2. Het ging van goed naar beter tussen Jasmin
en Zacharias. Het was al zo ver dat Zacharias
bij haar introk en er was niet veel veranderd
in huis, omdat hij zelf ook niet veel
inkomsten had.
Maar er was niets mooiers dan hun liefde.

3. De tijd vloog zo voorbij dat het toen al ‘s
avonds was.
“Onze eerste nacht samen.” zei Jasmin
hoopvol en keek diep in Zacharias’ bruine
ogen.
“Ik kijk er naar uit.” zei hij.

4. En dat Zacharias er naar uit keek… – Jasmin
ook, natuurlijk! –
Jasmin toonde hem de slaapkamer en verder
sprak zelf boekdelen.

5. Jammer voor Zacharias, hij leerde ook de
nadelen van ‘samenwonen’ kennen; hij
moest zelf ook de vuile klusjes in huis
opknappen en dat terwijl Jasmin naar het
werk was vertrokken.

6. Maar over Zacharias zijn werk wist Jasmin
niets van en dat hoefde ook niet, dat vond
hij zelf.

7. Even later kwam Jasmin terug thuis van haar
werk – zonder promotie dit keer en dit keer
met haar collega Habiba –
Net als haar collega dringend naar het toilet
moest, voelde Jasmin weer misselijk dat ze
zelfs naar het toilet moest rennen.
“Wat is er met je, Jasmin? Je doet al
onpasselijk sinds deze ochtend.” maakte
Habiba zich zorgen.

8. Jasmin kon geen woorden uitbrengen, enkel
wat kots dat terechtkwam in de wc.
“Ik denk dat je morgen best thuisblijft,” gaf
Habiba goede raad mee, “en dat ik thuis wel
ga plassen.”

9. Jasmin trok zelf niets van Habiba’s
commentaar aan. Als Habiba uit de
badkamer verdween, liet Jasmin het bad
vollopen en genoot ervan.

10. En alsof Jasmin achteraf nog niet genoeg
problemen had, ging het badkuip ook stuk.
Jasmin baalde als een stekker. “Ook dat nog,
verdomme…” vloekte ze zachtjes terwijl ze
het badkuip repareerde.
Een stielman laten repareren en ook betalen,
vergeet het maar!

11. Tegen dat buiten de hemel donker werd, was
Zacharias nog steeds niet thuis en was
Jasmin helemaal op.
Al die braakneigingen en die zware klusjes in
huis, dat kon Jasmin niet combineren.
“Ik denk dat ik nu al in bed kruip.”

12. En dat deed Jasmin ook.

13. Paar uurtjes later kwam Zacharias weer thuis
van zijn werk. In stilte sloop hij de
slaapkamer in en probeerde hij zich om te
kleden, zonder Jasmin te laten verschieten
met zijn belachelijk werkuniform.
Of toch… Zacharias kwam de kamer in en zag
dat Jasmin wakker was. Ze was wakker
geworden omdat ze een schop voelde in
haar buik. Wanneer ze Zacharias met zijn
werkuniform aan zag, sloeg ze paniek aan.

14. “Liefje, rustig maar!” probeerde Zacharias
haar te bedaren. Toen drong het Jasmin door
dat hij niet de inbreker was, maar haar
Zacharias.
“Ik schrok me een bult. Ga je zo naar je
werk?” Jasmin viel recht in zijn armen.
“Dat is jammer genoeg mijn job, ja. Ik had
het eerder moeten vertellen,” zei hij, “en ik
schrok me ook een bult. Je bent…”

15. Jasmin knikte. “Inderdaad, we worden
ouders. Dat heb ik echt niet verwacht.”
“Ik ook niet,” glimlachte Zacharias en
streelde over haar wang, “maar dat is een
geschenk. Onverwacht maar aangenaam.”
“Ik kreeg een miskraam toen ik je zag als een
inbreker,” gniffelde Jasmin.

