2. Lorelei*, Alwin & Bjorn Strandlaan 2 Ik kan het steeds niet geloven wat ik gehoord heb. Een zoontje… mijn kleinzoontje. De tijd loopt heel snel. Zo oud ben ik niet en toch een oma.
3. Amata is niet voorzichtig geweest. Ze zit in het tweede jaar op het universiteit en heeft al een zoontje gekregen. Dit allemaal kan ik niet zomaar geloven!
4. Over oud gesproken, zelfs in mijn kleren van vroeger kan ik er niet meer in. Gelukkig in dit lang kleedje kan ik er nog in, dat is het enige.
5. Ik ben niet van plan om heel de ochtend alleen thuis rond mijn vingers te draaien dus zal de hele stad verkennen, gestopt in DVU. Aangezien het nu nog vroeg is, is er niet zo druk in de club.
6. Uitdaging knipoog ik naar de barman, die zich Benjamin Schuw mag noemen. “Wil je ook iets van mij drinken?” bied ik iets aan. “Graag. Maar ik ben in dienst en tijdens de uren mag je niet drinken.” zegt de barman. Lap, weer zo’n ene…
7. Het heeft niet lang geduurd om alleen te zijn. Ik heb al iemand naar mijn hart gevonden, met wie ik kan amuseren. Jorik Lammerts.
8. Ik kan de mannen makkelijk rond mijn vinger draaien, dus ook Jorik. Ik trek mijn jurk wat op en laat een stukje van mijn blote been zien, om hem te verleiden. Ineens slaat ‘zijn ballen’ direct door.
9. Jorik knijpt hard in mijn billen. “Als we eens naar jouw thuis gaan om onze conversatie voort te zetten, als je begrijpt wat ik bedoel. Een goede harde seks kan ik gebruiken.” Ik twijfel wel een beetje, ik moet ineens denken aan Alwin en mijn twee kinderen. Toch sla ik dit aanbod niet af. In tientallen jaren heb ik me nooit geamuseerd als nu.
10. Thuis aangekomen zijn we er direct aan begonnen. Dit gevoel – dat me uiteraard deugd doet – heb ik niet meer in tientallen jaren meer gevoeld.
11. Na ons hoogtepunt zitten we in ons ondergoed in de keuken te praten, bij mij een sigaret tussen mijn vingers. “Dus je bent getrouwd en hebt kinderen?” concludeert Jorik. Ik knik voorzichtig. “Met mijn man gaat het een tijdje niet meer goed en met mijn dochter helemaal niet.”
12. “Ik ken het probleem.” schudt Jorik zijn hoofd, “vrouwen die relatieproblemen hebben, komen dikwijls bij mij aankloppen voor een goed gesprek. Wat is er eigenlijk met je dochter?” “Ze zit in het tweede jaar op de campus en heeft het niet veilig gedaan met een vreemde, nu zit ze opgescheept met een zoon.”
13. “Tja wat erg.” mompelt Jorik vol medelijden, “wie laat er nu zo’n mooi wijfje zoals jij staan?” Ik bloos. “Zo mooi ben ik niet. Ik ben nu al stokoud hoor en denk dat ik niet zoveel presenteer.”
14. “Je hebt het bewezen dat je kunt.” Jorik trekt me bij hem en begint me hartstochtelijk te zoenen, “ik moet nu gaan. Je bent een aangenaam gezelschap.” “Jij ook.” Dan is het tijd om hem te laten gaan.
15. Met Bjorn gaat het van goed tot beter, hij haalt hele goede punten op school en vooral op fysica, chemie, wiskunde en dergelijke.
16. Er is een meisje – Rebecka Maaskant –van zijn klas die moeilijk heeft met fysica en Bjorn moet haar daardoor helpen. De sfeer tussen die twee zit er goed in…
17. Op het eigenste moment wordt hun sfeer verbroken door geroep van beneden. “Wat is er?” maakt Rebecka zich zorgen. Bjorn zucht diep. “Nee, niet weer.” mompelt hij kwaad.
18. “Alwin, doe niet zo flauw.” roep ik kwaad, “ik heb je zin gegeven en daardoor is onze vakantie geannuleerd. Om zogezegd Amata te helpen maar je hebt geen poot uitgestoken, je denkt alleen aan je werk.”
