2. ‘Waar is Romeo, die moordenaar?’‘Oh god, is dat Tybalt?’Een groep mensen heeft zich rond het lijk van Tybalt verzameld, en met hun ogen vol vragen staren ze Ben aan. ‘STILTE!’ buldert een stem over het plein. De kolonel duwt het publiek opzij, als ze uit angst al geen plaats maken. Minachtend kijkt hij neer op Ben die bij het lijk van Tybalt zit. ‘Wat is er hier gebeurd?’ blaft hij.

3. Ongemakkelijk vertelt Ben de waarheid. Anders zouden er toch wel mensen zijn die het op het drukke plein gezien hadden, en dan zou ook hij eraan gaan. ‘Maar kolonel, Tybalt heeft eerst Marco, Romeo’s beste vriend vermoord. Zijn fout was alleen dat hij Tybalt de straf gaf die hij verdiend had,’ beëindigt hij zijn verhaal. De Kolonel knikt langzaam. ‘Ik zal mild zijn. Ik verban hem, en als hij het ooit nog waagt in Verona te komen, dan zal de dood hem alsnog vinden.’ ~

4. ‘Oh liefdesnacht, kom, trek je gordijnen dicht. Sluit de scherpe ogen van de maan buiten, en laat mij alleen met mijn Romeo, mijn geweldige, lieve Romeo.’ Julia kijkt keurend naar haar spiegelbeeld, en probeert haar blosjes van opwinding weg te wrijven- waar haar wangen alleen maar roder van worden. Vannacht zou Romeo naar boven klimmen, en zouden ze hun huwelijksnacht beleven, en boven alles, elkaar weer zien. Julia kon niet wachten.

5. Ze kon niet wachten tot ze zijn ogen weer zag, het geluid van zijn stem hoorde, zijn huid voelde en bij hem kon zijn. Ze hoefde niets. Geen woorden, geen kus, geen aanraking. Het enige dat waar ze op dit moment haar leven voor zou geven, was zijn aanwezigheid. De liefde in zijn ogen als hij naar haar keek. Het geluk dat haar vulde als hij haar in zijn armen sloot. Julia kijkt nog een laatste maal in de spiegel, slaakt een zucht van verrukking en ploft op haar bed neer. De tijd lijkt wederom weer veel te langzaam te gaan. Plots word de deur open geslagen.

6. Het is Leah. Hartverscheurend snikkend ploft ze op het bed neer. Julia’s geweldige stemming word onmiddellijk vervangen door een gevoel van onrust. ‘Leah, wat is er?’ Leah laat haar hoofd in haar handen zakken. ‘Hij- hij is dood,’ huilt ze. Julia houdt haar adem in. ‘Wie?’ Even is alleen het hysterische gesnik te horen, terwijl Leah wanhopig probeert uit haar woorden te komen. ‘Tybalt.’ Snikt ze dan. Julia slaat haar armen stevig om haar benen om zichzelf een houding te kunnen geven.

7. Opluchting, dat haar lieve Romeo de dood niet gevonden heeft, en een vreselijke pijn, omdat Tybalt dat wel gedaan heeft. Ze hadden misschien geen geweldige band. Maar het was haar neef. Haar eigen neefje. Ze voelt zich verlamd en nutteloos. Geen traan komt naar voren, maar de volledige klap dringt nog niet tot haar door. ‘H-hoe?’ fluistert ze dan. ‘Die vuile Montaque,’ briest Leah. ‘Die oh zo geweldige Romeo.’ Haar stem klinkt zacht, maar trilt van woede. ‘De eikel! Hoe kun je Julia, hoe kun je verliefd zijn op zo’n… zo’n... Moordenaar,’ barst ze dan plots uit.

