You & Me Against The World 4

1. You and Me against the World Hallo Allemaal! Dit is deel 5 van You and Me against the World! Veel Leesplezier! Svenja SimStone.

2. Topic. Er is een topic waar je je kan uitleven over het dagboek! Ga gerust eens langs en zet eens iets neer: http://www.desims2.nl/forums.view.asp?fID=54&tID=201589&archived=0

3. Sam. Ik probeerde m'n ogen te openen, en zag een kamer vol schaduwen. Alles draaide rond en ik probeerde me te oriënteren. Ik trok mezelf wat recht, kroop door de kamer en tastte met m'n handen rond, op zoek naar de deur. Uiteindelijk kon ik mezelf naar de living sleuren. Ik concentreerde me op de telefoon, en probeerde het nummer in te toetsen terwijl de cijfers bleven ronddraaien.

4. Ik hoorde een stem aan de andere kant van de lijn en probeerde te praten. Met moeite gaf ik het adres door. Ik zakte weer in elkaar maar probeerde me terug recht te hijsen. De vrouw aan de telefoon stelde nog enkele vragen maar toen werd alles weer zwart. Ik gaf het op en viel neer. In de verte dacht ik een sirene te horen, maar misschien was het m'n verbeelding maar. En toen.. was er niets meer... Sam.

5. Sam. “ July? Wa-waar ben ik? Leef ik nog?” Ik wist niet wat me overkwam.. July glimlachte en ik stapte voorzichtig naar haar toe.. “ Sam.. Ik kan niet uitleggen wat er gebeurt.. Maar het belangrijkste is dat je me kan zien. Ik ben hier om je terug op het juiste pad te helpen. Het gaat niet zo goed met je..ofwel?” Ik schudde m'n hoofd.. “Het gaat niet.. Ik heb het geprobeerd, maar alles blijft me achtervolgen.”

6. Sam. “ Sam.. maak je geen zorgen, alles gaat goed met ons. We zijn er voor je.” July zette Amy neer en gaf me een knuffel. Ik voelde alle spanning en problemen van me wegvloeien.. Ze was echt. Haar geur, haar haar,... Ze voelde echt. Dit kon geen droom zijn...

7. “ Sjam!” Ook Amy leek blij me te zien. Ze zag er veel gelukkiger uit sinds de laatste keer dat ik haar zag. Wat nogal logisch was, aangezien ik haar het laatst gezien had toen ze stierf.. Ik schudde die gedachte snel weg en nam haar vast. Ze lachte naar me en ik voelde hoe ze zich aan me vastklampte. Ik gaf haar een zoen op haar wang en haar voorhoofd. Sam.

8. Sam. “ Je moet zo weer gaan..” July nam Amy weer van me over en ik keek haar vragend aan. “Sam.. Je hebt nog een heel leven voor je.. Je zal ons vast wel weer zien, maar probeer nu te genieten van de mensen die bij je zijn in plaats van alles op te geven voor degenen die je verloren hebt.. Het is normaal dat je vaak aan ons denkt, maar dit mag niet ten koste gaan van je eigen leven en gezondheid.”

9. Sam. "Maak wat meer tijd voor jezelf, maak plezier.. Begin anders maar bij Noa, ik denk dat je je bij haar wel goed zult voelen. En maak je maar niet teveel zorgen over Matt.” “ Maar..” “Geen ge-maar, luister gewoon naar me. Nu is het echt tijd om te gaan. We waken over je Sam, en onthoud wat ik gezegd heb!” July en Amy wuifden naar me, en ze verdwenen steeds meer uit het zicht. Voordat ik besefte dat ze weg waren, zag ik een helder licht dat me verblindde..

10. Sam. Ik werd wakker in een kamer die ik niet herkende. Net toen ik m'n ogen opende kwam er iemand de kamer binnen. Alles zag er wazig uit, en het felle licht in de kamer bezorgde me weer hoofdpijn. Ik knipperde met m'n ogen, maar alles bleef onduidelijk.

11. Sam “ Goedemorgen” “Noa? Waar ben ik?” “Doe maar rustig, probeer je niet teveel in te spannen, mevrouw. De dokter komt zo dadelijk langs.”

12. Sam. Ik zou zweren dat het Noa was die tegen me stond te praten. Ze leek er als twee druppels water op. Maar waarom noemde ze me 'mevrouw'? Wat was er aan de hand? “Ik ben zo terug.” M'n hoofdpijn werd weer erger en het zicht werd nog troebeler. Ik sloot m'n ogen en zonk even weg in gedachten..

