2. Un ser vivo é un conxunto
de átomos e
moléculas, que forman
unha estrutura material
moi organizada e
complexa, que
intercambia materia e
enerxía co medio que o
rodea.
A materia que compón os
seres vivos está formada
nun 95% por catro
bioelementos (átomos)
que son o
carbono, hidróxeno, osíx
eno e nitróxeno, a partir
dos cales fórmanse as
biomoléculas.

3.  Complexidade
 Niveis de organización
 Automantemento
 Unidade de Organización: A célula
 Unidade de composición química
 Funcións vitais

4. Aínda que os seres vivos
están compostos por
átomos e
moléculas, como a materia
inerte, as principais
sustancias responsables do
desenvolvemento e
funcionamento dun
organismo son
macromoléculas, como os
ácidos nucleicos e as
proteínas, que non existe
na natureza non viva.
Calquera ser vivo por
sinxelo que sexa, é sempre
máis complexo que
calquera forma de materia
inerte.

5. A materia viva presenta unha organización xerárquica de
complexidade crecente. Cada nivel está integrado polo anterior e
as súas características, e outras propias que son as propiedades
emerxentes .

6. Cada nivel de organización está integrado por todos os elementos do nivel
inferior. Sen embargo as propiedades de cada un non son simplemente a
suma dos seus compoñentes senón que aparecen propiedades novas
(propiedades emerxentes).

7. Os seres vivos son
sistemas abertos
porque intercambian
materia e enerxía co
medio que os rodea.
Os restos de refugallo
producidos no
metabolismo son
expulsados ó exterior.

8. Todos os seres vivos están
formados por unidades
denominadas células.
Según o número de células que Según a localización e organización do
pode ter un organismo poden ser: ADN poden ser:
• Unicelulares (unha única célula). • Eucariotas (sen membrana nuclear).
• Pluricelulares (moitas células). •Procariotas (con membrana nuclear).

9. Glícidos Glícidos
1% 4% 6%
1% 4% 2% Lípidos
14% Lípidos
18%
Proteínas Proteínas
Ácidos nucleicos
Ácidos nucleicos
12% 2%
Auga
Auga
69% Sales minerais
67% Sales Minerais
Procariota Eucariota

10. Función de nutrición
Para a realización de todas as actividades da vida é
imprescindible o aporte de enerxía. Coa función de
nutrición o organismo vivo obtén a materia e a enerxía
que necesita. Hai dous tipos de nutrición:
Autótrofa Heterótrofa

11. Metabolismo: Conxunto de cambios e procesos de
transformación que sofren as moléculas nutritivas para obter a
enerxía que conteña e permitir a formación de novas
moléculas propias do organismo.
ANABOLISMO: Fotosíntese CATABOLISMO: Respiración celular
É a fase construtiva do metabolismo. É a fase degradativa do metabolismo na
É o conxunto de rutas metabólicas que moléculas orgánicas máis ou menos
cuxo obxetivo é a obtención de complexas son transformadas noutras
moléculas orgánicas máis ou menos moléculas orgánicas ou inorgánicas máis
complexas fortemente reducidas a simples. Como resultado desta degradación
partir de outras máis simples e libérase enerxía que en parte se conserva
relativamente oxidadas. Por tanto son en forma de ATP, onde a súa vez pode ser
procesos químicos de reducción. utilizada para o anabolismo

12. Función de reprodución
Todos os seres vivos proceden de outros
mediante a reprodución. A materia viva
ten a capacidade de reproducirse, de
orixinar copias de si mesma, e esta
capacidade ponse de manifesto en todos
os niveis de organización.
Reprodución asexual
Reprodución sexual
O proceso reprodutor soe implicar un
aumento de número e leva asociados
dous fenómenos aparentemente
contraditorios: a herencia e a variación
ou aparición de diferenzas nos
descendentes. A interacción entre estes
dous fenómenos é a base da evolución
biolóxica.

13. Función de relación
Todos os organismos son
capaces de detectar e
reaccionar ante os
cambios que se producen
no seu contorno, é
dicir, elaboran respostas
ante os estímulos
ambientais. Esta
posibilidade de resposta
proporciona ós organismos
a capacidade de
autorregulación.

14. Só 20 elementos dos 100
elementos químicos
estables nas condicións
fisicoquímicas terrestres, os
chamados bioelementos
ou elementos
bioxenéticos están
presentes en todos os
seres vivos e o resto só
aparece en determinados
grupos.

15. Constitúen o 99% do total da materia Aínda que están presentes en
viva e forman a materia orgánica. pequenas cantidades desempeñan
Son C, H, O, N, P e S. importantes funcións e a súa
carencia pode provocar trastornos
serios.
Sodio
(Na+)
Potasio
(K+)
Calcio
(Ca++)
Magnesio
(Mg++)
Cloro
(Cl-)

16. Encóntranse en
proporcións inferiores
ó 0,1% aínda que
desempeñan funcións
esenciais en diferentes
procesos bioquímicos e
fisiolóxicos.

17. Unha biomolécula é un
composto químico que se
encontra nos organismos
vivos. Están formadas por
sustancias químicas
compostas principalmente
por
carbono, hidróxeno, osíxe
no, nitróxeno, sulfuro e
fósforo.
As biomoléculas son o
fundamento da vida e
cumpren funcións
imprescindibles para os
organismos vivos.

18. A auga é o
composto máis
abundante nos
seres vivos.
Supón entre un
60% e un 90%
dos seres vivos.
Glícidos Lípidos
Proteínas Ác. Nucleicos
Os sales minerais
son compostos
inorgánicos
que, se poden
encontrar en forma
precipitada ou
disolvida.

20. Cando os átomos interactúan entre
si, constitúen moléculas. A forza con que
os átomos se manteñen xuntos
denomínase enlace químico.

21. Enlace covalente
Fórmase cando átomos do
mesmo ou de diferente
elemento químico
comparten electróns para
poder completar a última
capa. Trátase dun enlace
difícil de romper e, polo
tanto, é un enlace forte.

22. Enlace iónico
Resulta da atración mutua de ións con
cargas opostas. En ausencia de auga, as
forzas iónicas son moi intensas, pero en
solución acuosa son bastante débiles

23. Ponte disulfuro
Fórmase cando reaccionan dous grupos
tiol ou sulfidrilo (-SH) dando -S-S- e H2.

24. Pontes de hidróxeno
En este caso un átomo de
hidróxeno é compartido por
dous átomos de
osíxeno, ambos
electronegativos. Os enlaces
de hidróxeno son máis fortes
cando os tres átomos se
atopan en liña recta. Son
máis fortes que os de Van der
Waals, pero moito máis
débiles que os covalentes

25. Forzas de Van der Waals
Son forzas atractivas inespecíficas que
se establecen entre dous átomos
calesqueira que estean situados a unha
distancia mutua de 3 a 4 Amgstrons.

26. Fórmula desenvolvida Fórmula semidesenvolvida
Fórmula molecular ou empírica Fórmula simplificada