1. 1
(จัดพิมพขึ้นเนื่องจากเอกสารที่ไดรับจากแฟกซไมชัดเจน)
ศาลจังหวัดสุราษฎรธานี (เกาะสมุย)
คดีหมายเลขดําที่ 28/2546
คดีหมายเลขแดงที่ 666/2549
พิพากษาวันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2549
ความอาญา
นายประโยชน ขวยเจริญ .......................................................................................โจทก
นายชวลิต วงศสิทธิผล ที่ 1
นายศักดา เบญจศีล ที่ 2
นางสาวนงลักษณ ทองนาเหนือ ที่ 3
นางสาวสุกญญา หรือกัลยา แกวดิน ที่ 4
ั
โรงพยาบาลสมุยอินเตอรเนชั่นแนล จํากัด ที่ 5 ...........................................................จําเลย
เรื่อง ความผิดตอชีวิต ประมาท
โจทกฟองวา ระหวางวันที่ ๒๓ ถึง ๒๕ สิงหาคม ๒๕๔๕ เวลากลางวันและกลางคืน
ตอเนื่องกัน จําเลยทั้งหากระทําความผิดตางกรรมตางวาระกัน กลาวคือ เมือวันที่ ๒๓ สิงหาคม
่
๒๕๔๕ เวลากลางคืนหลังเที่ยง นางพรรณรายหรืออรัญญา ขวยเจริญ ผูตายซึ่งเปนภรรยาชอบ

ดวยกฎหมายของโจทกเจ็บปวย ปวดศีรษะไดเขาตรวจรักษาอาการเจ็บปวย ที่โรงพยาบาลของ
จําเลยที่ ๕ ณ หอง ๑๑๐ โดยมีจําเลยที่ ๑ ซึ่งเปนแพทยประจําโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ เปน
แพทยเจาของไข จําเลยที่ ๑ มีหนาที่จะตองรักษา โดยการตรวจรางกาย วินิจฉัยโรคเพือหาสาเหตุ
่
แหงการเจ็บปวย และรักษาไขเจ็บปวย ใหหายเปนปกติตามหนาที่วิชาชีพของแพทยอนพึงมีตาม
ั
วิสัยและพฤติการณ แตจําเลยที่ ๑ ประมาทปราศจากความระมัดระวังอยางเชนผูประกอบวิชาชีพ
ั
ของแพทย ซึงจะตองมีความระมัดระวังในภาวะเชนนั้นตามวิสยและพฤติการณ ทั้งนี้ตั้งแตผูตาย
่

