νεο

1. Εισαγωγή Οι τελευταίες δεκαετίες πέφτουν πολύ βαριά πάνω στον πλανήτη μας. Μοιάζουν με κτυπήματα βαριοπούλας πάνω σε καρύδια ή σαν να μας πάτησε φορτηγό. Από το 74 - που η Ελλάδα ήταν στους δρόμους και πανηγύριζε το τέλος της δικτατορίας, έχουν συμβεί πάρα πολλά, εδώ σε μας αλλά και στον κόσμο μας!

2. 1. Υπερπληθυσμός προστέθηκαν άλλα 3δις, δηλαδή ο πληθυσμός της γης αυξήθηκε κατά περίπου 65% Διάγραμμα από -10000 μέχρι 2050 σε διαφορετικές κλίμακες

3. Διάγραμμα από το 1700 μέχρι 2050 σε απόσταση 50 ετών

4. 2. Διάλυση του Ανατολικού κόσμου,Νίκη του Καπιταλισμού Ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε, και όπως ειρωνικά αναφέρει ο Σερζ Λατούς, η πάλη των τάξεων ολοκληρώθηκε και το κεφάλαιο νίκησε ! Με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ξέφτισε και κάθε ιδεολογία για μια παρεμβατική οικονομία και για ένα κοινωνικό κράτος. Η θεωρία των πιο αντιδραστικών οικονομολόγων, όπως του Φρίντμαν, του Χάγιεκ και άλλων της περιβόητης σχολής του Σικάγου, χρωματίστηκε με τον τόνο της απόλυτης αλήθειας,

5. Στην Ελλάδα, οπαδοί της νεοφιλελεύθερης θεωρίας, (που δεν είναι τίποτε διαφορετικό από το παλιό γνωστό παραμύθι της αυτορυθμιζόμενης αγοράς) είναι το ΠΑΣΟΚ και οι εκσυγχρονιστές. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής απέκτησε διανοούμενους υποστηρικτές, που 30 χρόνια πριν θα φαίνονταν αδιανόητο. Μάλιστα ο Φουκουγιάμα, έφτασε σε τέτοιο παραλήρημα εξύμνησης του σημερινού κόσμου, που έγραφε στο βιβλίο του «Το τέλος της Ιστορίας και ο τελευταίος Άνθρωπος»: Τα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί σε παγκόσμια κλίμακα μια καθολική ομολογία περί της ορθότητας της φιλελεύθερης δημοκρατίας ως συστήματος διακυβέρνησης, καθώς αυτή υπέταξε τις αντίπαλες ιδεολογίες, όπως η κληρονομική μοναρχία (αυτό δεν αληθεύει βέβαια) ο φασισμός (και δω δεν αληθεύει) και πρόσφατα ο κομμουνισμός Και ακόμα παραπέρα υποστήριζα, ότι η φιλελεύθερηδημοκρατίαμπορείνααποτελείτο «ακροτελεύτιοσημείοτηςιδεολογικήςεξέλιξηςτηςανθρωπότητας» καιτηντελικήμορφήτηςανθρώπινηςδιακυβέρνησηςώστενασυνιστάτο «τέλοςτηςιστορίας»

6. 3. Είσοδος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Η Ελλάδα μπήκε στην οικογένεια των πλουσίων κρατών. Παρέδωσε το μικρό της νόμισμα, χάνοντας κάποια εργαλεία νομισματικής υφής, όπως υποτίμηση για τόνωση των εξαγωγών, χωρίς να εξασφαλίσει τα ελάχιστα όπως ισονομία στα επιτόκια. Ωστόσο, ολόκληρη η Ευρωζώνη θεμελιώθηκε σε σαπισμένες βάσεις οι αδυναμίες των οποίων έγιναν φανερές ευθύς με την πρώτη κρίση.

7. Κατανομή πλούτου στον κόσμο 2006 Αν αναγάγουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό στο 10 και αν φανταστούμε τον Παγκόσμιο πλούτο σαν μια τούρτα, και την κόψουμε σε 100 ίσια κομμάτια,τότε: Αυτός ο ένας θα έπαιρνε τα 99 Και οι υπόλοιποι 9 θα έπαιρναν το ΄1

8. 4. Μονοκουλτούρα – Μονοκαλλιέργεια Με την κατάρρευση του Ανατολικού κόσμου, ο Δυτικός κόσμος που παίζει πια σε μονό ταμπλώ πέρασε στον αιώνα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, δηλαδή στην εποχή μιας παγκόσμιας σούπας και μονοκουλτούρας. Μονοκουλτούρα, με την διπλή έννοια της λέξης. Δηλαδή από τη μια την μονοπολιτισμική, παρά τις φαρισαϊκές δηλώσεις και διακηρύξεις περί πολυπολιτισμικού μοντέλου και από την άλλη την γεωργική μονοκαλλιέργεια.

