1. 1
1.0 PENGENALAN
Sejarah bahasa isyarat telah bermula sejak kurun ke-16 di negara barat. Pada tahun 1755,
seorang tokoh yang bernama Abbe’ de L’Epee telah menubuhkan sekolah bagi kanak-kanak
yang pertama di Paris. Setelah itu, Laurent Clerc yang juga merupakan pelajar di sekolah
kanak-kanak pekak tersebut telah berhijrah ke Amerika Syarikat dan telah menubuhkan
sebuah sekolah yang bernama ‘ American School for the deaf’ dan terus berkembang menjadi
‘Gallaudet University’.
BIM iaitu Bahasa Isyarat Malaysia merupakan bahasa yang tulen bagi Orang pekak
Malaysia. BIM adalah bahasa ibunda dan bahasa istimewa bagi Orang Pekak Malaysia. BIM
juga telah digunakan dan diterima oleh Orang Pekak Malaysia secara meluas. Kaedah BIM,
Orang Pekak mampu membincangkan pelbagai isu-isu semasa, bergurau-senda, serta
memudahkan komunikasi antara dua Orang Pekak serta memberi kesan pemahaman yang
baik kepada antara satu sama yang lain. Selain itu juga, BIM mempunyai peraturan untuk
digunakan serta mempunyai tatabahasa tersendiri. BIM telah diwujudkan secara tidak lang
dan bukan dicipta oleh seorang sahaja.
KTBM adalah Kod Tangan Bahasa Melayu, ini kerana, ia adalah bukan sesuatu
bahasa umum tetapi merupakan salah satu cara komunikasi dalam tatabahasa Bahasa Melayu
yang baku. Dengan kata lain, KTBM digunakan apabila berlaku peterjemahan daripada lisan
iaitu suara kepada visual iaitu tangan dalam tatabahasa Bahasa Melayu. KTBM ini tidak
memberi kesan yang baik dan melambatkan lagi komunikasi antara dua Orang Pekak. Bukan
sahaja KTBM tidak dapat memberi gambaran dan maksud kepada Orang Pekak, tetapi juga
menyebabkan Orang Pekak tidak dapat menguasai Bahasa Melayu dengan baik. Apabila
KTBM digunakan, kebanyakan Orang Pekak mengalami kekeliruan apabila berkomunikasi
dalam KTBM.
ASL (America Sign Language-Bahasa Isyarat Amerika) merupakan bahasa yang
tulen bagi Orang Pekak Amerika. ASL adalah bahasa tersendiri di Amerika. ASL digunakan
secara umum oleh Orang Pekak Amerika. Sungguhpun, setengah-tengah isyarat yang dilihat
di Malaysia mempunyai persamaan dengan isyarat digunakan Amerika, itu tidak bermaksud
kita menggunakan ASL tetapi menggunakan isyaratnya sahaja. Dengan kata yang lain, cara
Orang Pekak Malaysia menggunakan isyarat adalah tidak sama dengan cara Orang Pekak

2. 2
Amerika. Cara Orang Pekak menggunakan isyarat itu sebenarnya ialah BIM dan bukannya
ASL.
Jika dahulunya, ia dianggap sebagai ASL. Tetapi waktu didedahkan ASL sudah lama
berlalu dan ASL di Amerika sekarang sudah mengalami perubahan dalam penggunaan dan
tatabahasa ASL serta pertambahan perbendaharaan yang baru. Jadi, kita sudah ketinggalan
jauh, maka ASL yang digunakan oleh Orang Pekak Malaysia pada masa dulu sudah
kehilangan ketulenan ASL yang sebenar. Pada masa itulah, BIM diwujudkan secara spontan.
