5. Νίκος Καββαδίας Ο ΚΟΛΙΑΣ όπως τον λέγανε στα ρώσικα Ο Μαραμπου για το πλατύ κοινό.
6. (1910 - 1975) Νίκος Καββαδίας 1οο χρόνια από τη γέννηση του ποιητή H ποίηση του Καββαδία έχει σημαδευτεί και χαρακτηρίζεται από 3 στοιχεία: α) ο άνθρωπος της θάλασσας και η αγάπη του γι’ αυτόν, Η θάλασσα και τα μακρινά εξωτικά λιμάνια τον τρέφουν β) η γυναίκα με όλες τις μορφές. Οι χαμένοι έρωτες. Η απογοήτευση για κάποιο ιδανικό γυναικείο πλάσμα που δε φάνηκε. και γ) ο θάνατος. Όλα τούτα έχουν μιαν ανυπέρβλητη ειλικρίνεια. Που κάνει το έργο του ν’ αντέχει στο χρόνο… Να ζει Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική
7. Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μια μικρή πόλη κοντά στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας, στο ΝικόλσκιΟυσουρίτσκι, από Κεφαλλονίτες γονείς. Ο Ν.Καββαδίας σε νεαρή ηλικία
8. Ζουν με μεγάλη οικονομική άνεση Ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος αναγκάζει την οικογένεια να καταφύγει στην Κεφαλλονιά αλλά την καταστρέφει οικονομικά. Έτσι ο ποιητής γνωρίζει τη θάλασσα από πολύ μικρός λόγω της επιστροφής στο νησί και των ταξιδιών του πατέρα του O Xαρίλαος και η Δωροθέα Καββαδία με τα δυο τους παιδιά, την πρωτότοκηEυγενία- και τον Nίκο-Kόλια, Κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές Κανείς δεν το ΄μαθε, γιατί δεν το ΄πα σε κανένα
9. 1921 Ο Πειραιάς θα είναι το τελικό του λιμάνι: Εκεί τελειώνει το Δημοτικό και το γυμνάσιο Συμμαθητής στο Δημοτικό είναι ο ζωγράφος Γ. Τσαρούχης Εκεί γράφει τα πρώτα του ποιήματα Κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί, εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη. Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη.
10. Το ψευδώνυμο του και η ποίηση O Νίκος Καββαδίας από την παιδική ηλικία φανερώνει την ποιητική του κλίση: δώδεκα ετών έγραφε και έβγαζε μονάχος του το έμμετρο μαθητικό περιοδικό Σχολικός Σάτυρος, ενώ στα δεκαοκτώ του δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας Τα χέρια του
11. 1929 Δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί ως υπάλληλος σε ναυτιλιακό γραφείο . -Κι εγώ, σκυφτός σ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία- Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική Με τον αδελφό του Δημήτρη-Mήκια στον Πειραιά
12. Σύντομα η θάλασσα τον τραβά κοντά της και εγκαταλείπει τα «χοντρά λογιστικά βιβλία» του ναυτιλιακού γραφείου και μπαρκάρει ναύτης στο «Άγιος Νικόλας» "Δεν ξεκίνησα για τίποτα. Μονάχα για να ταξιδεύω". Ο καπετάνιος της ποίησης
13. Tο επιβατηγό «Kυρήνεια» Kαρτ ποστάλ της δεκαετίας του ‘50, σταλμένη στην Eλλάδα από τον Kαββαδία. -Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.- Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική
14. Τα καράβια δεν τα πάμε. Μας πάνε Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική Η Φωτογραφία είναι του καραβιού «Ιονία» που ταξίδευε ο Καββαδίας το 1950, '53, '54.
15. Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική Ταξιδεύει για αρκετά χρόνια ώσπου αποφασίζει να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή για να βελτιώσει τις συνθήκες της πολυτάραχης ζωής του- μια ζωή γεμάτη έρωτες πόνο μοναξιά και χαρές ανείπωτες
16.
17. Ο Κόλιας της θάλασσας!!! "Σιχαίνομαι το ναυτικό που μάζεψε λεφτά, εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνεκατουράει"
18. Νοσταλγός των μεγάλων οριζόντων Ο ποιητής «των μακρυσμένων θαλασσών και των γαλάζιων πόντων» μας ταξιδεύει ως το Τζιμπουτί και της Ίντιας τα φανάρια
19. Με τα μάτια στραμμένα στη στεριά» Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.
20. Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα κι όλο η μητέρα μου έλεγε: το Μάρτη… . «Με ρώτησαν κάποτε τι προσπάθησα.Μα.....να περπατήσω στα δυό μου πόδια»
21. ** 1933 Σε ηλικία 23 ετών, ο Καββαδίας εκδίδει, με δικά του έξοδα, την πρώτη του συλλογή σε 245 αντίτυπα. και με τον τίτλο ΜΑΡΑΜΠΟΥ το όνομα του κακοσήμαδου και καταραμένου πουλιού των τροπικών χωρών, που είχε διαλέξει για να συμβολίσει τον εαυτό του."
22. ΜΑΡΑΜΠΟΥ Το χέρι τρέμει...Οπυρετός...Ξεχάστηκα πολύ ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω. Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά, νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω… O ποιητής της καρδιάς μας
26. Γιε μου που πας; Μάνα θα πάω στα καράβια ..Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή που χρόνια τώρα και καιρούς το γιό της περιμένει.-
27. 1939-1944 1939 Αποφασισμένος να μείνει στη θάλασσα παίρνει το δίπλωμα του ασυρματιστή. 1940: Υπηρετεί στο αλβανικό μέτωπο και παίρνει μέρος στην Αντίσταση.
