1. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
1
Las categorías gramaticales son los paradigmas o los conjuntos en los que se agrupan las palabras de
acuerdo con sus propiedades morfológicas, sintácticas y semánticas. En la actualidad se reconocen
las siguientes: el sustantivo, el adjetivo, el determinante, el pronombre, el verbo, el adverbio, la
preposición, la conjunción y la interjección.
El SUSTANTIVO es la palabra con la que designamos a personas, animales, cosas... Podemos
distinguir las siguientes clases:
Común: seres u objetos de la misma especie o clase (primo, perro).
Propio: nombra un ser u objeto y lo diferencia de los demás (Emilia, Tajo).
Concreto: hace referencia a seres reales o imaginarios que percibimos por los sentidos o
podemos representarlos mentalmente (mesa).
Abstracto: designa, generalmente, acciones, procesos y cualidades que se atribuyen a las
personas, los animales o las cosas y que normalmente no captamos por los sentidos (amor).
Contable: designa seres u objetos que se pueden contar (libro).
No contable o incontable: nombra sustancias o materias que no se pueden contar pero sí medir
o pesar (agua).
Individual: nombra a un solo ser u objeto (chaqueta).
Colectivo: nombra en singular un conjunto formado por seres de la misma naturaleza (pinar).
El ADJETIVO es la palabra que expresa cualidades del sustantivo al que acompaña, con el que
concuerda en género y número. Existen dos tipos: los relacionales y los calificativos.
Relacionales: aportan rasgos que permiten clasificar personas o cosas (presidente honorario).
EL
SUSTANTIVO
Común
Propio
Contable
No contable
Individual
Colectivo
Concreto
Abstracto
2. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
2
Calificativos: denotan cualidades o propiedades que se añaden al significado del sustantivo
(estudio interesante). Como las cualidades admiten grados, los adjetivos calificativos se suelen
graduar de la siguiente manera:
o Grado positivo: alto.
o Grado comparativo: más alto que, tan alto como, menos alto que.
o Grado superlativo: altísimo.
Estos adjetivos calificativos se dividen en epítetos (aportan cualidades prototípicas del
sustantivo al que acompañan: blanca nieve) y en especificativos (aportan cualidades
diferenciadoras dentro de la clase a la que pertenece el sustantivo al que modifican: alumnos
estudiosos)
Muchos adjetivos dan lugar a nombres comunes con su misma significación por lo que se denominan
adjetivos sustantivados: estudiante, gallego, portero...
El DETERMINANTE es la palabra que concreta y actualiza el significado del sustantivo, con el que
concuerdan en género y número.
Existen distintas clases de determinantes. Son las siguientes:
Los ARTÍCULOS sirven para delimitar la extensión significativa del grupo nominal del que
forman parte y que ayuda, por tanto a presentar su referente o a identificarlo en el contexto.
Determinado Indeterminado
Singular
Masculino El (El libro) Un (Un libro)
Femenino La (La mesa) Una (Una mesa)
Neutro Lo (Lo bueno)
Plural
Masculino Los (Los libros) Unos (Unos libros)
Femenino Las (Las mesas) Unas (Unas mesas)
Los DEMOSTRATIVOS permiten ubicar un referente en el espacio o en el tiempo, señalando la
distancia que mantiene con respecto al hablante y al oyente.
Singular Plural
Masculino Femenino Masculino Femenino
Este Esta Estos Estas
Ese Esa Esos Esas
Aquel Aquella Aquellos Aquellas
3. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
3
Los POSESIVOS expresan posesión o pertenencia en relación con las personas gramaticales.
1ª persona 2ª persona 3ª persona
Un solo
poseedor
Singular Mi, mío, mía Tu, tuyo, tuya
Su, suyo,
suya
Su, suyo,
suya
Plural
Mis, míos,
mías
Tus, tuyos,
tuyas
Sus, suyos,
suyas
Sus, suyos,
suyas
Varios
poseedores
Singular Nuestro, -a Vuestro, -a
Su, suyo,
suya
Su, suyo,
suya
Plural Nuestros, -as Vuestros, -as
Sus, suyos,
suyas
Sus, suyos,
suyas
Las formas cuyo, cuya, cuyos, cuyas son consideradas por la RAE formas posesivas pues
acompañan al sustantivo.