2. 2
เขาพักรักษาในโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ ยังเจ็บปวยไมหายจนถึงวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๕
เวลากลางคืนหลังเที่ยง จําเลยที่ ๒ ซึงเปนแพทยศัลยกรรมไมใชแพทยเจาของไข จําเลยที่ ๒ไมได
่
มาตรวจอาการเจ็บปวยหรือตรวจรางกายผูตายกอนที่จะกระทําการรักษา จําเลยที่ ๒ จึงสั่งให
จําเลยที่ ๓ ซึงทําหนาทีเ่ ปนพยาบาลประจําอยูโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ ฉีดยาที่ผิดประเภทเขาสู
่
รางกายของผูตาย จนเปนเหตุใหผูตายมีอาการช็อคและชักกระตุก ตาคางเมื่อผูตายมีอาการ
ดังกลาวไดแจงใหจําเลยที่ ๑ ซึ่งเปนแพทยเจาของไขมาตรวจดูอาการแตจําเลยที่๑ กลับเพิกเฉย
จนกระทั่งในเวลาตอมาจําเลยที่ ๒ ประมาทปราศจากความระมัดระวังอยางเยี่ยงบุคคลประกอบ
วิชาชีพแพทย สั่งใหจําเลยที่ ๔ ซึ่งเปนพยาบาลประจําโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ ฉีดยาวาเลี่ยม
เขาสูรางกายผูตาย โดยที่จําเลยที่ ๒ มิไดมาตรวจดูอาการของผูตายกอนแตอยางใดอีก จนเปนเหตุ
ใหผูตายเกิดอาการภาวะหัวใจและหัวใจลมเหลวเฉียบพลันถึงแกความตาย จากการทีจําเลยที่ ๑ ที่
่
๒ เปนแพทยเปนผูมหนาที่รักษาผูตาย ตองใชความระมัดระวังในการรักษาอาการเจ็บปวยของ
ี
ผูตายอยางวิชาชีพแพทย แตจําเลยที่ ๑ และที่ ๒ ทําการรักษาอาการเจ็บปวยของผูตายโดยมิไดทํา
การวินิจฉัยโรคกอนไมไดมาตรวจหรือดูอาการผูตายหรือละเลยไมมาดูอาการของผูตายในขณะพัก
รักษาตัวอยูโรงพยาบาล อันเปนความประมาทซึ่งแพทยจะตองมีตามวิสัยและพฤติการณไมกระทํา
เชนนัน การที่จําเลยนั้นประมาทเปนเหตุใหผูตายถึงแกความตาย จําเลยที่ ๕ ซึ่งเปนนายจางยอม
้
รับโทษดวย เหตุเกิดที่ตําบลบอผุด อําเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎรธานีขอใหลงโทษตามประมวล
กฎหมายอาญามาตรา๘๓, ๒๙๑, ๓๐๗, ๓๐๘
ศาลไตสวนมูลฟองแลว คดีมีมูลใหประทับฟองไวพิจารณา
จําเลยทั้งหาใหการปฏิเสธ
พิเคราะหพยานหลักฐานจําเลยโดยตลอดแลว ขอเท็จจริงรับฟงไดในเบื้องตนวา โจทกกับ
ผูตายเปนสามีภรรยาชอบดวยกฎหมาย ตามหลักฐานใบสําคัญการสมรสและหนังสือสําคัญการ
เปลี่ยนชื่อ เอกสารหมาย จ. ๑ และ จ. ๒ เมื่อวันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๔๕ เวลาประมาณ ๒๐
นาฬิกา ผูตายเจ็บปวยปวดศีรษะอยางมาก ในขณะที่โจทกไมอยู ไดมีนายสนธยา ธนาวุฒิ ขับรถ
พาผูตายไปสงโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ โดยนางสาวกุหลาบ เอียดใส ไปคอยดูแลรับใช ใน
เบื้องตนนายสุพจน ทวีถาวรสวัสดิ์ แพทยผูตรวจรับคนไขไว วินิจฉัยโรคผูตายมีอาการปวดศีรษะ
ใหพักที่โรงพยาบาล เพื่อดูอาการที่หอง ๑๑๐ ซึงจําเลยที่ ๑ เปนแพทยเจาของไข โดยจําเลยที่ ๒
่

3. 3
เปนแพทยผรักษาอาการเจ็บปวยของผูตายนี้อีกตนหนึ่ง สวนจําเลยที่ ๓ และที่ ๔ ทําหนาที่เปน
ู
พยาบาลดูแลและรักษาคนไขหรือที่เจ็บปวยเขาโรงพยาบาลของจําเลยที่ ๕ ในการนี้จาเลยที่ ๑ ถึง
ํ
ที่ ๔กระทําในทางการที่จางของจําเลยที่ ๕ ซึ่งฐานะเปนนิติบคคล รายละเอียดในการตรวจรักษา

