1. 1
1.0 Pengenalan.
Kira-kira 1000 tahun yang lampau, Semenanjung Tanah Melayu berubah menjadi
pusat perdagangan di Asia Tenggara apabila China dan India memulakan perdagangan
mereka melalui Selat Melaka. Banyak kerajaan awal wujud pada abad ke-10 berasal
daripada bandar pelabuhan. Ini termasuk Langkasuka dan Lembah Bujang di Kedah,
Beruas dan Gangga Negara di Perak, serta Pan Pan di Kelantan. Pada awal abad ke- 15,
Kesultanan Melaka wujud dan kemakmuran ekonominya telah menarik minat penakluk
daripada Portugis, Belanda dan Britain untuk mewujudkan petempatan atau koloni di Selat
Melaka.
Sejarah penempatan kolonial diraja Britain diwujudkan pada tahun 1826. Britain atau
dikenali sebagai British sedikit demi sedikit menyebarkan pengaruh dan kawalannya ke atas
seluruh Semenanjung Tanah Melayu. Penempatan awal colonial British ini bertapak di
Pulau Pinang, Singapura dan Melaka. Pada 1867, British menjadi semakin agresif dan mula
mendapatkan negeri-negeri Melayu yang lain.
Terdapat banyak faktor-faktor yang menjadikan colonial Britisnh ini berminat untuk
mendapatkan Tanah Melayu antaranya untuk mendapatkan bahan atau hasil mentah
seperti biji besi dan timah. Pada tahun 1810-an, British mula mengambil peluang campu
rtangan dalam negeri-negeri Melayu. Disebabkan perang saudara,dan gangguan kongsi
gelap Cina, Britain telah dipilih untuk menyelesaikan masalah penduduk di Negeri-Negeri
Melayu dan Negeri-Negeri Selat.
Akhirnya, Perjanjian Pangkor ditandatangani yang mengakibatkan perluasan kuasa
British ke atas tanah air bangsa Melayu (iaitu Perak, Pahang, Selangor dan Negeri
Sembilan yang dikenali juga Negeri-negeri Melayu Bersekutu). Negeri-negeri lain yang
dikenali sebagai Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu iaitu Perlis, Kedah, Kelantan dan
Terengganu berada di bawah kuasa Thailand. Di Borneo pula, Borneo Utara British
dahulunya berada di bawah pemerintahan Kesultanan Sulu (sekarang Sabah) ditabalkan
sebagai Koloni Diraja British, manakala Sarawak menjadi milik keluarga Brooke (Raja
berbangsa Inggeris).
Akibat penaklukan Jepun pada Perang Dunia II dan kebangkitan komunis, sokongan
untuk kemerdekaan semakin kuat. Apabila British mahu mewujudkan Malayan Union
selepas perang berakhir, masyarakat Melayu bangun menentang dan mahukan sistem
yang pro- Melayu, menolak kemasukan Singapura dan mahukan sistem kewarganegaraan
tunggal (berbanding dwiwarganegara, yang membolehkan kaum pendatang mendapat

2. 2
status warganegara Malaya dan negara asal mereka). Kemerdekaan untuk Semenanjung
Tanah Melayu diperolehi pada 1957 di bawah nama Persekutuan Malaya, tanpa penyertaan
Singapura. Persekutuan yang baru diwujudkan di bawah nama Malaysia pada 16
September 1963 melalui penyatuan Persekutuan Malaya, Singapura, Borneo Utara
(kemudian dinamakan Sabah) dan Sarawak.
Kesultanan Brunei yang pada mulanya menyatakan hasrat untuk menyertai Malaysia
menarik diri akibat tentangan sebahagian masyarakat Brunei yang kecewa kerana sultan
mereka tidak disenarai dalam bakal Yang Di-Pertuan Agong. Pada awal penubuhan
Malaysia, banyak perkara berlaku misalnya cubaan Indonesia menakluk Malaysia, dan
tuntutan Sabah oleh Filipina. Selain itu, pada 1965, Singapura menarik diri daripada
Malaysia dan rusuhan kaum terjadi pada bulan Mei 1969.
Kini Malaysia berdiri di atas sejarahnya yang unik. Bermula dengan penaklukan
bangsa asing seperti Portugis, Belanda, British dan Jepun sehinggalah penubuhan sebuah
negara merdeka, Persekutuan Tanah Melayu yang kemudiannya pada tahun 1963 dikenali
sebagai Persekutuan Malaysia. Pembabitan negara-negara asing tersebut meninggalkan
banyak kesan terhadap bangsa dan budaya masyarakat malah mengubah sosio-politik
negara.