Los INDEFINIDOS señalan una cantidad imprecisa de lo nombrado. Son determinantes
indefinidos: un, una, unos, unas; algún, alguno, alguna, algunos, algunas; ningún, ninguna,
ningunos, ningunas (uso poco extendido); cualquier, cualquiera, cualesquiera; demás;
demasiado, demasiada, demasiados, demasiados; otro, otra, otros, otras; varios, varias; mucho,
mucha, muchos, muchas; poco, poca, pocos, pocas; cierto, cierta, ciertos, ciertas; más; menos;
bastante, bastantes; todo, toda, todos, todas; cada.
Los NUMERALES sirven para establecer un cómputo basado en los números naturales. Existen
varias clases de numerales: cardinales, ordinales, partitivos, multiplicativos, distributivos y dual.
a) CARDINALES: significan siempre una cantidad exacta: uno, dos, tres, cuatro...
b) ORDINALES: indican orden o sucesión: primero, segundo, tercero...
c) PARTITIVOS o FRACCIONARIOS: indican las partes iguales en que se divide la unidad:
onceavo, treceavo...
d) MULTIPLICATIVOS: expresan el resultado de multiplicar una cantidad por un número
natural: doble, triple, séxtuple...
e) DUAL: equivale a “los dos” o “las dos”: ambos.
Nota: existen en español varios cuantificadores que no son numerales y que la RAE llama
CUANTIFICADORES FUERTES O UNIVERSALES. Estos son ambos, cada y sendos. el distributivo
CADA es invariable en género y número cuando precede al sustantivo, funciona como
actualizador. CADA persona…; en enunciados exclamativos el distributivo CADA se convierte en
un ponderativo (¡Dice CADA estupidez!). El distributivo SENDOS, SENDAS (no existe en singular)
significa "uno/a" para "cada uno/a" de "dos o más personas o cosas": Todos los alumnos
4. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
4
presentaron SENDOS trabajos (= cada alumno presentó un trabajo). SENDOS no significa ni
AMBOS ni DOS.
Los INTERROGATIVOS y EXCLAMATIVOS actualizan a un sustantivo en enunciados
interrogativos y exclamativos. Sus formas son las siguientes: qué; cuál, cuáles (usado en
Hispanoamérica); cuánto, cuánta, cuántos, cuántas.
El PRONOMBRE es la palabra que funciona como sustituto del sustantivo. Existen distintas clases
de determinantes. Son las siguientes: PERSONALES, DEMOSTRATIVOS, POSESIVOS, INDEFINIDOS,
NUMERALES, INTERROGATIVOS, EXCLAMATIVOS Y REALTIVOS.
PERSONALES: se corresponden con las tres personas gramaticales, con variaciones de género y
número. Sus formas son:
1ª Persona 2ª Persona 3ª Persona
Singular Plural Singular Plural Singular Plural
Átonos Me Nos Te Os
Se
Le, la, lo
Se
Les, las, los
Tónicos
Yo
Mí
Conmigo
Nosotros,-as
Tú
Ti
Contigo
Usted
Vosotros, -as
Ustedes
Él, ella, ello
Sí
Consigo
Ellos, -as
DEMOSTRATIVOS: eso, esto y aquello y todas las formas de los determinantes demostrativos.
POSESIVOS: mismas formas que los determinantes posesivos salvo mi, mis; tu, tus; su, sus.
INDEFINIDOS: nadie; alguien; nada; algo; quienquiera, quienesquiera; y las formas de los
determinantes indefinidos ya estudiadas.
Nota: Las formas apocopadas un, algún, ningún, cualquier, y cierto, cierta, ciertos, ciertas y
demás NUNCA son pronombre.
NUMERALES: mismas formas que los determinantes numerales.
INTERROGATIVOS Y EXCLAMATIVOS: qué; cuál, cuáles; quién, quiénes; cuánto, cuánta, cuántos,
cuántas.
RELATIVOS: se refieren siempre a un elemento anterior en el discurso, llamado antecedente.
Sus formas son: que (el que, la que, lo que, los que, las que); quien, quienes; el cual, la cual, lo
cual, los cuales, las cuales; cuanto, cuanta, cuantos, cuantas.
5. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
5
El VERBO es la palabra que expresa nociones diversas, como acción, estado, existencia, etc. Es la
palabra en torno a la cual se estructura la cláusula, la oración...
Desde el punto de vista formal, el verbo se compone de raíz (que aporta el significado léxico) y de
desinencias, que añaden las nociones gramaticales de persona, número, tiempo, aspecto y modo:
Ej.: Cantábamos cant-á-ba-mos
- raíz cant- : portadora del significado léxico.
- vocal temática -a- : indica 1ª conjugación.
