άρθρο για τη σχολική εφημερίδα 'Εκτός Ύλης" του 1ου Γυμνασίου Μαρκόπουλου

1. Τι είναι αυτό που με πληγώνει πιο πολύ;
Τα περισσότερα πράγματα που μας συμβαίνουν μας πληγώνουν, ίσως να φταίμε
κι εγμείς που τα αφήνουμε να μας επηρεάζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό, τέλος πάντων…
…η προδοσία, ενώ έχεις δείξει τόση αμοιβαία εμπιστοσύνη σε κάποιον, όταν κάποιος
που με αγαπάει με οποιονδήποτε τρόπο με πληγώνει χρησιμοποιώντας όμως μόνο
λέξεις που κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερο από το να σε χτυπήσουν. Όταν
προσπαθείς να δώσεις τόσα πολλά σε κάποιον δικό σου άνθρωπο και δεν παίρνεις
τίποτα ή το μόνο που θα πάρεις είναι κακομεταχείριση, εκμετάλλευση και προδοσία.
Όταν όλοι νομίζουν ότι είσαι σκληρός/ή και δεν μπορείς να τους δείξεις τον πραγματικό
σου ευαίσθητο εαυτό, γιατί ξέρεις πως, αν αφήσεις όλα σου τα συναισθήματα να βγουν
στην επιφάνεια, θα σε πληγώσουν περισσότερο απ’ότι τώρα κι εσύ δεν θα μπορείς να
αντιδράσεις, να αντισταθείς, να το καταπολεμήσεις, γιατί έχεις γίνει τόσο αδύναμος/η,
που απλά ανέχεσαι τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή συνήθισες στον πόνο, έστω κι αν
αυτός είναι ψυχικός...
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που θα καταρρέουν συναισθηματικά,
και, το χειρότερο είναι, πως τις περισσότερες φορές δεν το καταλαβαίνει κανείς. Τι να
καταλάβει, δηλαδή; Αφού, για όλους αυτούς τους ανθρώπους που καταρρέουν
υπάρχει το χαμόγελο, ή μάλλον το ψεύτικο χαμόγελο που φορούν κάθε πρωί για να
τους ξεγελάσουν όλους πως όλα είναι καλά. Κι αυτοί, όμως, ξεγελιούνται τόσο
εύκολα… Τι να περιμένει κανείς, δηλαδή, από κάποιον που δεν σε κοιτάει στα μάτια
για να δει τι πραγματικά συμβαίνει; Μάλλον τίποτα…!
Φταίνε όμως κι εκείνοι που κρύβουν την αλήθεια, που, ενώ ξέρουν πως έτσι
δεν βοηθούν τον εαυτό τους, επιλέγουν να σιωπήσουν και να κλειστούν στον εαυτό
τους. Η σιωπή και το βλέμμα όμως, λένε περισσότερα από το στόμα, ίσως γιατί στην
καρδιά και το μυαλό είναι όλα όσα νιώθουμε και θέλουμε να πούμε, αλλά
φοβόμαστε να εκφράσουμε με λέξεις, ίσως, γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλες!
Από την άλλη όμως, όλοι αυτοί οι πληγωμένοι άνθρωποι, συνήθως, πιστεύουν
πως δεν υπάρχει εφικτή λύση ή κάποια πιθανή βοήθεια κι αυτό τους οδηγεί στο να
κλείνονται στον εαυτό τους και, ίσως, μερικές φορές, αυτό να έχει ψυχοσωματικές
επιπτώσεις. Πολλοί πιστεύουν πως δεν θα οδηγηθούν πουθενά μιλώντας για τα
προβλήματά τους και άλλοι πως δεν θα έχει άμεσο αποτέλεσμα. Υπάρχει, όμως, και
μια τρίτη εκδοχή: θέλει πολύ δύναμη και κουράγιο να ανοιχτείς σε κάποιον, ακόμα
και στον ίδιο σου τον εαυτό, και να αντιμετωπίσεις την κατάσταση κατάματα.
Θέλει δύναμη να πεις και να αντιμετωπίσεις την αλήθεια έτσι όπως είναι.
Γι’ αυτό οι περισσότεροι φοβούνται να το κάνουν. Είναι πολύ επίπονη
συναισθηματικά αυτή η διαδικασία.
Μόνο με την αλήθεια και την ειλικρίνεια θα οδηγηθείς στην ευτυχία.
Τελικά η ευτυχία είναι συναίσθημα που βιώνεις;
Μια κατάσταση που σε περιβάλλει; Ή κάτι άλλο;