3. 3
2.0 Konsep Perlembagaan
Menurut K.C. Wheare dalam bukunya Modern Constitutions, perlembagaan
bermaksud.....ʺthe whole system of goverment of a country, the collection of rules which
establish and regulate or govern the goverment. These rules are partly legal...And partly
non-legal or extra-legal, taking the form of usages, understandings, customs, or
conventions.....ʺ
Manakala menurut S.A. De Smith dalam bukunya Constitutional and Administrative
Law mendefinisikan perlembangaan sebagai...ʺ Constitutions are primarily about political
authority, and power-the location, conferment, distribution, exercise and limitation of power
among the organs of State. They are concerned with matters of procedures as well as
subtance. More often than not they also include eplicit guarantees of the rights and
freedoms of individuals and sometimes they incorprate ideological pronouncements-
principles by which the state ought to be guided or to which it ought to aspire, and statement
of the citizensʺ....
Berdasarkan definisi diatas , perlembagaan adalah suatu dokumen yang mempunyai
keluhuran undang-undang khas yang menetapkan struktur, fungsi dan kuasa badan-badan
kerajaan. Perlembagaan juga adalah badan atau kumpulan kaedah-kaedah, dan amalan-
amalan yang menubuhkan dan mengawal badan-badan kerajaan serta mengawal.
perhubungan antara individu dengan negara. Perlembagaan ditakrifkan sebagai prinsip
asas yang mendasari sesebuah negara dan memperkenalkan sistem pemerintahan seperti
yang termaktub, sama ada dalam undang-undang atau adat perundangan. Dalam erti kata
lain, perlembagaan adalah undang-undang tertinggi yang menubuhkan dan mengawal
kerajaan sesebuah negara. Perlembagaan juga merupakan satu undang-undang tertinggi
yang menjamin hak-hak dan kebebasan individu sebagai insan dan warganegara.

4. 4
3.0 PETA MINDA KONSEP PERLEMBAGAAN DAN UNSUR-UNSUR TRADISI DALAM
PERLEMBAGAAN.
3.1 PETA MINDA KONSEP PERLEMBAGAAN
KONSEP
PERLEM
BAGAAN
Merupakan sumber undang-undang
tertinggi sesebuah Negara.
Berperanan sebagai garis panduan
pembentukan undang-undang sama ada
di pihak pemerintah atau rakyat.
Perlembangan Persekutuan
mengandungi 131 perkara yang
menyentuh pelbagai aspek
pemerintahan seperti kebebasan asasi,
YDPA, keistimewaan raja-raja ,Melayu
dan hak orang bukan melayu, soal
bahasa Melayu, agama, kehakiman,
kewarganegaraan, kehakiman dan
sebagainya
Bermatlamat untuk memberikan jaminan
dan perlindungan kepada rakyat.
Untuk menyelaraskan pemerintahan
sesebuah Negara

5. 5
3.2 PETA MINDA UNSUR-UNSUR TRADISI PERLEMBAGAAN.
Unsur- unsur
Tradisi dalam
Perlembagaan
Malaysia
Bahasa Melayu
Perkara 152(1) Bahasa Melayu sebagai
bahasa rasmi,namun penggunaan dan
pembelajaran bahasa-bahasa lain tidak
dihalang. Cth-penggunaan bahasa cina,tamil
dimedia cetak atau elektronik,disekolah-
sekolah- ada subjek bahasa iban,
kadazan,cina dan tamil di sekolah.
BahasaMelayudijadikanalatperpaduanetnik di
Malaysia.
Agama Islam
Perkara 3 Islam sebagai Agama
rasmi.Walaupun agama Islam dianggap
sebagai agama rasmi, namun agama-
agama lain boleh diamalkan secara bebas
dalam persekutuan Malaysia.
•
•Kedudukan Istimewa orang Melayu dan
Bumiputera Sabah dan Sarawak
Hak ini meliputi pejawatan dalam
perkhidmatan awam,biasiswa, pendidikan,
permit dan lesen perniagaan, selain itu
berkaitan dengan perezaban tanah
perkara ini tidak boleh dilaksanakan jika
mengakibatkan penarikan hak berkaitan
terhadap kaum lain. Etnik lain juga
diberikan ruang untuk terlibat dalam
perkara yang serupa dengan bilangan
yang minoriti.
Pemerintahan beraja
Perkara 32,38(4)
Kedudukan Raja-Raja
Melayu dalam sistem
pemerintahan negara,
Kewujudan institusi ini
adalah sebagai
simbol
kuasa,kestabilan
politik dan perpaduan
etnik.

