2. ทีในมหาสมุทรลึกลงไปจนสุ ดพืนล่ างทีใต้ บาดาลนั้นมีปราสาทของพวกเงือกตั้งตระหง่ านอยู่ อย่ างสงบเงียบ
่ ้ ่
และมีความสุ ข ทีปราสาทแห่ งนีมธิดาของพระราชาเงือกทีสุดแสนจะเลอโฉม เป็ นพีน้องร่ วมท้ องกันอยู่ท้งหมด
่ ้ ี ่ ่ ั
6 นาง พระราชาเงือกให้ เป็ นชื่นชมและเอ็นดูธิดาทั้ง 6 นาง ของพระองค์ เป็ นอย่ างมาก

3. ั ่
พระราชาเงือกได้ต้งกฎและข้อตกลงอนุญาตให้กบธิดาทั้ง 6 ของพระองค์วา... เมื่ออายุครบ 15 ปี แล้วทุกนาง
ั
จะได้รับสิ ทธิ์พิเศษให้สามารถขึ้นไปสู่เบื้องบนคือ พื้นมหาสมุทรได้อย่างเป็ นอิสระ...ปี นี้ ก็พอดีเป็ นปี ที่นองเล็ก
้
คนสุ ดท้องคือ" เงือกน้อย " นั้นจะอายุครบตามกําหนดพอดี
" ว้ าว..เบืองบน บาดาลนี่เป็ นยังไงบ้ างนะ คงจะสวยงาม และคงจะน่ าอยู่มากกว่ าทีใต้ บาดาลของเราหรือเปล่ านะ
้ ่
...น่ าตื่นเต้ นจังเลย "

4. เงือกน้ อยให้ เป็ นตื่นเต้ นไปหมด และนางก็เฝ้ ารอคอยวันที่จะมาถึงวันนั้น อย่ างใจจดใจจ่ อ.... แล้ ววันที่
นางรอคอยนั้นก็มาถึง...
" สุ ขสั นต์ วนเกิดจ๊ ะเงือกน้ อยน้ องสาวสุ ดที่รักของพวกพี่ ๆ... ได้ เวลาแห่ งความแปลกใหม่ และความเป็ น
ั
อิสระของเธอที่จะได้ สัมผัสกับมันแล้ วหละ..ไปสิ จ๊ะ... " เงือกน้ อยจึงว่ ายทะยานขึนสู่ เบืองบนแหวกว่ าย
้ ้
ขึนไปสู่ พนมหาสมุทรโดยมีพวกพี่ ๆทั้ง 5 นางนั้น ออกมาส่ งและร่ วมแสดงความยินดีให้ ....
้ ื้

5. เมือเงือกน้ อยว่ ายโผล่ ขนมาสู่ เบืองบนแล้ วนั้นก็บงเอิญมีเรือลาใหญ่ ของเจ้ าชายองค์ หนึ่ง จอดนิ่งอยู่ ในเรือลานั้น
่ ึ้ ้ ั
กาลังทาการฉลองและจัดงานเลียงสั งสรรค์ แสดงความยินดีเนื่องใน วันครบรอบวันประ สู ตรให้ กบเจ้ าชายอยู่...
้ ั
บนท้ องฟ้ ามีการยิงดอกไม้ ไฟขึนไปอย่ างมากมาย ทัวท้ องฟ้ าสว่ างจ้ าเป็ น แสงระยิบระยับด้ วยความสวยงามของ
้ ่
ดอกไม้ ไฟลานตาไปหมด... แล้ วเงือกน้ อยยังได้ ยนเสี ยงเพลง อันไพเราะเพราะพริ้งขับกล่ อมบรรเลงออกมาจาก
ิ
ในเรือลานั้นอยู่ตลอดเวลาเสี ยด้ วย....