28. Στα χρόνια της γερμανικής Kατοχής μένει ξέμπαρκος στην Αθήνα, μετά τον εμφύλιο πόλεμο ξανασμίγει με τη θάλασσα Από το να φοβάμαι να καρτερώ Κάλλιο περισκόπιο και τορπίλλα
29. 1947 Σε ηλικία 37 ετών δημοσιεύει την δεύτερη ποιητική του συλλογή με τον τίτλο που σημαίνει ομίχλη, καταχνιά Η συλλογή περιέχει 14 τετράστιχα ποιήματα και είναι αφιερωμένη στην Έλγκα Καββαδία. ΠΟΥΣΙ
30. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ητανε κείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.Σ' έστειλε ο πρώτος στα νερά να πας για να γραδάρεις,μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.
31.
32. 1945: Μπαρκάρει ξανά ταξιδεύει αδιάκοπα μέχρι το 1974. Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.Πεισματική, και πέταξες χαρτί,φτερό,κλαδί,όμως δεν είμαστε παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.Τι θά 'δινα - ''Πάψε, Σεβάχ'' - για να 'μουνα παιδί! ΜΟΥΣΩΝΑΣ Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει. Το χέρι σου που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δεν με ορίζει.
33. Πως ήταν η ζωή στα ταξίδια;Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ` ανάβει,χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να γυρίζει "ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"
34. Το 1975, εκδίδεται μετά το θάνατό του η τρίτη συλλογή ποιημάτων του, με τον τίτλο “θέση του πλοίου στην οποία πλέει με μειωμένη ταχύτητα, καθώς δέχεται τον άνεμο ή το κύμα από τα πλάγια”. Η συλλογή περιέχει δύο ποιητικές ενότητες την "Τραβέρσο" και "Τα Παραμύθια του Φιλίππου" με 13 και 3 τετράστιχα ποιήματα αντίστοιχα. . ΤΡΑΒΕΡΣΟ
35.
36. Στην πλώρη αυτή κατέστρεψα τον ήρεμο εαυτό μου Και σκότωσα την τρυφερή παιδιάστικη ψυχή Όμως ποτέ δεν με άφησε το επίμονο όνειρο μου Και πάντα η θάλασσα πολλά μου λέει όταν αχεί
37. Kαββαδίας ένα εκδοτικό θαύμα ΕΡΓΑ… Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.
39. Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.. Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένωως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα. Ν. Καββαδίας, γυναίκα, Ινδικός Ωκεανός 1951
40. 1954 Ο Νίκος Καββαδίας, 44 ετών πια, εκδίδει τη μυθιστόρημα, ποίημα και αναμνήσεις συγχρόνως. Έχει χαρακτήρα αυτοβιογραφικό κι εξομολογητικό και είναι αφιερωμένη στον Παναγή Γιαννουλάτο. ΒΑΡΔΙΑ «Bάρδια»: ταξίδι στην εξομολόγηση Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική
41. -Κοιμάμαι. Είναι καιρός που κοιμάμαι.-Τί ωραία που είναι τα μαλλιά σου. Άσε με να τα καθαρίσω από το αλάτι. -Όχι.-Γιατί γλιστράς από τα χέρια μου; Πού είσαι; Έχω καινούριο tattoo να σου δείξω. Μην ξυπνάς... Έτσι όπως είσαι, θα σε βάλω φιγούρα στην πλώρη... Κοριτσάκι. Πιάσε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο.-Δεν έχω χέρι. Δεν υπάρχει κόσμος.Νίκος Καββαδίας, "Βάρδια" Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική Γιαννης Τσαρούχης: Τέσσερις ζωγραφιές για τη "Βάρδια"
42. Που να σε ταξιδέψω; Το 1989 η Liberation χαρακτήρισε τη Βάρδια ως ένα από τα εκατό καλύτερα βιβλία της Ευρώπης
43. μικρό αφήγημα εκδόθηκε το 1987 Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική
44. Ο ποιητής της αδελφοσύνης και των μεγάλων οριζόντων Στρατής Τσίρκας με τον Νίκο Καββαδία σε μια σπάνια φωτογραφία. Επιμέλεια: Αρβαντά Αγγελική
45.
46.
47. “ Αυτό που φοβόμουν έγινε", ήταν τα τελευταία του λόγια Αυτός, που τόσο πόθησε μια μέρα να ταφεί, σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες, είχε ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ, και μια κηδεία σαν των απλών ανθρώπων τις κηδείες.
48. Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων θαλασσών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων
49. KURO SIWO Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο. Οι τελευταίοι στίχοι Μα ο ήλιος εβασίλεψε κι ο αϊτός απεκοιμήθη Και το βοριά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια. Κι έτσι του δόθηκε ο καιρός του Χάρου και σε πήρε.
50. Ο Μαραμπού θα είναι πάντα εδώ... Καλά ταξίδια Ο Ν. Καββαδίας «μας άφησε τα «ταξίδια» του αιώνια παρακαταθήκη, «κι ο λόγος» του «μες στο μυαλό» μας «να σφυρίζει».
