HUBUNGKAITKAN FAKTOR SEJARAH DENGAN SENARIO MASYARAKAT MASA KINI.

1. KENEGARAAN
MALAYSIA MERUPAKAN SEBUAH NEGARA YANG TERDIRI
DARIPADA PELBAGAI KAUM, BAHASA, AGAMA, EKONOMI
DAN POLITIK BERASASKAN PERKAUMAN. DENGAN
MERUJUK KEPADA DIMENSI INI, HUBUNGKAITKAN
FAKTOR SEJARAH DENGAN SENARIO MASYARAKAT MASA
KINI.

2. KANDUNGAN
PERKARA MUKA SURAT
1.0 PENGENALAN 2
2.0 KEMASUKAN KAUM DI MALAYSIA 3
2.1 KEMASUKAN KAUM INDIA 3
2.2 KEMASUKAN KAUM CINA 3
2.3 KEMASUKAN KAUM ARAB 4
2.4 KEMASUKAN KAUM INDONESIA 5
3.0 ASPEK PENTING DI MALAYSIA 6
3.1 ASPEK BAHASA 6
3.2 ASPEK AGAMA 9
3.3 ASPEK EKONOMI 10
3.4 ASPEK POLITIK 11
4.0 KESIMPULAN 14
5.0 BIBLIOGRAFI 15
2

3. 1.0 PENGENALAN
Masyarakat Malaysia sangat sinonim sebagai sebuah negara yang bercirikan perbagai
kaum serta identiti. Terdapat lebih 80 kaum di seluruh Malaysia. Masyarakat yang ada pada hari
ini adalah masyarakat yang telah dicampuri pelbagai asal-usul, bahasa, agama ,ekonomi dan
politik yang berbeza-beza. Penduduk asal Tanah Melayu adalah orang Melayu dan beberapa
kaum minoriti yang lebih mudah kita kenali sebagai kaum orang asli dibeberapa bahagian
pedalaman di Tanah Melayu. Di Sabah dan Sarawak pula penduduk asalnya ialah terdiri daripada
kaum Kadazan, Dusun, Murut, Iban , Bajau, Melanau dan pelbagai suku minoriti yang lain.
Kaum-kaum lain yang ada di Malaysia pada hari ini pula seperti Kaum Cina, India, Serani, Siam,
Bugis, Jawa dan sebagainya ialah golongan imigran yang datang dan menetap di Tanah Melayu
sama ada secara tetap ataupun hanya sekadar singgah untuk memenuhi keperluan mereka. Mereka
bukanlah penduduk asal di Tanah Melayu. Daripada keseluruhan bangsa tersebut, terdapat tiga
bangsa yang paling utama iaitu Melayu, India dan Cina. Kehadiran pelbagai kaum pada asasnya
telah bermula pada era kegemilangan Melaka lagi melalui proses perdagangan yang dijalankan.
Pada zaman sebelum pendudukan British, antara kaum yang dikenalpasti memasuki dan menetap
di Tanah Melayu khususnya di Melaka ialah India, Cina, Arab dan warga Indonesia.
3

4. 2.0 KEMASUKAN KAUM DI MALAYSIA
2.1 KEMASUKAN KAUM INDIA
Kemasukan India ke Tanah Melayu sudah berlaku sejak sekian lama. Candi di Lembah
Bujang antara bukti kukuh kemasukan India yang menyebabkan tersebarnya pengaruh Hindu di
Tanah Melayu. Begitu juga teori tentang kedatangan Islam yang turut didakwa sesetengah sarjana
berasal dari India. Apabila Melaka muncul sebagai pusat perdagangan serantau menjelang abad
ke-15, masyarakat India yang terdiri daripada golongan pedagang, sami Buddha dan Hindu,
tukang dan sebagainya tidak terlepas pandang untuk memasuki Tanah Melayu dengan pelbagai
kepentingan. Antara faktor yang membawa kepada penghijrahan mereka ialah hasrat pemuka-
pemuka agama mereka untuk meluaskan ajaran agama Buddha dan Hindu ke seluruh dunia.
Mencari pasaran baru untuk berniaga juga merupakan faktor utama penghijrahan masyarakat
India di Tanah Melayu sebelum pendudukan British di Tanah Melayu. Kemasukan India di
Tanah Melayu yang mempunyai sejarah sudah tentu menghasilkan pengaruh dan kesan tertentu
kepada masyarakat peribumi Tanah Melayu antaranya dari aspek agama, bahasa, ekonomi dan
kebudayaan.
2.2 KEMASUKAN KAUM CINA
Kemasukan masyarakat Cina ke Tanah Melayu dikatakan bermula zaman kegemilangan
Melaka lagi. Namun kemasukan yang agak jelas bermula pada zaman Kesultanan Melayu
Melaka, manakala kemasukan besar-besaran dan bersistematik komuniti ini hanya berlaku selepas
pendudukan British di Pulau Pinang dan Singapura pada abad ke-18. Kaum Cina juga datang ke
Tanah Melayu untuk berdagang. Kedudukan Melaka yang sememangnya strategik dan terletak
antara laluan China dan India membolehkan setiap pedagang Cina untuk datang atau singgah ke
Pelabuhan Melaka ketika itu. Mereka datang ke Tanah Melayu untuk mendapatkan bekalan buah-
buahan, bijih timah, gincu, lada hitam, candu dan ubat akar kayu. Mereka juga memperniagakan
barangan mereka seperti kain sutera, kain benang emas, tembikar, pinggan mangkuk dan
4