- desinencia -ba- : amalgama los significados gramaticales de tiempo pretérito,
aspecto imperfectivo y modo indicativo.
- desinencia -mos: aglutina los significados gramaticales de persona (1ª) y
número (plural).
Los verbos pueden adoptar diferentes formas en español. Esta serie ordenada de formas se
denomina conjugación verbal.
1ª conjugación 2ª conjugación 3ª conjugación
Verbos terminados en –ar:
cantar
Verbos terminados en –er:
beber
Verbos terminados en –ir: vivir
La conjugación de un verbo comprende no solo la combinación de unas desinencias con una raíz,
sino también la combinación del verbo auxiliar haber, que lleva las desinencias señaladas, con un
participio. Así distinguimos entre formas simples y formas compuestas:
Modo FORMAS SIMPLES FORMAS COMPUESTAS
Indicativo
Presente Pretérito perfecto compuesto
Pretérito imperfecto Pretérito pluscuamperfecto
Pretérito perfecto simple Pretérito anterior
Futuro simple Futuro compuesto
Condicional simple Condicional compuesto
Subjuntivo
Presente Pretérito perfecto compuesto
Pretérito imperfecto Pretérito pluscuamperfecto
Futuro simple Futuro compuesto
Imperativo (no tiene tiempos, solo formas verbales)
Además de las formas conjugadas, el verbo tiene unas formas sin desinencias pero con sufijos.
Estas formas se denominan no personales porque no poseen el significado gramatical de persona
6. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
6
(tampoco de número ni de modo). Solo se oponen entre sí por el rasgo de aspecto o de tiempo.
Son el infinitivo, el gerundio y el participio (el infinitivo y el gerundio tienen formas compuestas).
Nota: en el anexo aparecen los cuadros del modelo de conjugación de los verbos de 1ª, 2ª y 3ª
conjugación, así como el verbo ser y el verbo haber.
El ADVERBIO constituye una clase de palabras muy heterogénea. Expresa circunstancias de
diverso tipo. Resulta difícil clasificar los adverbios por la diversidad de significados que aportan.
Los más utilizados son:
De lugar Aquí, lejos, allí, delante, cerca, encima...
De tiempo Hoy, ya, constantemente, ahora, mientras...
De modo Así, mejor, bien, peor...(y los acabados en –mente)
De afirmación Sí, bueno, seguro, también, verdaderamente...
De negación No, tampoco, nada, nunca, jamás...
De cantidad Nada, apenas, menos, demasiado, muy...
De deseo Ojalá, así...
De duda, posibilidad o
probabilidad
Quizás, posiblemente, acaso...
De exclusión, inclusión o
adicción
Solo, además, incluso, únicamente, también...
De identidad Mismo, propiamente, concretamente...
De exclamación Qué, cuán
Algunos adverbios se clasifican atendiendo a ciertos rasgos más o menos formales. Así
distinguimos los adverbios relativos (donde, como, cuando y cuanto) y los adverbios interrogativos
(dónde, cómo, cuándo y cuánto).
Las PREPOSICIONES constituyen una clase cerrada de palabras, invariables, que tienen como
función relacionar palabras sirviendo de enlace entre ellas. Estas son: a, ante, bajo, con, contra,
de, desde, durante, en, entre, hacia, hasta, mediante, para, por, según, sin, sobre, tras, pro, versus
y vía.
La CONJUNCIÓN es una clase de palabras cuya función es establecer relaciones entre palabras,
grupos sintácticos, cláusulas u oraciones. Las conjunciones se clasifican en coordinantes y
subordinantes.
7. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
7
Clases Conjunciones
Coordinantes
Copulativas Y (e), ni
Disyuntivas O (u), o bien
Distributivas Bien...bien, ya...ya, ora...ora
Consecutivas o
ilativas
Luego, conque, así que, así pues, pues bien, por tanto
Adversativas Pero, sino, mas, aunque, a pesar de que, sin embargo
Explicativas O sea, es decir, esto es, por ejemplo
Subordinantes
Completivas Que, si
Causales Que, porque, como, pues dado que, puesto que
Concesivas Aunque, por más que, por mucho que, si bien
Condicionales Si, como, cuando, con tal que, con que
Finales Que, para que, a fin de que
Temporales Cuando, mientras (que), en cuanto, una vez que
Modales Como, según
Consecutivas Tan, tal, tanto...que
Comparativas Más, menos, mejor, peor...que; tan...como
La INTERJECCIÓN es una clase de palabras capaz de formar por sí misma enunciados,
generalmente exclamativos. Se emplea para comunicar sentimientos e impresiones, poner de
manifiesto diversas reacciones afectivas o inducir a la acción. Algunas de ellas son: ¡Ay!, ¡adiós!,
¡bravo!...
8. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
8
ANEXO DEL VERBO
1ª conjugación: CANTAR
MODO INDICATIVO MODO SUBJUNTIVO
Formas simples Formas compuestas Formas simples Formas compuestas
Presente
Cant-o
Cant-as
Cant-a
Cant-amos
Cant-áis
Cant-an
Pretérito perfecto
compuesto
He cantado
Has cantado
Ha cantado
Hemos cantado
Habéis cantado
Han cantado
Presente
Cant-e
Cant-es
Cant-e
Cant-emos
Cant-éis
Cant-en
Pretérito perfecto compuesto
Haya cantado
Hayas cantado
Haya cantado
Hayamos cantado
Hayáis cantado
Hayan cantado
Pretérito imperfecto
Cant-aba
Cant-abas
Cant-aba
Cant-ábamos
Cant-abais
Cant-aban
Pretérito
pluscuamperfecto
Había cantado
Habías cantado
Había cantado
Habíamos cantado
Habíais cantado
Habían cantado
Pretérito imperfecto
Cant-ara o cant-ase
Cant-aras o cant-ases
Cant-ara o cant-ase
Cant-áramos o cant-ásemos
Cant-arais o cant-aseis
Cant-aran o cant-asen
Pretérito pluscuamperfecto
Hubiera o hubiese cantado
Hubieras o hubieses cantado
Hubiera o hubiese cantado
Hubiéramos o hubiésemos cantado
Hubierais o hubieseis cantado
Hubieran o hubiesen cantado
Pretérito perfecto
simple
Cant-é
Cant-aste
Cant-ó
Cant-amos
Cant-asteis
Cant-aron
Pretérito anterior
Hube cantado
Hubiste cantado
Hubo cantado
Hubimos cantado
Hubisteis cantado
Hubieron cantado
Futuro simple
Cant-aré
Cant-arás
Cant-ará
Cant-aremos
Cant-aréis
Cant-arán
Futuro compuesto
Habré cantado
Habrás cantado
Habrá cantado
Habremos cantado
Habréis cantado
Habrán cantado
Futuro simple
Cant-are
Cant-ares
Cant-are
Cant-áremos
Cant-areis
Cant-aren
Futuro compuesto
Hubiere cantado
Hubieres cantado
Hubiere cantado
Hubiéremos cantado
Hubiereis cantado
Hubieren cantado
Condicional simple
Cant-aría
Cant-arías
Cant-aría
Cant-aríamos
Cant-aríais
Cant-arían
Condicional compuesto
Habría cantado
Habrías cantado
Habría cantado
Habríamos cantado
Habríais cantado
Habrían cantado
MODO IMPERATIVO Formas no personales
Cant-a
Cant-ad
Formas simples Formas compuestas
Infinitivo
Cant-ar
Infinitivo compuesto
Haber cantado
Gerundio
Cant-ando
Gerundio compuesto
Habiendo cantado
Participo
Cant-ado
9. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
9
2ª conjugación: TEMER
MODO INDICATIVO MODO SUBJUNTIVO
Formas simples Formas compuestas Formas simples Formas compuestas
Presente
Tem-o
Tem-as
Tem-a
Tem-amos
Tem-áis
Tem-an
Pretérito perfecto
compuesto
He temido
Has temido
Ha temido
Hemos temido
Habéis temido
Han temido
Presente
Tem-a
Tem-as
Tem-a
Tem-amos
Tem-áis
Tem-an
Pretérito perfecto compuesto
Haya temido
Hayas temido
Haya temido
Hayamos temido
Hayáis temido
Hayan temido
Pretérito imperfecto
Tem-ía
Tem-ías
Tem-ía
Tem-íamos
Tem-íais
Tem-ían
Pretérito
pluscuamperfecto
Había temido
Habías temido
Había temido
Habíamos temido
Habíais temido
Habían temido
Pretérito imperfecto
Tem-iera o tem-iese
Tem-ieras o tem-ieses
Tem-iera o tem-iese
Tem-iéramos o tem-iésemos
Tem-ierais o tem-ieseis
Tem-ieran o tem-iesen
Pretérito pluscuamperfecto
Hubiera o hubiese temido
Hubieras o hubieses temido
Hubiera o hubiese temido
Hubiéramos o hubiésemos temido
Hubierais o hubieseis temido
Hubieran o hubiesen temido
Pretérito perfecto
simple
Tem-í
Tem-iste
Tem-ió
Tem-imos
Tem-isteis
Tem-ieron
Pretérito anterior
Hube temido
Hubiste temido
Hubo temido