13. Sam. Een tijdje later werd ik weer gewekt door de verpleegster. “Je ziet er al veel beter uit”, glimlachte ze. “Ik voel me ook beter. En ik kan weer goed zien.” Nu pas kreeg ik door dat de verpleegster niet Noa was, ze leek zelfs amper op haar. Waarschijnlijk was ik daarnet nog niet helemaal bij positieven door de medicatie.

14. Sam. Ik probeerde me nog wat rechter te zetten en keek de kamer even rond. Ik had een soort kleedje aan, wat elke ziekenhuispatiënt droeg. Toen het pas tot me doordrong dat ik werkelijk in een ziekenhuis lag, begon ik me af te vragen hoe ik hier geraakt was. “ Wie had het ziekenhuis gebeld?” “Dat heb je zelf gedaan, maar het is normaal dat je je niets meer herinnert. De dokter komt zo dadelijk wel meer uitleg geven.”

15. Sam. Eventjes tuurde ik nog wat rond in de kamer. Ik dacht aan m'n droom over July en Amy. Hoewel ik er zeker van was dat het geen droom was, en ik hen echt gezien had, noemde ik het toch een droom. Of eerder, een droom die was uitgekomen. Ik had July beloofd om beter te leven, en die belofte zou ik ook nakomen. Ik was klaar voor een nieuwe start, en dit keer meende ik het!

16. Sam. Ik was nog diep in gedachten verzonken toen de dokter binnenkwam. “Goedemorgen, hoe voelt u zich?” “ Euhm.. Goed denk ik?” “Heeft u dit soort aanvallen wel vaker?” Ik knikte. “We zijn bezig met een diagnose te stellen om uw probleem op te lossen.”

17. Sam. Ik wist niet goed wat er aan de hand was, de dokter behandelde me alsof ik een dodelijke ziekte had. Ik knikte nogmaals, maar voelde me wat onrustig. De dokter ijsbeerde eerst wat de kamer rond en verdween weer.

18. Sam. Ik werd weer even alleen gelaten.. Dit keer dacht ik aan Noa. July had over haar gesproken, ze zei dat ik ons een kans moest geven, dat ik voor haar moest vechten. Het plan om Noa te zien door schilderijen voor haar te maken, kon me hierbij helpen. Maar ik voelde dat ik mezelf uitputte tijdens het schilderen, ik zette mezelf aan de kant. Dit moest op een of andere manier veranderen..

19. Sam. Ik werd weer verstoord door een verpleegster. Ze kwam binnen met een schotel eten. “Smakelijk” zei ze. En toen verdween ze weer.. “Jakkes.. Ziekenhuisvoedsel.. Het was misschien een cliché, maar het zag er smerig uit.

20. Sam. Ik ging rechtop zitten, schoof het tafeltje met eten wat dichter, en nam voorzichtig een hap. Oef.. Het viel nog mee. Nu pas merkte ik hoeveel honger ik had. Ik voelde me ook ineens beter, zag alles weer zoals het hoorde en voelde me niet meer duizelig.

21. Sam. Ik nam nog enkele happen en was verbaasd toen het schoteltje leeg was. Ik zette het terug op het tafeltje en ging weer liggen. Even dacht ik eraan om wat rond te wandelen, maar ik wist niet of dat zo'n slim idee was. Misschien moest ik nog maar wat rusten, ik lag niet voor niets in het ziekenhuis.

22. Sam. Net toen ik weer onder de dekens was gekropen kwam de dokter binnen. “Mevrouw, u mag mij even volgen.” Ik was blij dat ik even kon wandelen en volgde de dokter naar zijn kantoor.

23. Sam. “ We hebben uw probleem kunnen vaststellen. Heeft u soms te maken met ongewone stress?” Ik knikte. “M'n leven is een beetje verstoord sinds het overlijden van mijn zus en haar dochter. Ik voel me eigenlijk bijna nooit rustig” “Door teveel stress heeft u een lage bloedsuikerspiegel, wat maakt dat u erg snel vermoeid bent en kans hebt op flauwvallen.”

24. Sam. “ Als u te weinig eet en slaapt, kan dit verergeren naar een aanval. Ik zie ook dat u in uw jeugd al vaker last had van een lichtere vorm van astma, die nu weer optreedt door uw slechte gezondheid. Al deze symptomen samen zorgen voor een ernstige aanval, die op lange termijn zelfs hersenschade kan aanrichten, en uw hart verzwakt. Als u gezonder gaat leven, zullen alle problemen vanzelf verdwijnen.”

25. Sam. De dokter schreef me nog vitaminen en medicatie voor en zodra de verpleegster me kwam halen, kon ik het ziekenhuis verlaten. Ik ging dus maar weer naar de kamer, zette me neer op het bed en wachtte op de verpleegster. Ik wist dat ik dringend werk moest maken van mijn gezondheid. Ik had aan July beloofd om voor mezelf te zorgen. Vanaf nu zou alles anders worden..

