2. “Zie ik er wel goed uit?” Zenuwachtig
probeert Tirza een tegenstribbelend
plukje haar achter haar oor te wurmen.
Ik zucht. “Voor de zesentwintigste keer,
ja, je ziet er prachtig uit.”
“Sorry, ik vind het gewoon spannend,”
zegt Tirza terwijl ze ondertussen de
zoveelste laag mascara op haar wimpers
aanbrengt.

3. “Waarom? Je bent al zo vaak met hem
uitgeweest, wat is er nu dan anders
aan?”
Tirza legt de mascara weg en checkt haar
tanden nog een keer op achtergebleven
stukjes eten, ook al heeft ze al minstens
drie keer haar tanden gepoetst. “Ik weet
niet. Iets zegt me dat hij me vanavond
gaat vragen om officieel zijn vriendin te
worden. En jij gaat hem voor het eerst
ontmoeten, dat vind ik ook spannend.”

4. “Waarom moet jij er goed uit zien als ik
hem moet goedkeuren?” vraag ik. “Of
ben je bang dat hij ineens voor mijn
onweerstaanbare charmes gaat vallen?”
“Nee, natuurlijk niet! Ik weet niet wat het
is… Laat me gewoon lekker zenuwachtig
zijn, oké?”
Ik haal mijn schouders op. “Best hoor. Als
je mij er maar niet meer mee lastigvalt.”

5. Het is het laatste weekend van de
zomervakantie, en we vanavond dan
eindelijk onze dubbeldate. Samen zijn we
bij Tirza thuis om ons klaar te maken,
voor haar grote spiegel en met haar
enorme voorraad make-up – en ook
omdat ik niet wilde dat Danny mij thuis
oppikte terwijl mijn moeder thuis is. Zelf
ben ik niet zenuwachtig, dat ben ik al
tijden niet meer bij Danny. Wel heb ik er
zin in om eindelijk de mysterieuze
Martijn te ontmoeten.

6. De deurbel klinkt en gelijk begint Tirza
weer te panikeren. “Aah! Hij is te vroeg!
Wat moet ik doen? Ik zie er vreselijk uit!”
Ik rol met mijn ogen en loop naar het
raam. “Relax, het is Danny. Ik ga wel even
opendoen.”
Tirza grijpt naar haar hart. “Ik mag hem
nu al niet, mij een beetje een
hartverzakking bezorgen.”

7. Lachend loop ik naar beneden en doe ik
de deur open. “Hee,” zeg ik met een
glimlach, en ik geef hem een zoen.
“Hee,” zegt Danny ook. “Mooi huis,”
voegt hij er dan bewonderend aan toe.
Ik knik. “Ja, best wel. Trouwens, ik moet
je alvast waarschuwen. Tirza is nogal
zenuwachtig, dus het kan zijn dat ze een
beetje… hysterisch overkomt.”

8. Danny lacht. “Moet ik me vereerd
voelen?”
“Ha, droom maar lekker verder! Ze heeft
een of ander voorgevoel dat Martijn haar
vanavond gaat vragen.”
“Aha. Had jij dat ook bij mij?” vraagt hij
dan en hij neemt me met een grijns in
zijn armen.
Ik schud mijn hoofd. “Nee, maar toen je
zo schattig begon te stotteren had ik het
wel door.”

9. Danny kreunt en kijkt me aan. “Vergeet
dat alsjeblieft, ik schaam me nog steeds
dood.”
“Dat hoeft niet, hoor. Ik vond het
hartstikke schattig.”
Glimlachend brengt Danny zijn mond
naar de mijne. Vlak voor zijn lippen die
van mij raken fluistert hij: “Dan is het
goed.”

10. We raken verstrikt in een zoen en
worden daaruit opgeschrikt door Tirza,
die de trap af is gekomen en zachtjes
kucht. Geschrokken kijken we op, en ik
zie Tirza met een glimlach onderaan de
trap staan.
“Sorry dat ik stoor,” zegt ze, “ik kwam
alleen even kijken of Martijn er al was.
Maar ga gerust verder, hoor, dan ga ik
wel weer even weg.”

11. Danny lacht en laat mij los. “Dat hoeft
niet, hoor.” Hij steekt zijn hand naar Tirza
uit. “Leuk je eindelijk te ontmoeten, ik
ben Danny.”
“Dat had ik al zo ongeveer verwacht,
aangezien je vastgeplakt zat aan Lynn, en
ik zo geen andere kandidaat kan
bedenken die voor die activiteit in
aanmerking komt,” lacht Tirza. “Maar
ook leuk om jou te ontmoeten. Ik heb al
veel over je gehoord. Te veel.”

12. Ik kreun terwijl Danny me geamuseerd
aankijkt. “Je snapt natuurlijk wel dat ik je
nu moet terugpakken met Martijn?” zeg
ik.
Gelijk staan Tirza’s ogen wijd open. “Je
waagt het niet!”
“Nee, dit was al leuk genoeg,” lach ik. “En
ik maar denken dat je over je
zenuwachtigheid heen was. Waar blijft
die lover van je eigenlijk?”