1.0DEFINISI KEPERLUAN KHAS
Kanak-kanak keperluan khas adalah merujuk kepada kanak-kanak yang memerlukan
perhatian dan penjagaan yang berbeza berbanding dengan kanak-kanak normal. Menurut
Kirk et. al (1993) menjelaskan definisi kanak-kanak berkeperluan khas sebagai kanak-kanak
yang berbeza dari kanak-kanak sederhana atau biasa dalam ciri-ciri mental, keupayaan-
keupayaan deria dalam ciri-ciri saraf dan otot atau fizikal dalam tingkah laku sosial atau
emosi dalam keupayaan komunikasi mahupun dalam pelbagai kekurangan sehinggakan ia
memerlukan amalan-amalan sekolah yang diubahsuai atau perkhidmatan pendidikan khas,
supaya ia boleh berkembang sehingga kemampuan yang maksimum.
Mc Donnel et. al (1995) bahawa murid berkeperluan khas kepada rencatan deria serta
kecacatan fizikal dan kesihatan yang lain. Ada juga yang mempunyai gangguan yang
pelbagai seperti recatan akal dan gangguan tingkah laku. Sheila & Samsiah (2006)
mengkategorikan murid berkeperluan khas adalah kanak-kanak yang memerlukan pendekatan
pengajaran dan pembelajaran yang berbeza daripada murid biasa. Murid berkeperluan khas
terbahagi kepada murid masalah pembelajaran, pendegaran dan penglihatan. (maklumat
pendidikan khas 2003 dalam Shiela & Samsiah 2006).

3. 3
2.0LATAR BELAKANG CHARLES-MICHEL DE I’EPEE
Charles-Michel de l'Epee (1712-1789) merupakan pengasas sekolah awam pertama untuk
masalah pendengaran di Perancis. Beliau telah menumpukan kehidupannya untuk
membangunkan world'sfirst iaitu tanda abjad untuk orang pekak. Epee juga telah dikreditkan
dengan mencipta kaedah yang sistematik pengajaran cacat pendengaran. Abjad manual-Nya,
yang dipanggil dengan Bahasa Isyarat Perancis, telah disesuaikan ke dalam Bahasa Isyarat
Amerika beberapa dekad selepas kematiannya.
Epee dilahirkan di bandar Versailles, Perancis pada 25 November 1712. Bapanya
merupakan seorang arkitek yang diambil kerja oleh Raja Perancis, iaitu Raja Louis XIV,
yang membina modal baru mewah di bandar. Sebagai seorang remaja, Epee telah mepelajari
teologi, tetapi pada era ketika itu, Perancis Katolik telah berjuang menggerakan pembaharuan
yang dipanggil Jansenism, dan semua imam dijangka akan menandatangani kutukan itu
sebelum penyelarasan mereka. Jansenism, yang mendapat tanah dalam 1640-an, adalah
berdasarkan kepada ajaran St Augustine dan digalakkan mengambil sakramen Perjamuan
Suci begitu kerap. Epee enggan menandatangani formula yang mengecam, dan sebagainya
Archbishop of Paris pula enggan untuk menentukannya dia. Epee memutuskan untuk
mengkaji undang-undang sebaliknya, dan dimasukkan ke Bar. Bishop kemudian bersetuju
untuk menentukannya dia, tetapi apabila penaung ini meninggal dunia, Epee kembali ke Paris
dan hidup kehidupan yang mudah di sana.
Epee berkawan dengan seorang ulama iaitu Vanin Father, dan melalui dia, Epee telah
bertemu dengan dua kembar perempuan, yang kedua-duanya telah pekak sejak lahir lagi.
Vanin telah mengajar mereka, dan apabila rakan-rakan ulama meninggal dunia Epee
bersetuju untuk mengambil alih tugas itu. Pada masa itu, ada wujud beberapa peluang-
peluang pendidikan untuk pendengaran terjejas. Khurafat primitif masih berakar umbi di
bahagian-bahagian di Eropah Barat.
Ahli falsafah Yunani Aristotle telah ditulis dalam 355 SM bahawa pekak adalah tidak
masuk akal dan tidak mampu sebab, satu prasangka yang bertahan selama lebih daripada satu
milenium. Pada tahun 1500, seorang doktor Girolama Cardano, telah menjalankan satu kajian
yang membuktikan pekak mampu sebab. Namun, di seluruh Eropah orang pekak adalah
tertakluk kepada pelbagai fatwa yang melarang mereka untuk berkahwin, memiliki harta,
atau dalam beberapa kes menerima yang paling nominal pendidikan. Hanya kanak-kanak
pekak dari keluarga kaya dapat membaca dan menulis.