6. 6
4.0 UNSUR-UNSUR TRADISI DALAM PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Unsur-unsur tradisi ialah faktor penting untuk mewujudkan identiti Malaysia. dan
memupuk persefahaman ke arah perpaduan. Kebanyakan Perlembagaan Persekutuan
mengandungi amalan yang diwarisi daripada zaman penjajahan, kecuali peruntukan
tentang pentadbiran, parlimen dan kewarganegaran.. Unsur-unsur tradisi sebenarnya telah
wujud sejak ratusan tahun yang lalu sebelum pembentukan perlembagaan pada tahun
1957. Ia dianggap sebagai satu kontrak sosial yang telah dipersetujui semasa menggubal
Perlembagaan Persekutuan. Unsur-unsur tradisi dalam Perlembagaan Malaysia ini meliputi
4 aspek termasuklah bahasa Melayu, agama Persekutuan, kedudukan istimewa orang
Melayu dan Bumiputera Sabah Sarawak dan pemerintahan beraja.
Keempat-empat unsur-unsur tradisiini diserap menjadi sebahagian daripada
kandungan penting dalam Perlembagaan Persekutuandan ia berperanan dalam
menstabilkan sistem politik negara. Unsur-unsur tradisi ini amat penting sekali sehingga
dilindungi di bawah Akta Hasutan 1971 dan dianggap sebagai isu-isu sensitif yang dilarang
daripada dijadikan isu perbincangan awam. Ia juga merupakan satu pra-syarat dan
permuafakatan yang telah dipersetujui dan diterima oleh orang Melayu dan bukan Melayu.
Ini bermakna, orang Melayu diberikan hak istimewa, agama Islam menjadi agama
Persekutuan dan bahasa Melayu diterima sebagai bahasa kebangsaan. Perkara ini
merupakan sebagai pra-syarat penerimaan hak kewarganegaraan oleh etnik bukan Melayu
haruslah dikekalkan dan diperkukuhkan lagi.Pra-syarat ini merupakan mekanisme
penyelesaian masalah yang wujud tanpa melibatkan konflik antara etnik di Tanah Melayu
pada ketika itu.
Unsur-unsur tradisi dalam Perlembagaan yang pertama adalah kedudukan istimewa
orang Melayu dan Bumiputera Sabah dan Sarawak telah termaktub dalam Perkara 153
Perlembagaan Persekutuan. Hak keistimewaan ini meliputi jawatan dalam perkhidmatan
awam, biasiswa, pendidikan, perniagaan dan kemudahan khas lain yang diberikan. Di
bawah peruntukan ini, Yang di-Pertuan Agong bertanggungjawab untuk memelihara
kedudukan istimewa orang Melayu dan kaum Bumiputera di negeri Sabah dan Sarawak
serta kepentingan sah kaum-kaum lain. Orang Melayu menurut tafsiran Perlembagaan
Persekutuan, Perkara 160, membawa erti seseorang yang menganuti agama Islam, lazim
bercakap bahasa Melayu, menurut adat Melayu dan yang lahir sebelum Hari Merdeka di
Persekutuan atau Singapura atau yang lahir sebelum Hari Merdekadan ibu atau bapanya

7. 7
telah lahir di Persekutuan atau di Singapura, atau yang pada Hari Merdeka berdomisil di
Persekutuan atau di Singapura, atau ialah zuriat seseorang yang demikian.
Bagi Perkara 161A untuk Bumiputera Sabah dan Sarawak iaitu pertama untuk
Bumiputera Sarawak yang terdiri daripada mana-mana suku kaum asli iaitu Bukitan,
Bidayuh, Dusun, Dayak Laut, Dayak Darat, Kadazan, Kelabit, Kayan, Kenyah,Kajang,Lugat,
Lisum, Melayu, Melanau, Murut, Penan, Sian, Tagal, Tabun dan Ukit atau merupakan
keturunan campuran daripada kaum tersebut.Bagi Bumiputera Sabah pula, mestilah
tergolong daripada anak atau cucu kepada seorang daripada suatu kaum asli Sabah dan
yang telah dilahirkan di Sabah barulah layak dikategorikan dalam Bumiputera Sabah.
Rasional Perkara 153 ini dalam Perlembagaan Malaysia telah menyebabkan orang
Melayu dan bukan Melayu telah memupuk semangat toleransi yang begitu tinggi dalam
kalangan Melayu dan bukan Melayu yang sanggup berkongsi kuasa. Pada masa itu juga
dalam Perkara 153 orang Melayu menerima prinsip jus soliyang merujuk kepada tempat
kelahiran mereka dan hak ini tidak boleh dipertikai oleh kaum lain.. Ini dibuat berasaskan
anggapan bahawa negara ini ialah sebuah negara Melayu, dan tiada sesiapa pun semasa
itu mempersoalkan hak dan keistimewaan yang dinikmati oleh orang Melayu sebagai
penduduk peribumi.
