1. பாபாவின் அற்புதங்கள்- புதிய பகுதி
'காசீ சசத்ரம் நிவாஸச்ச ஜாஹ்னவ ீ சரச ாதகம்
குரூர் விச்சவச்வர: ஸாக்சாத் தாரகம் ப்ரஹும- நிச்சய:'
_ ஸ்ரீகுரு கீதத
'குரு வசிக்கும் இடசம காசி சசத்திரம்; அவரின் பாத தீர்த்தசம கங்தக; குருசவ தாரக பிரம்மமாகிய விஸ்சவச்வரர்' என்று
குருவின் மகிதம குறித்து பார்வதியாளுக்கு ஸ்ரீபரசமஸ் வரன் உபசதசித்ததாகக் கூறுகிறது ஸ்ரீகுரு கீதத!
ரிபூர மான இதறவனின் திருவருள், சில தரு ங்களில் குருவின் வடிவில் நம்தம நாடி வரும். நம்மில் பலர் அதத உ ர மாட்சடாம்! மகாராஷ்டிர மாநிலம்- அகமத்
மாவட்டத்தில், வருவாய்த் துதற அதிகாரியாக இருந்த நாநாவின் வாழ்விலும் அப்படி ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது!
''அந்த பக்கிரிதய, இதுவதர நான் பார்த்தசத கிதடயாது. அப்படியிருக்க அவர் எப்படி என்தன அதைத்து வரச் சசால்வார். சபா... இனியும் என்தன சதால்தல
பண் ாசத!''_ கிராம அதிகாரியான குல்கர்னிதய சகாபமாக கடிந்து சகாண்டார் நாநா. அவர், 'பக்கிரி' என்று குறிப்பிட்டது ஷீர்டி சாயிபாபாதவ!
குல்கர்னி, ஷீர்டியில் கிராம அதிகாரியாகப் ப ிபுரிபவர். ஸ்ரீசாயி பக்தரான அவரிடம், 'உன் அதிகாரி நாநாதவ அதைத்து வா' என்று கட்டதளயிட்டிருந்தார் பாபா!
குல்கர்னி இந்த விஷயத்தத நாநாவிடம்... அவதரச் சந்தித்த இரண்டு முதறயும் சதரிவித்தார். நாநா மறுத்து விட்டார். சகாபர்காவ் கிராமத்தில், ஜமாபந்தி தவபவம்
ஒன்றில் நிகழ்ந்த இந்த சந்திப்பு... மூ ாவது முதற!
சவத- சாஸ்திரங்களில் அதீத நம்பிக்தக யுள்ள குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்த நாநாதவ ஷீர்டிக்கு வர சம்மதிக்க தவப்பது கடினம்தான். அவரும் அவரின் தந்தத
சகாவிந்தராயரும் பாபாதவ இஸ்லாமிய சாதுவாகசவ கருதினர். எனினும், எப்படியாவது நாநாதவ ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசல்வது என்பதில் குல்கர்னி உறுதியாக
இருந்தார்.
''ஐயா... ஏற்சகனசவ இரண்டு முதற தாங்கள் வர மறுத்த விவரத்தத பாபாவிடம் சதரிவித்சதன். ஆனால் அவசரா... 'எனக்கும் அவனுக்கும் பூர்வ ரு ம் உள்ளது. காலில்
கயிறு கட்டி இழுப்பது சபால் அவதன இழுத்து விடுசவன். எனினும்.... இந்த முதற அதைத்துப் பார்; நிச்சயம் வருவான்' என்றார். ஆகசவ ஒருமுதற அவதர
சந்தியுங்கசளன்!''_ பாபா தன்னிடம் கூறியதத நாநாவிடம் விளக்கினார் குல்கர்னி.
நாநா சயாசிக்கலானார். ஷீர்டி நாதனின் புகழ், அந்த பிராந்தியம் முழுக்கப் பரவி வருவதத அவரும்
அறிந்திருந்தார். 'பலரும் மகானாக வ ங்கி வைிபடும் ஒருவர் என்தன அதைக்கிறார் என்றால்...
எதற்காக? இரண்டு முதற மறுத்து விட்சடாம். இனியும் மறுக்கக் கூடாது!' என்ற முடிவுக்கு வந்தவர்
ஷீர்டிக்கு வர சம்மதித்தார்.
ஷீர்டியில்... ஸ்ரீசாயிபாபாதவ சந்தித்த நாநா சகட்ட முதல் சகள்வி இதுதான்: ''இதுவதர உங்கதள நான்
பார்த்தசத இல்தல. அப்படியிருக்க... எதற்காக அதைத்தீர்கள்? என்தன உங்களுக்கு எப்படித் சதரியும்?''
சமள்ள புன்னதகத்த பாபா, ''இந்த உலகில் லட்சக்க க்கான சபர் இருந்தும் உன்தன அதைக்கக்
கார ம்...
நான்கு சஜன்மங்களாக நாம் இருவரும் இத ந்து வாழ்ந்திருக்கிசறாம். ஆனால், அது உனக்குத்
சதரியாது. இப்சபாது உன்தன பார்க்கத் சதான்றியதால் வரச் சசான்சனன். சநரம்
கிதடக்கும்சபாசதல்லாம் இங்கு வா!'' என்றார்.
தரிசனம் முடிந்ததும் அகமத் நகருக்குத் திரும்பினார் நாநா. பாபாதவ தரிசித்தது முதல் ஒரு வித
பரவசம் தன்தனத் சதாற்றிக் சகாண்டதாக உ ர்ந்தார் அவர்.
சில மாதங்கள் கைிந்தன. அகமத் மாவட்டம் முழுவதும் 'பிசளக்' சநாய் பரவியது. அதனவருக்கும்
தடுப்பூசி சபாடுவதற்கு ஏற்பாடு சசய்திருந்தது அரசாங்கம். ஆனால், 'தடுப்பூசி சபாட்டால் ஏசதனும்
தீங்கு சநருசமா' என்ற பயத்தில், ஊசி சபாட்டுக் சகாள்ள எவரும் முன்வரவில்தல! பிசளக் சநாயின்
பாதிப்புகள் அதிகமாயின.
'என்ன சசய்யலாம்?' என்று சயாசித்த கசலக்டர்... 'அதிகாரிகள் தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாண்டால், மக்களும் பயமின்றி சபாட்டுக் சகாள்வர்' என்று முடிசவடுத்தார். எனசவ,
நாநா உள்ளிட்ட அதிகாரிகதள அதைத்து, தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாள்ளும்படி உத்தரவிட்டார்.
'தடுப்பூசி சபாடவில்தலசயனில், உயிர்ச்சசதம் அதிகரிக்கும். சமலதிகாரிகள் சகள்வி சகட்பார்கள். அசத சநரம்... இந்த தடுப்பூசியால் பின்விதளவுகள் ஏற்படும் என்று
பலரும் பயமுறுத்துகிறார்கள். டாக்டர்கசளா, 'எந்த பயமும் சவண்டாம்' என்கிறார்கள். எதத நம்புவது?' _ குைம்பித் தவித்தார் நாநா! முடிவில், பாபாவிடசம தீர்வு சகட்க,
ஷீர்டிக்குச் சசன்றார்.
''ததரியமா தடுப்பூசிதயக் குத்திக்சகா. மத்தவங்களுக்கும் ததரியம் ஊட்டு. வியாதியில் இருந்து மக்கதளக் காப்பாற்று. நான் உன்னுடன் இருக்கும் வதர எதுக்கு
பயப்படுசற?'' என்று ஆசிர்வதித்தார் ஸ்ரீசாயிபாபா!
மனதில் சதளிவுடன் ஊருக்குத் திரும்பிய நாநா, தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாண்டார். இவதரத் சதாடர்ந்து அதிகாரிகளும் சபாதுமக்களும் பயமின்றி தடுப்பூசி சபாட்டுக்
சகாண்டனர். பிசளக் சநாய் சமலும் பரவாமல் தடுக்கப்பட்டது. நாநாதவ கசலக்டர் உள்ளிட்சடார் பாராட்டினர். இததயடுத்து, நாநாவுக்குள்... பாபாவின் மீதான பற்றுதல்,

2. பக்தியாக பரி மித்தது. தன் தந்ததயின் சசால்தல சவதவாக்காகக் கருதிச் சசயல்படுபவர் நாநா. இப்படியிருக்க... 'சபயரிலும் சதாற்றத்திலும் இஸ்லாமியர் சபால்
திகழும் ஷீர்டி பாபாதவ, தான் குருவாக ஏற்றுக் சகாண்டிருப்பதத, தன் தந்தத அனுமதிப்பாரா?' என்ற சகள்வி அவருக்குள்!
ஒரு நாள்... 'தந்தத மறுப்சபதும் சசால்லக் கூடாது' என்று மனதுக்குள் சாயிபாபாதவப் பிரார்த்தித்தபடி தன் தந்ததயிடம் சசன்று, தான் பாபாதவ குருவாக ஏற்றிருக்கும்
விஷயத்ததக் கூறினார். அவரின் தந்தத, ''இந்துசவா... இஸ்லாமியசரா... அவதர குருவாக ஏற்றது நல்ல விஷயம்'' என்றார். நாநாவுக்கு ஆச்சரியம்! 'எல்லாம் சாயியின்
அருள்' என்று சமய்சிலிர்த்தார்.