5. sebagainya. Kemasukan golongan Cina juga sedikit sebanyak memberi kesan kepada pelbagai
aspek terhadap sosio-budaya masyarakat di Tanah Melayu dari aspek politik, sosial, ekonomi dan
kesenian di Tanah Melayu. Menyingkap sejarah silam zaman Kesultanan Melayu Melaka
didapati perhijrahan yang terawal orang-orang Cina bermula di zaman tersebut. lanya diketuai
oleh Puteri Hang Li Po yang berkahwin dengan Sultan Mansor Shah. Puteri Hang Li Po dengan
diiringi seramai 500 orang pengikut telah bermustautin di Melaka. Ini merupakan pusingan
pertama proses penghijrahan mingran Cina di Tanah Melayu. Kesan daripada peristiwa bersejarah
ini kewujudan kelompok masyarakat peranakan di antara Melayu - Cina iaitu hasil daripada
proses perkahwinan campur antara kedua-dua etnik tersebut. Mereka ini dikenali sebagai kaum
Baba dan Nyonya. Baba dan Nyonya adalah segolongan keturunan kaum Cina yang unik
Kedudukannya di kalangan kaum Cina yang terdapat di Negeri-negeri Selat dan Tanah Melayu
amnya (kini Malaysia), khususnya di negeri Melaka. Apabila Tanah Melayu dijajah oleh British
pada awal abad ke-17, berlaku infiriti komplek di kalangan mereka. Sebahagian mereka enggan
mengakui bahawa mereka adalah orang Cina tetapi sebaliknya mendakwa bahawa mereka adalah
rakyat British dan amat berbangga dengan kedudukan ini. Tambahan pula, mereka mengeji
pendatang-pendatang Cina yang baru dan mempunyai kelab tersendiri yang tidak membenarkan
pendatang-pendatang Cina masuk.1 Mereka memanggil diri mereka sebagai "Baba" atau
"Peranakan" kerana kebudayaan mereka, yang berasal daripada warisan tradisi Cina, mempunyai
unsur-unsur pengaruh kebudayaan Melayu.
2.3 KEMASUKAN KAUM ARAB
Kemasukan orang Arab ke Tanah Melayu dikatakan sejajar dengan kemasukan Islam ke
Tanah Melayu iaitu pada abad ke 13. Proses perkaitan antara bangsa Arab dengan teori
kedatangan Islam ke Tanah Melayu adalah amat dominan. Kemasukan Arab ke Tanah Melayu ini
dikatakan telah bermula di Terengganu berikutan penemuan batu bersurat di negeri tersebut.
Orang Arab pada asasnya datang ke Tanah Melayu untuk tujuan berdagang berikutan Pelabuhan
Melaka ketika itu merupakan pelabuhan entrepot tersohor di rantau ini. Di sini berlaku pelbagai
urusniaga yang merangkumi ruang lingkup antara Timur dan Barat. Disamping memasarkan
1
Http://ms.wikipedia.org/wiki/baba_nyonya
5

