2. GALICIA NO PRINCIPIO
DO FRANQUISMO
Uniformización política e lingüística a
través da imposición, a censura e o
terror.
Economía: retroceso
con respecto á
tímida
Nacionalismo modernización
Ensino: principal iniciada na etapa
galego:
ámbito de anterior.
fusilamentos; exilio;
imposición da
fuxidos; cárcere; Grandes fluxos
cultura española.
silenciados. migratorios (237.000
persoas nos 50) a
América Latina e
Europa.
3. 1954
Os colectivos de emigrantes en
América denuncian ante a
UNESCO a marxinación e
persecución do idioma galego.
4. POESÍA A PARTIR DE 1947 (LENTO PROCESO DE
RECUPERACIÓN)
Cómaros verdes (1947),
de Aquilino Iglesia
Alvariño.
1950. GALAXIA
5. TENDENCIAS DA POESÍA DE
POSGUERRA
SOCIAL- Ademais, hai
outras tendencias
INTIMISTA
ANOS 50 REALISTA menores:
NEOTROBADORISMO
ANOS 60 HILOZOÍSMO
6. XERACIÓN
DO 36
Non hai unha
sucesión “normal”
de xeracións
poéticas. Tres
xeracións
simultáneas
porque entre 1939
e 1947 a literatura
galega é un ermo.
PROMOCIÓN XERACIÓN
DE ENLACE DOS 50
7. XERACIÓN DO 36
Nacen
entre 1910
e 1920
A guerra civil
marca a súa
vida e obra.
É a xeración que serve de
ponte entre a literatura de
preguerra e os autores
máis novos.
8. IGLESIA ALVARIÑO
De día a día
Lanza de soledá.
Nenias .
Paisaxe
humanizada
Temas: soidade,
paso do tempo e
morte
9. CÓMAROS VERDES
“Aló en Lamanide,ao pé
do río,
nunha leira de cómaros en
sombra,
araba unha xugada de
bois novos,
os cornos
pequeniños, estrelados.
Ao facer un cadullo, de
repente, a xugada
parou.
Que paz inmensa, nas
maus daquela hora
chea de sol, leda como
un Mercurio” (…)
-Riqueza léxica
-Paisaxe e vivir aldeán.
- Abandono da rima.
10. DÍAZ CASTRO
Nimbos
“Penélope”
(frustración histórica
da sociedade
galega). “Un paso
adiante e outro atrás,
Galicia”.
A preocupación por
Galicia vai parella á
resolución dos
problemas básicos do
ser:
morte, tempo e vida.
Relixiosidade.
11. LUIS PIMENTEL
Autor da xeración do 22
Publica as súas obras na
posguerra (Triscos, 1950
Sombra de aire na herba,
1959)
Lirismo intimista (simbiose
con Lugo, presenza de
obxectos e instantes
íntimos, descrición de
interiores suntuosos)
Poesía social: “Cunetas”
Visión pesimista da vida.
12. Liña social:
denunciadora de males
sociais como a falta de
liberdade, fascismo,
guerra…defensa do
idioma.
A voz lírica é portavo da
sociedade.
Liña intimista: desacougo
existencial, infancia,
amor, paso do tempo, a
Liña irónica: segue as
cantigas de escarnio e
maldicir, a lit.
quevediana…
13. LONGA NOITE DE PEDRA-1962
(poética do compromiso)
O poeta convértese na voz do
pobo para denunciar a
situación de Galicia, a
emigración, a guerra civil, o
capitalismo internacional, o
imperialismo norteamericano…
Sinxeleza expresiva, onde
importa máis a mensaxe que a
forma.
Renovación da linguaxe con
rexistros da fala cotiá.
Humor, ironía e sarcasmo
14. O SOÑO SULAGADO 1954
Poesía introspectiva ( o
sentido da vida, o
tempus fugit, o paraíso
perdido da infancia, o
amor…)
Poesía social (guerra,
emigración vista desde
unha óptica positiva e
negativa,
rural/urbano…)
15. ONDE O MUNDO SE CHAMA
CELANOVA- 1975
Poesía intimista coa que volve
ás orixes (O soño sulagado)
Nostalxia ante o recordo da
infancia e a terra.
Serenidade ante o paso do
tempo e a cercanía da morte.
Amor a Moraima.
“Moraima:diario de a bordo”.
16. POESÍA SATÍRICA
Viaxe ao país dos ananos
(1968).Ataque aos dirixentes
da “Hermandad Gallega”
de Caracas.
Cantigas de escarnio e
maldicir.
Antipoemas (1972).
Antipoesía: fuxir dos recursos
e temas tradicionais.
17. PROMOCIÓN DE ENLACE
Nacidos entre 1920-1930.
Predomina neles unha poesía intimista.
18. ANTÓN TOVAR
Arredores -1962
Poesía con moitas
preocupacións relixiosas
(procura dun deus que
o poeta non consegue
ver)
A partir dos anos 60,
poesía social.
19. LUZ POZO
Poesía chea de luz,
optimismo, amor e
sensualidade (O paxaro
na boca- 1952)
Lirismo presidido pola
sombra, o desamor, a
angustia e a morte
(Verbas derradeiras-
1976)
Tamén cultivará a
poesía social, pero en
menor medida.
20. XERACIÓN DAS FESTAS MINERVAIS,
XERACIÓN DOS 50, ESCOLA DA TEBRA
Nados entre 1930 e 1940.
Non viviron directamente a guerra civil.
Recuperan o compromiso político na
clandestinidade.
Participan nas denominadas “Festas Minervais”
(1953-1964).
Poesía existencialista-ESCOLA DA TEBRA
Conflito do individuo consigo mesmo e
coa vida.Poesía de preocupación
relixiosa.
Renovación da linguaxe poética (combina
tradición e vangarda con influencias europeas e
norteamericanas).
21. CUÑA NOVÁS
Fabulario novo
Exploración do EU
fronte ao mundo
problemático
(pesimismo e angustia)
22. MANUEL MARÍA
Poesía intimista e
desacougado( Muiñeira
de brétemas- 1952)
Paisaxismo (Terra Cha-
1954)
Social (Documentos
persoaes-1958)
Motivos recorrentes:
defensa das clases
populares, a lingua e o
país, sensibilidade
ecoloxista, protesto
contra as inxustizas,
imperialismo…
23. UXÍO NOVONEYRA
Poesía dialogante coa
paisaxe coureliana
(metonimia de Galicia
enteira), onde hai unha
comuñón coa mesma.
Os eidos- 1955
Composicións breves
Fonosimbolismo (“o lobo!,
os ollos o lombo do
lobo!”)
Disposición dos versos.
24. XOHANA TORRES
Do sulco -1959
Poemario
intimista
Amor, morte e
soidade
Ritmo e
musicalidade
Outros títulos:
Estacións ao
mar- 1980
25. ANTÓN AVILÉS DE
TARAMANCOS
O tempo no espello,
1980,recompila trinta
anos de poesía.
Sentimento de saudade
pola patria, sentida desde
Colombia.
Cantos caucanos -1985
(natureza exótica
colombiana),
As torres no ar, 1989
26. BERNARDINO GRAÑA
Profecía do mar.
Poeta do mar
Mar e vida
mariñeira.
Visión optimista da
vida.
Tema do amor.