அருகில், சந்திரமதலயில் அருள்பாலிக்கும் சதவிதய தரிசிக்க சவண்டும் என்பது நாநாவின் ஆதச. ஆனால், சநடிதுயர்ந்த அந்த மதல மீது தனது கனத்த சதகத்ததத்
தூக்கிக் சகாண்டு நடக்க முடியுமா என்ற தயக்கம் அவருக்கு!
எனினும், தன் ஊைியர்களுடன் ஒரு நாள் மதலசயற ஆரம்பித்தார். மதலப்பாததயில் மரங்கசளா, தண் ீசரா கிதடயாது.
நாநாவுக்குப் பாதி வைியிசலசய நா வறண்டது; தாகத்தால் தவித்தார். சமலும் நடக்கத் சதம்பு இல்லாமல், அருகிலிருந்த
பாதறயில் அமர்ந்தார். உடன் வந்தவர்களும் துவண்டு சபானார்கள். இந்த தரு த்தில் பாபாசவ துத என்று கருதிய நாநா,
மனம் உருக ஸ்ரீசாயிநாததன பிரார்த்தித்தார்.
அப்சபாது, ஷீர்டி-துவாரகாமயியில் இருந்தார் பாபா. எதிரில் பக்தர்கள் கூட்டம். அவர்களிதடசய சபசிக் சகாண்டிருந்த பாபா
திடீசரன, ''நாநா தாகத்தால் தவிக்கிறான். குடிப்பதற்குத் தண் ீர் சவண்டும்!'' என்று உரத்த குரலில் கூறினார்.
அங்கிருந்தவர்களுக்கு ஒன்றும் புரியவில்தல. பாபாவின் சநருங்கிய பக்தர்களான மகல்சபதி மற்றும் சாமா ஆகிய இருவரும்,
'எவருக்காக பாபா தண் ீர் சகட்கிறார்?' என்று சிந்தித்தனர். இதுகுறித்து அவரிடசம சகட்கலாம் என்றால் தயக்கம்
அவர்கதளத் தடுத்தது. சாயிபாபாசவா... எததசயா முணுமுணுத்தபடியும் அருகில் இருந்த சநருப்புக் குண்டத்தில்
சுள்ளிகதளப் சபாட்டுக் சகாண்சட ஆகாயத்தத சவறித்தபடியும் இருந்தார்!
அசத சநரம்... மதலப் பாததயில்... பாதறயில் சுருண்டு படுத்திருந்த நாநாவும் அவரின் சகாக்களும், பீல் இனத்ததச் சசர்ந்த
மதலவாசி ஒருவன் மதலசயறி வருவததக் கண்டனர். அவதன அருகில் அதைத்த நாநா, ''தாகத்தால் தவிக்கிசறாம் இங்கு
தண் ீர் கிதடக்குமா?'' என்று சகட்டார்.
இததக் சகட்டுச் சிரித்த அந்த ஆசாமி, ''ஐயா! நீங்கள் அமர்ந்திருக்கும் பாதறதய புரட்டுங்கள்; சவண்டும் அளவுக்குத் தண் ீர்
கிதடக்கும்!'' என்று கூறிவிட்டு நதடதயக் கட்டினான். மறுக ம், நாநாவும் அவரின் ஊைியர்களும் அந்தப் பாதறதயப்
புரட்ட... ஊற்று நீர் பீரிட்டது. அதனவரும் தாகம் தீர அருந்தினர். பிறகு, மதலயுச்சி சசன்று சதவிதய தரிசித்துத் திரும்பினர்.
நாட்கள் கைிந்தன! ஒரு நாள் ஷீர்டிக்குச் சசன்ற நாநா, துவாரகாமயியில் பக்தர்களிடம் உதரயாடிக் சகாண்டிருந்த பாபாதவ நமஸ்கரித்தார்.
உடசன, ''அடடா... நாநாவா? சந்திர மதல பய ம் எப்படி இருந்தது. வைியில் தாகத்தில் தவித்தசபாது என்தன நிதனத்தாசய? நானும் பாதறக்கு அடியில் ஊற்று நீதர
சவளிப்படுத்தியதுடன், அந்த விஷயத்தத உனக்குத் சதரியப்படுத்திசனசன... என்ன புரியவில்தலயா? பீலன் வடிவில் வந்தது யார்? சயாசித்துப் பார்!'' என்றார்
புன்னதகயுடன்.
நாநா ஆடிப் சபானார்! மதலயில் நிகழ்ந்த சம்பவம் நிதனவுக்கு வந்தது. 'பீலனாக வந்து, தாகம் தீர்த்தது ஸ்ரீசாயிபாபாசவ' என்பதத உ ர்ந்தவர், சநடுஞ்சாண்கிதடயாக
விழுந்து ஸ்ரீசாயிபாபாதவ நமஸ்கரித்தார். அவதரயும் அறியாமல் அவரின் வாய் முணுமுணுத்தது:
ஷீர்டி நாதா சர ம்!

3. நந்தி அடிகள்
'த்வம் பிதா த்வஞ்ச சம மாதா
த்வம் பந்து ஸ்த்வஞ்ச சதவதா
ஸ்ம் ஸார பீதி- பங்காய
தஸ்தம ஸ்ரீ குரசவ நம:'
_ ஸ்ரீகுரு கீதத
சபாருள்: நீங்கசள என் தந்தத; நீங்கசள என் தாய். நீங்கசள உறவு.
நீங்கசள சதய்வம். பிறவி பயத்ததப் சபாக்கும் குருவாகிய உமக்கு எனது
நமஸ்காரம்.
வாழ்க்தக பய த்தில் எப்சபாதும் நமக்கு உறுதுத யாக இருப்பது குருவின் திருவருசள! இதற்குச் சான்று...
ஸ்ரீசாயிநாதனின் அருள்சபற்ற இமாம்பாய் சசாடாய்கானின் அனுபவம்!
இமாம்பாய் சசாடாய்கான்... ஒளரங்கபாத்ததச் சசர்ந்த காவல்துதற அதிகாரி! ஒரு முதற, விசாரத க்காக
அதைத்து வரப்பட்ட ஆசிரியர் ஒருவதர... அவர் சரியான தகவல் அளிக்காததால், கடுதமயாக அடித்து விட்டார்
இமாம். ரத்தம் வைிய மயங்கி சரிந்தார் ஆசிரியர்.
விஷயம் சமலதிகாரிக்குச் சசல்ல, இமாதம அதைத்து சவதலதய ராஜினாமா சசய்யும்படி உத்தரவிட்டார் அந்த
அதிகாரி. அத்துடன், "ஆசிரியர், உன் மீது வைக்கு சதாடர்ந்தால், கடும் தண்டதனக்கு ஆளாவாய்!" என்றும்
இமாதம எச்சரித்தார்.
இததயடுத்து தனது சவதலதய ராஜினாமா சசய்த இமாம், 'சவறு தண்டதனகள் கிதடத்து விடக்கூடாசத' என்று
கலங்கினார். இஸ்லாமிய மகானான தர்சவஸ்ஷா என்பவதரச் சந்தித்து, நடந்ததத விவரித்தார்.
உடசன, "ஷீர்டி சசன்று பாபாதவ தரிசித்தால் எல்லாம் நலமாகும்" என்று அருளிய அந்த மகான், "பாபா, சபரும்
அவுலியா (இதற சநசர்) என்பதத நீ அறிந்து சகாள்ள, ஒரு வைி சசால்கிசறன். பாபாதவகண்டதும் அவருக்குக்
சகட்கும்படி, குர்ஆனின் முதல் அத்தியா யத்தத ஓது. உடசன அவர் ஆர்வத்துடன் உன்தனத் திரும்பிப் பார்ப்பார்!"
என்றும் கூறினார்.
இததக் சகட்டு நிம்மதி சபருமூச்சு விட்ட இமாம், உடனடியாக ஷீர்டிக்குப் புறப்பட்டார்.
அங்கு, வ ீதியில் சபண் ஒருத்தியுடன் உதரயாடிக் சகாண்டிருந்தார் பாபா. அவதரக் கண்டதும் பரவசம் அதடந்தார் இமாம். தர்சவஸ்ஷா கூறியவாறு, பாபாவின்
பின்னால் நின்றபடி, குர் ஆனின் முதல் அத்தியாயத்தத ஓதினார். சற்றும் தாமதிக்காமல் திரும்பிப் பார்த்தார் பாபா. அவரின் முகத்தில் சகாபம்!
"யார் நீ? என்னிடம் ஏசதா சகட்க வருவது சபால் பாவதன சசய்கிறாசய ஏன்?" என்று கத்தினார். பிறகு, விறுவிறுசவன துவாரகாமயிக்குள் சசன்று விட்டார்.
இமாமும் உள்சள சசல்ல முயற்சித்தார். ஆனால் பாபா அதற்கு அனுமதிக்கவில்தல!