6. barangan dagangan mereka, mereka turut membeli barangan di Tanah Melayu seperti rempah
ratus, bijih timah, bunga cengkih dan sebagainya. Mereka juga dapat membeli barangan dari
negara-negara lain yang turut berdagang di Tanah Melayu.
2.4 KEMASUKAN WARGA INDONESIA
Penghijrahan warga Indonesia ke Tanah Melayu telah bermula pada abad ke-14 lagi
seiring dengan kemasukan dari India,Arab, China, dan lain-lain kaum pendatang yang lain.
Tujuan utama yang mendorong mereka memasuki Tanah Melayu khususnya Melaka pada abad
ke-15 ialah kerana ingin meluaskan perniagaan mereka ke pasaran antarabangsa. Mereka yang
datang dari pelbagai daerah di Indonesia membawa barangan yang berbeza-beza untuk
diperniagakan. Sebagai contoh, masyarakat dari Sumatera membawa barangan seperti emas dan
rempah, dari Pulau Jawa pula membawa bahan makanan, Maluku membawa bunga cengkih dan
dari Pulau Banda membawa buah pala. Mereka dari kalangan Minangkabau dari Sumatera Barat
juga telah berhijrah ke Negeri Sembilan yang masih belum bernama ketika itu. Sehinggalah abad
ke-17, masyarakat tempatan di Sungai Ujung, Johol, Naning dan Jelebu menerima seorang raja
dari Minangkabau yang dijemput untuk memerintah Negeri Sembilan. Orang Bugis yang berasal
dari Sulawesi juga telah datang dan menetap di Selangor, Perak dan Johor ketika itu. Pada 1766
pula, Raja Lumu yang berasal daripada keturunan Bugis telah ditabalkan sebagai Sultan Selangor
yang pertama. Penghijrahan mereka yang besar ini kerana mereka menganggap Kepulauan
Indonesia dan Tanah Melayu adalah serumpun dan tidak bersempadan. Sebelum Perang Dunia ke
-2, berlaku pergolakan politik di Indonesia . Taraf hidup petani rendah, malah Belanda gagal
meningkatkan taraf hidup mereka. Belanda mengenakan pelbagai cukai seperti buruh, tanah,
kepala yang menambahkan kesengsaraan rakyat. Tekanan daripada Belanda menyebabkan
penghijrahan orang Bugis dan Sumatera. Selain itu terdapat perkembangan ekonomi yang pesat di
Tanah Melayu. Kesan-kesan kemasukan imigran ke Tanah Melayu dapat dilihat antaranya dari
aspek politik, sosial, bahasa, kesenian dan kebudayaan.
3.0 ASPEK PENTING DI MALAYSIA
6

7. 3.1 ASPEK BAHASA
Dari aspek bahasa, walaupun Tanah Melayu dan Indonesia serumpun, tetapi terdapat
sedikit proses peminjaman dan penciplakan bahasa dan istilah daripada bahasa Indonesia tetap
berlaku. Contoh istilah ‘sihat’ dan ‘makan’ merupakan bahasa Jawa yang digunapakai oleh
masyarakat Melayu sehingga ke hari ini. Awalan ‘tuna’ juga berasal daripada dialek atau bahasa
Indonesia. Begitu juga dengan kata akhiran ‘wan’ yang jelas mempamerkan pengaruh bahasa
Indonesia yang kental. Sebagai contoh, budayawan, sukarelawan dan sejarawan.
Penghijrahan orang dari India ke Dunia Melayu telah mempengaruhi perubahan
masyarakat tempatan berabad-abad lamanya sejak dari kurun pertama Masihi. Mereka membawa
bukan sahaja agama Buddha dan Hindu tetapi juga pemerintahan beraja, kesusasteraan,
geografi,hukum,ilmu nujum,ubat,seni pahat,pengolahan logam,kain sutera dan sebagainya.
Perkara itu memberi faedah yang penting kepada dunia Melayu. Beberapa faktor berkaitan boleh
dijumpai dalam perkataan bahasa Sanskrit yang dimasukkan ke dalam bahasa Melayu. Ketika
bahasa Sanskrit mendatangi dunia Melayu, perubahan penting terjadi dalam masyarakat Melayu. .
Dunia Melayu dikatakan mencebur diri ke zaman perdagangan. Untuk melakukan perdagangan
tersebut, kota dan bandar dibentuk dan dibangunkan di beberapa tempat di kepulauan Melayu
sebagai pengkalan pertukaran dengan negara luar Nusantara. Menurut perkembangan
perdagangan, persalinan perseorangan pun semakin meningkat dan juga bukan sahaja dari segi
material tetapi juga bahan perpustakaan dan kesusasteraan dibawa oleh orang India. Contoh :
agama, syurga, neraka, dosa, bakti, manusia, udara, cuaca, negara, keluarga, raja, bendahara,
kuasa, duli, beta, istana, pustaka, tentera, cerita, harga, kota, desa, merdeka, kerja.
Pengaliran masuk perkataan bahasa Arab pula beserta kedatangan agama Islam merupakan
peristiwa yang sama penting dengan pengislaman kerajaan Melaka dalam sejarah dunia Melayu.
Melalui proses peminjaman dari bahasa Arab,perubahan leksikal dilakukan sama ada kata umum
mahupun istilah. Setelah agama Islam disebarkan ke seluruh dunia Melayu,bahasa Melayu bukan
sahaja menjadi bahasa pengantar bagi bidang pendidikan dan pengajian tinggi tetapi juga bahasa
umum di Nusantara. Oleh itu kebudayaan Islam memberi pelbagai pengaruh yang penting kepada
masyarakat Melayu. Sifat yang didapati oleh penganalisa tentang golongan perkataan dari bahasa
Arab adalah seperti yang berikut. Kebanyakan kata pinjaman dari bahasa Arab terdiri daripada
7