26. Sam. Even later wandelde de verpleegster binnen. “U mag zich in de badkamer gaan omkleden, uw kleren liggen in het kluisje. Daarna moet u aan de balie de papieren tekenen en mag u naar huis gaan. Een fijne dag nog.” Zodra ik met m'n kleren de kamer uit slofte begon ze het bed op te maken.

27. Sam. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag er best moe uit, maar al bij al viel het nog mee. M'n kleren voelden vies en plakkerig aan, waarschijnlijk had ik veel gezweet tijdens mijn paniekaanval. Ik haastte me – op een voorzichtige manier – naar de balie, tekende de papieren, en ging op weg naar huis.

28. Sam. Zodra ik thuis was, zocht ik wat lekkers in de koelkast. Ik had alweer honger gekregen, en zou me dit keer niet meer uithongeren. Er stond nog een pannetje saus in de koelkast dat ik kon opwarmen met wat pasta om een heerlijk bordje macaroni te maken.

29. Sam. Even later rook de keuken naar lekker eten. Ik roerde nog wat in het pannetje, terwijl m'n maag weer begon te knorren. Ik dacht na over wat ik vandaag nog allemaal kon gaan doen..

30. Sam. Ik moest dringend een douche of bad nemen, m'n kleren uit de was halen en een schilderij maken. Ik had inspiratie gekregen, niet voor Noa, maar voor mezelf. En.. misschien zou ik nog eens op zoek gaan naar oude spulletjes van July en Amy.. Ik had ze in de logeerkamer – mijn oude kamer – gelegd, toen ik had besloten om in July haar bed te slapen.

31. Sam. Als eerste haalde ik m'n kleren en ondergoed uit de was- en droogmachine. Ik kon me pas douchen wanneer ik andere kleren had. Ik was namelijk niet echt in de stemming om naakt door het huis te rennen, op zoek naar kleren..

32. Sam. Het warme badwater was zalig. Ik voelde mezelf weer helemaal schoon worden. Ik droomde wat weg, en verzonk in gedachten. Het water werd na een tijdje kouder en mijn huid verrimpelde. Ik besloot dan maar om uit bad te stappen voordat ik er ging uitzien als een oud vrouwtje.

33. Sam. Eenmaal afgedroogd en aangekleed, richtte ik me weer op het schilderen. Ik zag het beeld al helemaal voor me en begon er meteen aan. Het schilderij moest in een uurtje af geraken.. Tegelijkertijd genoot ik van het warme zonnetje dat straalde.

34. Noa. Nadat ik Matt een zoen had gegeven voor hij naar z'n werk vertrok, ging ik naar de badkamer om me om te kleden. Allereerst trok ik m'n kamerjas uit en hing hem aan de kapstok. Vervolgens poetste ik m'n tanden en slofte weer de slaapkamer in op zoek naar kleren.

35. Noa. Ik moest niet lang zoeken of ik vond een leuk rokje en een t-shirtje Ik stak m'n haar nog snel op en was zeer tevreden over het resultaat. Het zonnetje scheen en dat maakte me erg vrolijk, vooral wanneer ik aan Matts verrassing van gisteren dacht..

36. Noa. Terwijl ik naar beneden ging, neuriede ik een vrolijk deuntje . Ik zou Sam maar eens bellen, ik had haar nog niet laten weten dat het eerste schilderij was aangekomen. (Klik op 'vrolijk deuntje' om mee in Noa's stemming te komen en lees gerust verder :D)

37. Sam. Het schilderij van July en Amy was al bijna af. Ik zou het boven m'n bed hangen, als teken van een nieuwe start. Het zou me de moed geven om door te zetten. Vroeger durfde ik hen niet te schilderen, omdat ik in elkaar zou storten bij alles wat me aan hen deed denken. Maar nu, nu zouden ze voor eeuwig voortleven in m'n schilderij, in m'n hoofd, en vooral in m'n hart..

38. Sam. Ik nam even tijd om te pauzeren, stopte snel een koek in m'n mond en ging toen op zoek naar spullen van July en Amy. In de kast lagen vooral kleren, maar plots zag ik in een hoekje iets liggen.. Amy's knuffeltje dat ik haar had gegeven bij haar geboorte..

39. Sam. De knuffel zag er vies uit, en ik herinnerde me dat July niet echt blij was toen ze het popje voor het eerst zag. Het zag eruit als een voodoopop en volgens haar had het iets duister. Maar het popje was erg zacht en het had iets speciaal. Ik was er verzot op en Amy ook, want ze nam het overal mee naartoe, tot grote ergernis van haar mama. Ik glimlachte bij die gedachte.