மனம் கலங்கிய இமாம், அங்கிருந்த காக்கா சாசகப்பிடம் (பாபாவின் தீவிர பக்தர்களில் இவரும் ஒருவர்.) சசன்று பாபாதவ சந்திக்க உதவும்படி சகட்டுக்
சகாண்டார்.
இமாம் மீது பரிதாபம் சகாண்ட சாசகப், அவதர அதைத்துக் சகாண்டு பாபாவிடம் சசன்றார். "பாபா! இந்த அடியவரும் உம் குைந்தததாசன. இவரிடம்
சகாபிக்கலாமா?" என்று சகட்டார்.
பாபாவின் முகம் மாறியது. "இவனா குைந்தத? ஆசிரியதரசய அடித்தவன் ஆயிற்சற!" என்றார் சகாபம் சற்றும் த ியாதவராக!
இததக் சகட்டதும் அதிர்ந்து சபானார் இமாம். 'தான் சசய்த தவறு பாபாவுக்கு எப்படித் சதரியும்?'என்று வியந்தார். 'மகான் தர்சவஸ் ஷா சசான்னது உண்தமசய.
இவர், இதறவனின் நண்பர்தான்!' என்றது அவரின் மனம்.
ஆசிரியதர அடித்து விட்ட குற்ற உ ர்ச்சி... ஆசிரியர் வைக்கு சதாடர்ந்தால் தண்டதன கிதடக்குசம என்ற பயம்... எல்லாவற்றுக்கும் சமலாக பாபா தன் மீது
கருத காட்ட மறுக் கிறாசர என்ற துக்கம்... அதனத்தும் ஒன்று சசர நிதலகுதலந்து நின்றார் இமாம்!

4. அவரின் எண் ஓட்டத்தத அறியாதவரா பாபா? அவர், இமாதமசய உற்று சநாக்கினார். பிறகு சமள்ள
புன்னதகத்தவர், இமாதம அருகில் வரும்படி தசதக சசய்தார். இமாமும் அருகில் சசன்றார். அவரின் ததல
மீது தக தவத்த பாபா, "அஞ்சாசத இமாம்! உன் சமல் ஒரு தவறும் இல்தல. ஆசிரியர் உன் மீது வைக்கு ஏதும்
சதாடர மாட்டார். கவதல சவண்டாம். அல்லா மாலிக்!" என்று இமாதம ஆசிர்வதித்தார்.
அதன்படிசய அதனத்தும் நிகழ்ந்தன. பாதிக்கப் பட்ட ஆசிரியர் இமாமின் மீது வைக்குத் சதாடரவில்தல.
குருவருளால் மீண்டும் ப ியில் சசரும் வாய்ப்பும் இமாமுக்குக் கிதடத்தது. சாயி நாதனின் திருவருதள
எண் ி சநகிழ்ந்தார்.
ஆம்... இமாம், ஷீர்டி ஸ்ரீசாயிபாபாவின் தீவிர பக்தரானது இப்படித்தான்!
காலங்கள் ஓடின!
ஒரு முதற, பாபாதவ தரிசிக்க ஷீர்டிக்கு வந்த இமாம் ஊருக்குத் திரும்பும் முன், பாபாவிடம் ஆசிசபற விரும்பி
அவரிடம் சசன்றார்.
"இப்சபாது சசல்ல சவண்டாம்; சநரம் சரியில்தல. புயலும், சநருப்பும் இடர்பாடுகதளத் தரும் அபாயம்
இருக்கிறது. உனது பய த்தத தள்ளி தவ!" என்றார் பாபா. ஆனாலும், இமாமுக்கு வ ீட்டுக்கு திரும்பும்
எண் சம சமசலாங்கி இருந்தது. பாபாவின் அறிவுதரதய சபாருட்படுத்தாமல், புறப்பட்டு விட்டார்!
சுமார் 12 தமல் தூரம் பய ித்து, 'வாரி' எனும் கிராமத்தத அதடந்தார் இமாம். அந்த ஊரின் கிராம அதிகாரி,
இமாதம தடுத்து நிறுத்தி, "வானிதல சரியில்தல. புயல் உருவாகும் சபால் சதரிகிறது. ஆகசவ, பய த்தத
ரத்து சசய்யுங்கள்" என்றார்.
இமாம் என்ன நிதனத்தாசரா... கிராம அதிகாரியின் அறிவுதரதயயும் சபாருட்படுத்தாமல், நதடதயக் கட்டினார். வாரி கிராமத்திலிருந்து சுமார் 3 தமல் சதாதலவு
கடந்திருப்பார் இமாம்... புயலுடன் சபரு மதை சபய்ய ஆரம்பித்தது. இமாம் ஓட்டமும் நதடயுமாக பய த்ததத் சதாடர்ந்தார். திடீசரன பள ீரிட்ட மின்னல், சபரும்
சத்தத்துடன் அருகில் இருந்த மரத்ததத் தாக்கியது. அப்சபாது, எவசரா தன்தன முன்சனாக்கித் தள்ளுவது
சபால் உ ர்ந்த இமாம், சற்றுத் தள்ளி சபாய் விழுந்தார். மறு க ம் அரச மரம் இரண்டாகப் பிளந்து விழுந்தது. சற்று தாமதித்திருந்தாலும் மரம் இமாமின் ததல
மீது விழுந்திருக்கும்!
தனக்கு சநரவிருந்த சபராபத்தத நிதனத்து உதறந்து சபானார் இமாம். 'சநரம் சரியில்தல; பய த்ததத் தள்ளிப் சபாடு என்று பாபா எச்சரித்தாசர. அவரது
அறிவுதரதய அலட்சியம் சசய்து விட்சடசன... ச்சச!' என்று தன்தனசய சநாந்து சகாண்டவர், அங்கிருந்து புறப்பட யத்தனித்தார். ஆனால் எதிரில் அவர் கண்ட
காட்சி, சிலிர்க்க தவத்தது! ஆம்... இரண்டு பழுப்பு நிற நாய்களுடன் சாந்தசம உருவாக நின்றிருந்தார் ஸ்ரீசாயி பாபா!
கண்களில் நீர் மல்க, "மன்னியுங் கள் பாபா. தங்களின் எச்சரிக்தகதய நான் மீறியசபாதும்... முன்சன தள்ளி விட்டு, மரம் என்மீது விழுந்து விடாமல் என்தனக்
காப்பாற்றிய தங்களின் கருத சய கருத !' என்றபடி அந்தக் கரு ாமூர்த்தியின் திருவடிகளில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்தார் இமாம். அவர் நிமிர்ந்து பார்த்தசபாது,
பாபா அங்கு இல்தல!
குரு தரிசனம் தந்த சதம்புடன், ததரியமாக பய த்ததத் சதாடர்ந்தார் இமாம். வைியில், ஓர் ஆறு குறுக்கிட்டது. அததக் கடந்தால் இமாமின் கிராமம். ஆற்றின்
ஆைத்தத யூகிக்க முடியவில்தல.கண்த மூடி, பாபாதவ தியானித்தபடி ஆற்றில் இறங்கி நடந்தார் இமாம். என்ன ஆச்சரியம்... முைங்கால் அளசவ நீர் ஓடியது.
சில நிமிடங்களில் கதரசயறியவர், திரும்பிப் பார்த்தார். சநாங்கும் நுதரயுமாக... மரங்கதளயும் கிதளகதளயும் அடித்துச் சசல்லும் ஆற்று சவள்ளமும் அதன்
சபரிதரச்சலும் அவதர திதகக்க தவத்தன.
'எல்லாம் பாபாவின் திருவருள்' என்று முணுமுணுத்தபடி கிராமத்தத சநாக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார்.
'ஆற்றில் ஆபத்தின்றி கதரசயற்றிய பாபா, துன்பங்கள் நிதறந்த இந்த வாழ்க்தகயிலும் தன்தன கதரசயற்றுவார்!' என்ற நம்பிக்தகயும் அதனால் எழுந்த
மகிழ்ச்சியும் அவர் மனதத நிதறத்திருந்தன!
குலானாம் குல சகாடீனாம் தாரகஸ் தத்ர தத்க்ஷ ாத்
அதஸ்தம் ஸத்குரூம் ஜ்ஞாத்வா த்ரிகாலம் அபிவாத சயத்'
- குரு கீதத
சபாருள்:குருவானவர், குலங்கதள... குலங்களின் சகாடி எல்தல வதர ஒசர க த்தில் காப்பவர்; ஆகசவ, ஸத்குருதவ அறிந்து, முக்காலமும் அவதர
நமஸ்கரிக்க சவண்டும்!
"நான் கல்லதறக்குள் இருந்தாலும் உயிருடனும் வ ீரியத்துடனும் இருப்சபன். என் மகா சமாதிக்குப் பிறகும், நீ என்தன எந்த இடத்தில் இருந்து நிதனத்தாலும்,
அங்கு உன்னுடன் இருப்சபன்'' என்பது சாயிபாபா அருளியது!

5. இதத சமய்ப்பிக்கும் ஓர் அற்புத சம்பவம்... சாயிபாபா மகா சமாதி அதடந்து 38- ஆண்டுகள் கைித்து நடந்தது!
1956-ஆம் ஆண்டு! சகாலாப்பூரில் லட்சுமிபாய் எனும் ஆசிரிதய வாழ்ந்தாள். க வதன இைந்த இவளுக்கு ஒசர
மகன்!