8. tiga kategori seperti “konsep berdasar ilmu Islam”(pandangan dunia,nilai moral,undang-
undang,upacara dll),”perkembangan perniagaan” dan “peningkatan sains,kesusasteraan dan seni”.
Terutamanya,perkataan Arab boleh dijumpai dalam golongan kata umum yang bermaksud
hubungan antara Tuhan dan manusia,perniagaan dan upacara sebagai kelahiran,perkahwinan,
pemakaman dan sebagainya. Contoh perkataan-perkataan yang telah sebati dalam kehidupan
harianan dan menggambarkan jiwa bangsa dunia Melayu ialah adat, dunia, masjid, salam, ulama,
masyarakat, syarikat,musim, ilmu, khabar, hukum, huruf, nujum, kamus, murid,nafsu,hikayat,
sejarah, riwayat, dan kisah.
Ketika pedagang Parsi berkunjung ke Dunia Melayu lebih 800 tahun lalu,mereka
membawa pelbagai pengaruh yang kesannya masih tinggal sehingga kini. Salah satu kesan yang
berkekalan merupakan agama Islam yang tersebar di seluruh Nusantara.Selain daripada
itu,pedagang Parsi juga membawa kesusasteraan mereka dan memperkenalkan penggunaan
tulisan jawi kepada orang Melayu. Kesannya terdapat dalam bahasa Melayu di mana perkataan
yang mempunyai asal-usul dari bahasa Parsi digunakan dalam percakapan seharian seperti bandar,
dewan, domba, kahwin, kelasi, kenduri, medan, piala, nobat, pasar, nakhoda, saudagar, pahlawan,
jam dan serunai
Orang Portugis menduduk Melaka selama satu abad sejak dari tahun Masihi 1511.
Berkaitan hal ini pengaruhnya boleh ditemui dalam beberapa perkataan yang diambil dari bahasa
Portugis ke dalam bahasa Melayu. Melalui analisa kata-kata tersebut,kita boleh mengagak
hubungan antara masyarakat Melayu dan orang Portugis pada masa itu dan ia boleh dibahagikan
kepada tiga bidang iaitu “kedatangan barang-barang Eropah dari Portugis”,”kedatangan agama
Kristian” dan “tenaga tentera Eropah”. Latar-belakang perkara tersebut, zaman itu orang Portugis
berminat untuk menguasai perniagaan di antara India dan Nusantara tetapi kuasanya tidak kuat
untuk memerintah seluruh dunia Melayu.Oleh sebab itu pengaruhnya kepada masyarakat Melayu
tidak sampai ke jiwa bangsa dan ia hanya membawa masuk barang dan ilmu dari Eropah sebagai
perkara baru.Contoh perkataan dari Portugis seperti almari, bendera, meja, boneka, garpu, keju,
kemeja, sepatu, tinta, gereja, paderi, meriam, peluru, minggu, picu, roda, dan bomba.
Pada abad ke- 19, ramai orang Cina dan India dibawa masuk ke sana sebagai tenaga
buruh di kawasan perlombongan dan estet.Akibat perkara itu,perkataan berasal dari bahasa
8

9. Cina,Tamil dan Hindi telah dibawa oleh imigran ke sana. Unsur-unsur perkataan yang tergolong
dalam kategori ini boleh ditemui dalam bahasa Melayu sekarang. Perkataan itu menjadi
sebahagian dari kehidupan harian dan sudah sebati di kalangan masyarakat Malaysia sebagai
unsur budaya umum meskipun ia dibawa masuk oleh imigran dari negara berasingan. Masyarakat
Cina terbahagi kepada pelbagai puak berdasarkan dialek pertuturan mereka. Kalau ditinjau dari
pola penghijrahan berdasarkan kelompok bahasa dan dialeknya, didapati bahawa mereka ini
terdiri daripada kelompok bahasa Teochew, Kantonis dan Hailam yang berasal dari wilayah
Kwangtung. Manakala Hakkien dari wilayah Fukien. Dialek Hakka pula berasal dari wilayah
Pergunungan Kwantung. Sebagai contoh taburan kependudukan bangsa Cina ialah penempatan
kaum Cina di kawasan perlombongan sekitar bandar Ipoh ialah dari dialek Hakka. Bagi kawasan
pelabuhan seperti Pulau Pinang, Telok Anson, Lumut di Perak dan Kelang, Selangor didiami pula
dari dialek Hokkien. Menurut Khoo Kay Kim, yang terlibat secara langsung dalam kegiatan
ekonomi pertanian pula seperti penanaman tebu, lada hitam, dan gambir, taburan kependudukkan
Cinanya terdiri dari golongan dialek Teochew.2 Contoh Bahasa Cina : angpau, beca, cawan,
dacing, pecai, samseng,sempoa, tauge, tauhu, tauke, toko, tukang, tong, teko, mi dan tocang.
Bahasa Tamil pula seperti batil, kari, manikam, kapal, tirai, badai, tose,cerpu, katil, perisai, talam
dan pinggan.Bahasa Hindi pula seperti acar, bakdul, kunci, dobi, lada, marmar, neraca,pateri, roti,
tala, dan topi.
Penjajahan Inggeris di Tanah Melayu telah memberi banyak pengaruh kepada masyarakat
Malaysia. Salah satu pengaruh yang penting ialah penyerapan penggunaan bahasa Inggeris dalam
masyarakat Melayu sebagai bahasa pentadbiran,perniagaan dan pendidikan. Telah banyak
perkataan ini,sifatnya boleh didefinisikan bahawa perkataan bahasa Inggeris dimasukkan dalam
bahasa Melayu sejak zaman penjajahan sampai sekarang terutamanya dalam bidang sains dan
teknologi.
3.2 ASPEK AGAMA
2
Khoo Kay Kim, latarbelakang Sejarah Masyarakat India dan Cina di Tanah Melayu, dlm.JEBAT bil.1, Tanah Persatuan
Sejarah, Universiti Kebangsaan Malaysia, Bangi,1971/72:ms 20
9

