2. ჟარგონში გამოყენებული სიტყვები და
გამონათქვამები ხშირად გაუგებარია
დანარჩენი საზოგადოებისათვის
ლაპარაკობენ
ქალაქურ ჟარგონით
ქურდულ ჟარგონით
სტუდენტურ ჟარგონით
ტინეიჯერული ჟარგონით
კუთხური ჟარგონით(იმერეთი, კახეთი..)
უცხო ენის გავლენით შექმნილი ჟარგონით.
3. უცხო ენა და ქართული ჟარგონი
ქართულ ენაში დამკვიდრებულია როგორც
ადგილობრივი, ასევე ინგლისური, რუსული და სხვა
ენებიდან შემოსული ბევრი ისეთი უთარგმნელი
სიტყვა, რომელიც თავისთავად გასაგები ხდება თვით იმ
ადამიანებისთვისაც კი, რომლებსაც წარმოდგენაც კი არ
აქვთ ამ ენებზე. ეს სიტყვები, შეიძლება
ითქვას, სისხლხორცეულად შეერწყა თანამედროვე
ენას, რადგან ახალგაზრდებს ჰგონიათ, რომ ასეთი ლექსიკა
მათ მაღალ იმიჯსა და დიდ ავტორიტეტზე მეტყველებს
4. მაგალითად
უცხოური:
ქრეიზი→სულელი
ლავ სტორი→სიყვარულის
ისტორია
პლიიზ→გეთაყვა
სორი→ბოდიში
ოკეი→მაშ კარგი
ვსიო→მორჩა
იასნი→ნათელი, გასაგები
იმენა→სახელდობრ
პრიკოლი→სასაცილო ამბავი
სვეტი→თანამედროვე ქცევის
ადამიანი
პიარი→რეკლამის გაკეთება
პოზდნი→რაიმეს გვიან
მიხვედრა
შეფი→უფროსი
ადგილობრივი:
მუღამი→ალღო, გააზრება
დაამუღამა→ალღო აუღო
ბარიგა→ნარკოტიკებით
მოვაჭრე
ჯიგარი→კარგი
თვისებების მქონე
ადამიანი
ახვარი→გათახსირებული
ვირი→მუშა, მშრომელი
ადამიანი და სხვა
ძაღლი→ამტანი და
ერთგული ადამიანი
6. ქართული ჟარგონს
ახასიათებს თავისებურებები
სიტყვათწარმოებაში, ლექსიკასა და ფრაზეოლოგიაში.
ქართული ჟარგონი ყოველთვის ასოცირდება
ქუჩის, ქალაქის, ახალგაზრდების ბინძურ, დანაგვიანებულ
ენასთან, თუმცა ლინგვისტები ამტკიცებენ, რომ სწორედ ამ
სიბინძურიდან წარმოიშვება ენა და არა სხვა რამისგან.
ჟარგონი ჩნდება ერთნაირი სოციალური
მდგომარეობის, ინტერესების, ასაკის და პროფესიის მქონე
პირთა ჯგუფებში
7. ჟარგონი თბილისელთა
მეტყველებაში
ქართველ ახალგაზრდებში ჟარგონიზმების გამოყენებაზე
ნათლად მეტყველებს თბილისელი ახალგაზრდების
როგორც სოციალური გემოვნება და მათი კულტურული
ტრადიცია, ასევე დედაქალაქის
ელიტარული, პრივილიგირებული ინტელიგენციის
მეტყველებაში აშკარად გამოხატული რუსული
პრონონსის, დიფთონგების, პალატალიზაციის ანუ
,,სირბილის ნიშნის”, მახვილისა თუ მოევროპულობის
ტენდენციის მოძალება, საკუთარი პრიორიტეტულობის
დასამტკიცებლად რუსული ლექსიკისა და
ფრაზეოლოგიის, ინგლისური აქცენტის ან ლექსიკური
ჩანართების გამოყენება.
8. ლევან ბრეგაძის „ქართული
ჟარგონის ლექსიკონში“
600-ზე მეტი სიტყვაა, რომლებსაც ,,ნამდვილ თბილისელთა”
მეტყველებაში, მართლაც, ყოველდღე ვისმენთ, მაგალითად:
აზრზეა, აფუილებს, ფსიხობს, დათირა, დაიბრიდა, დაიადა,
ბაირამობს, ტეხავს, ასწორებს, ფირმა, ახვარი, პლანაქეში, ქაჯ
ი, ქსივი, აითესა, მოტყდა, ავარდა, ,,მაგ ამბავში პატივს
გცემ”, თომარობს, თომარი
გაუშვა, ფუფლო, შატალო, შანტრაბა, ჭკუა ეკეტება, ახურებს
და ა.შ.
9. საქართველოში თითქმის ყველა
კუთხე გამოირჩევა თავისებური
ჟარგონული მეტყველებით
ჟარგონი სწრაფად ცვალებადი და სწრაფად განახლებადი
ლექსიკური ერთეულებია. ყოველ თაობას თავისი ჟარგონი
მოაქვს. როდესაც ახალ თაობას ადრინდელ ტექსტებში
ხვდება სიტყვები ,,იშკილები”, ,,ტობე” ან ,,გეჩე”, ის ამას ვერ
გებულობს, სამაგიეროდ დღემანდელი ასაკოვანი ხალხი
ვერ ხვდება იმას, თუ რას გულისხმობენ ახალგაზრდები
გამონათქვამებში: ,,დაგნარი აიწია”, ,,პრიკოლობს”,
,,მარიაჟობს” და ა.შ.
ახალგაზრდების ენა წარმოადგენს ახალ სოციოლექტსა
და სხვადახვა ახალგაზრდული ჯგუფების ენას, რომელიც
თავისი სტრუქტურული სტილითა და სიტყვათა მარაგით
მკვეთრად განსხვავდება სალიტერატურო ენისგან.