6. "สงสั ยว่ านี่คงจะเป็ นงานเลียงฉลอง..เพลงก็เพราะจังเลย.. " และด้ วยความ สงสั ยนาง
้
จึง ค่ อย ๆว่ ายเข้ าไปแอบดูจนชิดใกล้ ๆเรือลานั้น...แล้ วนางก็เห็นว่ าเจ้ าชายกาลัง ออกมา
ยืนรับลม และยืนมองดอกไม้ ไฟอยู่ทตรงขอบเรือ
ี่
" ..ทาไมถึงได้ สง่ างามอย่ างนีนะ " เงือกน้ อยนั้นตะลึง ในความสง่ างามของเจ้ าชาย
้
เหมือนโดนกามเทพแผลงศรเข้ าให้ แล้ วจริง ๆ.. จะเรียกง่ าย ๆว่ ามันเป็ น ความรักครั้ง
แรกของนางก็ว่าได้ เลยทีเดียว....

7. แล้วขณะที่เงือกน้อยกําลังตะลึงตะลานและประทับใจกับความรักครั้งแรกที่เกิดขึ้นของนางอยูเ่ ดี๋ยวนั้น
ทะเลที่สงบเงียบมาตลอดเมื่อสักครู่ น้ ีกกลับเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมาอย่างกระทันหันอยู่ ๆก็บรรดาล
็
ให้บง เกิดพายุขนาดยักษ์พดโหมกระหนํ่าขึ้นมา ท้องฟ้ ามืดมิดไปด้วยเมฆสี ดาก้อนมหึมา
ั ั ํ

8. และ ด้ วยความแรง ของลมพายุน้ันจึงทาให้ เรือของเจ้ าชายไหวโอนเอนไปมาก่ อนที่จะล่ มลงไปในที่สุด...
เงือกน้ อยรีบว่ ายเข้ าไป ช่ วยเจ้ าชายไว้ จนได้ " อย่ าเพิงตายนะ...ฉันจะช่ วยเธอให้ ได้ ..สุ ดที่รัก ของฉัน "
่

9. และเมื่อกว่ าลมพายุจะหยุดและสงบลงนั้นนางก็ว่ายพาเจ้ าชายเข้ ามาจนถึงฝั่ง ด้ วยความปลอดภัย จนได้
พอดี...นางค่ อย ๆวางเจ้ าชายไว้ บนฝั่งแล้ วนางก็พร่า แต่ ร้องเรียกให้ เจ้ าชายรู้ สึกตัวขึน
้
" ตื่น เถอะ...ท่ าน..ท่ านปลอดภัยแล้ ว..ตื่นสิ .... " แต่ ไม่ ว่านางจะเพียรพยายามร้ องเรียกอย่ างไร เจ้ า ชาย
ก็ยงคงนอนสลบอยู่อย่ างนั้น.. ร่ างกายไม่ ไหวติงและขยับเขยือนแต่ อย่ างใด ยังคงสลบอยู่อย่ าง นั้น...และ
ั ่
ไม่ มีทีท่าว่ า จะได้ ยนเสี ยงเรียกของนางแต่ อย่ างใดเลย...
ิ

10. แล้ วจากนั้นไม่ นานก็มีเสี ยงของรอยเท้ าของคนเดินใกล้ เข้ ามา...เงือกน้ อยจึงรีบว่ ายไปหลบ อยู่ใกล้ ๆ ตรง
หินก้ อนใหญ่ ก้อนหนึ่ง เจ้ าของเสี ยงรอยเท้ านั้นเป็ นหญิงสาวผู้เลอโฉมนางหนึ่ง เมื่อนางเหลือบ ไปเห็น
ว่ ามีคนกาลังนอนสลบไสลไม่ ไหวติงอยู่ตรงชายฝั่งทะเลแบบนั้นเข้ า นางจึงรีบร้ องเรียกให้ คน เข้ ามาช่ วย
...เงือกน้ อยที่แอบมองอยู่ตรงใกล้ ๆนั้น ก็ได้ แต่ อธิฐานต่ อพระเจ้ า ว่ า " ได้ โปรดเถิดพระผู้เป็ น เจ้ า ขอ
อย่ าให้ เจ้ าชายเป็ นอะไรไปเลย..ได้ โปรดเถิด.." เงือกน้ อยเฝ้ าแต่ อธิฐานอยู่อย่ างนั้น...

