Για τουλάχιστον 1 χρόνο, χωρίς ανώτερο όριο για όσο επιθυμούν μητέρα και παιδί (Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής) Την οποία έχει ψηφίσει και επικυρώσει η χώρα μας
Αν δεν το κάνουν ή κάνουν το ανάποδο – προωθούν την τεχνητή διατροφή – τότε παραβαίνουν αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα Κάθε μια από αυτές τις τρεις λέξεις έχει μεγάλη σημασία , εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με την προστασία Άρα ο θηλασμός δεν είναι μια ελεύθερη lifestyle επιλογή των γονιών, δεν είναι τόσο απλό, και κοιτάξτε γιατί δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα:
ΤΟ ΜΟΒ Πρόθεση θηλασμού: 89%, στους 12 μήνες 6% Πολλές γυναίκες θέλουν και ξεκινούν τον θηλασμό, αλλά στην πορεία παρατούν την προσπάθεια λόγω πολλαπλών επιβαλλόμενων εμποδίων από το άμεσο περιβάλλον τους, από το σύστημα υγείας, από την κυρίαρχη κουλτούρα των μπιμπερό, όταν αντίθετα έχουν δικαίωμα να προστατεύονται ενεργά για την επιλογή τους αυτή
Τα γονίδιά τους, το στήθος τους, η ιδιοσυγκρασία τους; ΌΧΙ. Αντίθετα: Οποιαδήποτε ‘ισορροπημένη’ προσέγγιση που παρουσιάζεται σε μια ισχυρά προκατειλημμένη κουλτούρα αυτόματα υποστηρίζει την προκατάληψη. Αν έχω δύο επιλογές που μου παρουσιάζονται ως «περίπου» ίσες, και η πρώτη επιλέγεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, «ωθούμαι» να κάνω την πρώτη επιλογή παρά τη δεύτερη. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα το κάπνισμα: τη δεκαετία του ‘60 το να καπνίζεις θεωρούνταν ίση περίπου επιλογή με το να μην καπνίζεις, οι περισσότεροι κάπνιζαν, άρα και εσύ ήταν πολύ πιθανό να καπνίζεις. Σήμερα όμως, τουλάχιστον σε βόρειες χώρες, η επιλογή του καπνίσματος θεωρείται πολύ κατώτερη και πιο επικίνδυνη, οι περισσότεροι δεν καπνίζουν, άρα έχεις μεγαλύτερη πιθανότητα να μην καπνίζεις. Η κουλτούρα λοιπόν που μας περιβάλλει καθορίζει σε σημαντικό βαθμό και τις επιλογές μας, για αυτό και μια νέα μητέρα – ελληνίδα μετανάστρια ίσως στην Νορβηγία – πιθανότατα θα θηλάσει στην Νορβηγία, ενώ αν παρέμενε στην Ελλάδα μάλλον θα αποθήλαζε πρώιμα.
Και οδηγούνται ανυποψίαστες στο ίδιο εργοστάσιο αφαίρεσης του δικαιώματός τους να χαρούν τον θηλασμό του παιδιού τους, στο εργοστάσιο που τις ωθεί συστηματικά στην κουλτούρα του μπιμπερό και στην διαιώνιση της ίδιας κατάστασης Και δεν είναι σπάνιο δυστυχώς γυναίκες που θηλάζουν επιτυχώς και είναι επαρκώς ενημερωμένες να βρίσκουν μπροστά τους επαγγελματίες υγείας με πολύ λιγότερο επαρκείς γνώσεις θηλασμού από ό,τι οι ίδιες
Σε όλη την Ελλάδα Αναίτια, αποφευκτέα εμπόδια, ενάντια στην σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα Ενδεικτικά θα αναφερθώ σε μερικά, περισσότερα και ποιο αναλυτικά ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει στο βιβλίο μου «Επιστροφή στον μητρικό θηλασμό: οδηγός επιβίωσης για γονείς και για επαγγελματίες υγείας»
Όταν πραγματικές ιατρικές ενδείξεις μπορούν να δικαιολογήσουν το πολύ το 20% (και τότε φυσικά και χρειάζονται οι καισαρικές και μπορούν να σώζουν και ζωές!) Ειδικά σε ένα περιβάλλον μαιευτηρίου που δεν είναι φιλικό προς το θηλασμό και τα βρέφη, όπως συμβαίνει με την συντριπτική πλειοψηφία των νοσοκομείων στη χώρα μας
