11. Brancos e puros como ferreiros , e bacíos e fríos como naqueles. con
desapiadadas maneiras se achegan disfrazados de xustos xa chegan.
Sen refuxio, nin abrigo, nin pan, desespera na soidade unha nai, solo
ten as súas mans, e na cara de dor por seus fillos que a fame arrincou
do seu carón, transfórmanse en almas de vinganza maldita. xa non ten
vida, nin corazón, xa non ten alma que tema a condenación.
Anónimo
12. O lume que destapou a
memoria de Rosalía
Entre o ceo e o inferno por ser unha muller
• Unha empresa de comunicación, cunha nave en Redondela, onde a man da obra
estaba composta de varios homes e unha boa muller, poñendo como escusa de non
atender as expectativa dos beneficios establecidos pola empresa, esta decide facer
un recorte na plantilla, reducindo un posto de traballo que compense as perdas da
empresa. O posto do que deciden prescindir é o da única muller na empresa que
tamén resulta ser unha nai solteira e ter un fillo de saúde fráxil.
• Tras o despido, os seus compañeiros escolleron a lei do silencio, temendo o risco de
poñer en perigo o seu posto de traballo. A muller recorre a todos os órganos ao seu
alcance, incluíndo o seu propio sindicato para obter axuda, pero so lle responden con
teorías e escusas que só prolongan a súa agonía. Unha semana despois de dar efecto
ao seu despido e cansa de buscar solucións para a súa situación, e emprego noutras
empresas sen éxito, ve como o seu fillo esta enfermo e ela non pode pagar os
medicamentos necesarios para curalo.
• Unha noite nun ataque de tolemia, desaparición e rabia, cuberta cunha gorra do seu
fillo e toda vestida de negro, saíu da súa casa, gardando nunha mochila un cóctel
Molotov. Camiñou en silencio os tres quilómetros que a separaban da empresa,
como xa fixera tódolos días antes di seu despido. Chegou ao lugar e buscou un
orificio a través do cal realizar o seu plan. Atopou unha ventá medio aberta no
bloque de oficios e , sen dubidar, incendiou a mecha e lanzou a bomba de gasolina
dentro da empresa que lle roubara a súa vida.
13. • A policía atopouna nunha institución de caridade, sentada nun banco, soa,
remexendo unha cunca de auga de sopa, coa mirada perdida, pero coa faciana
tranquila. Cando a policía á interrogou suspirou entre a dor e o alivio e respondeu
dicindo: “Eles levaron todo o que eu tiña, pero aquela noite fíxose xustiza, quen me
sacou o que tiña tamén quedou sen nada”, “A xustiza pola man” dixo ROSALÍA ,
respondeu.
• Así a policía pecho o caso do lume que calcinou completamente a nave de
Redondela, poñendo a muller a disposición xudicial, xuntando no informe un texto
que reza:
“Nai Coraxe, Raíña dos bandidos”.
Christian Maya Gil, Bibiana Táboas & Brais Martínez
22. Carta a Rosalía no día da
muller
Benquerida Rosalía,
A situación actual da muller en España cambiou enormemente grazas a que
fuches unha muller que decidiu tomala iniciativa para defender os dereitos
das mulleres e dos galegos.
Antes poucas mulleres ían a universidades, actualmente case o 60% dos
estudantes son mulleres. Xa temos liberdade para ter unha propia conta
no banco, para poder ir a traballar sen ter que estar na casa limpando e
cociñando para os nosos homes, tamén temos dereito a votar e expresar
as nosas opinións tanto nos temas políticos como na nosa propia casa.
Agora mesmo a nosa Vicepresidenta é unha muller.
Aínda que melloramos moito as mulleres neste país mais nos queda moita
loita, xa que nos discriminan no salario e no ámbito laboral por ser nais.
Grazas as túas loitas, os teus relatos, hoxe temos dereito a defendernos ante
a xustiza, podemos independizarnos sen a necesidade de ter un home ao
noso lado, e a nosa vida é moito mais produtiva e fácil.
Acabouse ter que limpar todo o día a nosa casa, depender do que diga un
home para así saber o que facer coas nosas vidas.
Actualmente aínda hai homes que pensan que as mulleres deben estar na
casa atendendo as tarefas do fogar e facerse cargo dos fillos. Mentres el se
encarga de traer o diñeiro á casa. Outros home pensan todo o contrario,
pensan que tanto as mulleres coma os homes deben ter igualdade no
ámbito laboral e non discriminar a alguén por ser muller.
Estefanía, Carlota, Iván Vilariño & Hugo