13. Op dat moment wordt er op het raam
van de deur geklopt. Tirza’s gezicht klaart
op als ze ziet wie het is, en snel opent ze
de deur.
“Hee,” zegt Martijn en hij geeft Tirza een
zoen. “Sorry dat ik een beetje laat ben,
de bus was te laat.”
“Geeft niet,” zegt Tirza stralend. “Is
iedereen klaar? Laten we gaan.”

14. We stappen de donkere avond in en
gezellig kletsend lopen we naar het
restaurant waar we hebben
gereserveerd. Ik kom er al snel achter dat
Martijn een leuke jongen is, en tussen
Tirza en Danny klikt het ook goed. Danny
en Martijn kunnen bovendien ook goed
met elkaar opschieten en het wordt dus
een heel gezellige avond.

15. Het is al laat als we afscheid nemen en
Danny loopt met me mee naar huis.
“Dit had je niet hoeven doen, hoor, het is
hartstikke om voor je!” zeg ik.
Danny haalt zijn schouders op. “Nou en?
Ik moet toch zeker weten dat jij veilig
thuiskomt?”
Ik glimlach. “Dat is lief van je.”
“Ik ben ook heel lief, dat weet je toch,”
zegt Danny lachend.

16. “Pfft, opschepper.” We komen bij de
kruising aan waar Danny linksaf zou
moeten, en hij pakt mijn hand vast en
draait me naar zich toe.
“Wat is er?” vraag ik.
“Heb je zin om nog even met me mee
naar huis te gaan? Ik heb nog helemaal
geen zin om afscheid van je te nemen,”
zegt hij en hij kijkt me indringend aan.

17. Ik ben even stil, en kan het niet laten om
een bepaald scenario door mijn hoofd te
laten gaan. Zou vanavond dan mijn
eerste keer worden? Of bedoelt hij het
zoals hij het zegt, en wil hij gewoon nog
even kletsen en wat drinken. Ik besluit
dat het me niks uitmaakt en knik. “Lijkt
me gezellig.”
Danny glimlacht en samen lopen we
verder, in een prettige stilte. Dan besef ik
me dat ik nog nooit bij hem thuis ben
geweest.

18. Alsof hij mijn gedachten kan lezen zegt
Danny: “Verwacht niet te veel van mijn
huis, hoor. Het is maar klein.”
Ik haal mijn schouders op. “Nou en? Dat
maakt niet dat ik je ineens minder leuk
vind, hoor.”
“Mooi zo,” zegt Danny en hij grijnst.

19. Na een kwartiertje lopen komen we aan
bij een groezelig flatgebouw. Danny pakt
mijn hand en leidt me naar de deur.
“Ik weet het, het ziet er niet uit, maar
binnen is het een stuk beter. De
gemeente heeft al tijden niks meer aan
de buitenkant gedaan, maar de
binnenkant doen we zelf.”
Ik knik en laat me gedwee meeloodsen.

20. We lopen een paar trappen op, en dan
komen we tot stilstand voor een deur op
de tweede verdieping.
“Hier is het dan.” Danny diept zijn sleutel
op uit zijn zak en de deur gaat krakend
open. We komen gelijk binnen in de
keuken, en ik moet toegeven dat Danny
gelijk had. Het is inderdaad klein. Er
staan niet veel meubels in het keukentje.
Alleen de benodigde apparatuur voor
een keuken, en een tafel met vier
stoelen. Geen schilderijen of foto’s, niks.

21. “Het is nogal onpersoonlijk, maar ja, wat
wil je met twee mannen. En mijn broer
geeft daar sowieso niks om. Hij is nogal…
tja, hoe zal ik het zeggen. Nou ja, hij is in
ieder geval niet veel thuis. Zeker ’s nachts
niet.”
Ik begrijp wat Danny bedoelt en knik. “Je
bent veel alleen dus?”
Danny grijnst. “Niet meer sinds ik een
paar weken geleden een heel leuk meisje
leerde kennen.”

22. “Aha, en wat voor leuk meisje is dat dan
wel niet? Vertel…” zeg ik lachend.
Hij neemt me in mijn armen en zoent me
in mijn nek. “Nou, ze is lief -” nog een
zoen “- grappig -” langzaam werkt hij zijn
weg naar boven “- maar bovenal
bloedmooi.”
Mijn hart begint sneller te kloppen, ik
heb nu wel door wat zijn bedoelingen zijn
voor vanavond. Maar daar heb ik
absoluut geen problemen mee.

23. Danny’s lippen zijn ondertussen bij mijn
mond aangekomen, en hij drukt zijn
lippen stevig op de mijne. Ik sla mijn
armen om hem heen, en al zoenend
loodst hij me richting een deur – zijn
slaapkamer neem ik aan.
Dan horen we ineens de deur openen, en
een mannenstem die zegt: “Aah,
damesbezoek zie ik? Ik ben zo weg, hoor,
Dannyboy – o, en de condooms liggen in
het badkamerkastje.”

25. Ik verstijf op het moment dat ik de stem,
en vooral de lach van de man – Danny’s
broer – herken. Ik sta met mijn rug naar
hem toe, en ik durf me eigenlijk niet om
te draaien, bang voor wat ik weet dat ik
zal zien. Toch doe ik het, en dan sta ik
oog in oog met de man die ik een paar
weken eerder nog met mijn moeder in
bed heb betrapt. Ik sta oog in oog met
Robert.

26. Wordt
Vervolgd