4. Γενναιότατοι στρατιώτες, σε μια περίοδο που οι χώρες της Ανατολής είναι σε παρακμή, ήρθε η ώρα να υπακούσουμε σε αυτά που μας έχει διατάξει ο Χριστός και να απελευθερώσουμε τους Αγίους Τόπους. Η Ανατολή προσφέρει τα πλούτη που χρειάζεται ο ιερός στρατός για να επαναφέρει τη Βασιλεία του Χριστού στο μέρος που Αυτός γεννήθηκε. Ο Θεός θέλει τη δημιουργία του Βασιλείου των Ουρανών στους Αγίους αυτούς Τόπους. Ο Θεός θέλει οι στρατιώτες του να κυριαρχήσουν στις χώρες της Ανατολής. Έχετε επιλεχθεί να είστε οι εκλεκτοί του Θεού για να επαναφέρετε τη βασιλεία του στις χώρες της Ανατολής.
5.
6. Εγώ ο Αλέξιος Δ΄ ο Άγγελος, υιός του έκπτωτου βασιλιά της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που βασίλευσε από το 1185 ως 1195, Ισαάκιου Β΄ του Αγγέλου, ζητάω στρατιωτική ενίσχυση από τους Βενετούς με τη βοήθεια του Πάπα της Ρώμης Ιννοκέντιου του Γ΄ για να επαναφέρω τον πατέρα μου στον θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, τον οποίο κατέχει τώρα ο θειος και αδερφός τού πατέρα μου Αλέξιος Γ΄ Άγγελος. Ως αντάλλαγμα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω την υλική υποστήριξη των 200.000 αργυρών μάρκων και να συνδράμω στις πολεμικές σας επιχειρήσεις στην Ανατολή, παρέχοντας εκστρατευτικό σώμα 10.000 άρτια εκπαιδευμένων στρατιωτών. Θα φροντίσω, επίσης, να επισπεύσω τις διαδικασίες, οι οποίες θα συντελέσουν στην αποκατάσταση των σχέσεων των δύο εκκλησιών και θα σημάνουν την αρχή μιας εποικοδομητικής εποχής ανάμεσα στις αυτοκρατορίες μας. Ο υιός του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Αλέξιος Δ΄ Άγγελος.
9. Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ 4 Ης ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑΣ Η Δ' Σταυροφορία ( 1201 - 1204 ) είχε στόχο την κατάληψη της Ιερουσαλήμ μέσω μιας εισβολής στην Αίγυπτο , αλλά παρέκκλινε από το στόχο της και οι Σταυροφόροι κατέλαβαν τελικά την Κωνσταντινούπολη , καταλύοντας τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ιδρύοντας τη Λατινική Αυτοκρατορία . Ως ιστορικό γεγονός, η Δ' Σταυροφορία αποτέλεσε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ιστορικό φαινόμενο, το οποίο υπήρξε αποτέλεσμα διάφορων συμφερόντων και συναισθημάτων: θρησκευτικά αισθήματα, ελπίδες των Σταυροφόρων για ηθική ανταμοιβή και επιθυμία για κέρδη και περιπέτειες και υλικά κέρδη από την άλλη πλευρά. Όμως, η επικράτηση των υλικών συμφερόντων, η οποία ήταν αισθητή και στις προηγούμενες Σταυροφορίες , εκδηλώθηκε ξεκάθαρα κατά την Δ’ Σταυροφορία με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204.
10.
11. Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. (..)Το ίδιο και στις πλατείες, και δεν υπήρχε μέρος ανεξερεύνητο που να δώσει άσυλο σε αυτούς. Χριστέ μου, τι θλίψη και φόβος υπήρχαν τότε στους ανθρώπους (...) Τέτοιες παρανομίες έκαναν οι στρατοί από τη Δύση εναντίον της κληρονομιάς του Χριστού, χωρίς να δείξουν σε κανένα φιλανθρωπία, αλλά γυμνώνοντάς τους όλους από χρήματα και κτήματα, από σπίτια και ρούχα. (...) και το πιο σημαντικό, αυτοί που πήραν το σταυρό στους ώμους και πολλές φορές ορκίστηκαν σε αυτόν και στα θεία λόγια ότι θα περάσουν δίχως να πειράξουν τις χώρες των Χριστιανών, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά ή να εκκλίνουν προς τα δεξιά, αλλά θα οπλιστούν κατά των Σαρακηνών και να βάψουν τα ξίφη τους με το αίμα τους.(...)
12. Οι δε Σαρακηνοί δεν έκαναν έτσι, και φέρθηκαν πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Γιατί ούτε πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού έκαναν ομαδικό τάφο,(...) και αφήνοντας όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν μερικά πράγματα αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα κι αν αυτά ήταν σαν την άμμο. Κι έτσι φέρθηκε το γένος που μάχονταν το Χριστό [σ.σ: οι Άραβες] προς τους αλλόπιστους Λατίνους, ούτε με ξίφος ούτε με φωτιά ούτε με λιμό ούτε με διωγμούς ούτε με άλλα δεινά. Σε εμάς όμως τα προκάλεσαν αυτά τα παραπάνω οι φιλόχριστοι και ομόδοξοι [σ.σ: οι Δυτικοί της Δ΄ Σταυροφορίας] , όπως είπαμε με συντομία, αν και δεν είχαμε κάνει κάποιο αδίκημα»