ஒருநாள்... சமட்ரிகுசலஷன் இறுதித் சதர்தவ எழுதி விட்டு, வ ீட்டுக்குத் திரும்பினான் மகன். வந்ததுசம சுருண்டு
படுத்துக் சகாண்டான். கார ம்- கடும் ஜுரம்! மகனது நிதல கண்டு மருகி னாள் லட்சுமிபாய்.
பின்னர், அவசரம் அவசரமாக சகாலாப்பூர் மருத்துவமதனயில் மகதனச் சசர்த் தாள். தீவிர சிகிச்தசக்குப் பிறகு
உடல் நலம் சதறினான் மகன். இருப்பினும், பாரிச வாயுவின் தாக்கத்தால், இடுப்புக்குக் கீசை பாதிக்கப்பட்டுக்
கால்கள் சசயல் இைந்தன.
தன் 16 வயது மகன், நடக்க முடியாமல் முடங்கிக் கிடப்பததப் பார்க்கும் சக்தி எந்த தாய்க்குத்தான் இருக் கும்?
இது, லட்சுமிதய சராம்பசவ பாதித்தது. சவளியில் மட்டுமின்றி, வ ீட்டில்கூட எந்தக் காரியத்துக்கும் அவதனத்
தூக்கிசய சசல்லும் நிதல!
சுற்றாத சகாயில்கள் இல்தல; சவண்டாத சதய்வம் இல்தல! மனம் உருகி பல தலங்களுக்குச் சசன்று
பிரார்த்ததன சசய்தாள். ஆனால், மகனது கால்களில் எந்த முன்சனற்றமும் ஏற்பட வில்தல. பார்ப்பவரிடம் எல்லாம் அழுது புலம்பினாள் லட்சுமிபாய்.
இந்த நிதலயில், இவளுடன் ப ிபுரிந்த ஆசிரிதய ஒருவர், ஆறுதல் கூறுவதற்காக வ ீட் டுக்கு வந்தாள். சநருங்கிய சதாைிதயக் கண்டதும், சபருங்குரசலடுத்து
அைத் துவங்கினாள் லட்சுமிபாய். ''க வதன இைந்சதன். இப்சபாது என் மகனது நிதலயும் இப்படி ஆகிவிட்டசத? படிக்க சவண்டிய வயதில், இப்படி முடங்கி
விட்டாசன... நான் என்ன சசய்சவன்?'' என்று கதறினாள்.
அவதள அத த்து ஆறுதல் கூறிய சதாைி, ''ஒசர ஒரு பரிகாரம் உண்டு லட்சுமி. அததயும் முயன்றுதான் பாசரன். நிச்சயம் உன் மகனுக்கு விடிவு காலம்
பிறக்கும்'' என்றாள் உறுதியுடன்!
''என்ன பரிகாரம்னு சசால்லு... எதுவானாலும் சசய்யசறன்'' என்றாள் லட்சுமி.
''உடசன உன் மகதன ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசல். அங்கு சில நாட்கள் தங்கி, சாயிபாபாவின் சமாதிதயத் தினமும் சுற்றி வா. உனது சவததன
சமாத்தத்ததயும் அவரிடம் சசால்லி முதறயிடு. பாபாவின் அருளால், உன் மகன் பதைய நிதலக்கு நிச்சயம் வருவான். நன்றாக நடப்பான்; ஓடுவான்'' என்றாள்
சதாைி.
அதன்படி, மகனுடன் ஷீர்டிக்குச் சசன்றாள் லட்சுமிபாய். அங்கு, கூலியாள் ஒருவர் மூலம் தன் மகதனத் தூக்கி தவத்துக் சகாள்ளச் சசய்து, பாபாவின் சமாதிதய
தினமும் பிரதட்ச ம் சசய்ய தவத்தாள்.
சமாதிக்கு வந்தவர்களில் பலரும் அவதனசய பார்த்தனர். 'நம்தம ஏளனமாகப் பார்க்கின்றனசர...' என சவததனப்பட்டான் மகன்.
பிறகு தன் தாயாரிடம் தயங்கி தயங்கி, ''எல்சலாரும் என்தனசய பார்ப்பது, அவமானமாக இருக்கிறது. ஆகசவ, நாதள முதல் எனக்காக நீசய பாபாதவ
பிரதட்ச ம் சசய்'' என்றான் சதம்பியபடி. அவனது சவததனதய புரிந்து சகாண்ட லட்சுமிபாய், அடுத்த நாள் முதல்... அவனுக்காக சாயிபாபாவின் சமாதிதய
வலம் வந்து சவண்டலானாள். அசதசநரம்... அதற யில் இருந்தபடிசய மனம் உருக பாபாதவ பிரார்த் தித்தான் மகன்.
ஒரு நாள்! வைக்கம் சபால் மந்திருக்குப் புறப்பட்டு வந்தாள் லட்சுமிபாய். அதறயில் தனிசய இருந்த மகன், அங்கு
இருந்த பாபாவின் திருவுருவப் படத்ததப் பார்த்தபடிசய, ''ஆண்டவா! நான் பதையபடி நடப்சபனா? நின்று சபான எனது
படிப்தபத் சதாடர முடியுமா? என்னிடம் இரக்கம் காட்ட மாட்டீர்களா? ஏன் இந்தத் தயக்கம்?'' என்று கண்கள் பனிக்க,
மனம் குமுறி அழுதான்.
அப்சபாது அந்த அதற முழுவதும் திடீசரன ஒளி படர்ந்தது. இததக் கண்டு வியந்தவன், ஒளி வந்த திதசதயக்
கவனிக்க... அங்கு புன்னதகத்தபடி நின்றிருந்தார் சாயிபாபா. சமய்சிலிர்த்தவன், இரு கரங்கதளயும் உயர்த்தி
அவதர வ ங்கினான்.
சாயிபாபா அவதன சநருங்கினார்; தன் தகயால் அவதன அப்படிசய தூக்கிக் சகாண்டு சமாதிதய அதடந்தார். அங்கு
இருந்த தூண் அருகில் சிறுவதன நிற்க தவத்தார். தூத ப் பற்றிக் சகாண்டு நின்றவன், திரும்பிப் பார்த்தான்.
பாபாதவக் காச ாம்!
சமாதியில்... கண் ீருடன் பிரார்த்தித்துக் சகாண் டிருந்தாள் லட்சுமிபாய்.
''பாபா! நாதள ஊருக்குக் கிளம்புகிசறாம். உனது கருத ப் பார்தவ எங்கள் மீது விைாதா? என் மகனின் எதிர்காலம்
அவ்வளவுதானா?'' என்று சவண்டியபடிசய, சமாதிதய விட்டு சவளிசய வந்தவள், தூ ில் சாய்ந்து நிற்கும் மகதனப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
குைப்பமும் குதூகலமுமாக ஓடி வந்து, மகதன வாரி அத த்துக் சகாண்டாள். ''மகசன... என்ன நடந்தது? எப்படி இங்சக வந்தாய்? சசால்... சசால்'' என்று
அவதனப் பிடித்து ஆர்வமுடன் உலுக்கினாள்.

6. ''பாபா நமக்குக் கருத காட்டி விட்டார் அம்மா. அழுது சகாண்டிருந்த என்தனத் சதற்றியதுடன், அவரது திருக்கரங்களால் என்தனத் தூக்கி வந்து, இந்த தூ ில்
சாய்த்து நிற்கச் சசய்து விட்டுச் சசன்றார் அம்மா. என் கண்களால் பாபாதவ நான் தரிசித்சதன்'' என்றான் உற்சாகத்துடன்!
இததக் சகட்டதும் சாயிபாபாவின் சமாதிதய சநாக்கி ஓடிய லட்சுமிபாய், ''பாபா... எங்கள் குலத்ததக் காக்க வந்த குருசவ... எங்கள் வாழ் வில் ஒளிசயற்றி தவத்து
விட்டாய். உன் திருப் பாதங்களுக்கு அனந்தசகாடி நமஸ்காரம்'' என்று கரம் கூப்பி வ ங்கினாள்.
பிறகு, இருவரும் மன நிதறவுடனும் மகிழ்ச்சி யுடனும் ஷீர்டியில் இருந்து சகாலாப்பூருக்குப் புறப்பட்டனர்.
'நீ என்தன சநாக்கினால் நான் உன்தன சநாக்கு சவன். குருதவப் பூர மாக நம்பு. அதுசவ ஒரு சாததன. குருசவ எல்லா கடவுளும் ஆவார்...'
_ சாயிபாபாவின் குரல் ஒலித்துக் சகாண்சட இருக்கிறது!
''ஜ்ஞாநம் விநா முக்தி பதம் லப்யசத குரு பக்தி த:
குசரா: ஸமாநசதா நான்யத் ஸா தனம் குரு மார்க்கி ாம்
- (ஸ்ரீகுருகீதத)
சபாருள்:ஞானம் இல்லாமல், குருபக்தியால் மட்டுசம முக்தி நிதல சபற
முடியும். குரு மார்க்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு, குருவுக்குச் சமமான சவறு
சாதனம் எதுவும் கிதடயாது.