Hubimos temido
Hubisteis temido
Hubieron temido
Futuro simple
Tem-eré
Tem-arás
Tem-ará
Tem-eremos
Tem-eréis
Tem-erán
Futuro compuesto
Habré temido
Habrás temido
Habrá temido
Habremos temido
Habréis temido
Habrán temido
Futuro simple
Tem-iere
Tem-ieres
Tem-iere
Tem-iéremos
Tem-iereis
Tem-ieren
Futuro compuesto
Hubiere temido
Hubieres temido
Hubiere temido
Hubiéremos temido
Hubiereis temido
Hubieren temido
Condicional simple
Tem-ería
Tem-erías
Tem-ería
Tem-eríamos
Tem-eríais
Tem-erían
Condicional compuesto
Habría temido
Habrías temido
Habría temido
Habríamos temido
Habríais temido
Habrían temido
MODO IMPERATIVO Formas no personales
Tem-e
Tem-ed
Formas simples Formas compuestas
Infinitivo
Tem-er
Infinitivo compuesto
Haber temido
Gerundio
Tem-iendo
Gerundio compuesto
Habiendo temido
Participo
Tem-ido
10. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
10
3ª conjugación: PARTIR
MODO INDICATIVO MODO SUBJUNTIVO
Formas simples Formas compuestas Formas simples Formas compuestas
Presente
Part-o
Part-as
Part-a
Part-amos
Part-áis
Part-an
Pretérito perfecto
compuesto
He partido
Has partido
Ha partido
Hemos partido
Habéis partido
Han partido
Presente
Part-a
Part-as
Part-a
Part-amos
Part-áis
Part-an
Pretérito perfecto compuesto
Haya partido
Hayas partido
Haya partido
Hayamos partido
Hayáis partido
Hayan partido
Pretérito imperfecto
Part-ía
Part-ías
Part-ía
Part-íamos
Part-íais
Part-ían
Pretérito
pluscuamperfecto
Había partido
Habías partido
Había partido
Habíamos partido
Habíais partido
Habían partido
Pretérito imperfecto
Part-iera o part-iese
Part-ieras o part-ieses
Part-iera o part-iese
Part-iéramos o part-iésemos
Part-ierais o part-ieseis
Part-ieran o part-iesen
Pretérito pluscuamperfecto
Hubiera o hubiese partido
Hubieras o hubieses partido
Hubiera o hubiese partido
Hubiéramos o hubiésemos partido
Hubierais o hubieseis partido
Hubieran o hubiesen partido
Pretérito perfecto
simple
Part-í
Part-iste
Part-ió
Part-imos
Part-isteis
Part-ieron
Pretérito anterior
Hube partido
Hubiste partido
Hubo partido
Hubimos partido
Hubisteis partido
Hubieron partido
Futuro simple
Part-iré
Part-arás
Part-irá
Part-iremos
Part-iréis
Part-irán
Futuro compuesto
Habré partido
Habrás partido
Habrá partido
Habremos partido
Habréis partido
Habrán partido
Futuro simple
Part-iere
Part-ieres
Part-iere
Part-iéremos
Part-iereis
Part-ieren
Futuro compuesto
Hubiere partido
Hubieres partido
Hubiere partido
Hubiéremos partido
Hubiereis partido
Hubieren partido
Condicional simple
Part-iría
Part-irías
Part-iría
Part-iríamos
Part-iríais
Part-irían
Condicional compuesto
Habría partido
Habrías partido
Habría partido
Habríamos partido
Habríais partido
Habrían partido
MODO IMPERATIVO Formas no personales
Part-e
Part-id
Formas simples Formas compuestas
Infinitivo
Part-ir
Infinitivo compuesto
Haber partido
Gerundio
Part-iendo
Gerundio compuesto
Habiendo partido
Participo
Part-ido
11. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
11
HABER
MODO INDICATIVO MODO SUBJUNTIVO
Formas simples Formas compuestas Formas simples Formas compuestas
Presente
He
Has
Ha // hay
Hemos
Habéis
Han
Pretérito perfecto
compuesto
He habido
Has habido
Ha habido
Hemos habido
Habéis habido
Han habido
Presente
Haya
Hayas
Haya
