Prezentacja

1. Jak skutecznie porozumiewać się
z dzieckiem?
Prowadzący Dorota Wiśniewska-Kozioł

2. Jak słuchać i mówić do
dziecka?

3. 3
NASZE MYŚLENIE O DZIECKU „WIDAĆ” W KONTAKCIE Z NIM
Odnosimy się do
dziecka w taki
sposób w jaki o
nim myślimy

4. 4
CO SŁUŻY DZIECIOM W KONTAKCIE Z DOROSŁYMI?
rozmowa
wspólne wyjazdy, posiłki, oglądanie
filmów….
przytulanie
stawanie w jego obronie
samodzielność
dawanie kredytu zaufania
przejmowanie się nią/nim
wymagania
jasne zasady
szacunek i respektowanie jej/jego praw

5. 5
CO TO JEST „DOBRY” KONTAKT Z DZIECKIEM?
Dawanie czasu i
uwagi
Kocham i
wymagam
Słyszę i jasno
komunikuję

6. 6
PODSTAWY DOBREGO KONTAKTU I POROZUMIEWANIA SIĘ
Nie oceniaj
Nie uogólniaj
Nie interpretuj
Nie dawaj „dobrych rad”
Daj się poznać
Poznawaj
Przekazuj informacje zwrotne

7. 7
SPOSOBY UCZENIA SIĘ PRZEZ DZIECI
Naśladowanie
(obserwowanie, słuchanie)
– bycie wzorem
Doświadczanie (dawanie
swobody) – wspieranie,
rozmowa

8. 8
KOMUNIKOWANIE SIĘ
Pojęcie „komunikowanie” pochodzi
od łacińskiego słowa „communico”,
oznaczającego „czynić wspólnym,
coś z kimś dzielić”, a także
„komuś czegoś użyczyć, udzielić,
dopuścić do udziału”.

9. 9
O CZYM WARTO PAMIĘTAĆ W KOMUNIKACJI?
NADAWCO! ODBIORCO!
Oddzielaj sprawy ważne
Nie przeszkadzaj.
od mniej istotnych.
Mów do dziecka a nie o nim. Daj dziecku czas i
uwagę.
Wyrażaj swoje potrzeby, Sprawdzaj, czy dobrze
obawy i uczucia. rozumiesz dziecko.

10. 10
ROZMOWA Z DZIECKIEM ZACHĘCAJĄCA DO
WSPÓŁPRACY
Wysłuchanie – zrozumienie
uczuć, zachęcanie do własnych
wniosków
Przekazywanie swoich opinii,
przekonań, wartości;
propozycji, rozwiązań, decyzji
Negocjowanie
10

11. SŁUCHANIE

12. 12
AKTYWNE SŁUCHANIE
Znalezienie czasu na rozmowę
Wyczekiwanie, kiedy nastolatek jest gotów rozmawiać
Słuchanie z uwagą: powtarzanie własnymi słowami, tego co usłyszeliśmy,
Znalezienie czasu na rozmowę
Szukanie porozumienia na
poziomie uczuć, a nie tylko
rozumu
Słuchanie z uwagą:
powtarzanie własnymi
słowami, tego co usłyszeliśmy
Nazywanie uczuć
Kierowanie rozmową poprzez
zadawanie pytań otwartych

13. PRZEDSTAWIANIE
SWOJEGO STANOWISKA

14. 14
ASERTYWNY KOMUNIKAT OD SIEBIE
Nazwanie faktów np.
„Słyszę, że chcesz odwiedzić po
lekcjach koleżankę….”
Określenie własnych uczuć:
„ martwię się i obawiam, że nie
zdążysz odrobić na jutro lekcji..”
Podanie konsekwencji
„ponieważ umawialiśmy się, że
najpierw są obowiązki a potem
przyjemności….”
Potrzeby
„potrzebuję wcześniejszego
informowania o twoich planach i o
lekcjach zadanych w szkole.”

15. NEGOCJOWANIE

16. 16
TECHNIKA NEGOCJACJI NASTAWIONYCH NA WSPÓŁPRACĘ
1. Dowiedz się jakie są potrzeby i uczucia dziecka
2. Powiedz o swoich potrzebach i uczuciach
3. Nazwij problem: „Co możemy zrobić, żeby…”
4. Poszukajcie wspólnie rozwiązań i wszystkie zapiszcie
5. Wybierzcie takie rozwiązanie, które realizuje potrzeby
obu stron.

17. 17
PAMIĘTAJ DZIECKO SZYBKO DOJRZEWA ;
POSTARAJ SIĘ Z NIM POROZUMIEĆ JUŻ DZIŚ

18. 18
LITERATURA
A. Faber, E. Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci
nas słuchały, Jak słuchać , żeby dzieci do nas
mówiły”, Media Rodzina, 2013
D. Goleman „Inteligencja emocjonalna” Media
Rodzina of Poznań, 1997
M. Król -Fijewska „Trening asertywności”
Instytut Psychologii Zdrowia,
Warszawa 1993
Pryor Karen „Najpierw wytresuj kurczaka”,
Media Rodzina 2004

19. Kontakt
ul. Mydlarska 4
30-703 Kraków
Biura
ul. Wiśniowa 36 m. 2
02-520 Warszawa
ul. Iwana Pawłowa 1/1
53-604 Wrocław
ul. Kościuszki 31a/8
10-503 Olsztyn
sekretariat@ud.edu.pl
www.uniwersytetdzieci.pl
Dziękuję!