சதன்னாற்காடு மாவட்டம்- பண்ருட்டியில் (1948- 1949-ல்) நடந்த உண்தமச் சம்பவம் இது.
பலா மற்றும் முந்திரிப் பைங்களுக்குப் சபர்சபான பண்ருட்டி நகரம், மண் சபாம்தமகள் தயாரிப்பிலும் பிரசித்திப் சபற்றது. வருடம் சதாறும் தமசூர் நவராத்திரி
விைாவுக்கு, அதிகளவு சபாம்தமகள் பண்ருட்டியில் இருந்து அனுப்பப்படும்!
இங்கு, பஞ்சு வியாபாரம் சசய்து வந்தவர் தீனதயாளு. இவர், ஷீர்டி சாயிபாபாவின் தீவிர பக்தர். வியாைக்கிைதம என்றால்... இவரது கதடயில் இரவு சவகுசநரம்
வதர, ஸ்ரீசாயிபாபாவுக்கு பூதஜ, பஜதன என்று அமர்க்களப்படும். தவிர, விஜயதசமி திருநாளன்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் குருபூதஜதய அன்னதானத்துடன் சவகு
விமரிதசயாகக் சகாண்டாடுவார் தீனதயாளு.
அப்படி ஒரு முதற... ஸ்ரீபாபாவின் குருபூதஜக் கான ஏற்பாடுகதளச் சசய்வதில் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தார் தீனதயாளு. வியாபாரிகள் நிதறந்த ஊர் என்பதால்
நன்சகாதடக்கு பஞ்ச மில்தல. 'இந்த வருடம் நிதறய அன்னதானம் சசய்ய சவண்டும்!' என்ற உந்துதலுடன் சவதலகதளத் சதாடர்ந்தார் அவர்.
'கலியுகத்தில், அன்னதானசம சிறந்த யாகம்' என்ற ஸ்ரீபாபாவின் திருவாக்தக, அடிக்கடி மற்றவர்களிடம் கூறிப் சபருதமப்படுவார் தீனதயாளு!
குரு பூதஜக்கு முதல் நாள்... கடலூர் மற்றும் விழுப்புரம் ஆகிய ஊர்களின் சுற்றுவட்டாரத்தில் இருக்கும் தன் வாடிக்தகயாளர்களிடம் நன் சகாதட வசூலிக்கச்
சசன்றார். விழுப்புரம் அருகிலுள்ள கிராமங்களில் வசூல் முடித்துத் திரும்ப சவகு சநரமாகி விட்டது. இதனால், பண்ருட்டிக்குச் சசல்லும் ரயிதல தவறவிட்டு
விட்டார் தீனதயாளு. அடுத்த ரயில்... மறுநாள் அதிகாதல 4:00 ம ிக்குத்தான்!
தீனதயாளு தவித்துப் சபானார். 'இரசவ சதமயல் சவதலதயத் சதாடங்கினால்தான், காதலயில் பூதஜ, யாகங்கள் முடித்து அன்ன
தானம் சசய்ய முடியும். இப்சபாது என்ன சசய்வது?' என்று கலங்கினார்.
சபருந்து பய மும் சாத்தியம் இல்தல. விடிகாதல ஐந்து ம ிக்குத்தான் விழுப்புரத்தில் இருந்து சபருந்துகள் புறப்படும்! 'சத்திரத்தின் சாவிதய எவரிட மாவது
சகாடுத்து வந்திருந்தால், சதமயல் சவதலதய அவர்களாவது கவனித்திருப்பார்கள்' என்று தனக்குள் புலம்பியவர், கதட வ ீதிகளில் சுற்றித் திரிந்தார். 'பண்ருட்டி
பக்கமாக ஏதாவது சரக்கு லாரிகள் சசன்றால், சதாற்றிக் சகாள்ளலாசம' என்பது அவர் எண் ம். ஆனால், பண்ருட்டி சசல்லும் ஒரு லாரிகூட கண் ில்
சிக்கவில்தல!
உடலும் உள்ளமும் சசார்வதடய, மூடிய கதட ஒன்றின் படிக்கட்டில் அமர்ந்தார். 'இனி, எல்லாம் பாபா விட்ட வைி!'
என்ற எண் த்துடன், மனதுக்குள் பாபாதவ பிரார்த்தித்தார். 'ஐயசன... இது என்ன சசாததன? உமது குருபூதஜ சிறப்பாக
நதடசபற நீர்தான் வைிகாட்ட சவண்டும்!' என்று கண்களில் நீர் மல்க சவண்டினார். கதளப்பு மிகுதியால் அப்படிசய
உறங்கியும் சபானார்!
திடுசமன... எவசரா, தன்தனத் தட்டி எழுப்புவ தாக உ ர்ந்தவர், திடுக்கிட்டுக் கண்விைித்தார். எதிரில், வயதான
முஸ்லிம் சபரியவர் ஒருவர் நின்றிருந்தார். அருகில், குதிதர வண்டி ஒன்றும் நின்றிருந்தது.
''என்ன சாமீ... எங்சக சபாவணும்? இப்படி படிக் கட்டுல படுத்துத் தூங்குறீங்கசள?'' என்று சகட்டார் முதியவரான அந்த
வண்டிசயாட்டி.
உடசன தீனதயாளு, ''நான் சவளியூர்! ரயில் வண்டிதயத் தவற விட்டுட்சடன்'' என்றார்.

7. ''ஏஞ்சாமி... சவளியூருன்னா காசியா? ராசமஸ் வரமா?'' என்று சகட்டார் முதியவர்.
அவர் தன்தன சகலி சசய்கிறார் என்பததப் புரிந்து சகாண்ட தீனதயாளு ''பண்ருட்டி சபாகணும் சபரியவசர! விடிஞ்சா சாயிபாபாசவாட பூதஜ, அன்னதானம்னு
ஊர்ல நிதறய சவதல இருக்கு. இந்த சநரத்துல இப்படி இங்க மாட்டிக்கிட்சடன். ஊருக்கு எப்படிப் சபாகப் சபாசறன்னு விளங்கசல!'' என்றார் தீனதயாளு
வருத்தத்துடன்.
உடசன அந்தப் சபரியவர், ''சாமீ! என் சமசல நம்பிக்தக இருந்தா வண்டியிசல ஏறி உட்காரு. பண்ருட்டிக்குக் சகாண்டுசபாய்ச் சசர்த்துடசறன்!'' என்றார்.
எப்படியாவது ஊர் சபாய்ச் சசர சவண்டும் என்ற தவிப்பில் இருந்த தீனதயாளுவும் சபரியவரின் மீது நம்பிக்தக தவத்து வண்டியில் ஏறி அமர்ந்தார்.வண்டி
புறப்பட்டது. குளிர்ந்த காற்று சமனிதயத் தழுவ... மீண்டும் கண் யர்ந்தார் தீனதயாளு. அதன் பிறகு, ''சாமீ... ஊர் வந்திருச்சி!'' என்ற முஸ்லிம் சபரியவரின் குரல்
சகட்ட பிறகுதான் கண்விைித்தார். குதிதர வண்டி, குருபூதஜ நடக்க இருக்கும் சத்திரத்தின் வாசலில் நிற்பது கண்டு
வியந்தார்!
அசத சநரம்... தீனதயாளு தவற விட்ட ரயில், பண்ருட்டி ரயில் நிதலயத்துக்கு வந்து சசர்ந்தது! அந்த ரயிலில்,
தீனதயாளு வரவில்தல என்றதும் தவித்துப் சபான நண்பர்கள், அவர் சத்திரத்தில் வாசலில் நிற்கும் குதிதர வண்டி
யிலிருந்து அசதியுடன் இறங்குவததக் கண்டு ஓசடாடி வந்தனர். ''என்ன ஆச்சு?'' என்று தன்னிடம் விசாரித்த முகுந்தன்
என்ற நண்பரிடம் சாவிதயக் சகாடுத்து சத்திரத்ததத் திறக்கச் சசான்னார். கதவு திறக்கப்பட்டதும் உள்சள சசன்று
ஸ்ரீசாயிபாபாவின் திருவுருவப் படத்துக்கு முன் நின்று கரம் கூப்பி வ ங்கினார்.
பிறகு, ரயிதல தவறவிட்டது குறித்தும் குதிதர வண்டிக்காரரான முஸ்லிம் சபரியவரின் உதவியுடன் பண்ருட்டிக்கு
வந்து சசர்ந்த கதததயயும் முகுந்தன் உட்பட உடன் இருந்த நண்பர்களிடம் கூறினார்.
அப்சபாது முஸ்லிம் சபரியவரின் நிதனவு வர... ''அடடா... சபரியவதர சவளியிசலசய விட்டு விட்டு வந்துட்சடாசம!
வா... வா... அவருக்கு உண் டான காதசக் சகாடுத்துட்டு வரலாம்!'' என்றபடி முகுந்தனுடன் வாசலுக்கு ஓட்டமாக
வந்தார்.
ஆனால், அங்சக - முதியவதரயும் காச ாம்; குதிதர வண்டிதயயும் காச ாம்! 'இறங்கிய உடசனசய சபரியவருக்கு
உண்டான ப த்ததக் சகாடுத்திருக்கலாசம' என்று வருந்தினார் தீனதயாளு.