10. Dari aspek agama , kita dapat melihat tinggalan-tinggalan lampau warisan Hindu dan
Buddha di Tanah Melayu seperti runtuhan Candi di Lembah Bujang yang melambangkan anutan
masyarakat tempatan ialah Hindu dan Buddha selepas anutan tradisi seperti Animisme dan
sebagainya. Pada abad ke 15, masyarakat Arab juga turut memasuki Tanah Melayu atas
meneruskan kesinambungan dakwah Islam yang ditinggalkan oleh Nabi Muhammad S.A.W.
Bahkan ada di kalangan warga Arab yang digelar guru professional, bermigrasi ke Tanah Melayu
semata-mata untuk berdakwah tanpa mempunyai kepentingan lain selain dari itu. Namun
kebanyakan sarjana berpendapat, pengislaman besar-besaran hanya jelas kelihatan pada zaman
Melaka pada abad ke-15. Maka, berdasarkan teori kemasukan Islam ini juga dapatlah kita
pertanggungjawabkan ke atas kemasukan masyarakat Arab ke Tanah Melayu pada abad ke-15.
Oleh kerana kemasukan orang Arab adalah sejajar dengan kemasukan Islam di Tanah Melayu,
justeru itu proses Islamisasi Tanah Melayu khususnya Melaka pada ketika itu adalah antara kesan
yang paling jelas sekali. Raja Melaka yang pertama iaitu Parameswara telah menerima dan
memeluk Islam pada tahun 1409 masihi dengan memakai gelaran Sultan Iskandar Zulkarnain. Ini
menyebabkan proses Islamisasi penduduk Melaka samada peribumi ataupun masyarakat imigran
yang lain menjadi begitu berkesan.
Apabila Melaka mengambil Pahang daripada Siam pada tahun 1456, maka proses
Islamisasi ini semakin meluas dan Islam menjadi agama rasmi negeri Pahang.Ini juga merupakan
kesan kemasukan masyarakat Arab ke Tanah Melayu. Penggunaan nama berunsur Islam dan Arab
dalam kalangan pemerintah dan rakyat juga merupakan kesan pendudukan Arab di Tanah
Melayu. Penggunaan nama berunsur Islam dan Arab seperti Muhammad, Abdul dan Abdullah
begitu mendapat sambutan bagi mencerminkan jiwa Islam dalam kalangan masyarakat di Tanah
Melayu ketika itu. Masyarakat juga tidak lagi mengamalkan sistem kasta yang membezakan
darjat seseorang individu itu dengan individu yang lain seperti yang diwarisi dari tradisi Hindu
dahulu. Setiap kaum mengekalkan agama masing-masing seperti orang Melayu agama Islam,
orang Cina agama Buddha, dan orang India agama Hindu. Kesan yang jelas ialah penggunaan
gelaran Sultan oleh kebanyakan Raja di Tanah Melayu ketika itu. Penggunaan hukum Islam
sebagai asas penggubalan undang-undang di negeri-negeri Tanah Melayu seperti Hukum Kanun
Melaka dan Undang-undang Laut Melaka juga menunjukkan betapa kuatnya pengaruh Islam
10