40. Sam. Ik gaf het popje een zoen en nam het mee naar m'n kamer. Daar plaatste ik het op het bed. Plots hoorde ik de telefoon. Misschien was het Noa? Ik rende snel naar de living terwijl er een gelukzalig gevoel door me heen stroomde.

41. Sam. Het was inderdaad Noa die belde. Ik was blij dat ze zo enthousiast was over het schilderij. “Als je wil dan kom ik even langs met nog eentje? Of is Matt thuis..?” “...” “Goed, dan zie ik je zo?” “...”

42. Sam. Even later kwam ik aan bij Noa. Onderweg had ik luidkeels meegezongen met de liedjes op m'n iPod en me niets aangetrokken van de mensen die me raar bekeken. Nu stond ik vlak voor Noa, en voelde ik me al iets minder zelfverzekerd.. Ze glimlachte en omhelsde me en ik rook weer die vertrouwde geur van haar..

43. Sam & Noa. Ik gaf meteen het schilderij af en nieuwsgierig piepte Noa in de zak. “Het ziet er alvast veelbelovend uit.” glimlachte ze. “Kom je mee een plekje zoeken om het op te hangen?” Zonder te aarzelen wandelde ik mee naar binnen.

44. Noa & Sam. Na een tijdje zoeken hadden we een plekje gevonden voor het schilderij. Het plaatje paste perfect in de muziekruimte. Ik zou zelf nooit roken, ik was er allergisch voor en had er absoluut geen behoefte aan. Roken is slecht voor je gezondheid. Maar de rook en de sigaret in het schilderij hadden iets kunstzinnig, iets creatief en muzikaal. Het deed me denken aan rocksterren, die op het verkeerde pad terechtkwamen. Het zorgde voor veel emotie en zwaarte in het schilderij.

45. Noa & Sam. Ik bedankte Sam voor het fantastische schilderij en omhelsde haar. Ik wou zachtjes in haar hand knijpen en merkte plots dat haar hand er erg blauw uitzag. “Sam! Wat is er met je hand gebeurd?” “Oh.. da's van het infuus. Ik heb een nachtje in het ziekenhuis gelegen.” “Wat is er dan gebeurd? Ben je ziek? Is het ernstig?” Sam glimlachte, ik zal je alles wel uitleggen.

46. Noa & Sam. We besloten om een grote ijstaart te maken en Sam vertelde hoe ze in het ziekenhuis beland was terwijl we het deeg aan het mengen waren. Ik schrok wel even, maar was blij toen ze vertelde dat ze vanaf nu gezonder zou leven. “Ik denk dat ik de dood van Amy en July steeds meer een plaats kan geven. Het wordt tijd dat ik verder ga met m'n leven, ook al is het moeilijk..”

47. Sam & Noa . Toen we moesten wachten tot de taart klaar was, nodigde Noa me uit naar de slaapkamer. Ik moest even slikken maar volgde haar toch naar boven. Noa sprong op het bed en ging liggen, ik ging voorzichtig op het kantje zitten en probeerde de sprei niet vuil te maken met m'n schoenen.

48. Sam & Noa . Ik vertelde Noa dat ik July en Amy had gezien, en ze geloofde me. Ik was blij dat ze niet dacht dat ik gestoord was. We babbelden over vele dingen, m'n schilderijen, Noa's job,... En we dachten terug aan toen we elkaar het eerst hadden ontmoet. Noa begon even te praten over Matt en zijn verrassing van gisteren, maar ze zag al snel aan m'n blik dat ik dat liever niet wou horen. Toen werd ons gesprek onderbroken door de kookwekker..

49. Sam & Noa . De taart zag er goed uit en Noa en ik namen elk een stukje. Het was heerlijk. Pas nadat we de taart ophadden kregen we door dat de keuken een puinhoop was. Noa zei dat het niet zo erg was, maar ik hielp toch met opruimen en afwassen. Het is veel gezelliger als je het samen doet.

50. Sam & Noa . Na het opruimen was het tijd om naar huis te gaan. Matt had bijna gedaan met werken. Noa omhelsde me en ik wou haar eigenlijk niet meer loslaten..

51. Sam & Noa . Ik plantte een klein kusje op haar wang en ze glimlachte “Bedankt voor de taart en het leuke gesprek..” “Da's graag gedaan, je doet zoveel moeite om leuke schilderijen te maken voor me.” Ik probeerde niet te blozen..

52. Noa & Sam. We zeiden gedag en Sam wandelde naar huis. Plots draaide ze zich om en begon ze gek te zwaaien. Ik glimlachte en zwaaide terug. Sam was geweldig...

53. Einde deel 5 Laat ook eens iets achter op het forum op de Simssite of LiveJournal: http://desims2.nl/forums.view.asp?fID=54&tID=201589&page=1&archived=0 Wordt Vervolgd...