8. Dat is wanneer de klap Julia bereikt. ‘Romeo?’ fluistert ze. Een raar, hysterisch geluidje komt uit haar keel, en ze vraagt zich af het haar eigen stem wel is. ‘Romeo is geen moordenaar.’ ‘Oh, word wakker uit je droomwereld, Julia, de wereld is hard. Zelfs jouw droomprins. Hard genoeg om je bloedeigen neef neer te steken.’ Sist Leah. ‘W-wat is er met hem gebeurd, wat heeft hij voor straf gekregen?’ aarzelt Julia, niet zeker wetende of ze het antwoord wel horen wil.

9. ‘Hij is verbannen,’ Leah rolt met haar ogen. ‘Ze hadden hem moeten vermoorden, de klootzak.’ Julia maakt een zacht, verontwaardigd geluidje. Maar ze weet het niet meer. Ze weet niet of bang moet zijn of boos. Ze weet niet wat ze moet zeggen. Ze weet niet of ze opgelucht moet zijn, of huilen tot ze geen tranen meer over heeft. Ze huilt om Tybalt en roept om Romeo.

10. ‘Waar zijn papa en mama?’ Leah ademt trillend diep in en veegt haar tranen aan de rug van haar hand af. ‘Ze staan te rouwen bij het lichaam van Tybalt. Moet ik je naar ze toe brengen?’ Julia schud haar hoofd. ‘Zij huilen om Tybalt, ik om mijn verbannen Romeo.’ Leah zucht. ‘Goed, ik zal me wel weer opofferen. Ik zal Romeo voor je halen. Hij duikt onder bij broeder Laurens.’ Julia vliegt haar om de hals. ‘Oh dank je, Leah, je bent echt een geweldige vriendin!’

11. ‘Je bent er goed vanaf gekomen, jongen.’ Broeder Laurens laat de deur achter zich in het slot vallen. Hoopvol kijkt Romeo, die als een klein gebroken vogeltje op de grond zit, naar hem op. Zou hij dan toch bij zijn Julia kunnen blijven? ‘Wat was het vonnis, broeder?’ De monnik ploft neer op een stoel. ‘Wel, de dood had jou moeten vinden, maar in plaats daarvan ben je slechts verbannen.’ Romeo knijpt zijn ogen samen.

12. ‘Slechts verbannen? Ik word vermoord als ik bij mijn lieve Julia in de buurt kom, terwijl elke doorsnee huis tuin en keuken kat bij haar kan zijn? Had me dan meteen vermoord. Zonder Julia heeft het leven toch geen zin meer.’ De monnik zucht. ‘Niet zo overdrijven, er zijn altijd nog andere plannen.’ ‘Maar wat? Wat kan dit terug draaien?’ roept Romeo wanhopig uit. Er word op de deur geklopt. Broeder Laurens wuift naar Romeo. ‘Snel, verstop je,’

13. ‘Waarom, het heeft toch geen zin meer.’ Zucht Romeo dramatisch. Broeder Laurens gromt iets en wijst naar het gordijn. Gehoorzaam gaat Romeo er achter staan. ‘Dit werkt toch nooit als ze het gaan doorzoeken hè,’ roept hij de monnik sarrend na. Deze loopt naar de deur, waar nog steeds op geklopt word. ‘Ik kom al, ik kom al, geduld!’ Maar in plaats van een soldaat staat daar Leah. ‘Waar is hij?’ gromt ze. Romeo komt achter het gordijn vandaan, in de voorzichtige hoop dat iemand er een einde aan zal maken.

14. ‘Ah, daar ben je, zaadje, Julia heeft je nodig.’ ‘J-Julia?’ Leah rolt met haar ogen. ‘Ja Julia ja, jezus, denk niet dat ik het je vergeef, maar néé, wie geeft er nou om Leah als Julia je wil zien, god.’ Moppert ze. ‘Hup, maak dat je naar Julia komt, jullie huwelijksnacht gaat gewoon door, en daarna moet je vluchten. Have. Fun.’ sist ze hem sarcastisch toe. Langzaam bouwt er zich een glimlach op Romeo’s gezicht op. ‘Dat zal wel lukken.’ Grijnst hij, de woorden spottend in haar gezicht gooiend. Verontwaardigd kijkt Leah toe hoe hij de deur uit rent.