4. 4
Ada juga yang belajar untuk bercakap melalui guru-guru yang berdedikasi yang
seolah-olah ajaib kaedah menjadi rapat rahsia dijaga. Terdapat badan amal kecil mengenai
iaitu John Bulwer Philocophus diterbitkan; The Deafe and friend Dumbe Man di London
pada tahun 1648, yang menyokong pendidikan untuk orang pekak dengan kaedah membaca
bibir. Hasil kerja beliau adalah mengingatkan kajian dari Juan Pablo Bonet di Sepanyol, yang
telah didukung kaedah pengajaran pekak bercakap dengan bunyi fonetik.
2.1Kaedah yang menggemparkan
Di Paris, masyarakat pendengaran menggunakan bahasa pengguna biasa, dan Epee mula
mengajar kembar tersebut dengan menggunakan satu bentuk isyarat tangan yang digantikan
dengan bunyi abjad. Dia segera mencapai kejayaan yang boleh diukur. Penemuan benar Epee
dalam pendidikan pekak adalah penegasan bahawa orang pekak mesti belajar visual apa yang
orang lain memperoleh dengan pendengaran, dan kaedah beliau mengajar meletakkan asas-
asas untuk semua arahan sistematik pekak. "Tiap-tiap orang yang pekak dan bisu dihantar
kepada kami sudah mempunyai bahasa," katanya.
"Beliau adalah benar-benar dalam tabiat menggunakan, dan memahami orang lain
yang lakukan. Dengan itu beliau menyatakan keperluan, keinginan, keraguan, sakit, dan
sebagainya, dan tidak membuat kesilapan apabila meluahkan perasaan orang lain begitu juga.
Kami mahu dia dan mengarahkan Oleh itu, untuk mengajarnya Perancis. Apakah kaedah
yang singkat dan paling mudah? Bukankah untuk menyatakan diri kita sendiri dalam bahasa
itu? dengan menggunakan bahasa dan membuat ia mematuhi peraturan-peraturan yang jelas,
kita akan tidak dapat menjalankan arahan seperti yang kita mahu? "
Epee tidak lama lagi memperoleh permusuhan lagi guru orang pekak di Paris, Jacob
Pereire merupakan bangsa Portugis, yang telah membangunkan satu kaedah untuk mengajar
anak sendiri pekak. Pada 1746 sebuah keluarga Perancis yang kaya, iaitu d'Etavignys, telah
mengupah Pereire untuk mengajar anak mereka. Beliau mengajar kanak-kanak untuk
bercakap melalui kaedah fingerspelling, yang dipanggil dactylology. Pencapaian luar biasa
telah pun dikemukakan kepada Raja Perancis. Pereire telah menjadi pampasan oleh keluarga
ini dan lain yang mengupah beliau, dan menolak kaedah Epee apabila mereka dikenali.
Pereire telah mengambil kaedah beliau dengan beliau untuk kubur apabila beliau meninggal
dunia pada 1780.
2.2Sekolah ditubuhkan dengan Warisan

5. 5
Epee mengambil pandangan yang lebih demokratik pendidikan untuk cacat masalah
pendengaran. Dia tidak berharap untuk memperkayakan dirinya dengan menempah kaedah
beliau untuk orang pekak dan bisu kelas atas di Eropah, tetapi sebaliknya miskin dirinya
untuk mengajar kanak-kanak dari semua lapisan masyarakat. Dia mula mengambil lebih
murid-murid bagi menerbitkan kejayaan melalui demonstrasi di rumahnya. Sebelum
penonton dipasang, Epee akan menentukan hukuman kepada pelajar-pelajar dalam bahasa
isyarat mereka, yang kemudian mereka disalin ke dalam bahasa Perancis bertulis. Pada tahun
1755, beliau mengasaskan sekolah untuk orang pekak di Paris, dan dibiayai dengan warisan
yang sederhana itu. Pelajar juga belajar untuk bercakap, menarik kepada kaedah yang sudah
terbukti berjaya.