இதத அடுத்து தீனதாயாளுவின் நண்பர் கள், நாலா திதசக்கும் சசன்று சதடி யும் பலனில்தல!
அப்சபாதுதான் தீனதயாளுக் குப் புரிந்தது... தன்தன வண்டி யில் அதைத்து வந்த சபரியவர் யாசரன்று!
25 தமல் சதாதலதவ, இவ்வளவு சீக்கிரம் குதிதர வண்டியின் மூலம் கடப்பது சாத்தியமா? அதுவும், ரயிதல விட சவகமாக ஒரு குதிதர வண்டிதயச்
சசலுத்துவது என்பது சாதார மா?
தான் வண்டியில் ஏறியதுதான் சதரியும்... கண் விைித்துப் பார்த்தசபாது சத்திரத்தின் வாசலில் எப்படி இருக்க முடியும்?
இதன் பிறகுதான் சதளிவான ஒரு முடிவுக்கு வந்தார் தீனதயாளு. 'சந்சதகசம இல்தல... முஸ்லிம் முதியவராகக் குதிதர
வண்டியுடன் வந்தது சாட்சாத் அந்த சாயிநாதசன!' என்று உ ர்ந்தவர் சமய்சிலிர்த்தார். தன் குருபூதஜதய நடத்த இருக்கும் ஒரு
பக்தன், கஷ்டப்படாமல் இருக்க சவண்டும் என்று அந்த ஷீர்டி பகவாசன சநரில் வந்து, சாரதியாக இருந்து வண்டி ஓட்டி
இருக்கிறார் என்பது தீனதயாளுக்குப் புரிந்தது.
விடுவிடுசவன சத்திரத்துக்குள் ஓடினார். பாபாவின் திருவுருவப் படத்தின் முன் சாஷ்டாங் கமாக விழுந்து நமஸ்கரித்து எழுந்தார்.
அவரின் கண்களில் நீர் ஆறாகப் சபருக்சகடுத்தது. உடன் இருந்த முகுந்தன் உள்ளிட்ட அவரது நண்பர் களும் வியப்பின்
உச்சத்தில் இருந்தனர்.
'என்தனசய புகலிடமாகக் சகாள்பவர்களிடம் எனது கல்லதறயும் சபசும். அவர்களுடன் நான் நடமாடுசவன்' என்கிற ஸ்ரீபாபாவின் குரல் தீனதயாளுவின் மனதில்
எதிசராலித்தது!
உ ர்வும் அவசன உயிரும் அவசன
பு ர்வும் அவசன புலனும் அவசன
இ ரும் அவன்தன்தன எண் லும் ஆகான்
து ரின் மலர்க் கந்தம் துன்னிநின் றாசன...
- திருமந்திரம்
சபாருள்:சிவஞானியரிடம் உ ர்வும் உயிருமாக
விளங்குபவன் இதறவன். சபாருளும், சபாருதள அறிபவனும்
அவசன! சதாடர்ந்து அவதன எண் த்தில் அகப்படுத்திப்

8. பார்க்கவும் இயலாது. பூக்களின் ம ம் சபால் ஞானியர் சநஞ்சுக்குள் பரவி
அருள்பாலிப்பவன் அவன்!
மகான்களின் உள்ளத்தில் நீக்கமற நிதறந்திருப்பவன் இதறவன். மண்ணுயிர் களுக்கு எல்லாம் மசகசனாகத் திகழும் அவசன, மகான்களாகவும் திகழ்கிறான்.
அவன் சவறு; மகான்கள் சவறு அல்ல! இதத, சாயிபாபாவின் அருளால் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவம் சமய்ப்பிக்கும்.
சிறந்த பக்திமானாக விளங்கிய சிந்சத என்ற அடியவருக்கு, ஒவ்சவாரு முதறயும் சபண் குைந்ததசய பிறந்தது. ஆண் வாரிசு இல்தலசய என்று அவரும் அவரின்
மதனவியும் மிகவும் வருந்தினர். இந்த நிதலயில், 'கனகாபூரில் உள்ள தத்தாத்சரயர் சகாயிலுக்குச் சசன்று வைிபட்டால், ஆண் குைந்தத பிறக்கும்' என்று
சிலர் அறிவுறுத்தினர்.
அதன்படிசய, தன் மதனவியுடன் கனகாபூருக்குச் சசன்றார் சிந்சத. அங்கு, கரு ாமூர்த்தியாக அருள் பாலிக்கும் தத்தாத்சரயதர மனம் உருக சவண்டிக்
சகாண்டார். 'இதறவா! எனக்கு ஆண் குைந்தத பிறந்து என் வம்சம் ததைக்க சவண்டும். உனது சந்நிதிக்கு என் மகனுடன் வந்து பிரார்த்ததனதய
நிதறசவற்றுவதற்கு நீசய அருள் புரிய சவண்டும்!' என்று கண் ீர் மல்கப் பிரார்த்தித்தார்.
அடுத்த ஆண்சட சிந்சதவின் மதனவி ஆண் குைந்தததய ஈன்சறடுத்தாள். குடும்பசம குதூகலத்தில் திதளத்தது. விருந்து- தவபவம் என்று குடும்பத்துடன்
சகாண்டாடி மகிழ்ந்தனர் சிந்சத தம்பதி.
இந்த சந்சதாஷத்தில்... தத்தாத் சரயருக்கு நிதறசவற்ற சவண்டிய சநர்த்திக்கடதன மறந்சத சபானார்கள். ஆறு வருடங்கள் உருண்சடாடின.
ஷீர்டி பாபாவின் புகழ் உலசகங்கும் பரவத் துவங்கிய காலம் அது! சாயிபாபாவின் மகிதமதய சிந்சதவும் அறிந்தார். ஒருமுதற சநரில் சசன்று பாபாதவ
தரிசிக்க ஆவல் சகாண்டார்.
அவரது விருப்பம் நிதறசவறும் நாளும் வந்தது. ஷீர்டிக்கு வந்த சிந்சத, சாயிபாபாதவ தரிசித்தார். இவதர
உற்றுசநாக்கிய பாபாவின் முகத்தில் உக்கிரம்! சகாபத்துடன், ''அசடய்... அறிவில்லாதவசன! உனக்கு எவ்வளவு
கர்வம்? நன்றிசகட்டத்தனமாக நடந்து சகாள்கிறாசய...'' என்று சிந்சததயத் திட்டித் தீர்த்தார் பாபா!
சிந்சத கதிகலங்கி சபானார். பாபா எதற்காகத் திட்டுகிறார் என்பது புரியாமல் திதகத்து நின்றார்; எதுவும்
சபசவில்தல.
பாபா சதாடர்ந்தார்: ''ஒன்றுசம சதரியாதவன் சபால் நடிக்கிறாயா? உனக்கு ஆண் குைந்தத இல்தல என்பது விதி.
இருப்பினும் என் உடதலப் பிய்த்துத்தாசன உனக்கு ஆண் குைந்தததயக் சகாடுத்சதன். இதற்காக நீ நன்றி சசலுத்த
சவண்டாமா? அதத விட்டு விட்டு இப்சபாது எந்த ததரியத்தில் என்தனப் பார்க்க வந்திருக் கிறாய்?'' என்று
கத்தினார்.
இததக் சகட்டதும் கனகாபூர் தத்தாத்சரயரிடம் பிரார்த்தித்த
சவண்டுதலும் அவருக்கு சசய்ய சவண்டிய சநர்த்திக்கடனும்
சிந்சதவின் நிதனவுக்கு வந்தது. தனக்கு ஆண் குைந்தத
சவண்டி தத்தாத்சரயரிடம் பிரார்த்தித்ததும், அதத அடுத்து
ஆண் குைந்தத பிறந்தததயும் பாபா அறிந்து தவத்திருக்கிறாசர!'
என்று வியந்தார் சிந்சத.
ஒருவாறு தன்தன சுதாரித்துக் சகாண்ட சிந்சத, மன்னிப்பு
சகட்கும் சபாருட்டு, சமள்ள பாபாவின் திருமுகத்தத ஏறிட்டார். என்ன ஆச்சரியம்? அவர் கண்ணுக்கு
பாபா சதரியவில்தல; சாட்சாத் கனகாபூர் தத்தாத்சரயசர அங்கு காட்சியளித்தார். 'தத்தாத்சரயரும்
பாபாவும் ஒன்றா?' என்று எண் ிய சிந்சத சமய்சிலிர்த்தார். கண்களில் நீர்மல்க சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து
பாபாதவ வ ங்கினார்.
''உடசன கனகாபூர் சசன்று தத்தாத்சரயதர தரிசித்து விட்டு இங்கு வா'' என்று ஆசி வைங்கி அனுப்பினார்
பாபா.

9. பாபாவின் உத்தரதவ சிரசமற்சகாண்டார் சிந்சத. ஊருக்குத் திரும்பியதும் மதனவி-மக்களுடன் கனகாபூருக்குச் சசன்று தத்தாத்சரயதர தரிசித்து, தனது
பிரார்த்ததனதயயும் நிதறசவற்றினார். 'அடிசயனின் பிதைதயப் சபாறுத்தருளுங்கள்' என்று கண்மூடி பிரார்த்தித்தார். மீண்டும் அவர் கண் திறந்தசபாது,
கருவதறயில் தத்தாத்சயயர் இல்தல; சாயிபாபாசவ புன்னதகயுடன் நின்றிருந்தார்.