11. เมื่อสิ้นเสี ยงร้ องเรียกของหญิงสาวนางนั้น ก็มผู้คนมากมายตรงเข้ าช่ วยเจ้ าชายกันหลายคน แล้ วก็พอดี
ี
กับ ที่เจ้ าชายได้ รู้ สึกตัวขึนมาเหมือนกัน สิ่ งแรกที่เจ้ าชายเห็นก็คอใบหน้ า ของหญิงสาวนางนั้น เจ้ าชาย
้ ื
จึงเอือม มือของพระองค์ ไปจับมือของหญิงสาวนางนั้นไว้
้
" เธอใช่ ไหม? ที่ได้ ช่วยชีวตฉันไว้ น่ะ ขอบคุณเธอเหลือเกิน ฉันจะไม่ ลมบุญคุณของเธอเลยชั่วชีวต "
ิ ื ิ

12. ่
เงือกน้อยที่แอบอยูใกล้ ๆนั้นได้แต่ตะโกนก้องขึ้นด้วยความเสี ยใจว่า
" ไม่ ใช่ นะ...เจ้ าชายสุ ดที่รักของฉัน... ฉัน นี่เป็ นผู้ที่ช่วยชีวตท่ านไว้ ต่างหากล่ ะ " แต่ไฉนเลยที่เจ้าชาย
ิ
ท่านจะรับรู้ได้เล่า ? เพราะท่านน่ะ สลบไสลมา ตลอดและไม่ได้รับรู้เรื่ องราวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมา
ตรงไหนเลยเสี ยด้วย..... เงือกน้อยจึงจําต้องจากตรง นั้นไปด้วยความเสี ยใจและโศกเศร้าเป็ นอย่างที่สุด
และในทุก ๆ คํ่าคืน ของทุก ๆวันนั้น นางจะขึ้นมาสู่ พื้นทะเลและไปเฝ้ าแอบมองดูเจ้าชายด้วยความคิด
ถึงแทบจะขาดใจ แต่นางก็ทาได้แต่แค่เพียงทอดถอนใจ ได้แต่อย่างเดียวในทุกเมื่อเชื่อวันนั้น..........
ํ

13. ่ั ่ ้
มีอยูวนหนึ่งที่เงือกน้อยกําลังนังเศร้าอยูดวยความตรอมใจนั้น พวกพี่ ๆนางเงือกของ นางเห็นน้องสุ ดที่
่
ั
รักมีอาการผิดปกติอย่างนั้น จึงตรงเข้ามาถามไถ่กนด้วยความเป็ นห่วง อย่างมากว่า " เป็ นอะไรไปหรือ
น้ องรักของพี่ ทาไมเจ้ าถึงดูเศร้ าสร้ อยน่ าตกใจอย่ างนีจ๊ะ เกิดอะไรขึนหรือ ? " เงือกน้อยจึงเล่าเรื่ องราว
้ ้
ที่ได้พบกับเจ้าชายและได้ตกหลุมรักให้พวกพี่ ๆของ เธอฟังจนหมด..." โถ..โถ...น้ องรักของพี่ สงสาร
เธอ เหลือเกิน เอาอย่ างนีสิ เธอไปหาแม่ มดประจา ทะเลนะ บางทีนางอาจช่ วยให้ เธอได้ เป็ นมนุษย์ ขึนมาก็
้ ้
ได้ นะ เธอจะได้ มีโอกาศไปพบและบอกกับ เจ้ าชายได้ ไง แล้ วเธอจะได้ สมหวังในรักนั้นด้ วย..ไปสิ ..ไป
เถอะ อย่ ามานั่งเศร้ าใจและตรอมใจอยู่อย่ างนี่เลย "