Salah satu cabaran tertentu yang Epee dan murid-murid beliau yang dihadapi adalah
kerumitan bahasa Perancis sendiri. Akhiranya kata ditandakan makna dalam bahasa Perancis,
seperti yang dilakukan untuk perkataan ayat. Epee mencipta satu siri tanda-tanda tangan
untuk hujung perkataan dalam bahasa Perancis, dan perbendaharaan kata yang menarik
kepada akar bahasa Latin perkataan. Kata kerja "satisfaire," sebagai contoh, telah
ditandatangani melalui dua istilah Latin, iaitu "tahap kepuasan" dan "facere," yang
bermaksud "untuk melakukan cukup." Sistem ini berkembang menjadi apa yang dikenali
sebagai Bahasa Daftar Perancis. Tidak lamaselepas itu, perkataan kaedah Epee itu telah
merebak ke seluruh Perancis. Bishop of Bordeaux, mendengar tentang pelajar yang luar biasa
di Paris, menghantar budak Bordeaux sana yang kemudiannya berjaya selepas kematian
Epee.
Abbe Roch-Ambroise Sicard, telah mula mengasaskan sekolah kedua untuk orang
pekak di Bordeaux sekitar 1786. Pelajar-pelajar lain juga datang ke Paris dan mengambil
kaedah Epee dengan mereka ke sekolah-sekolah yang terdapat di seluruh Eropah.
2.3"Dikurangkan kepada Keadaan Haiwan"
Eppe adalah salah satu yang pertama bagi menegaskan bahawa orang pekak telah berfungsi
sepenuhnya oleh warga masyarakat, dan harus diberikan hak yang diberikan kepada terjejas
bukan pendengaran. Dia telah diiktiraf sebagai sendirian membawa komuniti pekak ke dalam
kelas sosial mereka sendiri. Seperti yang dia telah menulis di dalam buku beliau 1784, La
dipenuhi maniere d'instruire les sourds et muets, dibaptiskan par une longue pengalaman

6. 6
(Kaedah Sebenar Mendidik pekak, Disahkan oleh Banyak Pengalaman), "Agama dan
manusia memberi inspirasi kepada saya dengan apa-apa faedah yang besar di dalam kelas
yang benar-benar miskin orang yang, walaupun sama dengan diri kita sendiri, dapat
dikurangkan, kerana ia adalah, untuk keadaan haiwan selagi ada usaha dibuat untuk
menyelamatkan mereka daripada kegelapan di sekeliling mereka, yang Epee menganggap ia
satu kewajipan mutlak untuk membuat segala usaha untuk membawa pembebasan mereka
dari bayang-bayang. "
Walaupun pencapaian beliau, sesetengah pengkritik menegaskan bahawa murid-murid
Epee ini dipelajari oleh hafalan, dan tidak mempunyai pemahaman yang sebenar bahasa atau
keupayaan untuk merangka ayat sendiri. Dia berusaha untuk menjawab kepada "orang-orang
ahli-ahli teologi, ahli falsafah rasional, dan ahli akademik dari pelbagai negara," Epee
menulis, "yang memegang bahawa idea-idea metafizik adalah tak dikatakan oleh tanda-tanda
pekak dan itu semestinya di luar pemahaman orang pekak." Dengan ketabahan ciri, Epee juga
membuktikan pengkritik beliau adalah salah. Seorang pelajar pekak, Clement de la Pujade,
terkenal kerana penyampaian beliau dalam wacana lima halaman dalam bahasa Latin dan
penyertaan dalam perbincangan mengenai sejarah pemikiran falsafah.
2.4Pencapaian tahan
Epee telah mencapai kemasyhuran yang besar semasa hayatnya. The Holy Roman Emperor
Joseph II telah melawat sekolah, dan Louis XVI telah disokong oleh institutusi kewangan.