19. “Ik doe veel meer voor jullie dan je denkt. Tijdens mijn pauzes bel ik regelmatig naar onze dochter, maar ze haakt altijd af.” Wat een hypocriet… waar is Alwin gebleven, de Alwin waarop ik gevallen ben ? “Ja en weet ze ook dat ze al bevallen is? Van een jongen?” kijk ik hem minachtend aan.
20. Vreemd kijkt Alwin me aan. Zo’n reactie wil ik al horen. “Dat dacht ik al. Wat doe je toch ontzettend veel voor je gezin. Hypocriet!”
21. Alwin zucht. “Komaan, stop ermee. Je weet niet hoe bijzonder slecht ik daarbij voel.” Beschaamd staar ik naar de grond. “Je hebt gelijk.” Uiteindelijk later pakt hij me zwoel vast en begint te zoenen.
22. Dat is ook een grote opluchting voor Bjorn… “Het gaat weer goed, maar morgen is het terug ruzie denk ik.” Gelukkig kan hij op troost rekenen, bij Rebecka. “Ah, trek je dat niet aan. Je hebt mij toch nog?”
23. “Dat is waar.” Bjorn glundert van geluk tot… “Maar ik moet door, ik moet tegen zes uur thuis zijn. Tot morgen.” “Tot morgen.” Ze willen elkaar een kus op de wang geven, als afscheid. Pardoes belanden hun lippen op elkaar, vervolgens kijken ze beschaamd naar elkaar. “Sorry. Dit kan niet.” fluistert Rebecka bang en loopt weg.
24. Bjorn kan niet geloven wat hij meegemaakt heeft. Is hij nou verliefd op Rebecka of droomt hij? Eén ding is nu zeker: hij ís verliefd!Maar Rebecka heeft onlangs gezegd dat dit niet kan… wat nu?
25. Amata Donutdreef 1 Ook al heb ik nu een zoontje, ik blijf even hard werken voor de universiteit. Het is nu niet dat ik een kind heb, dat ik mijn studies moet afblazen. Hoe moeilijk het ook is, ik ben hier én ik blijf hier!
26. Mijn aandacht naar mijn paper wordt onderbroken door de deurbel die afgaat. “Wie kan dat nu weer zijn?” mompel ik.
27. “Hier zijn we dan!” Er staat een groep voor me. Ik kan het niet geloven: mijn neef Elias, mijn broertje Bjorn en euh… een meisje langs hem. Waarschijnlijk zijn vriendinnetje. “We gaan het studententijd in!” roept Bjorn enthousiast en kijkt vervolgens naar het meisje langs hem.
28. “Mag ik vragen wie dat meisje langs jou is, Bjorn?” Minachtend richt ik mijn ogen op het meisje en ze draait haar gezicht onzeker naar me toe. “Rebecka Maaskant, mijn vriendin.” Oh, liefde hangt in de lucht bij Bjorn? “We hebben nochtans niets afgesproken dat een vreemde bij ons komt wonen. Dit is een familiepand.” schud ik mijn hoofd weg.
29. “Nu is ze nog geen familie. Binnenkort hopelijk wel. Als ik zeg dat Rebecka hier komt, komt ze hier of anders ga je zelf weg.” wijst Bjorn me streng toe. Wat permitteert hij eigenlijk wel? Ik heb dit huis betaald en is hier als eerste komen wonen. Ik moet zelf weggaan als ik niet met zijn vriendinnetje wil samenleven. Yeah right.
30. “Oké.” knik ik, “Rebecka mag hier blijven. Alleen één probleempje, hier woont een baby. Mijn zoontje Thibault.”
31. “Oh, dat is geen enkel probleem.” komt Rebecka tussenbeide, “ik hou zielsveel van kinderen en als je hulp nodig hebt, je kunt op me rekenen.” Zo, dat is ook weer in de sacoche!
32.
33. In een tijd is het huis verbouwd, twee extra slaapkamers voor de nieuwe inwoners. Bjorn en Rebecka slapen in één kamer en Elias uiteraard alleen. “Verdomme.” vloekt Bjorn tegen de computer. “Is het moeilijk?” grijnst Rebecka, die op het bed ligt. “Ik wist niet dat paper maken zo moeilijk was. Amata heeft daar geen moeite mee.”
