1. LONGA NOITE DE PEDRA O NENO
Había un lume aceso
O teito é de pedra. Na casa dos abós.
De pedra son os muros Agora ben comprendo
i as tebras. Que ese lume eramos nós.
De pedra o chan O pai que contaba unha
i as reixas. Historia medoñenta.
As portas, A nai surría, pois
as cadeas, A historia n-era certa.
o aire, Afora nos camiños
as fenestras, Refungaba o corisco.
as olladas, Unha irmá preguntaba
son de pedra. Polos probes de cristo.
Os corazós dos homes O vento nevoeiro
que ao lonxe espreitan, Agallopaba a chaira.
feitos están ¿onde están esta noite
tamén Os que non teñen casa?
de pedra. O bosco era un misterio
I eu, morrendo Rumoroso e lonxano.
nesta longa noite O irmau máis pequeño
de pedra. Preguntaba calado.
Agora é xa un home, e sigue
preguntando.
Celso Emilio Ferreiro