9. 5. Διάβρωση διεθνών θεσμών Η κυριαρχία της μιας υπερδύναμης έχει διαβρώσει και γελοιοποιήσει όλους τους διεθνείς θεσμούς. Για παράδειγμα αναφέρω: Την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Ομπάμα, με την αιτιολογία –για πρώτη φορά στα χρονικά της επιτροπής Νόμπελ, για την πρόθεση του για ειρήνη!! την απόφαση του ΟΗΕ για βομβαρδισμό της Λιβύης, Την εκτόξευση πολεμικών απειλών εναντίον της Συρίας του Ιράν του Πακιστάν Την εισβολή σε ξένη χώρα, με αιτιολογία τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που έχει εφεύρει αυτή η μοναδική υπερδύναμη.

10. Η κ. Merkel, ο υπεξ κ.Westerwelle και ο Υπεσ. Κ. Friedrich έστειλαν συγχαρητήρια στον κ. Ομπάμα για την δολοφονία του Μπιν Λάντεν καταδίκη σε θάνατο του Σαντάμ απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Ομπάμα

12. Έτσι όταν το ΝΑΤΟ δολοφόνησε εν ψυχρώ τρία εγγόνια του Καντάφι, Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν ψέλλισε καν, ότι τέτοιου είδους πράξεις δυναμιτίζουν τις βασικές δικαϊκές Αρχές του δυτικού κόσμου!

14. Ρεσουμέ Τι έχει απομείνει σήμερα από τον ηρωικό - κοινωνικό άνθρωπο άλλων εποχών; Όχι μόνο δεν έχει απομείνει τίποτα, αλλά τώρα τελευταία ξεφυτρώνουν διαρκώς λογής –λογής ιδεολόγοι της απαξίωσης κάθε ιδανικού, σπρώχνοντας τον άνθρωπο στον ατομισμό και στην ευτέλεια. Τέλος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι μέσα σ αυτή την σούπα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δεν ξέρουμε πια ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του λαού και βέβαια και ποιο είναι το ιστορικό υποκείμενο. Στα σύντομα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι από την αρχέγονη σούπα και το αρχέγονο χάος οδηγούμαστε στην παγκόσμια σούπα, όπου όλα κολυμπάνε σε μια απέραντη ‘θάλασσα ηθικής και υλικής αθλιότητας με ελάχιστα απομονωμένα και καλά οχυρωμένα νησιά χρηματικού υπέρ-ελιτισμού ή καλύτερα υπέρ-αλητείας.

15. Καπιταλισμός σημαίνει μεγέθυνση και υπερπληθυσμός - μετανάστευση Τον προπερασμένο αιώνα γράφει ο Μαρξ σε ένα ντελίριο αισιοδοξίας: Με τη γρήγορη βελτίωση όλων των εργαλείων παραγωγής, με την απεριόριστη διευκόλυνση των επικοινωνιών, η αστική τάξη σέρνει στον πολιτισμό, ακόμα και τα πιο βάρβαρα έθνη. Οι φτηνές τιμές των εμπορευμάτων της είναι το βαρύ πυροβολικό που γκρεμίζει όλα τα σινικά τείχη, και εξαναγκάζει ακόμα και την πιο ανελέητη ξενοφοβία σε συνθηκολόγηση.