' சாயிராம்... சாயிராம்!' என்று வாய் விட்டுக் கதறினார் சிந்சத. தத்தாத்சரயரின் மறுபிறவிசய சாயிபாபா என்று பலரும் கூறியது
உண்தமசய என்பதத உ ர்ந்தவர், ஷீர்டி இருக்கும் திதச சநாக்கி கரம் கூப்பித் சதாழுதார்.
ஆம்! மகான்கள் சதய்வத்தின் மறு உருவமாகத் திகழ்பவர்கள்!
'ஹ்ருதம்புசஜ கர் ிக மத்ய ஸ்ம்ஸ்தம்
ஸிம்ஹாஸசன ஸம்ஸ்தித- திவ்ய மூர்த்திம்
த்யாசயத் குரும் சந்த்ர கலா ப்ரகாசம்
ஸச்சித் சுகாபீஷ்ட வரம் ததனாம்'
_ என்கிறது குரு கீதத.
அதாவது, 'இதயத் தாமதரயின் கர் ிதக மத்தியில்- சிம்மாசனத்தில் வ ீற்றிருக்கும் திவ்யமூர்த்தியும், சந்திர கதல சபால் பிரகாசிப்பவரும், சச்சிதானந்த அபீஷ்ட
வரத்தத அருள்பவருமான குருதவ தியானிக்க சவண்டும்' என்று அறிவுறுத்துகிறது இந்தப் பாடல்.
நாமும் பரபிரம்மமான சாயிநாததன தியானிப்சபாம்; அவர் உருவில் வரும் இதறயருள், நம்தம வாழ்வாங்கு வாைச் சசய்யும்!
குரு மந்த்சரா முசக யஸ்ய
தஸ்ய ஸித்த்யந்தி நான்யதா
தீக்ஷயா ஸர்வ கர்மா ி
ஸித்த்யந்தி குரு புத்ரசக
- குருகீதத (3-9)
சபாருள்:குரு மந்திரம் எவன் வாயால் உச்சரிக்கப்படுகிறசதா,
அவனுக்கு அதனத்தும் ஸித்தி அதடகின்றன. குருவின்
ஞான புத்திரனான அவன், குருவின் தீட்தசயால் அதனத்துக்
காரியங்களிலும் சவற்றி காண்கிறான்.
'அதமதியாக அமர்ந்திரு. உனக்குத் சததவயானதத நான் சசய்சவன்; உனது குறிக்சகாதளயும் அதடயச் சசய்சவன்' என்பது
சாயி நாதனின் உபசதசம். இதற்சகற்ப தன் பக்தன் ஒருவனுக்கு, சாயிபாபா அருள் புரிந்த சம்பவம் ஒன்று உண்டு.
பூனாவின் புறநகர்ப் பகுதியில் வாழ்ந்தவன் பாபுராவ் சபார்வசக. இளம் வயதிசலசய சபற்சறாதர இைந்துவிட்ட பாபுராவின்
சசாத்துகதள, அவனின் உறவினர்கள் சிலர் ஏமாற்றிப் பிடுங்கிக் சகாண்டனர். கல்விதயயும் சதாடர முடியாத பாபுராவ், கிதடத்த
சிறு சிறு சவதலகதளச் சசய்து நாட்கதளக் கைித்தான்.
இவனின் தாய்மாமாவான சிந்சத ஷீர்டியில் வசித்தார். அங்கு தனது நிலத்தில் கரும்பு பயிரிட்டிருந்த சிந்சத, சவல்லம் தயாரித்து விற்று வாழ்க்தக நடத்தினார்.
சாயிபாபாவின் தீவிர பக்தரான இவர், தன் மருமகதன ஷீர்டிக்கு வரச் சசால்லிப் பல முதற கடிதம் எழுதியும் பலனில்தல. மாமாவுக்குத் சதால்தல
சகாடுக்கக் கூடாது என்ற எண் த்துடன் ஷீர்டிக்கு சசல்வததத் தவிர்த்து வந்தான்.
இந்த நிதலயில், 'நீ ஷீர்டியில் நிரந்தரமாகத் தங்க சவண்டாம். ஒருமுதற இங்கு வந்து சசல்... பாபாவின் தரிசனம் உனக்கு நல்வைி காட்டும்' என்று
வலியுறுத்தி கடிதம் எழுதியிருந்தார் சிந்சத. பாபுராவுக்கும் இது சரிசயன்சற பட்டது. அவன் ஷீர்டிக்குப் புறப்பட்டான்.
தகவசம் இருந்த சிறு சதாதகதயக் சகாண்டு 'சகாபர் காவ்' ரயில் நிதலயத்தத வந்ததடந்தான் பாபுராவ். சகாஞ்சம் சில்லதற காசுகசள மீதியிருந்தன. இங்கிருந்து
ஷீர்டிக்குச் சசல்ல சுமார் 16 தமல் தூரம் பய ிக்க சவண்டும். சில்லதறக் காசுகதளக் சகாடுத்து, சடாங்கா (சிறு குதிதர வண்டி) மூலம் சகாதாவரி நதி பாலத்தத
அதடந்தான். ஷீர்டிக்கு இங்கிருந்து 8 தமல் தூரம். நடக்க ஆரம்பித்தான். பசி வயிற்தறக் கிள்ளியது. எனினும், பாபாதவ தரிசிக்கும் வதர எதுவும் உண் க்
கூடாது என்று தவராக்கியத்துடன் நடந்தான்.

10. வைியில் சிந்சதவின் கரும்புத் சதாட்டம். அதன் நடுவில் அவரது வ ீடு. மாமாதவப் பார்த்து விட்டு பாபாதவ தரிசிக்கச் சசல்லலாம் என்ற முடிவுடன் சிந்சதவின்
வ ீட்டுக்குள் நுதைந்தான் பாபுராவ். மாமி சந்தியா அவதன அன்புடன் வரசவற்றாள். தன் க வர் ஷீர்டிக்கு சசன்றுள்ளதாகத் சதரிவித்தவள், ''நீயும் சாப்பிட்டு விட்டு
சசல்'' என்றாள். ஆனால், '' பாபாதவ தரிசித்த பிறகுதான் சாப்பாடு எல்லாம்!'' என்று கூறி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினான் பாபுராவ்.
ஷீரடியில்... பாபா உருவாக்கி வந்த 'சலன்டி' எனும் நந்தவனத்தில் தன் மாமா சிந்சததவ பார்த்தான். அவதனக் கண்டதும் ஓசடாடி வந்து கட்டியத த்துக்
சகாண்டார் சிந்சத.
''ஷீர்டியில் கால் தவத்து விட்டாய் அல்லவா! இனி, பாபா உன்தனக் காப்பாற்றிக் கதர சசர்ப்பார்'' என்றவர், அவதன சாப்பிட அதைத்தார். அவரிடமும், ''பாபாவின்
தரிசனத்துக்குப் பிறகுதான் சாப்பிடுசவன்!'' என்று தவராக்கியத்துடன் பதிலளித்தான் பாபுராவ். அவனிடம், தன் தபயிலிருந்து
ஒரு ரூபாய் நா யத்தத எடுத்துக் சகாடுத்து, சாப்பிட தவத்துக் சகாள்ளுமாறு கூறினார் சிந்சத.
சற்று சநரத்தில் துவாரகாமயிதய அதடந்தான் பாபுராவ். அங்கு சாயிபாபாதவ தரிசித்தவன் ஆனந்தத்தில்
திதளத்தான். சாஷ்டாங்கமாக பாபாதவ நமஸ்கரித்து, கண் ீரால் அவர் திருப்பாதங்கதளக் கழுவினான். பரிவுடன்
அவதனத் தூக்கி நிறுத்திய பாபா, ''இங்சக வந்து விட்டாய் அல்லவா. இனி, இந்த துவாரகாமயி அன்தன உன்தனக்
கவனித்துக் சகாள்வாள்'' என்று அருளினார்.
மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் திரும்ப யத்தனித்த பாபுராவிடம், ''எங்சக எனது தட்சித ?'' என்று பாபா சகட்கசவ, அவன்
திடுக்கிட்டான்.
''சதவா! என்னிடம் சகாடுப்பதற்கு ஒன்றுமில்தலசய'' என்றான்.
உடசன பாபா, ''அப்படியா... உன் கால்சராய்ப் தபயில் ஒரு ரூபாய் இல்தல? நன்றாகப் பார்!'' என்றார் தனக்சக உரிய குறும்பு
சிரிப்புடன்!
பாபுராவுக்கு அப்சபாதுதான்... மாமா சாப்பாட்டுச் சசலவுக்காக தனக்கு ஒரு ரூபாய் தந்தது நிதனவுக்கு வந்தது. வியப்புடன்
பாபாதவப் பார்த்தபடி அந்த நா யத்தத எடுத்து அவரிடம் சகாடுத்தான்.