ุ
อาการเจ็บปวยของผูตาย จําเลยที่ ๑ ถึงที่ ๔ ไดทาเอกสารเวชระเบียนผูปวยการรักษาและวิธีการ
ํ
รักษาพรอมทั้งการใหยาแตละวันหรือแตละครั้ง สําเนาเอกสารหมาย จ. ๑๓ และ ล. ๖ ถึง ล. ๑๖
จากการรักษาดังกลาวเปนเหตุใหผูตายถึงแกความตายตามหนังสือรับรองการตายของจําเลยที่ ๕
และใบมรณบัตร เอกสารหมาย จ. ๙ และจ.๑๐ โจทกซึ่งเปนสามีชอบดวยกฎหมายจึงเปน
ผูเสียหายมีอํานาจฟองจําเลยทั้งหา ประเด็นตองวินิจฉัยมีวาจําเลยทั้งหากระทําความผิดตามฟอง
หรือไม การวินิจฉัยวาจําเลยแตละคนกระทําผิดหรือไม จะตองฟงพยานหลักฐานที่จําเลยแตละคน
ทําขึ้นในการปฏิบัติหนาทีในการรักษาอาการเจ็บปวยของผูตาย ซึ่งพยานหลักฐานดังกลาวไดแก
่
เวชระเบียนผูปวย เอกสารหมาย ล. ๖ รายงานอุณหภูมิ ชีพจร หายใจ เอกสารหมาย ล. ๗ ผล
ปฏิบัติการเอกสารหมาย ล. ๘ รายการรักษาหรือการใหยาแกผูตาย เอกสารหมาย ล. ๙ รายงาน
ตรวจรักษา เอกสารหมาย ล. ๑๑, ล. ๑๓ และใบรายงานอาการคนไขเอกสารหมาย ล. ๑๕, ล.
๑๖ อันเปนพยานหลักฐานสําคัญในคดี (ซึ่งตรงกับสําเนาหมาย จ. ๑๓ )ประกอบกับคําเบิกความ
ของจําเลยแตละปากแตละคนทีเ่ บิกความยืนยันตอศาลถึงวิธีการรักษาอาการเจ็บปวยของผูตาย
จึงจะไดความจริงวา จําเลยคนใดประมาท เนื่องจากพยานหลักฐานอันสําคัญแหงคดีขึ้นอยูกับ
กระทําของจําเลยอันเปนผูประกอบวิชาชีพของแพทย และพยาบาล ซึ่งพยานของโจทกเปนเพียง
บุคคลธรรมดามิใชผูมีวิชาชีพอยางเชนจําเลย ดังนั้นเพื่อความถูกตองและเปนธรรม จึงฟง
พยานหลักฐานในทางที่เปนกลางและ หรือเปนพยานรวมกันของคูความตามสํานวนเอกสารหมาย
จ. ๑๓, ล. ๖, ล. ๗, ล. ๙, ล. ๑๑, ล. ๑๓, ล. ๑๕ และ ล. ๑๖ ในความประเด็นนี้ไดความจาก
จําเลยที่ ๒ เบิกความยืนยันวา ขณะที่พยานปฏิบติหนาที่แพทยเวรในวันที่ ๒๔ เวลาประมาณ ๒๔
ั
นาฬิกา ผูตายมีอาการปวดศีรษะทางพยาบาลโทรศัพทขอคําปรึกษา พยานจึงดูรายการรักษาทาง
เวชระเบียนโดยมิไดไปดูอาการเจ็บปวยของผูตาย จึงเจือสมกับทางนําสืบของโจทกทนางสาว
ี่
กุหลาบเบิกความไวตอศาลและจําเลยที่ ๒ ยังใหการอีกวา พบวากอนหนานี้จําเลยที่ ๑ ไดใชยา
แพทิดิน (pethidin) อันเปนยาแกปวดชนิดแรง มีลักษณะเปนยาเสพติด โดยวิธีฉดเขาเสน
ี
้
ใหแกผูตายมาแลว ๓ ครั้ง หรือทุก ๔ ชั่วโมง ครังละ ๕๐ มิลลิกรัม ซึ่งยาดังกลาวจําเลยที่ ๒ ยังเบิก
ความตอบคําถามคานทนายโจทกวา มีฤทธิ์กระตุนหัวใจ แตโดยหลักแลวจะกดระบบการหายใจ