2. Με την πρώτη άποψη συμφωνούν ο Γιάννης, 17 ετών, και η Βένια και η Αλεξάνδρα, η
Αλίκη, η Έφη και η Γαρυφαλλιά, 15 ετών. Αλλά και ο Θανάσης, 17 ετών.
«Είναι συναίσθημα και ο κατάσταση», λέει ο Βασίλης, 15 ετών.
« Οι άνθρωποι γύρω μας είναι και ευτυχισμένοι και τους περιβάλλει η ευτυχία…κι
εμένα, βέβαια… και όσο είναι δυνατόν πράγματα που θέλω να πραγματοποιήσω», λέει
η Ηρώ, 15 ετών.
«Δεν είναι συναίσθημα που βιώνεις, είναι ΠΟΛΛΑ! Δεν μπορώ το εξηγήσω όμως»,
λέει η Αθηνά, 15 ετών.
«Πιστεύω ότι είναι ένα συναίσθημα που, όμως, προέρχεται από καταστάσεις ή από
αυτούς που είναι γύρω σου», λέει ο Δημήτρης, 18 ετών.
«Για μένα η ευτυχία είναι η αγάπη, ο έρωτας, αλλά και το να ζεις με πράγματα που σε
γεμίζουν και ταυτόχρονα να ανακαλύπτεις κι άλλα που σε κάνουν να χαμογελάς!
Ουσιαστικά, ευτυχία είναι ένα συναίσθημα που βιώνεις», λέει η Νίκη, 17 ετών.
«Την ευτυχία δεν τη βιώνεις και δε σε περιβάλλει…είναι ένα συναίσθημα σταθερό για
μια κατάσταση…είναι το συναίσθημα της αυτοολοκλήρωσης ή αλλιώς της επιτυχίας
στην «ατομική παράσταση». Το νιώθεις, συνήθως, όταν παύουν να σε ενδιαφέρουν τα
προβλήματα των άλλων…ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα το οποίο μοιάζει κάποιες
φορές, αλλά δεν είναι ολοκληρωτικό.», λέει ο Κώστας, 19 ετών.
«Είναι όλα μαζί» λέει η Λιάνα, 44 ετών, «είναι συναίσθημα, το βιώνεις, σε περιβάλλει,
αλλά το μεταδίδεις κιόλας¨».
«Η ευτυχία έχει άμεση σχέση με την αγάπη. Είναι όταν νιώθεις πλήρης, ότι δε σου
λείπει τίποτα, όταν θεωρείς πως έχεις ολοκληρώσει ένα στάδιο της ζωής σου κι ότι
έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Πολλές φορές βρίσκουμε την ευτυχία σε
ανθρώπινα πρόσωπα, όμως αυτή η ευτυχία δεν κρατάει για πάντα. Κι έτσι νομίζουμε
ότι είμαστε ευτυχισμένοι, γι’αυτό δεν πρέπει να βασιζόμαστε στην ευτυχία, μπορούμε
να την αναζητούμε, αλλά δεν είναι δεδομένη και παντοτινή.», λέει η Δέσποινα, 15
ετών.
«Η ευτυχία είναι μια κατάσταση που βιώνει ένας άνθρωπος όταν σκέπτεται λογικά και
πράττει δίκαια. Λογικότητα και δικαιοσύνη είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για
εύρυθμες και αρμονικές σχέσεις με τους άλλους. Η ευτυχία καθορίζεται από αυτό. Αυτά
που είπαμε ισχύουν για τις σχέσεις στην κοινωνική μας ζωή. Ως προς τις προσωπικές
μας σχέσεις, όμως, απαιτείται να υπάρχει εμπιστοσύνη και αγάπη που θα καθορίζεται
από έναν ασίγαστο, αδιάκοπο και διαρκώς εντεινόμενο έρωτα», λέει ο κ. Σκαλτσάς,
θεολόγος του 1ου
Γυμνασίου Μαρκοπούλου.
Ο κάθε άνθρωπος χαράζει το δικό του μονοπάτι, το οποίο θα σημαίνει πολλά
για εκείνον, θα τον χαρακτηρίζει και θα του καθορίζει τη ζωή, φτάνει να του ταιριάζει
πραγματικά και να πιστεύει σ’ αυτό. Υπάρχει όμως το τέλειο μονοπάτι; Ίσως ναι,
ίσως όχι.

3. Πολλοί λένε πως έχουν μια τέλεια ζωή, αμφίβολο, όμως, αν ισχύει. Πάντα στη
ζωή θα υπάρχουν άσχημες στιγμές και συναισθήματα τα οποία αποτυπώνονται στις
μνήμες μας και τα οποία θα μας στιγματίζουν για πάντα. Δεν υπάρχει, όμως, η
απόλυτη ευτυχία πουθενά στη Γη, μόνο μικρές χρονικές περίοδοι που τις
χαρακτηρίζουμε έτσι, γιατί ίσως λίγοι άνθρωποι ξέρουν τι σημαίνει πραγματικά αυτή
η λέξη.
Πολλοί, επίσης, λένε πως ευτυχία σημαίνει να είσαι εσύ καλά, άλλοι να έχεις
σπουδαίο μέλλον, άλλοι να έχεις φίλους που θα σε στηρίζουν πάντα και παντού και
άλλοι να είσαι καλά με την οικογένειά σου. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως μόνο αν
συνδυαστούν αυτά κι άλλα τόσα, θα πάρουν μια γεύση της ευτυχίας.
Ο άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής για να παραδεχτεί τα λάθη του κι ακόμα
περισσότερο για να τα διορθώσει. Ίσως γι’ αυτό να μην έχει υπάρξει ακόμα η
πραγματική ευτυχία. Όλοι εκείνοι που έκαναν πως ήταν ευτυχισμένοι και πως τους
άρεσε το δικό τους μονοπάτι, κατέληξαν, κατέληγαν και θα καταλήγουν δυστυχείς και
μοναχικοί άνθρωποι στον κόσμο.
Μαριαλένα Ταλιουράκη, Γ5