Το απαρνούμαστε στους γονείς, με αποτέλεσμα να επέρχεται πανικός όταν το παιδί φτάνει πλέον στο σπίτι Που δεν έχει καμία θέση στον σύγχρονο τρόπο μαιευτικής φροντίδας
Και στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς να συζητηθεί καν με τους γονείς και χωρίς να δώσουν την συγκατάθεσή τους Και εμποδίζει την εγκατάσταση της γαλουχίας που φυσιολογικά γίνεται τις πρώτες εβδομάδες από τη γέννηση
Τα οποία βέβαια πρέπει κάποιος να διδάξει από την πρώτη μέρα στη μητέρα και αυτή να έχει απλετο χρόνο μαζί με το παιδί για να το διαβάσει, για να το μάθει
Αλλά και όταν έρχεται αυτή η εκτίμηση, συχνά δυστυχώς δεν είναι επαρκής: 25% των γονιών αναφέρουν ότι ο παιδίατρός τους είναι αδιάφορος ή και εχθρικός προς τον θηλασμό/ 40% για τους μαιευτήρες τους
40 μέρες στο σπίτι, θηλασμός εκτός σπιτιού Μια φυσιολογική διαδικασία που πρέπει να γίνει κομμάτι της φυσιολογικής ζωής της γυναίκας μετατρέπεται αναίτια σε διαδικασία περιοριστική, δύσκολη, ιδανική
Σχετικά με το τι είναι φυσιολογικό για ένα βρέφος (με τρανταχτό παράδειγμα τον ύπνο, που λένε στις μητέρες ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται χωρίς διακοπή τη νύχτα και χωρίς τάισμα) Το λιγότερο είναι θρέψη ο θηλασμός, κυρίως είναι συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη, ασφάλεια, ανάπτυξη της άμυνας, χαρά, μακροπρόθεσμη υγεία για μητέρα και παιδί Και ανοιχτή προώθηση των ΕΓΑΒ μέσα από γιατρούς, ιατρικά συνέδρια, μαιευτήρια και σύστημα υγείας
Winicott: το ανθρώπινο μωρό δεν γεννιέται ως ανεξάρτητη, μία μονάδα, αλλά ως μέρος της κοινής δυάδας μητέρας – βρέφος. Για το μωρό δεν υπάρχει εαυτός ξέχωρα από τη μητέρα – ή το κύριο άτομο που το φροντίζει.
Εκτός από τις ΗΠΑ!
O θηλασμός μειώνει τη μετανεογνική θνησιμότητα σε ανεπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ)!
2300 ΠΑΙΔΙΑ 65% στην Εθνική μελέτη 35% στην Εθνική μελέτη
Αναφέρεται στον Κώδικα, δεν δίνεται σχεδόν ποτέ στους γονείς στην Ελλάδα K αι όλα αυτά μέσα από μελέτες στον ανεπτυγμένο κόσμο όχι στην Αφρική.. «Το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο για το παιδί σας». Αμέσως μετά ακολουθεί: «Αν όμως η μητέρα δε μπορεί ή δεν πρέπει να θηλάσει υπάρχει το…» και συνεχίζουν με σελίδες επί σελίδων που περιέχουν λεπτομέρειες για τα προιόντα τους. Πόσο υποστηρικτικές είναι αυτές οι διατυπώσεις για το θηλασμό; Ας δούμε το ζήτημα κάπως αλλιώς. Έρχεται μια φίλη σας και σας λέει: «Ο Χρήστος είναι ο πιο όμορφος, αλλά και ο Μανώλης έχει πολύ χιούμορ, δύο πτυχία πανεπιστημίου, βίλα στη Μύκονο, ξανθά μαλλιά, ωραίο χαμόγελο, είναι διαθέσιμος,..» και άλλες δέκα περιγραφές για το Μανώλη. Ποιά εντύπωση αποκομίζετε; Ποιός διαφημίστηκε, ο άπιαστος και μυστηριώδης Χρήστος ή ο χειροπιαστός και γήινος Μανώλης; Ένας άλλος φίλος σας λέει: ‘ Ο καθαρός αέρας στην κορυφή του Ολύμπου είναι το καλύτερο για τα πνευμόνια σου. Αν όμως δεν καταφέρεις να φτάσεις και να ζήσεις εκεί, δεν πειράζει: υπάρχει και ο καπνισμένος αέρας της πόλης τον οποίο απολαμβάνει η πλειοψηφία των ανθρώπων, που προσφέρει ευκαιρίες διασκέδασης, περισσότερες δουλειές και κρεβάτι σε καλό νοσοκομείο όταν εξαιτίας του αρρωστήσεις.’