4. 4
มากกวา และความในขอนี้จําเลยที่ ๒ ยังเบิกความวา เมื่อไดรับแจงเกี่ยวกับความวิตกกังวลเรื่อง
การใหยาแกผูตายจากพยาบาลแลว จึงใหความระมัดระวังมากขึ้นไปอีก เนื่องจากเห็นวายาแพทิ
ดิน (pethidin)เปนยาเสพติด อาจมีผลขางเคียงตอผูตาย ตองเอาใจใสดูแล แตกลับไดความ
วาจําเลยที่ ๒ ไมเคยไปดูและอาการเจ็บปวยของผูตายแตอยางใด อันผิดวิสัยของแพทยที่จะตอง
่
กระทําเพื่อใหผูปวยหรือมีชีวิตรอดอยู จากการทีจําเลยที่ ๒ ไมไปดูอาการเจ็บปวย ดวยตนเองอัน
ผิดหนาที่ของแพทยแลว ยังกลับสั่งยาทรามอล ซึงเปนยาแกปวดที่ใหความรุนแรงนอยกวาฉีดเขา
่
เสนและเวลาตอมาสั่งใหฉีดยาแวเลี่ยม อันเปนยานอนหลับหรือยาสงบประสาทเขาเสนใหแกผูตาย
อีก จึงนับวาจําเลยที่ ๒ กระทําผิดวิสยของแพทยที่มีหนาที่ดูแลรักษาผูปวยที่อยูในความดูแลของ
ั
ตนจึงเปนการกระทําโดยประมาทจริงตามฟอง
สวนจําเลยที่ ๑ นันไดความจากจําเลยที่ ๒ เบิกความยืนยันตอศาลวายาแพทิดิน(pethidin)
้
นั้นเปนยาแกปวดชนิดรุนแรงและมีลกษณะเปนยาเสพติด ออกฤทธิ์กระตุนหัวใจ โดยหลักแลวจะ
ั

กดระบบการหายใจ ซึ่งหากจําเลยที่ ๑ ใชความระวังอยางเยียงแพทยผูมวิชาชีพซึ่งมีความรู ความ
่
ี
ชํานาญในเรื่องยาและวิธรักษาหรือการใชยาแลว ยอมรูทันทีวา เมื่อใหยาครั้งแรก ๕๐ มิลิกรัม
ี
ภายใน ๔ ชัวโมงไมหายปวดศีรษะหรือใหยานอนหลับ โคมิคุม ๕ มิลลิกรัม โดยฉีดเขาเสนแลวไม
่
หายปวดศีรษะหรือไมหายเครียดแพทยจะตองรูมีขอผิดสังเกตรูไดทันทีวา ผูปวยหรือผูตายมิไดมี


อาการปวดศีรษะอยางธรรมดาหรือเปนโรคเครียดแตอยางใดก็ได จําเลยที่ ๑ ในฐานะแพทย
เจาของไขจะตองหาวิธีรักษาและวินิจฉัยโรคมากกวาสั่งใหพยาบาลฉีดยาหรือใหยาแกผูตายเปน
ระยะ ๆ ตามกําหนดเวลา และหรือนํายามาใหผูตายรับประทานตามรายการเอกสารหมาย ล. ๙
หรือ จ. ๑๓ การกระทําของจําเลยที่ ๑ จึงนับวา ประมาทมิไดใชความระมัดระวังอยางวิสัยแพทย
เจาของไขตามสมควรแกพฤติการณ ซึ่งแพทยทั่ว ๆ ไป ยอมทราบเปนอยางดีวาผูปวยหากปวด
ศีรษะธรรมดา ยอมรับประทานยาหรือฉีดยาแกปวดเขาเสน อาการดังกลาวยอมหายไป แตกลับได
ความจากรายการฉีดยาเขาเสนหรือทางสายน้ําเกลือ หมาย ล. ๙ และการใหยารับประทานตาม
หมาย ล. ๙ ดังกลาว ปปริมาณมากเกินพอที่ผูปวยซึ่งปวดศีรษะธรรมดาจะรับไดอันเปน
พยานหลักฐาน อันสําคัญที่ผูกมัดจําเลยและเจือสมกับทางนําสืบของโจทก อนึ่งจากคําเบิกความ
ของจําเลยที่ ๑ ที่ ๒ นั้น วางแนวทางรักษาอาการปวดศีรษะเนืองจากความเครียดของผูตายเพียง
่