16. 164 χρόνια μετά, αυτή η φαντασίωση του Μαρξ, έγινε χίλια κομμάτια. Δεν είναι τα βάρβαρα έθνη που θα εκπολιτιστούν μέσα στο καπιταλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί η μπουρζουαζία, αλλά είναι ολάκαιρη η ανθρωπότητα που θα συρθεί σε βαρβαρότητα! Ο Μαρξ κατανόησε το πόσο ο καπιταλισμός ωθεί την ανθρωπότητα σε ανάπτυξη, μάλιστα διατύπωσε με πολύ αναλυτικό τρόπο ότι η εξέλιξη αυτή κλείνει μέσα της το σπόρο της ανατροπής του, ωστόσο η παράμετρος του πεπερασμένου κόσμου δεν μπήκαν μέσα στις εξισώσεις του. Η νομιμοποίηση του τόκου, που ξεκίνησε στις απαρχές του καπιταλισμού εισάγει άλλη μια ακόμα παράμετρο της μεγέθυνσης, επομένως συνεχίζουμε αυτήν τη πορεία σημαίνει ότι πρέπει να μεγεθύνουμε διαρκώς το ετήσιο παραγόμενο προϊόν. Όμως, ο κόσμος που ζούμε είναι πεπερασμένος, ενώ το δόγμα του καπιταλισμού είναι η Μεγέθυνση με κάθε θυσία και επ’ άπειρο. Επομένως οι δύο αυτές οντότητες είναι αντίθετες. Η μία μάχεται την άλλη. Καπιταλισμός ή ανθρωπότητα! Και τα δύο μαζί δεν μπορούν να συνυπάρχουν.

17. Ακόμα και ο υπερπληθυσμός, είναι ένα εμμανές στοιχείο του καπιταλισμού. « Η σταθερή αναπαραγωγή ή η διαιώνιση του εργάτη είναι μια quanon της καπιταλιστικής παραγωγής»γράφει πάλι ο Μάρξ. Εάν λοιπόν στα πλούσια κράτη το μέγεθος της αναπαραγωγής πέφτει κάτω του 2,1 τότε το έλλειμμα πρέπει να συμπληρωθεί με μετανάστες! Δεν είναι τυχαίο που όλα τα σύνορα άνοιξαν υποχρεωτικά προς τους μετανάστες. Με την μείωση του πληθυσμού των πλουσίων χωρών, ο καπιταλισμός –που το βασικό χαρακτηριστικό του είναι η μεγέθυνση, χρειάστηκε νέο αίμα, που το βρήκε πρόθυμο στις φτωχές χώρες. Χωρίς την ένεση της μετανάστευσης ο καπιταλισμός –αν δεν είχε πεθάνει – θα είχε σίγουρα αλλάξει μορφή. Μετανάστες μεταξύ 2000 -2009

18. Γράφει ο Λατούς για την μετανάστευση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Κατά την διάρκεια των Τριάντα Ένδοξων Χρόνων, οι πραγματικές ανάγκες που είχε η καπιταλιστική οικονομία μεγέθυνσης για εργατικό δυναμικό και η συνεχής αναζήτηση ενός «εφεδρικού βιομηχανικού στρατού» από τη μεριά του Κεφαλαίου ώθησαν τις αναπτυγμένες χώρες να ενθαρρύνουν την γεννητικότητα (ακόμα και στις αποικίες) και να προσφύγουν στην μετανάστευση. Μάλιστα ο δημοσιογράφος AlfredSauvy, ένας καλός εκπρόσωπος αυτής της βλέψης της δημογραφικής μεγέθυνσης, γράφει: Η Γαλλία θα μπορούσε εύκολα να αντέξει ένα πληθυσμό 100 εκατομμυρίων κατοίκων και η γη έναν πληθυσμό 50 δισεκατομμυρίων. Και συνεχίζει αλλού ( ο Λατούς) Ἡ παγκοσμιοποίηση, ευνοώντας την εκμετάλλευση χωρίς σύνορα και πολλαπλασιάζοντας τις μεταναστεύσεις μη προστατευόμενου εργατικού δυναμικού, επαναφέρει τις καταστάσεις ημιδουλοπαροικίας και δουλείας. (Αντίθετα, οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν ενεθάρρυναν καθόλου την αναπαραγωγή των σκλάβων!)

19. Πρόοδος ή κατάρα; Δεν έχει μείνει πολύς χρόνος διαθέσιμος! θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που η γενιά μας θα πετύχει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης της. Αν δεν τα καταφέρει τότε οι μέρες της ανθρωπότητας είναι μετρημένες, έχουν περάσει 2441 χρόνια από τότε που ηγέτης σε έναρξη πολέμου διήγγελλε στον λαό του: Εμείς είμαστε καλύτεροι από τους προγόνους μας και τα παιδιά μας θα είναι καλύτερα από μας. Τι αισιοδοξία για το αύριο! Μακάρι να την είχαμε και μείς σήμερα!