16. “Oh tof, ik kom inbreken in mijn eigen huis,”
lachte Zacharias, “maar als ik moet inbreken,
dan zal dat in je hartje zijn.”
Jasmin bloosde. “Dat heb je al gedaan,
slimmerik.”
“Oh verdomme, hoe kan ik dat vergeten?”
Samen begonnen ze lachen, “ik denk dat het
tijd wordt om te gaan slapen, ik heb een
zware dag achter de rug gehad.”

17. “En ik niet, zeker?” zei Jasmin, “maar kom,
vooruit!”
Alleen Zacharias moest zich nog omkleden
voor hij in bed zou kruipen. Het viel op dat
hij iets aan zijn haren gedaan had. “En
Jasmin, wat vind je ervan?”
Jasmin vond het tof bij hem staan. “Ik vond
die dreads leuk, maar nu staat je ook super.”
Daarna… genoeg gebabbeld, nu op naar
dromenland!

18. De volgende ochtend tijdens het ontbijt ging
er heel romantisch aan toe tussen Jasmin en
Zacharias.

19. “Zeg schat, je moet eens raden wat ik bij mij
heb.” begon Zacharias.
Jasmin keek hem even raar en nieuwsgierig
aan en kon even niet raden wat hij bedoelde.
Even later verscheen er een zwart doosje
tevoorschijn.
“Wat moet dat voorstellen?” zei Jasmin.

20. “Ik weet dat we niet zo lang bij elkaar zijn,
maar dat boeit me niet, mijn liefde voor een
vrouw is nooit zo sterk geweest. Daarom wil
ik jou iets vragen,” zei Zacharias, “Jasmin
Cameron, wil je mijn vrouw worden?”

21. Jasmin kon niet geloven wat Zacharias van
haar vroeg, alsof ze dacht dat ze in een
droom leefde.
Wou hij echt met haar trouwen? Jasmin kon
het helemaal niet geloven, totaal niet.
“Oh, schat…” kon Jasmin niet veel
uitbrengen.

22. Jasmin opende het doosje en zag een
diamanten ring. Heel voorzichtig haalde ze
dat er uit.
“I-is dat voor mij?” stotterde ze, terwijl
Zacharias vol hoop haar aankeek, “ma-maar
natuurlijk…”
Ze deed de ring rond haar vinger om.

23. “Dus je wilt het?” vroeg Zacharias nog een
keer. Jasmin legde haar hand met de ring op
zijn hand.
“Dat spreekt voor zich, hè? Anders heb ik je
ring niet aan,” zei Jasmin, “dus ik wil je vrouw
worden, absoluut!”

24. Buiten hun verloving was er verder niets
speciaals gebeurd in huize Cameron. Er werd
alleen gewerkt bij Zacharias, terwijl Jasmin
alleen thuis moest zitten, wat niet leuk voor
haar was.
Uiteindelijk lagen ze deze nacht toch samen
onder de lakens.

25. De volgende dag hield het gezin een korte
renovatie in het huis. Roze viel nergens te
bespeuren, behalve in de slaapkamer dan.
Geld voor een kinderkamer was er niet
meer…

26. Terwijl Zacharias op zijn werk zat, roofde
Jasmin heel de koelkast leeg; zo grote honger
dat ze had.

27. Even later hield Jasmin even niet meer vol en
viel in slaap, haar gezicht recht in haar
salade.

28. Maar meteen werd Jasmin al wakker en
besefte dat ze gewoon pardoes in slaap was
gevallen, recht in haar salade. Hoe stom van
haar…

29. Tegen de avond – Jasmin lag dan al in bed –
kwam Zacharias weer thuis en zeker keer
niet echt met lege handen, wel met een
promotie!

30. Maar net als Zacharias in bed goed in slaap
was gedommeld, werd Jasmin wakker omdat
er harde stoten in haar buik ontstonden.

31. “Zac!” gilde Jasmin zo hard als ze kon, “de
baby is op komst! Word wakker, Zac!”
Zacharias wist niet zo goed wat er kon
gebeuren en als hij wakker werd, was hij niet
echt bewust.

