1. Czy to to samo?
Numer projektu
2019-1-PL01-KA104-064138
2. Współczesne formy edukacji i
rozwoju człowieka
Przestrzeń formalna (szkolna)
Przestrzeń pozaformalna (pozaszkolna)
Przestrzeń nieformalna (codzienność)
3. Przestrzeń formalna
Zorganizowany proces kształcenia
Forma: instytucja- szkoła, uczelnie
Program nauczania ustalany odgórnie, ściśle
zobowiązujący uczniów jak i nauczycieli
Jednostronna transmisja wiedzy (nauczyciel-> uczeń)
Systematyczna, określana czasowo
Określony system oceniania i weryfikacji wiedzy
Zakończona certyfikacją.
4. Przestrzeń pozaformalna
Odbywa się poza ustawowym kształceniem formalnym
(np. kursy doszkalające, warsztaty)
Dobrowolne, aktywne uczestnictwo ucznia
Ma na celu zaspokoić potrzeby edukacyjne ucznia w
zorganizowanej formie edukacji
Indywidualizacja potrzeb
Rozwój kompetencji i umiejętności
Większe zaangażowanie ucznia w proces uczenia się
Obecność nauczyciela jest dobrowolna.
5. Przestrzeń nieformalna
(incydentalna)
Niezorganizowana, niezamierzona
Brak stopni, dyplomów i nauczyciela
(samoszktałcenie)
Indywidualny proces uczenia się
Uczenie się dostosowane wobec konkretnej sytuacji, w
której znajduje się jednostka
Wiedza i umiejętności jako symbol doświadczania
życia codziennego
Krytyczna refleksja- w tej przestrzeni edukacji
kształtują się postawy, poglądy i wartości jednostki.
6. Czym jest coaching?
Może przybierać postać sformalizowaną lub nieformalną
Coaching można scharakteryzować jako proces
ukierunkowany, usystematyzowany, dynamiczny i ciągły
Zakłada konieczność dzielenia się wiedzą przy
jednoczesnym nakierowywaniu pytaniami na szukanie
nowej wiedzy
Celowość spotkań i określone sposoby mierzenia efektów
pracy Klienta
Koncentracja na Kliencie i jego zasobach
Współcześnie wykorzystywany do osiągania lepszych
wyników zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym
(koncepcja Lifelong learning)
Coaching to nie psychoterapia(!).
7. Coach- cechy charakterystyczne
Nie jest nauczycielem
Nie daje gotowych odpowiedzi
Wspólnie z Klientem poszukuje sposobów rozwiązywania
problemów
Pytaniami powinien inspirować do poznawania siebie, ustalania
celów i sposobów ich realizacji
Nie decyduje za Klienta, który musi samodzielnie wykonać
zadanie lub podjąć decyzję
Powinien budować poczucie odpowiedzialności i sprawczości u
Klienta
Relacja powinna być przyjacielska, Klient powinien ufać
Coachowi
Nie musi być ekspertem w danej dziedzinie życia Klienta
8. Czym jest mentoring?
Charakter procesowy- proces zakłada długi okres
współpracy
Proces oparty na relacji mentor- podopieczny, jest ona
głębsza niż w przypadku coachingu, bardziej bliższa i
przyjacielska
Polega na rozwijaniu potencjału danej osoby poprzez
regularny kontakt z mentorem
Opiera się na inspirowaniu, stymulacji podopiecznego.
9. Mentor- cechy charakterystyczne
Powinien stanowić za autorytet, przykład do
naśladowania i zapewnić poczucie bezpieczeństwa
Musi cechować go dobra znajomość obszaru działania
podopiecznego
Udziela rad i wskazówek, dzieli się doświadczeniem
Nie skupia się na konkretnym zadaniu- swoją pracą
obejmuje całość życia jednostki- jego tożsamość,
osobowość czy sferę zawodową
Pobudza odpowiedzialność jednostki
Troska o podopiecznego, udzielanie informacji zwrotnej,
tworzenie warunków do uczenia się i odnoszenia sukcesów
10. Przygotowanie do procesu
coachingu/ mentoringu
Spotkanie z klientem/ podopiecznym
Kwestionariusz przedsesyjny
Wspólna decyzja
Umowa/ kontrakt między stronami
11. Kwestionariusz przedsesyjny
To sposób na preselekcje coacha/ mentora jak i
podopiecznego
Cel-> poznanie zasobów klienta, jego dążeń, potrzeb,
konkretnego problemu lub obszarów wymagających
wspólnej pracy
Pozwala sprecyzować oczekiwania klienta
Wspiera procesy rozwoju zmiany u podopiecznego
12. Kwestionariusz przedsesyjny
Przykładowe pytania do klienta:
Kim chcesz być za 5, 10, 15 lat?
Co takiego jest w Tobie, co według Ciebie,
utrudnia Ci realizacje celów?
Jakimi wartościami kierujesz się w życiu?
13. Decyzja
To podjęcie decyzji co do chęci
rozpoczęcia współpracy
Wstęp do zawarcia kontraktu
poprzedzony dyskusją
14. Umowa/ kontrakt między
stronami
Ustalenie zasad współpracy, tj. terminy i długość
spotkań, sposoby mierzenia rezultatów, zasady
komunikacji, forma spotkań (online czy face- to
face), ustalenie oczekiwań klienta, opisanie
pożądanych rezultatów, uzgodnienie zasad i ról
oraz inne kwestie zależnie od potrzeb
zainteresowanych stron
Najkorzystniejszy jest formalny kontrakt w
postaci pisemnej.
15. Źródła
Parkes, A., 2013. Coaching, mentoring i inne tendencje
we współczesnej praktyce doskonalenia zawodowego.
Przegląd Naukowo-Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa, nr 1, 113-126.
Malewski, M., 2000. Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi. W: M. Cylkowska.
Nowak, red. Edukacja: Społeczne konstruowanie idei i rzeczywistości. Koziegłowy: „Wolumin”,
s. 315- 321.
16. Ten projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji
Europejskiej. Projekt lub publikacja odzwierciedlają jedynie
stanowisko ich autora i Komisja Europejska nie ponosi
odpowiedzialności za umieszczoną w nich zawartość merytoryczną.