Walau bagaimanapun, Epee meninggal di Paris pada 23 Disember 1789. Walaupun terkenal,
tetapi beliau telah bankrap. Sejurus sebelum kematiannya, satu delegasi pelajar dan wakil-
wakil yang baru diwujudkan Perhimpunan Kebangsaan Perancis melawat beliau. Ahli-ahli
badan perundangan, yang dicipta di tengah-tengah Revolusi Perancis pada tahun yang sama,
berikrar untuk menjalankan kerja-kerja, dan sekolah Epee telah secara rasmi diambil alih oleh
kerajaan Perancis pada tahun 1791 sebagai Institusi Nationale des Sourds-Muets Paris.
Perhimpunan ini juga telah menetapkan bahawa nama Epee itu harus tertulis dalam senarai
"dermawan umat manusia." Beliau telah dikebumikan di gereja Saint-Roch di Paris, dan
sebuah tugu gangsa telah didirikan atas kuburnya pada tahun 1838.
Epee menulis Institusi des sourds-muets par la voie des signes methodiques
("Mendidik Pekak-Membisukan Menggunakan ayat-ayat teratur"), yang telah diterbitkan
pada tahun 1776, dan dikaji semula untuk 1784 kerja-kerja yang dinyatakan di atas, La
dipenuhi maniere d'instruire les sourds et muets . Beliau juga memulakan Dictionnaire des

7. 7
signes umum yang telah selesai oleh Abbe Sicard. Sicard dijalankan kerja Epee, dan menjadi
hubungan antara Bahasa Daftar Perancis dan Bahasa Isyarat Amerika. Di London pada 1815,
Sicard berjumpa dengan seorang menteri Amerika, Thomas Gallaudet, yang berminat dalam
pengajaran yang pekak, dan dua kembali ke Paris. Salah satu guru Gallaudet di sana, iaitu
Laurent Clerc, telah mengembara kembali ke Connecticut. Pada tahun 1817, pasangan
tersebut telah mengasaskan sekolah pertama bagi orang pekak di Amerika Syarikat. Gallaudet
dan Clerc digabungkan Bahasa Isyarat Perancis dengan kaedah lain untuk membuat Bahasa
Isyarat Amerika, yang digunakan lebih 500,000 orang cacat pendengaran di Amerika Utara.
2.5Memperkenalkan bahasa isyarat
Eppe telah memperkenalkan bahasa isyarat ialah bahasa yang menggunakan komunikasi
manual selain daripada bunyi dan suara untuk menyampaikan maksud. Komunikasi ini
menggabungkan bentuk tangan, orentasi dan pergerakan tangan, lengan, badan, dan ekspresi
muka untuk menyampaikan isi hati penyampai.
Bahasa isyarat ialah kaedah berkomunikasi yang digunakan oleh golongan
bermasalah pendengaran (Ling, 1989). Menurut Clark (1999), bahasa isyarat ialah satu
kaedah komunikasi yang menggunakan simbol-simbol tanpa menggunakan suara atau
dikenali sebagai ’non-verbal communication’. Simbol-simbol yang digunakan merupakan
pergerakan tangan dan anggota badan yang lain, mimik muka, gambar, simbol-simbol atau
isyarat yang mempunyai makna tertentu dan boleh difahami oleh kedua-dua pihak iaitu
penutur dan penerima.
2.5.1 Kelebihan Berkomunikasi Menggunakan Bahasa Isyarat
Antara kelebihan komunikasi menggunakan bahasa isyarat ialah dapat mengelakkan risiko
kelambatan perkembangan bahasa bagi kanak-kanak pekak dan bisu. Masalah terutamanya
bagi kanak-kanak yang cacat pendengaran ialah perkembangan proses menguasai bahasa
yang digunakan untuk berkomunikasi. Mengikut kajian sebanyak 90% daripada jumlah
kanak-kanak yang mengalami masalah cacat pendengaran di dalam keluarga. Ini menjadi
faktor kanak-kanak tersebut mempunyai masalah untuk mempelajari bahasa komunikasi yang
biasa digunakan dan ini akan membantutkan proses perkembangan kanak-kanak tersebut.