21. Ενώ η παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς απασχόλησης έχει πολλαπλασιαστεί (κατά τον Μεζουαγιέ, η παραγωγικότητα της γεωργίας αυξήθηκε κατά 2000 από γέννησή της),

22. Ενώ οι άνθρωποι επικοινωνούν από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη,

23. Ενώ με το ιντερνετ, διαθέτουμε μια βιβλιοθήκη που παλιότερα δεν διέθετε ούτε ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου,

24. Ενώ έχουμε καταπολεμήσει όλες σχεδόν τις παιδικές αρρώστιες

25. ενώ λοιπόν είμαστε εξοπλισμένοι, με εκπληκτικά επιστημονικά εφόδια, δεν θα βρεθεί σ’ολόκληρο τον κόσμο ένας ηγέτης που να διακηρύσσει ότι εμείς περνάμε καλά και τα παιδιά μας θα περνάνε καλύτερα.

26. Αντίθετα, οι διακηρύξεις και οι προβλέψεις για το μέλλον είναι σκοτεινές, οι άνθρωποι έχουν χάσει την αισιοδοξία τους έχουν ξεχάσει τις χαρές της ζωής, Και την ομορφιά της φύσης

27. βασανίζουν τα ζώα, πριν τα φάνε ψαρεύοντας, σφαγιάζουν τον θαλάσσιο βυθό

28. σπέρνουν καταστρέφοντας το τροφοδοτικό έδαφος τα δυναμικά στελέχη των επιχειρήσεων έχουν γίνει δολοφόνοι. Το σπίτι μας καίγεται και μείς κοιτάμε αλλού έλεγε ο Σιράκ, ενώ την ίδια στιγμή συνέχιζε την ίδια πολιτική του καπιταλισμού της καταστροφής.

29. Η εικόνα του σημερινού κόσμου Ποια είναι η εικόνα του κόσμου μας 2441 χρόνια μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ή 163 χρόνια μετά την έκδοση του κομμουνιστικού μανιφέστου; Ο κόσμος χωρίστηκε στα δύο: Από την μια μεριά υπάρχει η αυτοκρατορία της ντροπής, όπως έχει ονομάσει ο Ζαν Ζιγλέρ τον εξαθλιωμένο κόσμο, που δεν έχει τίποτα και από την άλλη βρίσκεται η αυτοκρατορία του χρήματος που σπαταλά ασύστολα !

31. Περί τα 1.300.000.000 ανθρώπινα όντα ζουν στην απόλυτη φτώχεια, ενώ 800 εκατομμύρια άτομα υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό. Κάθε χρόνο πεθαίνουν 40 εκατομμύρια από πείνα. Περισσότερα από τα μισά είναι παιδιά.

32. Ξεριζώνονται δάση ολόκληρα για να φυτέψει η αυτοκρατορία του χρήματος φυτά για βιοκαύσιμαξεσπιτώνοντας ντόπιους πληθυσμούςΠαιδιά δουλεύουν σε ανήλιαγα υπόγεια για να κατασκευάζουν παρδαλά και ηλίθια παιγνίδια για τα παιδιά της αυτοκρατορίας του χρήματος Άλλα παιδιά κόβουν πέτρες για τις πλατείες της ίδιας αυτοκρατορίας του χρήματος

34. Ο πόλεμος του Αφγανιστάν ξεκίνησε το 1978, και ξεπέρασε σε διάρκεια τον Πελοποννησιακό

35. Η Μεσόγειος αντί να είναι κέντρο κουλτούρας, αφού εδώ βρίσκονται οι ρίζες του πολιτισμού, κατάντησε να είναι απλώς ένα πρατήριο βενζίνης της Δύσης, το οποίο προστατεύει το ΝΑΤΟ και η συμμορία του.

36. το 1/3 της ανθρωπότητας ζει σπάταλα, θεωρώντας ότι τα αποθέματα της γης είναι ανεξάντλητα. Το οικολογικό αποτύπωμα αυτής της μειοψηφίας είναι τρεις και τέσσερεις πλανήτες και μεγαλώνει. Τα δραματικά αποτελέσματα αυτής της αλόγιστης σπατάλης του πλούτου της γης είναι:

38. Μείωση των δασικών εκτάσεων

39. Μείωση των αποθεμάτων σε καθαρό νερό

40. Θάνατος των κοραλλιών,

41. μείωση της αντίστασης του πλανήτη να επουλώνει τις πληγές του.