11. ketika itu. Jawatan mufti juga sudah mula diwujudkan dalam pentadbiran bagi menasihati Sultan
mengenai hal ehwal agama. Mufti juga berperanan sebagai guru agama di istana.
Di peringkat awal Islamisasi , golongan mufti ini kebanyakan adalah pendatang Arab,
sebagai contoh, Syed Abdul Rahman al-Saggaf di Pahang. Dari segi anutan, orang-orang Cina
kebanyakannya masih mengekalkan agama Buddha, namun telah ramai yang memeluk agama
lain seperti Islam atau Kristian. Setelah bermustautin di Tanah Melayu dan menjiwai kebudayaan
Melayu akhirnya mereka ini menjadi sebahagian daripada kelompok masyarakat yang terdapat di
Tanah Melayu sehingga sekarang.
3.3 ASPEK EKONOMI
Dalam aspek ekonomi pula, hubungan antara pedagang China dan Tanah Melayu dikatakan
telah bermula semenjak abad ke-7 lagi. Justeru hal ini pasti dapat menunjukkan kesan utama dalam
bidang ekonomi di Tanah Melayu. China sebagai kuasa besar ketika itu telah membantu
mempopularkan Pelabuhan Melaka kepada dunia pada abad ke-15 kerana hubungan ekonomi yang
telah lama terjalin antara China dan Kepulauan melayu. Kesan penghijrahan komuniti India pula
yang paling utama dirasai di Tanah Melayu sebelum pendudukan British ialah industri
perdagangan Melaka semakin berkembang. Ini kerana pedagang India merupakan antara pedagang
luar yang pertama sampai di Tanah Melayu.
Selain itu, amalan riba dalam perniagaan sudah tidak diterima pakai lagi. Penggunaan
sistem ekonomi yang lebih adil telah digunakan. Melalui warga Arab yang ada ketika itu juga,
fasal-fasal atau bahagian-bahagian dalam ekonomi Islam mula digunapakai. Contohnya melalui
institusi kebajikan orang Islam seperti Baitulmal dan juga amalan wajib mengeluarkan zakat
daripada harta yang diperoleh seseorang. Peningkatan kegiatan ekonomi di Tanah Melayu telah
menyebabkan pihak British membawa masuk beramai-ramai buruh dari negara China dan India
untuk menampung kekurangan pekerja di sektor perladangan dan perlombongan. Penambahan
penduduk dan peningkatan kegiatan ekonomi telah menyebabkan pertumbuhan sektor bandar ,
jalan-jalan, rel-rel kereta api, dan pembahagian kelompok kaum bandar dan luar bandar bertambah
besar.
11

12. Kewujudan bandar-bandar baru dan pembukaan tanah bagi tujuan perladangan dan
perdagangan seperti Raub, perlombongan emas, pembinaan jalan raya, dan jalan kereta api seperti
jalan kereta api yang menghubungkan Taiping dan Port Weld, Klang dan Kuala Lumpur, dan
akhirnya jalan kereta api yang menghubung dari negeri ke negeri di Tanah Melayu. Pada zaman
pemerintahan British Tanah Melayu milik orang Melayu, ekonomi komersial pula milik orang
Cina dan India ,sementara politik milik British hinggakan orang Melayu ketinggalan. Beberapa
faktor yang menjadikan orang Melayu tidak terlibat dengan ekonomi komersial ialah British
sendiri dengan dasarnya yang menekan penduduk asal serta ‘Dasar Pecah Perintah’ yang
dijalankan British sewaktu penjajahannya, setiap kaum mengikut kegiatan tertentu. Orang Melayu
mengurus dalam bidang pertanian dan penangkapan ikan. Orang Cina mengurus perlombongan
dan perdagangan. Bagi India berladang getah dan perladangan lain. Kegiatan ekonomi mengalami
terpisah tempat kediaman. Golongan Melayu tinggal di kampung berhampiran kawasan pertanian
dan pinggir laut. Kaum Cina tinggal di perlombongan dan bandar pusat perniagaan. Kaum India
pula tinggal di estet-estet dan kelapa sawit. Oleh itu, taraf kemajuan ketiga-tiga kaum berbeza
mengikut jenis pekerjaan.
3.4 ASPEK POLITIK
Dari aspek politik, kemasukan masyarakat Cina pada zaman Melaka telah membawa
kepada hubungan baik antara Melaka dan juga kerajaan China. Perkahwinan antara Sultan Melaka
iaitu Sultan Mansur Syah dengan Puteri Maharaja China iaitu Puteri Hang Li Poh telah
merapatkan lagi hubungan baik politik antara Melaka dan China. Bahkan, seawal tahun 1404
lagi, hubungan baik ini telah berlaku melalui lawatan Laksamana Yin Ching dan diikuti oleh
Laksamana Cheng Ho pada 1409 ke Melaka sebagai utusan Maharaja China.
Hubungan persahabatan yang amat baik antara Tanah Melayu dengan Kepulauan
Indonesia juga telah berlaku. Kerajaan Melaka melalui Sultan Mansur Shah telah menjalin
hubungan akrab dengan Majapahit. Baginda telah mengahwini puteri kepada Betara Majapahit
dengan hasrat untuk mengeratkan hubungan antara Melaka dan Majapahit. Penubuhan kerajaan
12