Dengan adanya bahasa isyarat, kanak-kanak tersebut dapat dibantu dalam proses menguasai
bahasa dan berkomunikasi.

8. 8
Selain itu juga, komunikasi menggunakan bahasa isyarat dapat mengembangkan
keupayaan mental. Terdapat banyak kajian yang membuktikan bahawa pengguna bahasa
isyarat dan orang yang mengalami masalah cacat pendengaran adalah lebih hebat dalam
perkembangan dan memanipulasi mental. Mark Marschark, yang merupakan penyelidik di
Rochester Institute of Technology for the Deaf, menyatakan orang bermasalah cacat
pendengaran dapat membayangkan huruf “N” dan memusingkan sebanyak 90 darjah dengan
lebih cepat berbanding dengan orang yang normal.
Selain itu, bahasa isyarat juga banyak memberi sumbangan kepada perkembangan bayi.
Antaranya adalah mereka kurang mengalami tekanan dan dapat mengekspresikan perasaan
dan kehendak mereka dengan menggunakan bahasa isyarat ketika mereka tidak tahu
bercakap. Ini menyebabkan mereka kurang menangis. Ini telah dibuktikan oleh penyelidik
sekiranya komunikasi bahasa isyarat yang diajarkan di peringkat bayi.
Antara lain, bayi yang diajarkan beberapa simbol bahasa isyarat yang mudah, bukan
sahaja lebih cepat bercakap tapi juga dapat menguasai kebolehan membaca dengan lebih
cepat.
3.5.2 Kelemahan Berkomunikasi Menggunakan Bahasa Isyarat
Terdapat pelbagai jenis bahasa isyarat yang digunakan oleh individu bermasalah
pendengaran. Kepelbagaian ini disebabkan oleh latar belakang individu bermasalah
pendengaran dan budaya persekitaran kehidupan mereka. Disebabkan keadaan sedemikian,
isyarat-isyarat yang dihasilkan berbeza antara seseorang penutur dengan penutur yang lain
(Abdullah Yusoff, 1994).
Setiap kanak-kanak yang bermasalah pendengaran mempelajari bahasa isyarat
memerlukan tenaga pengajar yang mahir. Oleh itu pengajar juga memerlukan latihan yang
khas dalam bidang bahasa isyarat. Di malaysia, untuk membolehkan seseorang itu menjadi
tenaga pengajar dalam bidang bahasa isyarat, mereka perlu menjalani latihan khas dalam
mempelajari bahasa isyarat. Bagi keluarga yang mempunyai kanak-kanak atau ahli keluarga
yang mengalami masalah pendengaran atau bisu, mereka perlu juga mempelajari bahasa

9. 9
isyarat untuk membolehkan mereka untuk berkomunikasi dengan ahli keluarga atau kanak-
kanak yang bermasalah pendengaran atau bisu.
Penggunaan bahasa isyarat juga mempunyai kelancaran berkomunikasi yang terbatas.
Ini disebabkan komponen yang diperlukan untuk menggunakan bahasa isyarat ialah gerakan
tangan, lengan dan ekspresi muka. Jika dibandingkan dengan komunikasi menggunakan
percakapan normal iaitu dengan menggunakan suara, bahasa isyarat mempunyai batasan
kelancaran untuk berkomunikasi dari segi kepantasan dan penerimaan maksud yang ingin
disampaikan. Kemungkinan boleh berlaku salah faham ketika berkomunikasi dengan
menggunakan bahasa isyarat yang melibatkan penggunaan simbol-simbol dan gerakan tangan
yang banyak dan rumit.
Malah, halangan utama murid-murid bermasalah pendengaran ialah untuk
berkomunikasi dengan orang lain dalam masyarakat kerana mereka menggunakan isyarat
tangan. Ini adalah kerana tidak ramai yang dapat memahami simbol-simbol yang digunakan.
