1. นิทานอีสปเรื่องลาโง่ผู้หลงผิด
ในพนาป่ าใหญ่อนไพศาล
ั
สัตว์นอยใหญ่ร่วมใช้ชีวี
้
ป่ าผืนนี้ก็เป็ นเหมือนกับบ้าน
สัตว์ตวใดหาอาหารได้เร็วพลัน
ั
แล้ววันหนึ่งฝูงสัตว์ตกลงว่า
เพื่อที่จะหยุดยั้งราชสีห์
เช้าวันหนึ่งราชสีห์แปลกใจมาก
จึงออกไปอาละวาดทัวแผ่นดิน
่
จนวันหนึ่งราชสีห์รู้ตวว่า
ั
ไม่มีใครมาช่วยเหมือนทุกหน
ตัดสินใจเดินทางไปหมู่บาน
้
ชีวิตราชสีห์แสนจืดจาง
จึงเดินทางไปพบเข้ากับลา
ราชสีห์ซุ่มหลบอยูดีดี
่
ราชสีห์สะดุงอย่างตกใจ
้
ลาจึงคิดว่าสิงโตกลัวตนฆ่า
สิงโตหันมาเห็นชังเหมาะเจาะ
่
ทันใดนั้นสิงโตได้หนไป
ั
บริ วารฝูงสัตว์อยูทุกที่
่
อยูโดยมีราชสีห์เป็ นราชันย์
่
ช่วยกันหาอาหารอย่างสุขสันต์
ราชสีห์มาทันจะมาเอาทันที
จะไม่หาอาหารเป็ นการดี
ทุกชีวีจะได้มีอาหารกิน
ไม่มีเหลือแม้ซากอาหารสักชิ้น
พร้อมจับกินสัตว์มากมายคลายหิวตน
เหลือแต่ตนอยูป่าแสนสับสน
่
แสนอับจนมืดมนทุกหนทาง
เดินทางนานตั้งแต่ฟ้าสาง
แสนเลือนรางหมดหนทางในชีวี
แล้วทาท่าแอบซุ่มเพื่อโจมตี
ก็เกิดมีเสียงไก่โต้งดังเข้ามา
จึงวิ่งไปคล้ายกับวิ่งหนีลา
แล้วทาท่าเดินไปทาว่าตนใหญ่
ถึงคราวเคราะห์ของลาหารู้ไม่
เห็นว่าใช่เป็ นลาจึงฆ่าโดยทันที
นางสาวกัญธิมา เอียดชูทอง ม๕/๑ เลขที่ ๑๒