14. เงือกน้ อยจึงออกเดินทางไปสู่ พนทะเลที่มดมิดและน่ ากลัวมาก ซึ่งเป็ นที่อยู่อาศัยของแม่ มด ผู้เก่ งกล้ า ใน
ื้ ื
คาถาอาคมมากนางนั้น อย่ างที่พวกพีสาวของเธอได้ แนะนามานั้นทันที...เมื่อแม่ มด ได้ ฟังความทั้งหมด
่
แล้ วจึงบอกกับเงือกน้ อยว่ า
" ถ้ าเจ้ าอยากจะเป็ นมนุษย์ น้ัน มันก็ไม่ ยากเย็นอะไร ตรงไหนหรอก..ข้ าจะ เป็ นผู้ทาให้ เจ้ าเป็ นได้ สมใจ
นั่นแหละ แต่ ว่ามันมีข้อแม้ อยู่ท่ว่าเจ้ าจะต้ องแลก เปลียนด้ วยเสี ยงที่แสน ไพเราะของเจ้ า..ถ้ ายอมตกลงก็
ี ่
เอาน้าอาถรรย์ ขวดนีไปได้ เจ้ าจะว่ าอย่ างไร?ล่ ะ "
้
เงือกน้ อยเมื่อได้ ฟังดังนั้น ก็ให้ เป็ นตกใจกับข้ อแลกเปลียนนั้นอย่ างที่สุด
่

15. แล้ วแม่ มดยังพูดขึนอีกว่ า
้
" แล้ วถ้ าเจ้ าไม่ สามารถที่จะแต่ งงานและทาให้ เจ้ าชายรักตอบเจ้ าได้ น้ัน เจ้ าจะ ต้ องตายและกลายเป็ น
ฟองน้าและจางหายไปในที่สุด...ห้ ามลืมข้ อสุ ดท้ ายนีด้วย.. " ถึงแม้ ว่าเงือกน้ อย จะตกใจมากกับข้ อ
้
แลกเปลียนทั้งหมดของแม่ มด แต่ ...ความที่นางหลงรัก เจ้ าชายอย่ างลืมหูลมตาไม่ ขึน อย่ างนีนางจึงยอม
่ ื ้ ้
ตกลงกับข้ อแลกเปลียนทั้งหมดนั้นในที่สุด...
่

16. แม่ มดได้ มอบขวดนาอาถรรย์ ให้ กบนาง และก่ อนที่นางจะคิดกลับใจเพราะ กลัวข้ อแลกเปลียนนั้น
้ ั ่
เงือก น้ อยรีบยกขวดนาอาถรรย์ ขวดนั้นดืมมันจนหมดขวด ทันที....
้ ่

17. " โอ้ ย ทาไมถึงทรมานอย่ างนี.้ . ว๊ าย..!" แล้ ว ความรู้ สึกทั้งหมดของนางก็ดบวูปลงไป...นางมารู้ สึกตัวเอา
ั
ก็ต่อเมื่อนางกาลังนอนอยู่บนฝั่ง เบืองบนใกล้ ๆบันใดทางขึนปราสาทโดยมีเจ้ าชายผู้ที่นางหลงรักอย่ าง
้ ้
หนักหนาผู้น้ันยืน มองนางอยู่น่ัน มิใช่ หรือนี่..แล้ วหางของนางก็ได้ อนตธานหายไปกลายเป็ นมีขาเป็ น
ั
เหมือนมนุษย์ อกด้ วยเหมือนกัน.....
ี

18. เจ้ าชายเห็นเงือกน้ อยนอนสลบอยู่โดยที่ไม่ มเี สื้อผ้ าแม้ สักชิ้นปิ ดป้ องร่ างกายอยู่เลย เจ้ าชายเลยคิดว่ า นาง
คงจะประสบเคราะห์ ร้ายในทะเลแล้ วโดนน้าพัดพามา เจ้ าชายจึงรีบ ให้ ทหารนาเสื้อผ้ ามาสวมใส่ ให้ ...
เงือกน้ อยพยายามตะเบ็งเสี ยงเพืออยากจะกล่ าวขอบคุณเจ้ าชาย แต่ ไม่ มเี สี ยงใด ๆที่จะออกมาจาก ปาก
่
นางได้ ต่อไปอีกแล้ วหละ..น่ าสงสารนางเหลือเกิน..เจ้ าชายก็ ดูเหมือนจะเข้ าใจและคิดว่ านางคงเป็ น ใบ้
เจ้ าชายจึงบอกกับเงือกน้ อยว่ า
" ไม่ ต้องเป็ นห่ วง และกังวลอะไรหรอกนะ เราจะดูแลและอนุญาติให้ เธออาศัยอยู่ที่นีได้ อย่ างสบาย ้
จนกว่ าเธอจะหายดีนะ "