34. “Stop er dan even mee en kom bij mij liggen.” beveelt Rebecka haar vriend. Zo gezegd zo gedaan, Bjorn ligt nu bij haar. “Ik heb een vraagje, liefje.” zegt Bjorn, “je hebt onlangs gezegd dat het niet kan.”
35. “Wat kan niet?” Verward kijkt Rebecka hem aan. “Weet je dat dan niet meer? Na onze eerste kus, hm?” “Oh dat. Ik meende dat niet, ik was geschrokken van die kus. Maar ik hou van je hoor, ik meen dat.”
36. Ongelovig kucht Bjorn en gaat boven haar liggen. “Dat geloof ik niet.” Ontgoocheld kijkt Rebecka hem aan. “Nee?” Bjorn geeft haar kleine kusjes, dat veranderen in passionele zoenen. “Natuurlijk wel.”
37. Én het wordt nog passioneler tussen de twee, dat hun kledingstukken door de kamer gevlogen zijn. “Bjorn.” jammert Rebecka, “ik… ik kan het niet. We zijn nog amper lang samen en…” Bjorn legt haar het zwijgen op. “Maak je maar geen zorgen. Ik zal je nooit pijn doen, ik beloof het je.”
38. Rebecka legt meer dan tien keer uit waarom ze daar niet klaar voor is maar of Bjorn daar rekening mee houdt, dat is een raadsel. Voor hij ‘een move’ wil maken, loopt er tranen rond haar wangen. “Wat is er, liefje?” Hij streelt haar. “Ik kan het niet, ik wil het niet, Bjorn.” schreeuwt ze bang, recht in zijn gezicht. Daarna bedaart ze zich. “Sorry.” fluistert ze.
39. Aan zijn gezicht zie je dat hij kwaad is, eerder ontgoocheld. “Waarom niet?” “Ik wil niet meemaken zoals je tante, je moeder en je zus. Stel dat ik ook zwanger zal worden en dan laat ‘je grote liefde’ je in de steek.” “Mijn gedachten en gevoelens voor jou veranderen NOOIT. Ook niet als je zwanger bent, ik zou zelfs dolgelukkig zijn.” Bjorn stapt van het bed af en raapt zijn kleding op, “als jij het niet wil, oké dan…”
40. Rebecka voelt zich wel schuldig van daarjuist. Als ze hem niet duidelijk heeft gemaakt, is ze ontmaagd geweest. Wanneer ze me met Thibault in mijn armen ziet, springen de tranen in haar ogen. Moeder zijn, dat is absoluut haar grote droom maar dit kan ze nu niet waar maken… ze studeert!
41. “Ik moet wel wennen, natuurlijk.” zucht ik, wanneer ik Thibault weer in zijn wiegje heb gelegd, “in het begin woonde ik helemaal zielsalleen en in één keer wonen er vijf personen in huis.” “Ach, voor mij ook. Ik slaap zelfs met Bjorn in één kamer.”
42. “Dat is toch geen probleem?” Rebecka staart naar de grond, “of is er iets gebeurd?” “Ach, we hebben alleen een kleine meningsverschil gehad maar Bjorn neemt dit anders op.”
43. “Over wat ging die meningsverschil?” Rebecka schudt haar hoofd. “Dat zijn onze zaken, Amata, niet de jouwe.” Even later pak ik haar vast en knuffel haar stevig, als troost. “Ga gewoon naar je kamer en praat met hem. Anders praat ik wel morgen met hem, ik ben tenslotte zijn zus.” Rebecka straalt weer met haar glimlach. “Dank je voor de goede raad, Amata.”
44. Met een bang hart loopt Rebecka langzaam naar boven, richting haar kamer. In het bed ligt Bjorn al te slapen. Heel stilletjes kruipt ze ook onder haar dekens en wil haar ogen sluiten, maar dan drukt Bjorn zich dicht bij haar aan. “Ik hou van je.” fluistert hij. “Ik hou ook van je.”