อยางเดียว นาจะขัดกับใบรายงานอาการคนไขเอกสารหมาย ล. ๑๕ ซึ่งตรงกับสําเนาหมาย จ. ๑๓
ที่ทางฝายจําเลยทําขึน ระบุอาการของผูตายตั้งแตวันที่ ๒๓ จนกระทั่งวันที่ ๒๔ ไมมีอาการดีขึ้น
้

5. 5
เพียงแตทเุ ลาอาการเจ็บปวยลงเนื่องจากฤทธิ์ยาเทานั้น เมื่อจําเลยที่ ๑ และที่ ๒ มิไดหาสาเหตุแหง
การเจ็บปวยหรือเหตุแหงการปวดศีรษะอยางรุนแรงจากหนาฝากทะลุทายทอย จึงนับวาจําเลยที่ ๑
ที่ ๒ มิใชความระมัดระวังในการรักษาผูปวยอยางวิชาชีพอันแพทยทั่วไปพึงมีตามวิสัยและ
พฤติการณเชนนั้น จําเลยที่ ๑ ที่ ๒จึงกระทําผิดตามฟอง ประเด็นตองวินิจฉัยตอไปวา จําเลยที่ ๓
และที่ ๔ กระทําผิดตามฟองหรือไม เมื่อจําเลยที่ ๓ และที่ ๔ เปนเพียงพยาบาลมีหนาที่ดูแลผูปวย

เปนผูตรวจสภาพปกติทั่วไปและสัญญาณชีพของผูปวยที่พักรักษาอยูในโรงพยาบาลจําเลยที่ ๕
เพื่อประโยชนในการวินิจฉัยรักษาอาการของแพทยและเพื่อประโยชนในการรักษาพยาบาลรวมทั้ง
วิธีการใหยาแกผูปวยตามหลักวิชาการทางพยาบาลและตามคําสั่งของแพทย โดยเฉพาะในสวน
ของจําเลยที่ ๓ นั้น จากใบรายงานอาการคนไขเอกสารหมาย ล. ๑๕ หรือสําเนาหมาย จ. ๑๓
ประกอบกับคําพยานของโจทกแลว ไมมีพยานหลักฐานใดที่ยืนยันแนชัดไดวาจําเลยที่ ๓ มีสวน
ประมาทหรือขาดความระมัดระวังในหนาที่ คงมีแตนางสาวกุหลาบ เบิกความยืนยันวาเวลา
ประมาณ ๕ นาฬิกา ของวันที่ ๒๕ ขณะพยานนอนหลับไดยนเสียงของจําเลยที่ ๓ ที่ ๔ เขามาที่
ิ
หองเกิดเหตุพรอมรองโวยวายวาผูตายถึงแกความตายเทานัน เมื่อจําเลยที่ ๓ ออกเวรหรือพน
้
หนาที่ไปแลว เพียงเทานียังฟงไมไดวากระทําโดยประมาท สวนจําเลยที่ ๔ นั้นอางตนเองเปนพยาน
้
เบิกความยืนยันวาหลังจากพยานรับมอบเวรแลว เวลาประมาณ ๒ นาฬิกา ไปตรวจรักษาผูตายอีก
ครั้งหนึ่งโดยตรวจวัดสัญญาณชีพ ประกอบดวยอัตราการหายใจ การเตาของชีพจร การไหลเวียน
ของน้ําเกลือพบวาปกติและในเวลา ๓ นาฬิกาก็ไปตรวจผูตายอีกครั้งพบวาผูตายนอนหลับหันหลัง
ใหทางประตูออกจึงไมไปตรวจชีพจร แตตรวจการนับหายใจอยางเดียว ซึ่งไมตรงกับใบรายงาน
อาการคนไขที่ระบุวาเวลา ๒ นาฬิกาของวันที่ ๒๕ ผูตายมีอาการกระสับกระสายนี้นางสาวกุหลาบ
พยานโจทกก็ใหการยืนยันไว จึงทําใหคําเบิกความของจําเลยที่ ๔ นั้นขัดกับใบรายงานอาการคนไข
ไมนาเชื่อถือ เชื่อวาใบรายงานคนไขนนทําขึ้นตรงความจริงในการปฏิบัติหนาที่ของจําเลยที่ ๔ เมื่อ
ั้
จําเลยที่ ๔ พบวาผูตายมีอาการกระสับกระสาย โดยวิชาชีพพยาบาลยอมรูทันทีวากอนหนานี้
ผูตายเจ็บปวยมีอาการเชนไรและไดรบยาอะไรเขาสูรางกายไปบาง เมื่อเห็นผิดปกติเชนนี้ตาม
ั
วิชาชีพพยาบาลจะตองแจงใหแพทยเจาของไขหรือผูบริหารของจําเลยที่ ๕ ทราบทันทีเพื่อหาทาง
รักษาหรือเยียวยาใหถูกตอง แตปรากฏวาจําเลยที่ ๔ ไมไดแจงใหผูมีอํานาจหรือแพทยเจาของไข
ิ
ทราบจึงถือไดวาจําเลยที่ ๔ มิไดใชความระมัดระวังอยางเชนพยาบาลผูมีวชาชีพอันพึงมีตามวิสัย
และพฤติการณจําเลยที่ ๔ จึงมีความผิดตามฟอง