Semasa zaman penjajah dan di awal kemerdekaan, terlalu sedikit orang Melayu
bekerja dengan kerajaan. Dalam Perkara 153 kerajaan fokus kepada keutamaan orang
Melayu dan Bumiputera Sabah dan Sarawak bekerja disektor awam kerana kekurangan
mereka dalam perkhidmatan awam ini. Pada masa itu orang Melayu banyak sebagai
pemerhati kepada kepesatan ekonomi di Tanah Melayu kerana majoriti orang Melayu
adalah miskin terutama yang tinggal diluar bandar. Mereka orang Melayu juga sangat naif
dalam menceburi bidang perniagaan dan ini menyebabkan mereka tidak berani untuk
menceburi perniagaan ini. Jadi mereka ini hendaklah dibantu dan dibimbing bagi
menaiktaraf hidup dan pencapaian ekonomi serta pendidikan kerana peratusan pelajar
Melayu dalam bidang sains masih lagi rendah dibandingkan dengan kaum lain terutamanya
kaum Cina dan India.
Dalam Perlembagaan Persekutuan, hak-hak orang Melayu dan bumiputera di Sabah
dan Sarawak ada dinyatakan dalam Perkara 153. Hak Istemewa Orang Melayu dan
bumiputera meliputi: Bidang Perkhidmatan Awam – Perkara 153 (2, 3 dan 4); Bidang
Ekonomi – Perkara 153 (6) dan Bidang Pelajaran – Perkara 153 (2, 3 dan 4). Selain itu,
kedudukan istemewa orang Melayu dan bumiputera yang lain juga terdapat dalam
peruntukan Perkara 89 dan 90, iaitu berhubung dengan tanah rizab Melayu; dan Perkara

8. 8
8(5)(f) berkenaan kemasukan orang Melayu dalam Rejimen Askar Melayu dengan
pengecualian orang bukan Melayu sebagaimana dikuatkuasakan. Hak-hak ini tidak boleh
dipertikaikan dan ia dilindungi di bawah Akta Hasutan 1948 (Pindaan 1971).
Unsur tradisi seterusnya yang disentuh dalam Perlembagaan Persekutuan Tanah
Melayu 1957 melalui Perkara 152 adalah bahasa Melayu merupakan bahasa kebangsaan
dan bahasa rasmi Malaysia. Perlu diingat bahawa pada waktu perlembagaan digubal, istilah
"Malaysia" belum wujud. Pada tahun 1970 pula, Dasar Pelajaran Kebangsaan dilaksanakan
dan Bahasa Melayu dikenali sebagai Bahasa Malaysia. Walaubagaimanapun dalam
Perkara 152, bahasa-bahasa lain adalah dilindungi dan seterusnya memperuntukan
bahawa tiada sesiapapun boleh dilarang atau ditahan daripada menggunakan (selain
daripada maksud rasmi) atau mengajar atau belajar apa-apa bahasa lain.Begitu juga
kerajaan berhak mengekalkan penggunaan dan pembelajaran bahasa lain dalam
persekutuan.
Rasionalnya dalam Perkara 152, Bahasa Melayu telah diangkat menjadi bahasa
kebangsaan dalam Perlembagaan Malaysia. Ini adalah sangat penting dan mustahak dalam
menyatupadukan penduduk Semasa perlembagaaan sedang dirangka, pemimpin-pemimpin
kita telah memutuskan bahawa sebuah negeri Asia yang merdeka tidak dapat terus
menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa rasmi jika ia hendak menyatupadukan
penduduknya.Seperti yang kita sedia maklum, Tanah Melayu mula diduduki oleh orang
China dan India semasa zaman penjajahan Inggeris.Kemasukan mereka secara beramai-
ramai adalah sebagai buruh. Impak daripada perkara tersebut, masyarakat di sini menjadi
masyarakat yang pelbagai.Secara kolektifnya, bangsa-bangsa selain Melayu ini telah
mengalami sedikit sebanyak akomodasi atau penyesuaian terutama sekali dalam
perhubungan seharian. Mereka sudah mula memahami dan ada yang boleh bertutur dalam
bahasa Melayu. Jika dibandingkan dengan masyarakat Melayu, mereka tidak menguasai
bahasa Cina dan India. Bahasa Melayu juga menjadi bahasa rasmi kerana bahasa ini dapat
digunakan sebagai bahasa ilmu dan dapat difahami umum. Maka adalah rasional untuk
bahasa Melayu di jadikan bahasa rasmi negara.