45. Elias Wanneer het hele huishouden – behalve ik – hun ogen dicht heeft gedaan, heb ik besloten om een avondje uit te gaan. De barman kijkt me schuw – zo noemt ie ook, haha – aan, terwijl ik een plaats neem aan de bar. “Ik denk dat je me bekend voor komt.” zegt de barman. Vreemd kijk ik hem aan. “Euh… misschien van de challengewaar ik aan meedoe?”
46. “Ja, dat ook. Maar nog iets anders.” Eerlijk waar, er kan niets anders zijn dat ik bekend ben vanwege de tien generaties challenge. Iedereen weet dat ik de derde stamhouder ben, “je tante is hier geweest.”
47. “Welke tante? Ik heb drie tantes en één daarvan is helaas al overleden.” De barman denkt na. “Och, weet ik veel. Euh… ze heeft blond haar.” “Geen idee, al mijn tantes hebben blond haar. Ken je haar naam?” “Euh… ze draagt een ring. Een trouwring geloof ik. Ze is getrouwd. Of zijn al je tantes ook getrouwd misschien?”
48. “Ja, dat kan kloppen. Ik heb maar één tante die getrouwd is. Je bedoelt misschien Lorelei van der Voeten?” Tevreden wijst de barman naar me toe. “Ja, zo heet ze! Een heet stuk trouwens… ze windt elke man rond haar vinger. Ze heeft me zelfs een drankje willen aanbieden en heel misschien heeft ze me willen neuken. Wat jammer dat ik haar heb afgeslagen.”
49. “Wat?!” schreeuw ik verward toe, “en ik maar denken dat alles goed gaat met haar gezin.” De barman lacht uitbundig. “Daar weet ik écht, maar écht niets van. Ik heb wel gezien dat ze een man mee naar huis heeft genomen en gehoord dat ze harde goede seks willen doen. Dat hebben ze ook gedaan, denk ik.”
50. Ik kan het niet geloven. Mama en papa heeft me zoveel verteld over tante Lorelei. Op haar zestiende zwanger geworden, met oom Alwin getrouwd en gescheiden omdat ze vreemd is gegaan. Later is het toch goed gekomen tussen die twee en zijn opnieuw getrouwd. Nu gaat ze weer vreemd, misschien met meerdere mannen. “Ik woon met haar zoon in hetzelfde huis, in de campus.”
51. De barman fronst zijn wenkbrauwen. Dan loopt hij naar me toe om mijn drankje te brengen. “Serieus? Misschien kun je me haar telefoonnummer geven. Ik zou fun met haar willen maken.” Hij knipoogt uitdagend, “enfin… als je me begrijpt wat ik bedoel. Als ze die ene Lammerts wil naaien, wil ze mij ook naaien.”
52. Wat bazelt die man allemaal? Wat voor een kot zit ik hier eigenlijk? Mijn tante een slet… wie heeft het ooit gedacht? “D.V.U. is eigenlijk een soort… tja, een seksclub. Hier gebeurt het niet maar het valt veel voor dat ze terug naar huis gaan om…” Dan verslik ik in mijn drankje. Verdomme, wat zit ik hier eigenlijk te doen?
53. Na een paar biertjes en drankjes voel ik me ineens ‘kiplekker’, als je begrijpt wat ik bedoel. Er is zelfs iemand die me zomaar weg van mijn stoel trekt en passioneel zoent, zonder boe of ba.
54. Het gaat fantastisch tussen Christine Fuschia en mij, zelfs fantastisch dat ze naar een of ander kamer trekt en haar kleding inclusief ondergoed uittrekt. Allemaal voor mij. “Neem me tot uw eeuwige.” Uitdaging staat ze voor me.
56. Cody*, Silvana, Liesa& Ruben Strandlaan 1 (hoofdhuis) Liesa komt ‘s middags thuis, waarschijnlijk heeft ze een rotdag gehad. “Verdomme, die vrouw van Engels.” mompelt ze kwaad tegen zichzelf, “die laat me met plezier buizen.”
57. Wanneer ze binnenkomt, staat Silvana al paraat om haar punten te zien. Gemiddeld staat ze ergens in de 70%, wat dus niet normaal is voor dit slim meisje. “Hoe komt het nu?” klinkt haar moeder streng. “Die van Engels. Die laat me expres buizen.”
