2. Het was weer een doodgewone dag op school: doodsaaie lessen, leerkrachten die een hele stuk konden zeuren, gillende leerlingen van het eerste middelbaar op de speelplaats. Jessie was op weg naar haar vriendin Olivia, tot iemand haar liet stoppen: Shannon Vandaele, ook zo’n barbiepop zoals Samantha en Aimée, dus een vriendin van hun. “Hey euh… Jessie.” stamelde Shannon, “eigenlijk mag ik dit niet zeggen van Aimée maar euh, tja, ik vind dat je het recht hebt om te weten.”

3. “Wat moet ik dan weten?” keek Jessie haar vreemd aan. Ze brandde van nieuwsgierigheid; wat zou er kunnen zijn? Shannon klemde haar lippen dicht bij elkaar. “Nou, het zit zo… Aimée nodigde Jason gisteren bij haar uit, zogezegd voor schoolwerk.” Jessie hield haar schouders op. “Nou ja, en dan?” Shannon schudde snel haar hoofd. “Nee, dit is nog niet alles…”

4. “Eigenlijk was dat niet voor schoolwerk, ze wou hem gewoon verleiden.” floepte Shannon er ineens uit, na een minuut lang stilte. Jessie haar hart maakte een sprongetje. Nog iemand die op haar vriendje viel? Eerst Aphrodite, nu Aimée. “Wat?” fluisterde Jessie, alsof ze het niet kon geloven. “Maar Jason liet het niet toe…” Meer kans had Shannon niet om te spreken, Jessie liep ineens weg.

5. “Wacht maar tot ik die mislukte barbiepop met rood haar zie!” dacht Jessie bij zichzelf, terwijl ze naar de toiletten liep waar Aimée en haar kliekje altijd zat. Haar ogen spuwden vooral van woede. Aimée kon altijd iemand krijgen wie ze wou, behalve Jason natuurlijk!

6. Echt nodig was het niet om tot de toiletten te komen. Onderweg kwam ze Aimée al tegen. Aimée liep als ‘een fotomodel’ door de gangen. “Aimée!” riep Jessie door het heel schoolgebouw en duwde tegen Aimée, zodat ze een meter verder naar achter viel.”

7. “Waar haal je jouw lef vandaan om mijn vriend te verleiden?” schreeuwde Jessie. Voor niets en niemand hield ze zich in, zeker niet voor een jongensgek zoals Aimée. “Ik? Hij mij, ja!” Aimée was nogal geschrokken van Jessie haar reactie. Ze draaide het verhaal onmiddellijk om, “hij kon niet van me afblijven en wou zoentjes in mijn nek geven, maar ik liet dit niet toe…” “Ha ha, denk je dat ik dat geloof?”

8. Hun gesprek werd al verstoord door één iemand. “Mevrouw Jones, mevrouw Vreven.” klonk er door het hele hal. De meisjes schrokken als de directrice Sanders voor hun neus stond, “in het reglement staat niet dat je mag vechten, dames.”

9. Met natuurlijk als gevolg: een bezoekje in het kantoor van directrice Sanders. Ook al werd Jessie als eerste ‘uitgenodigd’, spijt had ze absoluut niet dat ze Aimée een harde duw had verkocht. Meer nog, Aimée had dat zelf verdiend! Gefrustreerd beet Jessie op haar nagels van de zenuwen.

10. “Mevrouw Vreven…” begon de directrice die nogal streng klonk, “je haalt altijd zeer goede resultaten en je attitude is ook heel goed. Nu ineens heb ik je daar gezien. Zoiets verwacht ik toch niet van een voorbeeldige leerling?”

11. Jessie wist het zelf wel: ze was niet één van het gemeen volk maar toch hield ze haar gevoelens niet voor iemand in. Of ze blij was of heel erg boos. “Daar heb ik een reden voor.” zei Jessie stilletjes. De directrice wenkte een verbaasde blik. “Je hebt nooit een reden om iemand te duwen. Maar goed, waarom heb je dat gedaan?” Jessie hield heel erg diep adem, “en kijk in mijn ogen!” Daar had ze in ieder geval geen zin in. “Aimée probeerde mijn vriend te verleiden…”

12. Er viel een verbaasde ‘oh’ in het kantoor. “En wie is je vriend? Jason Babcock toch niet?” Jessie haar ogen werden groot. Hoe wist zelfs de directrice dat? “De meeste meisjes vinden hem een knapperd maar jij bent de bofkont. Goed, ik hoor de versie van mevrouw Jones straks wel. Je weet, mevrouw Vreven, dat de school zo’n communicatie niet tolereert?”

13. “Ja, dat weet ik.” sprak Jessie nog op diezelfde toon: heel stilletjes, “ik ga toch geen traantje wegpinken omdat ik straf zal krijgen.” De directrice glimlachte ongemakkelijk. Ze had wel leerlingen gehad die in tranen zouden barsten als ze straf moesten krijgen. “En straf zal je krijgen. Zie ik je woensdagmiddag in de talenlokaal?” Jessie had het al gevoeld dat ze moest nablijven. “Ja, mevrouw de directrice.”

14. “Of ja… ehm… ik heb dan vergadering. Kom gewoon woensdagmiddag om één uur naar de talenlokaal, ik zal een of andere leerkracht aanspreken die op wacht zal staan.” Jessie zei nog voor de zoveelste keer ‘Ja, mevrouw de directrice’ voor ze uit het kantoor mocht gaan. Straf had ze nooit gekregen, door haar voorbeeldig gedrag. JessieVreven die moest nablijven, dat belooft!

15. Terwijl Jessie haar tijd doorbracht met de directrice, amuseerde Aimée zich perfect… helaas met Jason. “Komaan Jason, je kunt toch wel beter krijgen.” slijmde ze nog steeds; ze was eenmaal niet de persoon die zo snel met iets zou opgeven. “Voor de zoveelste keer: ik heb al iemand!” zuchtte Jason diep, de meisjes van tegenwoordig snapten ook niets.

16. “Ik ben zeer ruimdenkend, schatje.” begon Aimée weer verleidelijk mogelijk te klinken en grijnsde zelf naar Jason toe, “ik vraag je voor één keer om met me seks te hebben. Je weet wat er zal gebeuren als je mijn aanbod weigert.”

17. Jason kon niet geloven wat hij had gehoord. Met Aimée seks hebben? Nee, in ieder geval! “Wat gebeurt er dan?” probeert hij zichzelf te verdedigen. Aimée ging dichter bij hem staan, terwijl hij een beetje achteruit deinst. “Ik zal Jessie kunnen vermoorden, bijvoorbeeld.”

18. “Wat?” riep Jason door het hele hal, zodat iedereen hem kon horen. “Ja, je hebt me al goed verstaan.” lachte Aimée gemeen, “aan jou de keuze, ofwel ga je gewoon met me de liefde bedrijven of je verliest je vriendin.” Jason moest wel doorslikken. Hij wou Jessie niet kwijt maar wou ook geen seks met Aimée. Het was een zeer moeilijke keuze…