13. Negeri Sembilan dan Selangor merupakan kesan besar kemasukan masyarakat Indonesia di Tanah
Melayu. Begitu juga hubungan baik dengan kerajaan-kerajaan di Tanah Melayu seperti Kedah
dan sebagainya.
Perubahan ketara berlaku semasa penjajahan British. Pendudukan British di Tanah Melayu
bermula dari pergolakkan politik dan perebutan takhta yang berlaku di negeri Kedah dan Johor.
Ini telah memberi kesempatan kepada British untuk menakluk Pulau Pinang dan Singapura.
Manakala melalui perjanjian Inggeris – Belanda pada tahun 1824, secara langsung Melaka telah
diserahkan oleh Belanda kepada pihak British. Ketiga-tiga wilayah ini telah disatukan di bawah
satu pentadbiran yang dikenali sebagai negeri-negeri selat. Penjajahan British di Tanah Melayu
bertujuan memenuhi keperluan permintaan bahan mentah untuk industri barat, mencari pasaran
baru bagi barangan siap dan memberi peluang baru untuk pelaburan di barat. Hasilnya Tanah
Melayu membangun dengan pelbagai infrastruktur seperti jalan kereta api yang menghubungkan
bandar dengan pelabuhan, perdagangan dan pembangunan bandar-bandar kecil.
Campur tangan Inggeris 1874 memberi jaminan keamanan terutama di negeri yang
kaya dengan bijih timah dan hasil ekonomi yang lain pada zaman pemerintahannya juga menjadi
daya tarikan kemasukan modal Eropah. Dengan itu, kemasukan imigran untuk membekalkan
tenaga buruh yang murah dan banyak seperti orang India Selatan bekerja di ladang dan gaji
rendah. Orang Punjabi dan Sikh berkhidmat dalam polis dan tentera. Orang Tamil yang
berpendidikan Inggeris berkhidmat dalam perkhidmatan pekeranian dan teknikal.
Sebelum kedatangan Inggeris, struktur politik Melayu berkisar dalam sistem feudal
pemerintahan Melayu secara terus. Apabila zaman penjajahan bermula, maka berlaku satu proses
transformasi kuasa Raja ke politik kuasa rakyat. Rakyat Melayu diajar berpolitik melalui sistem
kepartian dan sistem perkongsian kuasa. Menurut Sarjana Mahadzir Mohd Khir , struktur
organisasi politik Melayu, dari bentuk feudal di zaman tradisional telah berubah menjadi satu
bentuk organisasi lain yang tersendiri.3 Pada era menuju kemerdekaan. berkembang parti politik
berasaskan kaum. Dalam hal ini dapat dilihat terdapat hubungan antara kaum. Melayu dengan
Parti Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), Cina dengan Persatuan Cina Malaya (MCA) dan
3
Mahadzir Mohd Khir, Proses Transformasi Politik Malaysia: Dari Rakyat ke Rakyat, 1997:hlm.1,5-6
13

14. India dengan Kongres India Semalaya (MIC) membentuk parti politik yang berteraskan kaum
masing-masing, namun berada di bawah satu payung iaitu Parti perikatan. Terdapat juga parti lain
seperti Pasok- Kadazan Dusun, AMCJA yang merupakan gabungan pertubuhan dan keahlian
yang terdiri daripada orang-orang bukan Melayu yang memperjuangkan kesejahteraan kaum
masing-masing. Hasil daripada kerjasama antara kaum ini membolehkan British bersetuju
memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu kepada 1957. Sebelum kemerdekaan, peristiwa
darurat telah berlaku selepas tempoh penjajahan Jepun sehingga 1960 yang melibatkan Parti
Komunis Malaya. Dalam tempoh ini juga hubungan antara orang Melayu dengan Cina kembali
tergugat.
Sekitar tahun 1965, penggunaan “Malaysia Malaysia” telah mula digunakan . Namun ia
tidak begitu diterima pakai. Peristiwa 13 Mei 1969 mesti dijadikan panduan dan teladan agar
usaha interaksi, integrasi dan asimilasi dapat berjalan lancar. Peristiwa ini merupakan salah satu
peristiwa yang menjadi salah satu lipatan dalam sejarah di mana berlaku satu rusuhan kaum dan
kemuncak masalah perpaduan di Malaysia. Tragedi ini mengakibatkan kehilangan nyawa serta
harta benda dan mempunyai kaitan yang rapat dengan ‘Pilihan Raya Umum 1969’ yang
merupakan satu titik hitam dalam Sejarah Malaysia. Pada tarikh ini Negara diisytiharkan darurat.
Perlembagaan Persekutuan digantung. Negara diperintah secara terus oleh Yang Dipertuan Agung
di bawah Undang-undang tentera. Majlis Gerakan Negara ( Mageran) telah dibentuk. Tunku
Abdul Rahman menarik diri dari Mageran dan digantikan dengan Tun Abdul Razak. Berikutan
itu, Parlimen digantung. Satu Rukun Negara dibentuk bagi meningkatkan kefahaman rakyat
tentang Perlembagaan Negara . Menurut Mohd Ridzuan Asli, tragedi 13 Mei amat memalukan
Negara Malaysia yang baru mencapai kemerdekaan. Oleh kerana sikap perkauman yang
berkembang di kalangan setiap bangsa, maka kemuncak dari perasaan perkauman ini
diterjemahkan dalam tragedi 13 Mei.4
Pihak kerajaan telah merangka beberapa strategi yang boleh mewujudkan keadaan yang
aman damai yang menepati makna sebenar masyarakat majmuk. Namun ianya masih lagi tidak
mencapai matlamat perpaduan. Masing-masing berusaha mengekalkan identiti sendiri dan enggan
menerima asimilasi dari budaya lain. Pihak kerajaan telah merangka beberapa strategi yang boleh
mewujudkan keadaan yang aman damai yang menepati makna sebenar masyarakat majmuk.
4
Mohd Ridzuan Asli, Pemberontakan Bersenjata Komunis di Malaysia, Dewan Bahasa dan Pustaka, Kuala
Lumpur,1993:hlm.120 dan 158
14

