2. 1. Σην Κυριακή των Βαϊων ι τθσ Ελιάσ όπωσ
χαρακτθριςτικά λζγεται θ τελευταία Κυριακι πριν
από το Πάςχα, ςυνθκίηεται να παίρνει ο κόςμοσ
κλαδάκια ελιάσ ςε μικρά μικρά δζματα ςτθν
εκκλθςία. Εκεί παραμζνουν μζχρι τθν θμζρα τθσ
Αναλιψεωσ. Αγιάηονται ζτςι τα κλαδιά τθσ ελιάσ
και τα φφλλα χρθςιμοποιοφνται για το κάπνιςμαν,
ζκιμο που ακόμα παραμζνει ςε πολλά ςπίτια μζχρι
ςιμερα.
3. 2. Η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται και Κοτςιηνόπεφτη γιατί αυτι τθν
μζρα βάφονταν τα κόκκινα αυγά. Τό ζκιμο αυτό μεταφζρκθκε
ςιγά-ςιγά ςτο Μεγάλο Σάββατο. Στθν Κφπρο θ παράδοςθ λζει
ότι τα κόκκινα αυγά βάφτθκαν ζτςι από το αίμα του Χριςτοφ
που ζςταξε από το μζτωπο του όταν του φόρεςαν το ακάνκινο
ςτεφάνι. Βζβαια το αυγό είναι ςφμβολο τθσ ηωισ και ςτθν
περίπτωςθ τθσ Ανάςταςθσ ςυμβολίηει τθ νζα ηωι, δθλαδι τθν
ανάςταςθ εκ νεκρϊν του Χριςτοφ. Και το τςοφγκριςμα
ςυμβολίηει τθν ζξοδο τθσ ηωισ από αυτά μετά το ςπάςιμο τουσ.
Τα βάφουμε κόκκινα γιατί κόκκινο είναι το χρϊμα που ζχει το
αίμα δθλαδι θ ηωι.
4. 3. Ση Μεγάλη Παραςκευή οι πιςτοί πάνε να
παρακολουκιςουν τα εγκϊμια τθσ Παναγίασ και να
τθσ ανάψουν το κεράκι τουσ. Το ςτόλιςμα του
Επιταφίου με λουλοφδια και γενικά θ όλθ τελετι
κυμίηει τθν αρχαία γιορτι των Κυπρίων τα Αδϊνια,
ςτθν οποία απαντϊνται και άλλα ςτοιχεία τθσ
χριςτιανικισ κρθςκείασ, όπωσ π.χ. θ Ανάςταςθ του
Λαηάρου.
Περί το μεςθμζρι τθσ Μ. Παραςκευισ ο Επιτάφιοσ
είναι κιόλασ ςτολιςμζνοσ απο άνκθ. Τα λουλοφδια
του Επιταφίου που τα μοιράηει ο παπάσ ςτουσ
πιςτοφσ όταν τον προςκυνοφν, φυλάγονται για
κυμίαμα για τουσ αρρϊςτουσ.
5. 4.
Tο Μ. Σάββατο αρχίηουν από νωρίσ οι
προετοιμαςίεσ για τθν Ανάςταςθ.
Πρϊτο μζλθμα είναι το μάηεμα των
ξφλων για το άναμμα τθσ φωτιάσ, «τθσ
Λαμπρατηιάσ» ςτθν αυλι τθσ
εκκλθςίασ. Κι εδϊ ςυναγωνιςμόσ για
το ποιόσ κα φζρει το πιο μεγάλο ξφλο
«τον κοφηαλο» γιατί θ μεγάλθ φωτιά
πρζπει να διαρκζςει μζχρι πρωϊασ.
Ήταν ο μόνοσ τρόποσ για να
ηεςταίνονται οι πιςτοί αφοφ θ
λειτουργία γίνεται τα μεςάνυκτα, όταν
το κρφο βρίςκεται ςτο κατακόρυφο.
Αυτό όμωσ ζγινε ζκιμο αγαπθτό γιατί
γφρω από τθ φωτιά , τθ Λαμπρατηιά,
ηεςταίνεται όχι μόνο το ςϊμα αλλά κι
θ καρδιά.
6. • Γνωςτοί και φίλοι, μζςα ςτο
πνεφμα τθσ αγάπθσ, κα κάνουν
αςτεία, κα πουν λόγια ηεςτά,
κα ανταλλάξουν ευχζσ. Εδϊ,
τοφτθ τθν ϊρα, δεν χωράνε
μίςθ, δεν χωράνε
αντιπαλότθτεσ κι αντιηθλίεσ.
Γφρω ςτα μεςάνυχτα κα
κτυπιςουν οι καμπάνεσ
χαρμόςυνα. Δεν υπάρχει ιχοσ
πιο γλυκόσ απϋαυτό το
χαρμόςυνο μινυμα, αυτό το
κάλεςμα για τθ γιορτι τθσ
αγάπθσ και τθσ αναγζννθςθσ.
Στθν εκκλθςία πρζπει να
βρίςκονται όλοι, δζν πρζπει να
λείψει κανζνασ χωριανόσ από
τον «καλό Λόγο».
7. Χορός του Πάσχα αρχίηει με τραγοφδια και κάποτε τον
5. ςφρει ο ίδιοσ ο παπάσ. Γίνεται ςτο προάυλιο τθσ
εκκλθςίασ , ι ςτα κοντινά αλϊνια και κεωρείται
ευλογία για τθ χρονιά. Υπάρχουν περιπτϊςεισ που ο
χορόσ τθσ Λαμπρισ ανοίγεται με τοφτα τα λόγια:
-Και ςτουσ ουρανοφσ απάνω
γίνεται χορόσ μεγάλοσ,
γίνεται χορόσ και ςκόλθ
και χορεφουν οι Απόςτολοι.
Ο Θωμάσ παίηει τθ λφρα,
Ιάκωβοσ τθ ψαλιτιρα.
Σοφρνα ο Πζτροσ τον Ανδρία,
Ο Μακιόσ τον Ζαχαρία.
Κι αλλοφ πάλι με αυτό:
Σιμερα Χριςτόσ Ανζςτθ
Και ςτοφσ ουρανοφσ ευρζκθ
Σιμερα τα παλλθκάρια
Στζκονται ςαν τα βλαςτάρια!
