2. Գնացինք
ճամփորդության դեպի Թեղենիս լեռ: Մեզ թվում էր, որ
ֆոտոպլեները պետք է նկարենք գուաշնորով և ջրաներկերով, բայց
այնպես ստացվեց, որ նկարեցինք մատիտներով քանի որ ջուր
չունեինք: Կուզենայի, նկարեինք գուաշներով, բայց մատիտներով
ինձ թվում է ավելի լավ ստացվեց: Հաղթահարեցինք 2851կիլոմետր
և լեռան բարձունքից նկարեցինք բնությունը: Մեզ նկարելուց օգնեց
ընկեր Զառան որպիսի մեր տեսածը զգանք և փոխանցենք թղթին:
Ես կարծում էի որ շատ լավ է ստացվելու մենք նկարելու էինք ու
ցույց տայինք բոլորին բայց նկարները այդքան էլ լավ չստացվեցին
քանի որ առաջին անգամ էր բայց մենք էլի կփորձենք ու ինձ թվում
է լավ կստացվի ու մենք կզարամացնենք դպրոցին:
Միլենա
Մկրտչյան
3. Սեպտեմբերի քսանմեկին` ՀՀ անկախության օրը, իմ
դասարանցիների հետ հաղթահարեցինք Թեղենիս
լեռան բարձունքը (2851մ): Արշավը սկսեցինք
Արզաքան գյուղի կողմից: Սկսբից մտանք Մարիամ
Աստվածածին եկեղեցին, աղոթեցինք, մոմ վառեցինք
և երգեցինք, այնուհետև մենք եկեղեցու բակում հաց
կերանք: Մենք այնտեղ մասուր էինք ուտում,
որովհետև ասում են, որ մասուրը ծարավ է
հագեցնում, իսկ մենք շատ ծարավ էինք: Ուտում էինք
ու նայում Ծաղկունյան լեռնաշխթային տարածված
աշնանային ծառերին և գունավոր տերևներին:
Որոշեցինք բարձրանալ անտառապատ լեռան
կողմով: Անտառում մոլորվեցինք: Դե, հետո
հաղթահարեցինք բարձունքն ու սկսեցինք
ֆոտոպլեները: Ես գետեի, թե ֆոտոպլեները
տեսախցիկով էին իրականացնում, բայց պարզվեց, որ
ֆոտոպլեները նկարում են նաև թղթի վրա: Շատ
գեղեցիկ էր ստացվել: Հայաստանիս ծնունդը նշեցինք
ուրախ, պատվով ու պատշաճ:
4.
Ֆոտոպլեներ
Գնացինք ճամփորդության դեպի Թեղենիս լեռ: Մեզ թվում
էր, որ ֆոտոպլեները պետք է նկարենք գուաշնորով և
ջրաներկերով, բայց նկարեցինք մատիտներով և
յուղամատիտներով, քանի որ ջուրը շատ քիչ էր և
չբավարարեց բոլորին: Բարձրացանք Թեղենիսը,
նստեցինք և սկսեցինք նկարել: Նկարում էինք մեր դիմացը
գտնվող գունագեղ ծառերը : Մի մասը նկարում էին
իրենց ամբողջ պատկերացումները կապված լեռան
մասին: Տպավորություններ շատ կան, բայց ամենից վառ
տպավորվեց այն պահը, երբ արտասանեցինք
բարձրունքի` << Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ
բառն եմ սիրում>> բանաստեղծությունը: Մի քանիսը
չկարողածան բարձանալ մինչև վերջ և ցած իջան: Ետ էինք
վերադառնում և ճանապարհին ցած իջնելու ժամանակ
կերանք մասուր այն շատ քաղցրահամ էր և հյութալի:
Շատ վառ տպաորություններ են մնացել բարձրունք
հաղթահարելուց հետո:
