
keburukan pengsealiran ini ialah pelajar yang disealirkan memerlukan lebih
banyak perhatian guru berbanding pelajar yang biasa dalam kelas biasa.
Pengsealiran ini berlaku tidak secara holistik di dalam kelas tetapi lebih tertumpu
kepada sumber dan bahan bagi pelajar berkeperluan khas.
ii. Memberi kesan kepada pelajar yang pintar : Ini akan memberi kesulitan untuk
menyesuaikan pelajar pintar dengan kepentingan pelajar ketidakupayaan intelek
di samping memberi cabaran kepada pelajar pintar. Oleh itu, pelajar pintar banyak
kehilangan peluang untuk mempelajari sesuatu kemahiran yang boleh
meningkatkan kemahiran akademik. Ini mengakibatkan pelajar pintar mengalami
kebosanan di sebabkan pengajaran yang berulang.
iii. Implikasi kepada akademik pelajar kurang upaya: Kebimbangan ibu bapa
terhadap guru yang tidak terlatih dan tidak diberi kemahiran untuk menyesuaikan
keperluan khusu pelajar berkeperluan khas dalam pendidikan dalam bilik darjah.
iv. Isu sosial : Perbandingan menyeluruh pelajar berkeperluan khas yang mana
pengsealiran hanya untuk sesetengah kelas dan menyebabkan pengasingan yang
ketara. Selain itu, pelajar berkeperluan khas ini menjadi sasaran buli dan
menyebabkan mereka berasa malu dan lebih selesa berada dalam keadaan di mana
persekitaran yang melibatkan pelajar yang mempunyai keupayaan yang sama.
v. Kewangan : Sekolah dikehendaki menyediakan perkhidmatan untuk pendidikan
khas tetapi tidak diberi tambahan sumber kewangan. Perbelanjaan bagi setiap
seorang pelajar berkeperluan khas adalah tinggi.

4. 1.5 PIHAK TERLIBAT
1.6 KEMUDAHAN PRASARANA
1.7 STRUKTUR PENTADBIRAN
1.8 KAEDAH DALAM PENGAJARAN
1.9 KHIDMAT SOKONGAN PAKAR
2.0 KURIKULUM TIDAK TERHAD

5. Konsep pengsealiran mempunyai persamaa dengan konsep kurikulum tidak terhad pada
prinsipnya. Kedua-dua maksud digunakan dalam isu-isu yang sama tetapi penekanan yang
berbeza dalam aspek penempatan pelajar dan menyediakan perkhidmatan sokongan.
2.1 DEFINISI KURIKULUM TIDAK TERHAD
Kurikulum tidak berhad mengikut Konsul Amerika untuk Kanak-kanak berkeperlian
Khas ialah kanak-kanak perlu diberi perhatian dalam persekitaran tanpa batasan di mana
keperluan pendidikan perlu disediakan dengan memuaskan.
Konsep ini memberikan pengiktrafan kepada kanak-kanak berkeperluan khas bahawa
mereka mempunyai keperluan pendidikan yang begitu meluas dan berubah-ubah mengikut
peredaran masa. Pendidikan yang berterusan memerlukan masa dan bersesuaian mengikut
keperluan individu pelajar supaya dapat memaksimumkan pencapaian mereka.
Kanak-kanak berkeperluan khas juga perlu dididik bersama-sama dengan kanak-kanak
yang lain. Kelas-kelas khas, sekolah yang berasingan atau penarikan pelajar berkeperluan khas
yang berlaku apabila kemahuan pelajar tidak dapat dipenuhi disebabkan keperluan dan
persekitaran yang disediakan tidak memuaskan.
Kenyataan di atas memberi penekanan bahawa kanak-kanak berkeperluan khas perlu di
tempatkan di program-program pendidikan yang menyediakan keperluan pendidikan yang asas,
memberi rangsangan yang maksima serta cabaran-cabaran yang sesuai dengan keupayaan dan
kemahiran mereka. Persekitaran yang kurang mengehadkan ini membolehkan kanak-kanak
berkeperluan khas ini berkerjasama dengan rakan sebaya mereka yang normal dalam kelas biasa.
Tahap kerjasama antara kanak-kanak biasa dengan kanak-kanak berkeperluan khas di tentukan
oleh keperluan individu.