Selain itu juga rasionalnya bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu telah menjadi
lingua franca di Nusantara sejak berabad-abad lamanya terutama sekali dari segi
perdagangan.Ianya merupakan bahasa yang mudah dipelajari dan bersifat tekal dari segi
istilah dan sebutan berbanding bahasa lain. Bahasa Melayu digunakan secara meluas
untuk tujuan-tujuan rasmi seperti dalam mesyuarat, urusan surat menyurat, penulisan minit
mesyuarat dan prosiding perundangan negeri-negeri Melayu dalam kebanyakan negeri

9. 9
Melayu terutamanya Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Pada tahun 1914, Sultan Johor
pernah mengutus surat kepada Gabenor Singapura dalam bahasa Melayu. Begitu juga
dengan pegawai-pegawai Eropah yang memegang lebih 95% jawatan kumpulan 1 perlu
mempelajari bahasa melayu, mengambil ujian dan dikehendaki lulus, barulah boleh
ditempatkan di Tanah Melayu pada ketika itu. Jadi jelaslah bahasa Melayu ini telah diterima
sebagai bahasa rasmi sejak sebelum dan semasa zaman penjajah.
Unsur tradisi dalam Perlembagaan yang seterusnya ialah menjadikan agama Islam
ialah agama Persekutuan. Agama Islam menjadi agama anutan orang Melayu sejak lebih
600 tahun lalu. Walaupun dijajah oleh tiga kuasa asing, iaitu Portugis, Belanda dan British,
orang Melayu masih kuat berpegang kepada ajaran Islam. Peralihan daripada satu kuasa
penjajah kepada satu kuasa penjajah yang lain tidak menjejaskan pegangan orang Melayu
terhadap agama Islam.Sungguhpun British berjaya mendapat hak untuk menasihati raja
dalam semua urusan pemerintahan, tetapi mereka tidak menyentuh sama sekali agama
Islam dan adat istiadat Melayu.
Selepas merdeka, kedudukan agama Islam terus terpelihara dan menjadi agama rasmi
persekutuan. Namun, agama-agama lain masih boleh diamalkan dengan bebas dalam
mana-mana bahagian Persekutuan. Ini telah dijelaskan dalam Perkara 3 bahawa bahawa
agama Islam ialah agama rasmi bagi Persekutuan tetapi agama-agama lain boleh
diamalkan dengan bebas.Selaras dengan kedudukan Islam sebagai agama rasmi
Persekutuan, kerajaan pusat diberi kuasa untuk membelanjakan wang bagi tujuan
pentadbiran agama islam dan undang-undang Syariah. Penerimaan Islam sebagai agama
Persekutuan membolehkan kerajaan pusat atau negeri menubuh, menyelenggara dan
membantu pertubuhan-pertubuhan Islam. Pelbagai bantuan disediakan untuk tujuan ini
seperti peruntukan perbelanjaan bagi keperluan majlis-majlis keagamaan.
Perkara 181 iaitu Pemerintahan Beraja merupakan unsur-unsur tradisi dalam
Perlembagaan yang terakhir. Menurut perkara 181 ini menyatakan tentang kedaulatan, hak
kedaulatan, kuasa dan bidang kuasa Raja-raja dan hak kedaulatan institusi beraja terus
dikekalkan di bawah konsep Raja Berpelembagaan. Raja Berpelembagaan ini akan
bertindak mengikut lunas-lunas perlembagaan. Dalam sistem pemerintahan Beraja ini pula
Raja tidak boleh berkuasa secara langsung dan peranan Raja hanya menjalankan tugas
secara simbolik sahaja. Kuasa raja diwakilkan kepada kabinet yang diketuai oleh Perdana
Menteri .Sistem beraja mutlak terus dimansuh dan digantikan dengan sistem raja
berpelembagaan. Di bawah sistem ini, raja-raja dikehendaki menerima nasihat anggota
Kabinet dan bertindak menurut nasihat-nasihat itu.

10. 10
5.0 SUMBANGAN UNSUR-UNSUR TRADISI
Unsur tradisi dianggap sebagai faktor penting dalam proses pembinan negara
bangsa serta kearah mewujudkan identiti Malaysia dan memupuk persefahaman bagi
mencapai perpaduan. Perkara-perkara ini menjadi punca keutuhan hubungan etnik di
Malaysia. Segala apa yang nampak berpihak diseimbangkan dengan hak yang sewajarnya.
Sebagai contoh; kedudukan Islam sebagai agama rasmi diseimbangkan dengan
peruntukan kebebasan menganut agama lain bagi yang bukan Islam. Ini menyebabkan
berlaku toleransi di kalangan warganegara dan tidak memaksa pihak yang lain. Di sinilah
hubungan etnik menjadi semakin utuh dan erat.