19. มีอยู่วนหนึ่งเจ้ าชายได้ พาหญิงสาวคนที่เจ้ าชายคิดว่ าได้ ช่วยชีวติท่านไว้ น้ันมาแนะนา ให้ เงือกน้ อย รู้ จัก
ั ิ
" หญิงสาวผู้นีเ้ ป็ นผู้มีพระคุณได้ เคยช่ วยเหลือช่ วยชีวติเราไว้ เราจะแต่ งงานกับนางเป็ นการตอบ แทน
ิ
ในความดี " เงือกน้ อยพยายามตะเบ็งเสี ยง ตอบปฏิเสธ
" ไม่ ใช่ นะ คนที่ช่วยชีวตท่ าน คือฉันเอง " แต่ เสี ยงนั้นมันก็ได้ เพียงแต่ ก้อง และดังอยู่แค่ ในหัวใจของ
ิ
นางคนเดียว...แค่ เพียงนางคนเดียว ที่ได้ ยนเท่ านั้นเอง...
ิ

20. "ผู้ ที่ได้ ช่วยชีวตเจ้ าชายไว้ น้ัน..จริง ๆก็คอฉันคนนี้ ฮื่อ ๆๆ " แต่ ว่าเจ้ าชายนั้นไฉนเลย ที่ท่านจะรับรู้ เรื่อง
ิ ื
จริงทั้งหมดนีได้ เล่ า?? จะมีกแต่ เพียงเสี ยงของแม่ มดเท่ านั้นที่ดงแว่ วอยู่ ในโสตประสาทบอกกับเงือก
้ ็ ั
น้ อย ว่ า
" แล้ วถ้ าเจ้ าไม่ สามารถที่จะแต่ งงานและทาให้ เจ้ าชาย รักตอบเจ้ าได้ น้ัน เจ้ าจะ ต้ องตายและกลายเป็ น
ฟองน้าและจางหายไปในที่สุด...ห้ ามลืมข้ อ สุ ดท้ ายนีด้วย.." " แล้ วนี่เจ้ าชายท่ านก็กาลังจะแต่ งงาน..แต่
้
ไม่ ใช่ กับฉัน..แล้ วนี่ฉันจะต้ องตาย และกลายไปเป็ นฟองน้า..ฮื่อ ๆๆๆ แล้ วฉันจะทาอย่ างไรดีเล่ า ?..."

21. แล้ วงานแต่ งงานของเจ้ าชายกับหญิงสาวผู้น้ันก็ถูกจัดขึนมาในไม่ ช้าไม่ นานจากนั้น... เมื่องานพิธีสมรส
้
เสร็จเรียบร้ อยแล้ วนั้น...เจ้ าชายก็พาเจ้ าสาวคู่สมรสออกเรือไปท่ อง เที่ยวพักตากอากาศโดยได้ ให้ เงือก
น้ อยติดตามไปกับพระองค์ ด้วย...ด้ วยความที่โศกเศร้ า เป็ นอย่ างที่สุด...เงือกน้ อยจึงไปนั่งร้ องให้ อยู่ท่ี
กาบเรือ แล้ วก็มีเสี ยงเรียกของพวกพีสาวเงือกดังขึนมา
่ ้
" น้ องสาวสุ ดที่รักของพีเ่ จ้ าเป็ นอะไรไปอีกหรือนี่ ...นั่นเจ้ ากาลังเสี ยใจอยู่หรือ?.."