''சபா... வ ீட்டுக்குப் சபாய் சாப்பிடு. இந்த ஷீர்டி மண் உன்தன வளர்த்து விடும்'' என்றார் பாபா.
மாமாவின் வ ீட்டுக்குப் புறப்பட்டான் பாபுராவ். 'ஒரு ரூபாய் தவத்திருந்ததத தாசன மறந்து விட்டசபாது, பாபாவால் அதத அறிய முடிந்தது எப்படி?' என்று வியப்பு
அவன் மனதத ஆக்கிரமித்திருந்தது.
வ ீட்டில்... ''மீண்டும் புசன சசல்ல சவண்டாம். ஷீர்டியில் ஏதாவது சவதல சதடித் தருகிசறன் இங்சகசய இருந்து விடு'' என்றார் சிந்சத. மாமி சந்தியாவும்
தங்களுடன் இருக்குமாறு வற்புறுத்தசவ, ஷீர்டியிசலசய தங்கிவிடத் தீர்மானித்தான் பாபுராவ்.
தினமும் கிதடத்த பாபாவின் தரிசனம் அவனுக்கு நம்பிக்தகதயத் தந்தது. தினமும் மாமாவின் கரும்புத்
சதாட்டத்துக்குச் சசன்று சிறு சிறு சவதலகதளச் சசய்து வந்தான். விவசாயப் ப ி அவனுக்கு பிடித்துப் சபானது.
சிந்சதவுக்கு ஒருபுறம் மகிழ்ச்சி; மறுபுறம்... சவதலக்குப் சபாக விரும்பியவதன விவசாயம் பார்க்க தவத்து விட்சடாசம
என்ற கவதல!
ஆனால், பாபுராவ் இததப் பற்றிசயல்லாம் கவதலப்படவில்தல. காதலயில் பாபாவின் தரிசனம். பிறகு நாள்
முழுக்க கரும்புத் சதாட்டத்தில் ப ி என்று நாட்கதள மகிழ்ச்சியுடன் கைித்தான்.
அந்த வருடம், வைக்கத்தத விட அதிக விதளச்சல். சவல்லம் விற்பதனயில் நல்ல லாபம்
கிதடத்தது. சிந்சதவுக்கு உற்சாகம் தாளவில்தல. பாபுராவின் கடுதமயான உதைப்சப இதற்குக்கார ம் என்று மாமனும்
மாமியும் அவதனப் பாராட்டி னர். ஆனால் பாபுராவ், ''அதனத்துக்கும் கார ம் பாபாவின் திருவருசள!'' என்றான்
தன்னடக்கத்துடன்.
சிந்சதவின் சதாட்டத்துக்கு அடுத்து இருந்த நிலம், அவரின் நண்பர் துவாரகாநாத்துக்குச் சசாந்தமானது. அங்கு விதளச்சல்
லாபகரமானதாக இல்தல. துவாராகாநாத்தால் விவசாயப் ப ிகதள சரிவர கவனிக்க முடியாதசத அதற்குக் கார ம்.
நண்பரின் நிலத்தில் அதிக விதளச்சல் என்பதத அறிந்தவர், சிந்சதவிடம் வந்து விசாரித்தார்.
''என் மருமகன் பாபுராவின் கடுதமயான உதைப்சப இதற்குக் கார ம்!'' என்றார் சிந்சத.
உடசன... தனது நிலத்ததயும் பாபுராவ் பார்த்துக் சகாண்டால், அவதனத் தன் நிலத்தின் பங்குதாரராக ஆக்குவதுடன், லாபத்தில் பாதிதயயும் அவனுக்குத் தருவதாக
கூறினார் துவாரகாநாத். பாபுராவிடம் இதுபற்றிக் கூறினார் சிந்சத. ''தயங்காமல் ஒப்புக் சகாள்ளுங்கள்!'' என்றான் பாபுராவ்.

11. அன்று முதல் இரண்டு சதாட்டத்திலும் கடுதமயாக உதைத்தான் பாபுராவ்.இரண்சட ஆண்டுகளில் துவாரகாநாத்தின் நிலத்திலும்
கரும்பு விதளச்சல் அதிகரித்தது. சவல்ல விற்பதனயிலும் நல்ல லாபம் சம்பாதித்தார் துவாரகாநாத். தான் சபசியபடி பாபுராவுக்கு
லாபத்தில் சரிபாதியாக ஒரு லட்சம் ரூபாதயயும் சகாடுத்தார்.
சில்லதறக் காசுகளும் மிஞ்சாமல் ஷீர்டிக்கு வந்து சசர்ந்த பாபுராவ் இன்று லட்சாதிபதி!
மாமா சாப்பாட்டுச் சசலவுக்காக தன்னிடம் சகாடுத்த ஒரு ரூபாய் நா யத்தத, சாயிபாபா கா ிக்தக யாகத் தன்னிடம்
சகட்டு வாங்கியது ஏன் என்ற ரகசியம் அப்சபாதுதான் அவனுக்குப் புரிந்தது! பாபாவிடம் தந்த ஒரு ரூபாய்... இன்று லட்சம்
ரூபாயாகத் தன்னிடம் திரும்பி இருக்கிறது என்று கருதினான். கண்களில் நீர் கசிய, அந்தக் கருத க் கடல் அருள்புரியும்
துவாரகாமயி இருக்கும் திதச சநாக்கித் சதாழுதான்.
பாபுராவ் மட்டுமா? 'குருவருளால் மட்டுசம ஒருவன் பூர த்துவம் அதடய முடியும்' என்ற குருகீததயின் வாக்குக்கு இ ங்க, சாயி
அருளால் சாததன பதடத்தவர்கள் ஆயிரமாயிரம் சபர் இந்த பூவுலகில் உண்டு!
சதளிவு குருவின் திருசமனி காண்டல்;
சதளிவு குருவின் திருநாமம் சசப்பல்;
சதளிவு குருவின் திருவார்த்தத சகட்டல்;
சதளிவு குருவுரு சிந்தித்தல் தாசன.
- திருமந்திரம்: 138
சபாருள்:குருதவ இதறவனாகசவ கா சவண்டும். குருவின் திருநாமத்தத, திருதவந்சதழுத்தாகசவ கருதி எப்சபாதும் உச்சரிக்க சவண்டும். குருவின்
அறிவுதரகதள இதறவனின் ஆத யாகசவ ஏற்க சவண்டும். சதாசர்வ காலமும் குருவின் திருவுருதவ
உள்ளத்தில் தவத்து பூஜிக்க சவண்டும்.
'சபாதுக் காரியங்கள், மக்கள் சசதவ குறித்து யார் என்ன உதவிதயக் சகட்டாலும் முடிந்தளவு அதத
நிதறசவற்றித் தர சவண்டும். இயலவில்தல எனில், மனப்பூர்வமாக இயலாதமதய ஒப்புக்சகாள்ள சவண்டும்.
இதத விடுத்து, 'சசய்கிசறன்' என்று வாக்கு தந்து விட்டு, பிறகு ஏமாற்றக் கூடாது. இதத என்சறன்றும்
நிதனவில் தவத்திருப்பாயா நானா?''
''நிச்சயம் தவத்திருப்சபன் பாபா. தங்களின் அறி வுதரகள்தாசன என்தன வைிநடத்துகிறது...''
''நாநா... வாக்கு சகாடுத்து விட்டாய். ஆனால், அததப் பின்பற்றுவது அவ்வளவு சுலபமல்ல!''
''தங்களின் திருவருள் துத யிருக்கும் வதர, எனக்கு எல்லாம் சுலபம்தான்.''
- சாயிபாபாவுக்கும், அவரின் பக்தரான நாநா சாகிப்புக்கும் இதடசயயான உதரயாடல் இது.
சகாபர்காவ் நகரில் வசித்தவர் நாநாசாகிப் சந்சதார்கர். சாயிநாததர, தன் இஷ்ட சதய்வமான தத்தாத்சரயரின்
மறு அவதாரமாகசவ கருதியவர்; பாபாவின் வார்த்ததகதள சவத வாக்காக மதிப்பவர். எனசவதான், அவரது
அறிவுதரப்படி நடப்பதாக உறுதி அளித்தார். ஆனால், காலம் சபால்லாததாயிற்சற!
ஒருநாள் பாபாதவ தரிசித்து வரப் புறப்பட்டார் நாநாசாகிப். ஒவ்சவாரு முதற அவர் ஷீர்டி சசல்லும்சபாதும் வைியில் இருக்கும் தத்தாத்சரயர்
சகாயிலுக்கும் சசன்று வைிபடுவது வைக்கம். அங்சக சற்று சநரம் இருந்து விட்டு, பிறகு பய த்ததத் சதாடர்வார்.
இப்சபாதும் அப்படித்தான்... தத்ததர மனமுருக பிரார்த்தித்து விட்டு, சகாயில் வளாகத்தில் அமர்ந்திருந்தார் நாநாசாகிப். அவரிடம் வந்த சகாயில் நிர்வாகி,
''ஐயா..தங்கதள இங்சக அடிக்கடி பார்க்கிசறன். ஆனால் தாங்கள் யார், எந்த ஊர் என்பதுதான் சதரியவில்தல...'' என்றார்.