42. ερημοποίηση,

47. Μεγέθυνση χωρίς όφελος Και όπως λέει ο Ζαν Ζιγκλέρ: Ο καπιταλισμός της καταστροφής μεγεθύνεται διαρκώς χωρίς να δημιουργεί θέσεις εργασίας , χωρίς να βελτιώνει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, χωρίς οι εργαζόμενοι να βελτιώνουν την κοινωνική τους θέση! Το 2003 τα πλούσια κράτη έδωσαν στις φτωχές χώρες 54 δις δολάρια για βοήθεια και πήραν 436 δις από εξυπηρέτηση δανειακών υποχρεώσεων. Αλλά και αυτά τα 54 δις, δεν πήγαν εκεί που έπρεπε να πάνε. Τα περισσότερα από τα χρήματα της οικονομικής βοήθειας, αν δεν χαθούν στα λαδώματα μιας διεφθαρμένης τοπικής εξουσίας, θα γίνουν δρόμοι και λιμάνια για να διευκολύνονται οι κοσμοκράτορες, να μεταφέρουν την λεία τους από τις φτωχές χώρες που κατακλέβουν ασύστολα. Η παράλογη μεγαμηχανή του καπιταλισμού της καταστροφής μπήκε σε λειτουργία με τον διαφωτισμό και πήρε για καύσιμα την λεία που λήστεψε η Δύση από την Ανακάλυψη της Αμερικής και σήμερα συνεχίζει μέχρι τελικής πτώσης.

48. Οικονομοκρατία - Χρηματοκρατία Και όμως τι συζητάει ο κόσμος σήμερα; Για τι μιλούν οι g8 G20 g7 τα τελευταία 2 - 3 χρόνια; Για σπρνετ, cds, ομόλογα, παράγωγα, στοιχήματα, αναθέρμανση της οικονομίας, γενικώς δηλαδή μόνο περί χρήματος, τραπεζών, χρηματιστήριου και αγορών!! Έχουν γίνει όλοι λογιστές! Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Αυτή η ηθική της οικονομίας έχει διαφθείρει τα πάντα. Όλοι σχεδόν είναι έτοιμοι να πουληθούν για λίγα ευρώ και πολλοί από αυτούς για μια καρέκλα στα τραπέζια της εξουσίας. Ξεπουλάνε όχι μόνο την συνείδηση τους, αλλά και άλλα πράγματα που δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα να αγγίξουν, όπως λ.χ. η εθνική μας Ανεξαρτησία, τα πατρώα εδάφη μας, η δημόσια περιουσία μας, το φυσικό μας περιβάλλον, το μέλλον μας και οδηγούν την ανθρωπότητα στο τέλος της.

49. Ένας μύθος για το Αύριο Υπήρχε κάποτε μία πόλη, στην καρδιά της Αμερικής όπου κάθε είδος ζωής έμοιαζε να συνυπάρχει αρμονικά με το περιβάλλον.Η πόλη βρισκότανε ανάμεσα σε εύφορα αγροκτήματα και σε χωράφια με σπαρτά και λόφους γεμάτους οπωροφόρα δένδρα Την άνοιξη, ο αέρας έφερνε πάνω από τα πράσινα χωράφια άσπρα σύννεφα από τα λουλούδια των δένδρων αυτών. Το φθινόπωρο οι βελανιδιές, οι σημύδες και οι νεροπλάτανοι έπαιρναν τέτοια χρώματα που έμοιαζαν με φωτιές που λαμπύριζαν μέσα στο πράσινο φόντο των πεύκων..

50. Στο μήκος των δρόμων φύτρωναν δάφνες και πικροδάφνες και σημύδες και φτέρες και αγριολούλουδα, που υπήρχαν σχεδόν όλο τον χρόνο και ήταν χάρμα οφθαλμών να τα βλέπεις Ακόμα και τον χειμώνα οι άκρες των δρόμων ήταν τόποι ομορφιάς, γιατί έρχονταν αμέτρητα πουλιά να φάνε τους καρπούς και τα ξερά χόρτα που ξεπρόβαλαν μέσα από το χιόνι.