Δεν έχουν ελατωματικά γονίδια αδιαφορία ή αναπηρία γαλουχίας Ο θηλασμός είναι φυσιολογική κατάσταση με προβλήματα και λύσεις, δεν είναι ούτε ουρανός εν αιθρία, αλλά ούτε και κάτι ακατόρθωτο. Δύσκολο, επώδυνο και ενάντια στο ρεύμα γίνεται από την έλλειψη σωστής υποστήριξης της λεχώνας από το μαιευτήριο, τους επαγγελματίες υγείας και το άμεσο περιβάλλον της
Εκατομμύρια ευρώ και δολλάρια ξοδεύονται κάθε χρόνο για αυτόν τον σκοπό Συνήγορος του Παιδιού
Με 90% συμμόρφωση των μητέρων στις συστάσεις για αποκλειστικό θηλασμό
Και όχι μια πολυτέλεια που δεν πειράζει κι αν δεν την έχουμε και που συστηματικά και καθημερινά υπονομεύεται για χάρη της «στάνταρ» τεχνητής διατροφής των βρεφών μας
Δεν είναι καν δικαίωμα – για παιδί και μητέρα – ή καθήκον – για πολιτεία και σύστημα υγείας. Δεν είναι στατιστικές ή οφέλη. Είναι χαρά, απόλαυση της ζωής Τον υποβιβάζουμε όταν τον περιορίζουμε σε ποσότητες, ωράρια, συστατικά, οφέλη, μητρικό γάλα, το λγότερο είναι θερμίδες και πρωτείνες, είναι κυρίως άμυνα, συναισθηματική καλυψη, υγιής ανάπτυξη σωματική και ψυχοκινητική, σύνδεσμος Δεν είναι μόνο υγεία, είναι και ευτυχία
Γιορτάζει την γυναικεία ταυτότητα όπως την όρισε η φύση, δεν προσπαθεί να αναδείξει την γυναίκα κοινωνικά μέσα από την αρρενοποίησή της, αλλά αντίθετα προβάλλοντας και αναδεικνύοντας την γυναικεία της μοναδικότητα Μα θέλει το στήθος για πιπίλα , για να κοιμηθεί/ η μητέρα χαλαρώνει, αισθάνεται όμορφα την ώρα του θηλασμού, χαίρεται τη βαθιά σχέση για μήνες και χρόνια
Οι ρίζες της ικανότητας να αγαπάς, να μπορείς να αγαπήσεις και να συνδέεσαι με τους ανθρώπους , πράγματα που ένα μωρό ξεκινά να κατακτήσει μόνο εφόσον μεγαλώνει σε περιβάλλον αδιαπραγμάτευτης, αμοιβαίας, αμφίδρομης εμπιστοσύνης με τη μαμά και με τα πρόσωπα που το φροντίζουν Κάτι που μπορεί να είναι απαιτητικό, συγκλονιστικό, όπως ένας βαθύς έρωτας, και μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε τις δυνατές σχέσεις, προτιμούμε την απομόνωση, την φυγή, την επιπολαιότητα, την πεζή επαφή της μιας νύχτας. Επένδυση ζωής The practice of skin-to-skin contact, early suckling, or both during the first 2 hours after birth when compared with separation between the mothers and their infants positively affected the PCERA variables maternal sensitivity, infant's self-regulation, and dyadic mutuality and reciprocity at 1 year after birth. The negative effect of a 2-hour separation after birth was not compensated for by the practice of rooming-in.