6. 6
อนึ่ง การที่ทางฝายจําเลยตองการชันสูตรพลิกศพเพื่อหาเหตุแหงการตายก็เปน คนละขันตอนกับ
้
หนาที่ของจําเลยที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๔ ในขณะที่ผูตายยังเจ็บปวยอยูในความดูแลของจําเลย แมจะหา

สาเหตุแหงการตายไดก็ไมอาจปฏิเสธหนาที่ของแพทยและพยาบาลไดตามพฤติการณแหงคดีเปน
เรื่อง ๆ ไป
สําหรับจําเลยที่ ๕ นันเปนนิติบุคคล โจทกมิไดนําสืบหรือนําพยานหลักฐานใดยืนยันวาจําเลยที่ ๕
้
มีสวนประมาทเพียงใดหรือใชวิธีการอยางใด เพียงแตจําเลยที่ ๕ เปนนายจางของจําเลยที่ ๑ ถึงที่
๔ เทานัน ซึ่งเรื่องที่จะตองไปวากลาวความผิดรับผิดในทางแพง จําเลยที่ ๕ จึงไมจําตองรับโทษ
้
ในทางอาญา
อนึ่ง สวนที่โจทกฟองขอใหลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๐๗, ๓๐๘ ฐานทอดทิ้ง
คนปวยเจ็บจนเปนเหตุใหผูตายถึงแกความตายนั้น โจทกจะตองนําสืบใหศาลเห็นวา จําเลยมี
เจตนาจงใจทอดทิ้งอยางไร เมื่อโจทกไมนําพยานมาสืบทําใหพยานหลักฐานของโจทกในขอหานี้ไม
มีน้ําหนักรับฟง คดีไมจําตองวินิจฉัยพยานหลักฐานของจําเลยอีกตอไป ทั้งความผิดฐานประมาท
เปนเหตุใหผอื่นถึงแกความตายโดยสภาพของการกระทําผิดไมอาจมีตัวการรวมกระทําความผิดได
ู
พิพากษาวา จําเลยที่ ๑ ที่ ๒ และที่ ๔ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๑ ฐาน
ประมาทเปนเหตุใหผูอื่นถึงแกความตาย จําคุกจําเลยที่ ๑ ที่ ๒ คนละ ๔ ป เมื่อพิเคราะหความรับ
ผิดของจําเลยที่ ๔ ซึ่งนอยกวาจําเลยที่ ๑ ที่ ๒ จึงใหจําคุกจําเลยที่ ๔ มีกําหนด ๑ ป ขอหาอื่น
นอกจากนี้ใหยก สวนที่ ๓ และที่ ๕ ใหยกฟอง
_________