51. Άλλοι έρχονταν να ψαρέψουν στα ποτάμια που κατέβαιναν από τους λόφους και που τα νερά του ήταν δροσερά και κρυστάλλινα και σχημάτιζαν μικρές σκιερές λίμνες από πέστροφες. Έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι που ήρθαν οι πρώτοι άποικοι και έφτιαξαν τα σπίτια τους, έσκαψαν τα πηγάδια τους και έχτισαν τους αχυρώνες τους.

52. Ύστερα κάποια παράξενη αρρώστια έκανε την εμφάνισή της στην περιοχή και όλα άρχισαν να αλλάζουν. Κάποια κατάρα έπεσε πάνω στη πόλη: περίεργες επιδημίες σάρωναν τα κοπάδια και πολλά από τα ζωντανά τους αρρώσταιναν και πέθαιναν. Παντού υπήρχε η σκιά του θανάτου. Οι αγρότες μιλούσαν για αρρώστιες που κτυπούσαν την οικογένεια τουςΣτην πόλη οι γιατροί δεν ήξεραν τι να κάνουν με αυτές τις καινούργιες αρρώστιες που εμφανίζονταν στους ασθενείς τους. Είχαν και αρκετούς και ανεξήγητους θανάτους, όχι μόνο ενηλίκων αλλά και παιδιών. Εκεί που έπαιζαν τα βρισκε μια αρρώστια και πέθαιναν μέσα σε λίγες ώρες.Υπήρχε μια ασυνήθιστη ησυχία. Τα πουλιά για παράδειγμα τι είχαν γίνει; Τα κοτέτσια στις αυλές ήταν έρημα. Τα λίγα πουλιά που έβλεπες εδώ και κει ήταν ετοιμοθάνατα έτρεμαν πολύ και δεν μπορούσαν να πετάξουν. Ήταν μια άνοιξη χωρίς φωνές

53. Σιωπή βασίλευε πάνω από κάθε χωράφι και μέσα στα δάση και στα έλη. Οι μηλιές άρχισαν να ανθίζουν, αλλά δεν ακούγονταν κανένα βουητό από μέλισσες και έτσι δε θα γίνονταν η γονιμοποίηση και δεν θα καναν καρπούς.Στις άκρες των δρόμων που ήταν κάποτε τόσο όμορφες υπήρχε μόνο ξερή και μαραμένη βλάστηση, σα να χε περάσει κάποια φωτιά. Ακόμα και τα ποτάμια ήταν νεκρά. Από την εισαγωγή του βιβλίου της ΡακέλΚαρσον «Σιωπηλή Ανοιξη»

54. Νομίζετε, ότι αυτά είναι στην φαντασία της Κάρσον; Λάθος, όλα τα περιγραφόμενα γεγονότα έχουν σε κάποια μεριά της γης συμβεί, σαν μεμονωμένα γεγονότα.Έχει συμβεί, πουλιά να τρέμουν και να πέφτουν νεκρά στη γη.Έχει συμβεί δένδρα να μαραίνονται και να πεθαίνουν.Έχει συμβεί να καταρρέουν κοινωνίες μελισσών, να αδειάζουν ποτάμια από τα ψάρια, να πεθαίνουν ομαδικά τα γουρούνια, τα πρόβατα, τα βόδια, οι σοδιές να καίγονται, οι άνθρωποι να πεθαίνουν από τοξικά δηλητήρια που ψέκασαν τα λιβάδια τους. Ας μην περιμένουμε να συμβούν όλα μαζί!

55. Κλείνοντας, θωρώ ότι τα ψωμιά της παγκοσμιοποίησης είναι μετρημένα. Η μεγέθυνση είναι ένας παραλογισμός που μπορεί να υποστηριχτεί μόνο από αρρωστημένα μυαλά! Δεν υπάρχει στη φύση! Στην φύση όλα τα πράγματα μεγαλώνουν και κάποτε σταματούν! Πώς λοιπόν μπορεί αυτή η μεγαμηχανή να φουσκώνει να φουσκώνει να φουσκώνει και να συνεχίζει να φουσκώνει; Στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα άλλο από αυτό που έκανε ο βάτραχος του Αίσωπου που ήθελε να φτάσει την αγελάδα. Το ερώτημα που μπαίνει είναι τι συμβολίζει αυτός ο βάτραχος: Την περιπέτεια της κυριαρχίας της αστικής τάξης ή μήπως τον ίδιον τον άνθρωπο και την ύβρη του;