22. เงือกน้ องจึงได้ เล่ าเรื่องราวต่ าง ๆตั้งแต่ ได้ ไปพบกับแม่ มดมานั้นและตอนนีเ้ ธอ กาลังจะต้ องตายและ
กลายไป เป็ นฟองน้าให้ ฟังทั้งหมด...พวกพี่ ๆต่ างให้ เป็ นตกใจกันอย่ างที่สุด... พวกพีสาวเงือกจึงรีบ
่
เดินทางไปหา แม่ มด
" ช่ วยน้ องสาวของพวกเราด้ วยเถิด " แม่ มดจึงพูดว่ า " ทางช่ วยก็พอมีอยู่เหมือนกัน...แต่ ว่าพวก เจ้ า
จะต้ องแลกกับมันด้ วยเรือนผมที่สวยงามของพวกเจ้ านะ " ด้ วยอยากจะช่ วยเหลือน้ อง พวกเงือกพี่ ๆ
ทั้งหมดจึงยอมเสี ยเรือนผมที่งดงามของพวกนางไปแต่ โดยดี...

23. เมื่อได้ ผมของแลกเปลียนแล้ วแม่ มดก็ได้ มอบ "มีด" เล่ มหนึ่งให้ กบพวกเงือก พวกนางจึงรีบมาที่เรือลา
่ ั
นั้น อีกครั้งแล้ วบอกกับเงือกน้ อยว่ า
" น้ องรักของพี.่ .. นี่มีดเล่ มนีนาไปฆ่ าเจ้ าชายเสี ย แล้ วเจ้ าจะไม่ ต้องตายและ จะไม่ ต้องกลายเป็ นฟองน้า
้
... จะได้ กลับเป็ นเงือกอย่ างเดิมด้ วย " เงือกน้ อยพอได้ ฟังดังนั้นก็แทบจะล้ มทั้งยืน ลงไปเลย ทีเดียว
" อะไรนะ...ฉันจะต้ องฆ่ าเจ้ าชายด้ วยหรือนี่??? "

24. ในกลางดึกเมื่อทุกคนหลับสนิทกันหมดแล้ วเงือกน้ อยจึงค่ อยๆ ย่ องไปที่ห้องของเจ้ าชาย... ในมือนางมี
มีดเล่ มนั้นถืออยู่ด้วย
" ได้ โปรดอภัยให้ กบฉันด้ วยเถิด..เจ้ าชายสุ ดที่รักของฉัน.ฮื่อ ๆๆๆ " นางเงือมือ ที่ถือมีดนั้นขึนจนสุ ด
ั ้ ้
หวังจะฆ่ าเจ้ าชายด้ วยน้าตาที่นองหน้ า...แต่ ภาพใบหน้ าของเจ้ าชาย ที่กาลังนอนหลับ พริ้มด้ วยความสุ ข
อยู่น้ัน..แล้ วนางก็รักท่ านอย่ างเหลือเกิน.... " ฉันทาอย่ างนั้นไม่ ได้ หรอก...ฮื่อๆๆๆ "

25. แล้ วเงือกน้ อยก็โยนมีดเล่มนั้นทิงแล้ ววิงไปทีกาบเรือ
้ ่ ่
" ถ้ าจะให้ ฉันฆ่ าเจ้ าชายนั้นละก็... ฉันยอมทีจะ ตายและกลายไปเป็ นฟองนาเสี ยดีกว่ า...ฮื่อ
่ ้
ๆๆๆ "

26. คิดได้ ดงนั้น...เงือกน้ อยจึง กระโดดลงไปสู่ ทะเลเพือ หมายจบชีวตของนางในทันที....
ั ่ ิ

27. ด้ วยเงือกน้ อยนั้นมีจิตใจที่งดงามและบริสุทธิ์...นางจึงไม่ ต้องกลายไปเป็ นฟองนา.. เพราะมีพวก
้
เทพลอย ลงมาจากสวรรค์ และได้ ฉุดวิญญาณของนางขึนไปสู่ สรวงสวรรค์ ... ลอยขึนไปและสิ ง
้ ้
สถิตอยู่บนสวรรค์ น้ัน ด้ วยความสุ ขตราบนานเท่ านาน....