Komunikasi yang terhad ini menyebabkan mereka tidak dapat menguasai kemahiran
berbahasa. Ia memberi kesan terhadap tahap pencapaian akademik di kalangan murid-murid
bermasalah pendengaran.
Dari segi akademik, Abdullah Yusoff (1995), juga menyatakan murid-murid
bermasalah pendengaran atau bisu yang menggunakan bahasa isyarat sebagai medium untuk
berkomunikasi amat sukar menulis atau menghasilkan sesebuah karangan. Hal ini demikian
kerana mereka tidak dapat menyatakan idea dalam struktur nahu ayat Bahasa Melayu,
sedangkan semasa perbincangan mereka dapat menyatakan idea dalam bahasa isyarat. Selain
itu, terdapat perbezaan aspek penekanan kepada struktur bahasa isyarat iaitu bahasa isyarat
mengutamakan unsur yang semantik tanpa terikat dengan tatabahasa Bahasa Melayu,
sedangkan Bahasa Melayu keterikatan tatabahasa menentukan semantik. Mereka juga
mengalami kesukaran membuat pemilihan perkataan untuk dimasukkan ke dalam ayat
terutamanya perkataan yang membabitkan imbuhan.
Kajian-kajian di luar negara pula telah menyatakan bahawa semasa murid-murid
bermasalah pendengaran berkomunikasi menggunakan bahasa isyarat, merka tidak
mementingkan unsur-unsur seperti imbuhan dan ’tenses’. Seringkali, ayat-ayat yang
digunakan semasa bertutur akan diturunkan dalam bentuk ayat semasa membuat penulisan.
Hal ini menyebabkan ayat-ayat yang dihasilkan oleh kumpulan ini tidak menepati struktur

10. 10
dan tatabahasa bahasa Inggeris. Hal ini sering menyumbang kepada masalah pencapaian
akademik yang rendah di kalangan murid-murid ini. (Kirk, Gallagher & Anastasiow, 1997).
Murid-murid bermasalah pendengaran selalunya mengisyaratkan sesuatu ayat
mengikut perkataan demi perkataan. Hal ini menyebabkan pemahaman mereka juga
mengikut perkataan demi perkataan. Sesetengah ayat berbentuk akademik harus difahami
mengikut konteks yang bukannya mengikut perkataan demi perkataan. Ayat-ayat kiasan
seperti ”i ran like the wind” adalah sukar untuk difahami oleh murid-murid bermasalah
pendengaran kerana isyarat mereka tidak dapat membantu pemahaman ayat-ayat tersebut
mengikut konteks (Kirk et. Al., 1997).
3.0 PENUTUP
Bahasa isyarat adalah alat atau medium bagi individu yang mengalami masalah
pendengaran atau bisu untuk berkomunikasi. Bagi memahami maklumat atau isi hati

11. 11
yang disampaikan oleh si penyampai melalui bahasa isyarat, penerima juga
haruslah mempunyai pengetahuan mengenai simbol-simbol yang digunakan dalam
komunikasi bahasa isyarat itu sendiri. Jadi, adalah digalakkan jika individu yang
normal juga mempelajari bahasa isyarat sebagai bahasa tambahan. Selain itu, di
kelas-kelas biasa juga perlulah di masukkan satu mata pelajaran bahasa isyarat
sebagai menyokong individu normal mempelajarinya. Jika ini dilaksanakan, maka
tidak menjadi masalah kepada individu yang mengalami masalah pendengaran tau
bisu untuk berkomunikasi dengan masyarakat sekeliling.
Keseluruhannya, bahasa isyarat adalah amat penting kepada individu yang
bermasalah pendengaran atau bisu atau kedua-duanya. Ini kerana bahasa
isyarat adalah bahasa atau alat berkomunikasi bagi mereka. Namun begitu,
terdapat juga kelemahan-kelemahan berbahasa isyarat di samping kelebihan
bahasa isyarat itu sendiri.

12. 12
LAMPIRAN
Huruf Dalam Bahasa Isyarat
Nombor Dalam Bahasa Isyarat