Bahasa Melayu dipilih sebagai bahasa rasmi negara merupakan satu pilihan yang
tepat apabila aspek sejarah dipertimbangkan. Berdasarkan sejarah, bahasa Melayu
telahpun menjadi lingua franca sekian lamanya (Salleh Abbas, 1986) sebagai contoh pada
zaman penjajah lagi bahasa melayu telah dijadikan bahasa rasmi. Matlamat menjadikan
bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan adalah untuk menyatupadukan pelbagai kaum
ke arah membentuk sebuah negara yang bersatu melalui satu bahasa yang sama
digunakan oleh semua lapisan rakyat. Di samping itu, bahasa ibunda kaum lain di negara
kita ini tidak akan tergugat. Semua pegawai dan kakitangan Kerajaan menggunakan
bahasa kebangsaan yang baik dan betul dalam semua urusan rasmi, sama ada secara
tulisan mahupun lisan, dengan rakan sekerja dan apabila berurusan dengan pelanggan
kecuali urusan yang melibatkan negara asing dan untuk tujuan melatih pegawai dan
kakitangan supaya fasih berkomunikasi dalam bahasa asing.
Agama atau kepercayaan kepada Tuhan merupakan unsur penting dalam proses
pembangunan negara serta pembentukan rakyat yang bersatu padu. Agama Islam telah
ditetapkan sebagai agama Persekutuan atau agama Rasmi Malaysia kerana Islam telah
lama bertapak di Tanah Melayu semenjak daripada dahulu lagi. Kerajaan Melayu Melaka
yang bertapak kukuh selama lebih kurang 100 tahun pada kurun ke-15 telah pun
memperkenalkan undang-undang Islam yang dikenali Hukum Kanun Melaka. Walaupun
undang-undang tersebut dikatakan mengandungi unsur-unsur adat, namun sebahagian
besar kandungannya merupakan undang-undang Islam sebenar meliputi perkara-perkara
sivil dan jenayah.Oleh yang demikian, tidaklah menghairankan mengapa Islam menjadi
agama Pesekutuan.Peruntukan undang-undang seperti ini menunjukkan bahawa
pemerintah amat bertoleransi dengan kaum-kaum lain yang mengamalkan agama yang
berbeza. Perkara ini diberikan perhatian supaya masyarakat lain tidak berasa diketepikan

11. 11
atau ditindas dalam soal agama. Ini seterusnya akan dapat mewujudkan persefahaman dan
permuafakan ke arah perpaduan di kalangan pelbagai kaum dan agama.
Rasionalnya kedudukan orang Melayu dan Bumiputera Sabah dan sarawak di beri
keistimewaan dan dipelihara oleh Yang di-Pertuan Agong ialah kerana mereka merupakan
penduduk pribumi negara ini. Walaupun dari satu sudut peruntukan khas ini seolah-olah
bercanggah dengan kesamarataan layanan perlembagaan ke atas semua warganegara
persekutuan, namun ia satu pertimbangan untuk menyamakan taraf kaum bumiputera
dengan kaum-kaum yang lain khususnya Cina di tanah air bagi menjamin mewujudkan
keseimbangan, khususnya dalam bidang ekonomi, pendidikan dan agihan kekayaan
khususnya kepada kaum yang masih lemah dan ketinggalan menjelang
kemerdekaan.Keistimewaan kouta Melayu ini juga adalah bagi membantu masyarakat
Melayu dan bumiputera untuk membaiki taraf hidup mereka yang telah jauh ketinggalan
daripada kaum lain. Kerana kita dapat lihat dengan jelas sekarang walau bagaimanapun,
atas sebab apa pun, masyarakat Melayu masih lagi di belakang kaum bukan Melayu
terutamanya dalam aspek kedudukan ekonomi.
Dalam bidang pendidikan pula, walaupun kedudukan istimewa mengenai pendidikan
Melayu dan bumiputera diwujudkan namun pelbagai toleransi antara kaum telah diwujudkan
dengan tidak menghapuskan sekolah Cina dan Tamil. Setiap kaum mempunyai institusi
pendidikan tinggi mereka: Melayu – UiTM, Cina - KTAR, India – Kolej Tafe. Toleransi kaum
juga menyebabkan pemberian pinjaman pendidikan diberikan kepada semua kaum
menerusi PTPTN untuk membiayai kos pendidikan mereka. Selain itu, keistimewaan ini
adalah bagi menyeimbangkan peratusan golongan profesional bumiputera dan bukan
bumiputera.
Pemerintahan beraja adalah rasional masih dikekalkan di Malaysia pada hari ini.