15. Kini, menjadi satu matlamat kerajaan dalam memastikan kesepaduan masyarakat iaitu dikenali
sebagai Bangsa Malaysia. Konsep 1 Malaysia yang diperkenalkan oleh Y.A.B Dato Seri Najib
bin Tun Abdul Razak diharap membawa inspirasi untuk membaiki hubungan kaum . Ini juga
merupakan satu kesinambungan bagi menjalinkan perpaduan yang lebih erat bagi rakyat pelbagai
kaum di negara ini.
4.0 KESIMPULAN
Secara keseluruhannya, senario masyarakat kini berhubung kait dengan faktor sejarah.
Sebagai sebuah negara yang terdiri daripada pelbagai kaum, bahasa , agama, ekonomi dan
politik ,hubungan baik adalah penting . Ini bagi memastikan kesepaduan dan kestabilan dalam
hubungan sesama masyarakat, penelitian sejarah salah satu langkah yang penting. Bagi
memastikan keadaan negara yang aman damai, perkara yang paling penting ialah ekonomi kerana
ia menjadi isu sensitif. Namun dalam hal ini, sikap masyarakat sendiri yang paling utama, perlu
memahami kedudukan masing-masing. Malahan boleh menjadikan apa yang berlaku di luar
negara sebagai satu ukuran erti sebenar perpaduan. Sejarah perlu dijadikan satu rangka tindakan
untuk membina negara bangsa. Identiti negara bangsa adalah sinonim yang saling mengukuhkan
identiti, nasionaliti dan nasionalisme serta unsur-unsur patriotisma negara bangsa.
5.0 BIBLIOGRAFI
A.Aziz Deraman, (2001). Masyarakat dan Kebudayaan Malaysia. Kuala Lumpur: Cahaya
Pantai (M) Sdn.Bhd.
Buyong Adil,(1981). Sejarah Perak.Kuala Lumpur: DBP.
15

16. Chong.K.K. ,(1985) .“Masyarakat Melayu Semenanjung Malaysia:Evolusi Sejarah.” In
Masyarakat Malaysia. Zuraina Majid (Ed.) Pulau Pinang: Universiti Sains
Malaysia.
Ismail Hussein et.al,(2001).Tamadun Melayu Menyongsong Abad Kedua Puluh Satu
(Edisi kedua).Selangor:UKM.
J.S.Furnivall, (1939).Netherlands India. Cambridge: Cambridge University Press.
Katiman Rostam,(1984). Penduduk Malaysia. Kuala Lumpur: Nurin Enterprise.
Md Salleh B. Gaus,(1984).Politik Melayu Pulau Pinang. Kuala Lumpur: DBP.
Mohd Redzuan Othman et.al.,(2006).Sejarah pembinaan Negara Bangsa.Kuala
Lumpur:UM.
Mohd Isa Othman,(2002). Sejarah Malaysia (1800-1963).Kuala Lumpur: Utusan
Publications.
Muhammad Haji Muhd taib,(1996). Melayu Baru.Petaling jaya:Visage Communication.
Shamsul Amri Baharuddin,(2007). Modul Hubungan Etnik. Shah Alam: UiTM.
16

17. Web.Wikipedia.26May 2011.
<http://ms.wikipedia.org/wiki/Peristiwa_13_Mei#Lokasi_Tunku_Abdul_Rahman_semasa_peristi
wa_13_Mei>
17