32. Voor Jasmin het wist, was haar eerste kindje
meteen geboren. Jasmin zag meteen dat het
een meisje was; de vijfde stamhoudster dus!
“Oh Zac, het is een meisje!” gilde Jasmin
dolblij uit.

33. “Een meisje?” herhaalde Zac.
Jasmin knikte zeker met haar hoofd. “Ik heb
zelfs een naam, ik ga haar naar mijn
tweelingbroer noemen.”
Zacharias trok een vreemd gezicht. “Het is
een meisje, Jasmin, dan ga je haar toch geen
jongensnaam geven, toch?”

34. “Nee, gek!” lachte Jasmin, “in een
vrouwelijke vorm, hè. Ik noem haar Milana.”
Ineens moest Jasmin hoogdringend naar het
toilet en gaf haar dochter aan de vader.
Zacharias smolt van zijn dochter; de
huidskleur was tussenin, de haarkleur van de
vader en de oogkleur van de moeder.

35. Voor Zacharias zijn dochter Milana in haar
wiegje zou leggen, had ze eerst een flesje
nodig.

36. Een kind opvoeden was niet zo simpel, dat
ondervonden de ouders van Milana al heel
eerder.

37. Maar sinds Jasmin niet meer in
zwangerschapsverlof was, moest ze weer
gaan werken voor het eerst in vele maanden.

38. Papa Zacharias vond niet zo erg dat hij alleen
thuis met zijn dochter Milana was
opgescheept, hij zorgde al met liefde voor
zijn dochter.

39. De eerste wat Jasmin deed na het werk, was
haar pyjama aantrekken en meteen onder de
lakens kruipen.
Zo doodmoe was ze; eerst het vermoeiende
zwangerschap, dan nog een jong meisje in
huis en dan nog haar werk. Geen wonder dat
ze kapot was.

40. Zowat bijna elke dag zocht Jasmin naar een
baan in carrière onderwijs. Haar levenswens
was de top in die carrière bereiken. Bijna
elke dag niets…
Tot nu. Er stond eindelijk een vacature open
en Jasmin twijfelde geen moment om de job
aan te nemen.

41. Nog een hoogtepunt vandaag…
Kleine kindjes werden snel groot en dat was
ook zo bij Milana, ze mocht vandaag naar
peuter groeien. Het was een emotioneel
moment voor de ouders.

44. Al was Milana als peuter een pak lastiger dan
toen ze een baby was, ze had ‘s nachts zelfs
veel aandacht nodig.
En net terwijl Zacharias moest werken, dus
stond Jasmin er alleen voor.

45. Gelukkig negeerde Jasmin de signalen van
haar dochter niet, dat kon ze als moeder niet
permitteren. Iets geven aan Milana wat ze
nodig had, daarna was alles in orde en
Jasmin kon zichzelf weer nuttigen.
Zacharias deed na zijn werk geen moeite om
een kijkje bij Milana te nemen. Niet omdat
hij dacht: “Ze redt het wel.” maar hij was zo
moe dat hij meteen wou slapen.

46. Maar Milana redde het wel, hoor. Voor de
rest van de nacht was ze heel stil…

47. De ouders toonden nog altijd liefde – deze
keer iets meer – voor Milana en als peuter
kon Milana dat beter waarnemen. Praten en
lopen kon ze nog niet goed, maar Zacharias
hielp wel een handje bij.

48. Voor de rest was de dag zoals gewoonlijk
gelopen.
Alleen deze nacht kwam Zacharias weer
thuis met een vette promotie. Toch lag zijn
werk op zijn lever, dat was iets wat hij niet
met plezier deed.

49. Zacharias wou geen slechte naam krijgen.
Stel voor dat Milana groot was en op school
over de beroep van haar ouders moest
vertellen: “Mijn mama zit in het onderwijs
en mijn papa zit in de criminaliteit.” Het
eerste klonk wel belovend maar na het
tweede stopte het…
Zacharias had altijd gedroomd in de
gezondheidszorg te werken en die droom
kwam vandaag ook uit.