Seperti yang kita ketahui Raja kita memerintah di negeri masing-masing mengikut Sistem
Raja Berpelembagaan. Raja pada masa sekarang tidak berkuasa mutlak tetapi mereka
berkuasa berlunaskan konsep Raja Berpelembagaan. Hal ini kerana Raja Melayu
merupakan simbol perpaduan dan keharmonian negara. Sistem beraja di Malaysia menjadi
naungan dan simbol taat setia rakyat jelata. Tanpa raja, rakyat dan pemimpin menjadi
sama. Raja-raja Melayu menggambarkan ciri-ciri asal Negara Malaysia. Ia melambangkan
kesinambungan sejarah dan menjadi sebahagian daripada identiti negara. Sebagai sebuah
negara Malaysia perlu mempunyai satu identiti yang berbeza dan unik. Inilah yang
mendasari bentuk dan menyediakan isu kepada upacara rasmi negara dan seterusnya
memupuk perpaduan dikalangan semua kaum di Malaysi

12. 12
6.0 KEPENTINGAN PERLEMBAGAAN
Perlembagaan diwujudkan atas beberapa tujuan. Pertama taraf, maksudnya ialah
untuk mencapai taraf yang dikehendaki oleh rakyat. Untuk mencapai cita-cita mestilah
mempunyai cara-cara yang diperlukan. Perlembagaan ini dapatlah disifatkan sebagai satu
undang-undang yang diperlukan bagi menjayakan keutuhan sesebuah negara.
Kedua, menyelesaikan masalah. Dengan adanya perlembagaan pihak-pihak yang
sering bertentangan agak sukar untuk wujud. Keadaan tidak akan menjdi terlalu tegang
atau huru-hara kerana rakyat di negara itu diwajibkan menurut apa yang tercatat di dalam
perlembagaan. Masalah ketidakfahaman boleh dibicarakan dengan tenang. Berlandaskan
undang-undang yang telah tersedia di dalam perlembagaan. Apabila semua pihak yang
tidak begitu bersefahaman dapat membincangkan masalah mereka sacara bersama, maka
masalah yang mungkin timbul tentulah tidak begitu sukar dan ketara. Oleh itu dengan
adanya perlembagaan kita dapat menyelesaikan konflik-konflik yang berlaku di dalam
sesebuah negara dengan lebih mudah.
Manakala yang ketiga, menjamin riwayat sesebuah negara. Tanpa perlembagaan
rakyat sesebuah negara tidak dapat menumpukan sepenuh perhatian mereka dalam
menghasilkan sebuah negara yang makmur dan utuh. Semangat nasionalisme juga tidak
wujud di kalangan rakyat yang tidak memikirkan tentang negara mereka. Apabila semangat
ini tidak terdapat di dalam diri seorang rakyat, mereka tidak akan cuba untuk
menyumbangkan tenaga mereka terhadap negara, maka dengan ini negara akan menjadi
lemah. Apabila sesebuah negara tidak mempunyai kekuasaan yang utuh dan pemerintahan
yang kuat, musuh dengan mudah mengambil alih kerajaan atau tampuk pemerintahannya.
Jadi, dengan adanya perlembagaan, rakyat dapat berpegang kepada satu undang-undang
yang pasti dan mereka akan menyatupadukan tenaga bagi mewujudkan sebuah negara
yang kuat dan berpanjangan.
Kepentingan yang keempat pula, mengekalkan keamanan walaupun terdapat
pindaan. Pindaan yang dilakukan di dalam sesebuah negara mestilah berdasarkan kepada
perlembagaan. Ini bermaksud pindaan dalam negara tidak boleh dilakukan dengan
sewenang-wenangnya. Jika pindaan dilakukan dengan mudah dan mengikut kehendak
pemimpin, ia menghasilkan satu keadaan yang kucar -kacir di mana pemimpin itu mungkin
bertindak sesuka hatinya dan mengabaikan kemahuan rakyat. Oleh itu, jelas betapa
perlunya perlembagaan bagi mengekalkan keamanan dalam sesebuah negara.

13. 13
Kelima, perjalanan kerajaan dapat dipastikan. Dengan adanya perlembagaan, segala
tindakan para pemimpin dapat diketahui atau dipastikan. Ini kerana segala tindak tanduk
mereka mestilah berdasarkan pada perlembagaan yang telah dicatatkan. Oleh itu, pihak
pemerintah tidak dapat melakukan sebarang perbuatan yang boleh menyeleweng daripada
perlembagaan. Ini bererti perlembagaan dapat menjamin agak pihak pemerintah tidak
menyalahgunakan kuasa.