Hayamos
Hayáis
Hayan
Pretérito perfecto compuesto
Haya habido
Hayas habido
Haya habido
Hayamos habido
Hayáis habido
Hayan habido
Pretérito imperfecto
Había
Habías
Había
Habíamos
Habíais
Habían
Pretérito
pluscuamperfecto
Había habido
Habías habido
Había habido
Habíamos habido
Habíais habido
Habían habido
Pretérito imperfecto
Hubiera o hubiese
Hubieras o hubieses
Hubiera o hubiese
Hubiéramos o hubiésemos
Hubierais o hubieseis
Hubieran o hubiesen
Pretérito pluscuamperfecto
Hubiera o hubiese habido
Hubieras o hubieses habido
Hubiera o hubiese habido
Hubiéramos o hubiésemos habido
Hubierais o hubieseis habido
Hubieran o hubiesen habido
Pretérito perfecto
simple
Hube
Hubiste
Hubo
Hubimos
Hubisteis
Hubieron
Pretérito anterior
Hube habido
Hubiste habido
Hubo habido
Hubimos habido
Hubisteis habido
Hubieron habido
Futuro simple
Habré
Habrás
Habrá
Habremos
Habréis
Habrán
Futuro compuesto
Habré habido
Habrás habido
Habrá habido
Habremos habido
Habréis habido
Habrán habido
Futuro simple
Hubiere
Hubieres
Hubiere
Hubiéremos
Hubiereis
Hubieren
Futuro compuesto
Hubiere habido
Hubieres habido
Hubiere habido
Hubiéremos habido
Hubiereis habido
Hubieren habido
Condicional simple
Habría
Habrías
Habría
Habríamos
Habríais
Habrían
Condicional compuesto
Habría habido
Habrías habido
Habría habido
Habríamos habido
Habríais habido
Habrían habido
MODO IMPERATIVO Formas no personales
He
Habed
Formas simples Formas compuestas
Infinitivo
Haber
Infinitivo compuesto
Haber habido
Gerundio
Habiendo
Gerundio compuesto
Habiendo habido
Participo
Habido
12. Categorías gramaticales
Lengua castellana y literatura
12
SER
MODO INDICATIVO MODO SUBJUNTIVO
Formas simples Formas compuestas Formas simples Formas compuestas
Presente
Soy
Eres
Es
Somos
Sois
Son
Pretérito perfecto
compuesto
He sido
Has sido
Ha sido
Hemos sido
Habéis sido
Han sido
Presente
Sea
Seas
Sea
Seamos
Seáis
Sean
Pretérito perfecto compuesto
Haya sido
Hayas sido
Haya sido
Hayamos sido
Hayáis sido
Hayan sido
Pretérito imperfecto
Era
Eras
Era
Éramos
Erais
Eran
Pretérito
pluscuamperfecto
Había sido
Habías sido
Había sido
Habíamos sido
Habíais sido
Habían sido
Pretérito imperfecto
Fuera o fuese
Fueras o fueses
Fueras o fueses
Fuéramos o fuésemos
Fuerais o fueseis
Fueran o fuesen
Pretérito pluscuamperfecto
Hubiera o hubiese sido
Hubieras o hubieses sido
Hubiera o hubiese sido
Hubiéramos o hubiésemos sido
Hubierais o hubieseis sido
Hubieran o hubiesen sido
Pretérito perfecto
simple
Fui
Fuiste
Fue
Fuimos
Fuisteis
Fueron
Pretérito anterior
Hube sido
Hubiste sido
Hubo sido
Hubimos sido
Hubisteis sido
Hubieron sido
Futuro simple
Seré
Serás
Será
Seremos
Seréis
Serán
Futuro compuesto
Habré sido
Habrás sido
Habrá sido
Habremos sido
Habréis sido
Habrán sido
Futuro simple
Fuere
Fueres
Fuere
Fuéremos
Fuereis
Fueren
Futuro compuesto
Hubiere sido
Hubieres sido
Hubiere sido
Hubiéremos sido
Hubiereis sido
Hubieren sido
Condicional simple
Sería
Serías
Sería
Seríamos
Seríais
Serían
Condicional compuesto
Habría sido
Habrías sido
Habría sido
Habríamos sido
Habríais sido
Habrían sido
MODO IMPERATIVO Formas no personales
Sé
Sed
Formas simples Formas compuestas
Infinitivo
Ser
Infinitivo compuesto
Haber sido
Gerundio
Siendo
Gerundio compuesto
Habiendo sido
Participo
Sido