58. “Expres?” kijkt Silvana haar vreemd aan. “Ja, expres.” Liesa laat haar cursussen en toetsen zien, om het te vergelijken. “Dit kan toch niet. Ik heb mijn laatste toets vergeleken met een vriendin en we hebben dezelfde antwoorden. Ze heeft een negen, ik een vier.”
59. “Dat is nog waar ook.” mompelt Silvana, “schrijf de naam van die leerkracht op een briefje en ik bel de school op voor een afspraak. Ik laat dit niet toe.”
61. Die tot een grote jongen mag opgroeien. “Kijk, mama. Wat ben ik groot!” roept hij enthousiast.
62. Voor zijn verjaardag heeft hij alles gekregen, met alles erop en eraan. Nieuwe kleding, nieuwe kamer met een laptop. Zelfs tot half tien ‘s avonds blijft Ruben bij zijn nieuwe laptop hangen. “Komaan Ruben, kom daar af!” jammert Liesa, “je moet slapen.” “Maar Liesa, ik moet die level nog afmaken!”
63. “Ruben!” roept ze woedend, “je pyjama aan en naar bed! Het is nu genoeg geweest! Morgen moet je vroeg opstaan om naar school te gaan.” Heel diep zuchtend sluit hij zijn spel af.
65. Even later is Liesa ook in haar bed gekropen. Ze heeft een zware dag achter de rug, zelfs dat gedoe met de leerkracht van Engels is zwaar.
66. “En lieve schat, hoe is jouw dagje geweest?” Terwijl de kinderen boven slapen, genieten we beneden nog even van elkaar. “Het gaat wel… maar Liesa…”
67. “Wat is er met Liesa? Maakt ze haar huiswerk niet?” “Dat is wel, dat weet je toch, dat ze elke dag haar huiswerk maakt. Ze heeft problemen met de leerkracht van Engels.” Ik moet even slikken. “Met een leerkracht?” herhaal ik. “Ja. Die laat haar met opzet buizen en daar bestaan bewijzen voor.”
68. “Wat gaan we doen? Dit kan niet blijven doorgaan of anders moet ze misschien haar jaar overdoen door die klote mens van Engels.” Silvana lacht onzeker. “Ik heb de naam van de leerkracht en naar school gebeld. Morgen komt ze hier want dan heeft ze een hele dag vrij.”
69. Zo gezegd, zo gedaan. Wanneer Cody naar zijn werk is en de kinderen naar school, staat al iemand voor de deur. Iemand die haar sigaret aan het opsteken is.
70. “Dus, je bent mevrouw Appelboom?” Ongeïnteresseerd knikt ze. “Voor wat heb je me laten komen?” Nu gelooft Silvana waarom ze les ‘Engels’ geeft, met haar accent… “In verband met mijn dochter. Ik heb onlangs gehoord dat je haar laat buizen, met opzet.”
71. “Ik doe gewoon mijn werk, mevrouw. Zeker met zo’n stuk pretentie zoals jouw dochter. Al sta ik versteld hoe ze leert. Als ik haar met opzet buizen geef, laat ik ze in haar eigen sop koken.” “En dat doet ze inderdaad, aan de negatieve kant dan.”
72. Mevrouw Appelboom zucht heel diep, reden te meer dat ze Silvana haar gezeur zat is. “Ik heb niet veel tijd, ik heb een pak verbeteringswerk. Je hoort nog van me.” Silvana heeft de kans niet om terug te zeggen, mevrouw Appelboom is al de deur uit.
73. “Mijn dochter een stuk pretentie.” zucht Silvana, terwijl ze aan het schilderen. Ze zwaait met haar kwast op haar schilderwerk. “Die Appelboom is zelf een stuk pretentie, ja!” schreeuwt ze.
74. Rond deze middag komt Liesa weer thuis, deze keer met een kleine glimlach op haar gezicht. “De hele dag geen last van die Appelboom gehad.”
76. Tegen zes komt de man des huizes – ik dus – ook thuis. Een promotie zit er voor vandaag niet in maar ik ben al tevreden met mijn loon. “Dag lieverd.” begroet ik Silvana wanneer ik haar zie, “hoe is het afgelopen met die van Engels?” “Het was een fiasco.” zucht ze jammerend.