Keenam, mengekalkan keamanan walaupun pemerintah ditukar. Pertukaran
pemimpin juga tidak akan mengakibatkan sebarang kesan ke atas negara mahupun corak
pemerintahan. Ini kerana setiap pemimpin mestilah mempunyai cita-cita atau konsep yang
sama dalam mengendalikan negaranya. Mereka sepatutnya memerintah negara dengan
tujuan yang sama sebagaimana pemimpin-pemimpin yang terdahulu memerintah. Oleh itu,
walaupun terdapat pertukaran pemimpin, tujuan pemerintahan tidak akan terkeluar dari
maksud rakyat.
Ketujuh, perlembagaan menjamin kestabilan sesebuah negara. Ini memanglah tidak
dapat dinafikan kerana bukti-bukti atau sebab-sebab yang nyata. Dengan adanya
perlembagaan rakyat dapat berpegang kepada satu matlamat dalam mengutuhkan negara
kerana dengan adanya perlembagaan jugalah segala masalah yang timbul dapat
diselesaikan dengan lebih mudah.

14. 14
7.0 REFLEKSI KENDIRI
Pada 23 Februari 2013 yang lalu, kami pelajar semester tiga telah diberi satu
tugasan kerja kursus pendek bagi mata pelajaran WAJ3106, Hubungan Etnik. Kami diberi
masa selama beberapa minggu untuk menyiapkan tugasan ini. Dalam masa yang agak
singkat itu, kami dikehendaki untuk mendapatkan maklumat berkaitan dengan konsep
perlembagaan, unsur-unsur tradisi dalam perlembagaan, sumbangan unsur-unsur tradisi
dalam hubungan etnik dan kepentingannya.
Pertama sekali, saya ingin mengucapkan ribuan terima kasih kepada pensyarah
kami iaitu En. John anak Brodi kerana menjadi hala tuju kepada kami untuk menyiapkan
tugasan ini. Beliau telah memberikan banyak pandangan dan idea bagi menyiapkan
tugasan ini. Sebelum memulakan tugasan, En. John Brodi telah memberikan penerangan
yang terperinci mengenai tugasan yang diberikan ini dan tugasan ini dilakukan secara
individu.
Perkara pertama yang saya lakukan ialah membahagikan tugasan mengikut masa
supaya tidak berlaku pelanggaran waktu untuk menyiapkan kerja-kerja yang lain. Saya
terpaksa berbuat begitu untuk mengelakkan diri daripada menghadapi masalah kekangan
masa. Terdapat sedikit maklumat mengenai perlembagaan dalam nota pembelajaran saya
jadi ini dapat memudahkan saya untuk menyiapkan tugasan ini pada waktunya. Saya telah
berusaha untuk mendapatkan maklumat berkenaan tugasan ini dengan membeli beberapa
buah buku. Selain itu, sumber internet juga telah membantu saya untuk mendapatkan
beberapa maklumat tambahan berkaitan tugasan.
Sepanjang menyelesaikan tugasan ini, jika ada masalah yang timbul, kaedah tenang
dan sabar, perbincangan dengan rakan-rakan lain serta rujukan pada pensyarah yang
berpengalaman didapati menjadi penyelesaian yang amat berguna. bagi saya untuk
menyiapkan tugasan ini dengan sempurna.
Melalui segala pengalaman dan ilmu-ilmu baru yang telah saya perolehi, dengan izin
Tuhan, saya akan mempraktikkan sebaik mungkin nanti. Setelah membuat banyak
pencarian maklumat, saya berharap ilmu ini akan terus bermanfaat kepada para pelajar.
Melalui tugasan ini, saya dapat mengetahui tentang definisi konsep perlembagaan, sejarah
penggubalan perlembagaan dan kaitannya dengan perpaduan dengan lebih mendalam.
Saya juga dapat mengetahui kepentingan perlembagaan dalam konteks hubungan etnik di
sesebuah negara dan unsur-unsur tradisi yang terdapat dalam Perlembagaan. Saya akan

15. 15
berusaha sedaya upaya untuk mengekalkan perpaduan yang wujud antara masyarakat
pelbagai kaum di negara Malaysia yang gemilang ini.
Walaupun menghadapi sedikit masalah, saya telah berjaya menyiapkan tugasan
kerja kursus pendek yang diberikan ini dengan sempurna dalam tempoh masa yang
ditetapkan. Ini adalah berkat kesungguhan, kerjasama dan muafakat antara semua pihak.
Kemahiran membuat keputusan telah dapat dilatih secara tidak langsung. Malah pelbagai
pengalaman baru telah dapat diraih dan dapat digunakan dalam menempuh arena
perguruan yang semakin mencabar pada masa yang akan datang.
Akhirnya, saya ingin mengambil peluang ini untuk merakamkan ribuan terima kasih
kepada pensyarah, rakan-rakan, keluarga dan insan-insan yang membantu saya secara
langsung dan tidak langsung untuk menjayakan tugasan kerja kursus pendek ini.