M3j2

Piotr Gorzelańczyk
Moduł:
Moduł 351203.M3 Projektowanie lokalnych sieci
informatycznych i administrowanie nimi
Jednostka modułowa:
351203.M3.J2 Konfigurowanie urządzeń sieciowych
Pakiet edukacyjny dla ucznia
Piła 2013

Spis treści
1. WPROWADZENIE ..........................................................................................4
2. WYMAGANIA WSTĘPNE .............................................................................5
3. CELE KSZTAŁCENIA ....................................................................................6
4. MATERIAŁ NAUCZANIA .............................................................................7
4.1. Konfiguracja routera...................................................................................7
4.1.1. Materiał nauczania................................................................................7
4.1.2. Pytania sprawdzające .........................................................................13
4.1.3. Ćwiczenia ...........................................................................................13
4.1.4. Sprawdzian postępów.........................................................................14
4.2. Konfiguracja switcha zarządzalnego........................................................15
4.2.1. Materiał nauczania..............................................................................15
4.2.3. Ćwiczenia ...........................................................................................19
4.3. Urządzenia do transmisji bezprzewodowej ..............................................20
4.3.3. Ćwiczenia ...........................................................................................23
4.4. Telefonia internetowa (VOIP) ..................................................................25
4.4.3. Ćwiczenia ...........................................................................................30
4.5. Monitoring sieci i urządzeń sieciowych ...................................................31
4.5.3. Ćwiczenia ...........................................................................................34
4.6. Sieć VPN...................................................................................................36
4.6.3. Ćwiczenia ...........................................................................................39
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ........................................................................40
6. LITERATURA................................................................................................44

4
1. WPROWADZENIE
Poradnik będzie Cię wspomagać w przyswajaniu nowej wiedzy
i kształtowaniu umiejętności z zakresu konfigurowania urządzeń sieciowych.
Zamieszczony materiał nauczania zawiera najważniejsze informacje dotyczące
wymienionych zagadnień i wskazuje tematykę, z jaką powinieneś zapoznać się
poprzez wyszukanie odpowiednich informacji we wskazanej literaturze.
Poradnik nie będzie „prowadził Cię za rękę”, zawiera jedynie kompendium
wiedzy na temat najważniejszych elementów danej jednostki modułowej. Biorąc
pod uwagę, że z niektórymi omawianymi treściami spotkałeś się już na
zajęciach informatyki w gimnazjum i w szkole ponadgimnazjalnej, zawarte
w materiale treści nauczania powinieneś traktować jako powtórzenie. Należy
jednak pamiętać, że technologia informatyczna rozwija się w zawrotnym
tempie, a zawarte w pakiecie informacje mogą ulec szybkiemu
zdezaktualizowaniu. Istnieje więc potrzeba, abyś ukształtował w sobie potrzebę
stałego uzupełniania wiedzy i umiejętności w tym zakresie. W poradniku
będziesz mógł znaleźć następujące informacje ogólne:
• wymagania wstępne określające umiejętności, jakie powinieneś posiadać,
abyś mógł bez problemów rozpocząć pracę z poradnikiem,
• cele kształcenia czyli wykaz umiejętności, jakie opanujesz w wyniku
kształcenia w ramach tej jednostki modułowej,
• materiał nauczania, czyli wiadomości teoretyczne konieczne
do opanowania treści jednostki modułowej,
• zestaw pytań sprawdzających czy opanowałeś już wskazane treści,
• sprawdzian osiągnięć opracowany w postaci testu, który umożliwi Ci
sprawdzenie Twoich wiadomości i umiejętności opanowanych podczas
realizacji programu danej jednostki modułowej,
• literaturę związaną z programem jednostki modułowej umożliwiającą
pogłębienie Twojej wiedzy z zakresu programu tej jednostki.

5
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej
powinieneś umieć:
• posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu elektrotechniki,
elektroniki, informatyki,
• obsługiwać system operacyjny komputera na poziomie podstawowym,
• wyszukiwać informacje w sieci Internet,
• korzystać z różnych źródeł informacji,
• posługiwać się językiem angielskim w stopniu podstawowym.

6
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji omawianej jednostki modułowej powinieneś nauczyć
się:
• rozpoznawać symbole graficzne i oznaczenia podzespołów systemu
komputerowego,
• dobierać oprogramowanie użytkowe do realizacji określonych zadań,
• stosować zabezpieczenia sprzętu komputerowego i systemu operacyjnego,
• posługiwać się terminologią dotyczącą lokalnych sieci komputerowych,
• charakteryzować urządzenia sieciowe,
• korzystać z publikacji elektronicznych,
• przestrzegać zasad zarządzania projektem w trakcie organizacji
i planowania pracy,
• stosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań,
• modernizować i rekonfigurować serwery,
• konfigurować przełączniki w lokalnych sieciach komputerowych,
• konfigurować sieci wirtualne w lokalnych sieciach komputerowych,
• konfigurować routery i urządzenia zabezpieczające typu zapora sieciowa
(ang. firewall),
• konfigurować urządzenia dostępu do lokalnej bezprzewodowej sieci
komputerowej,
• konfigurować urządzenia telefonii internetowej,
• dobierać i stosować narzędzia diagnostyczne,
• tworzyć sieci wirtualne za pomocą połączeń internetowych,
• monitorować pracę urządzeń lokalnych sieci komputerowych.

7
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Konfiguracja routera
4.1.1. Materiał nauczania
Routerem nazywamy urządzenie pracujące w trzeciej warstwie modelu OSI.
Router, zamiast adresów fizycznych, wykorzystuje logiczne adresy sieci
(przykładem takiego adresu jest adres IP). Zadaniem routera jest łączenie ze
sobą kilku sieci o różnych adresach logicznych. Z tego też powodu router ma
dwa lub więcej interfejsów sieciowych. Router może łączyć ze sobą zarówno
sieci lokalne, jak i rozległe. W najprostszym przypadku router jest używany
w celu umożliwienia komputerom w sieci LAN dostępu do Internetu przez jeden
określony komputer.
Rys. 1. Router
Konfiguracja routera omówiona zostanie na przykładzie modelu Linksys
WRT54GC. Przed konfiguracją należy podłączyć Internet do gniazda WAN,
natomiast komputer będący w sieci lokalnej i mający mieć dostęp do sieci
Internet – do dowolnego portu od 1 do 4.
Aby rozpocząć konfigurację, należy zalogować się do routera. W tym celu
w przeglądarce internetowej wpisujemy adres: 192.168.1.1, a następnie
podajemy nazwę użytkownika i hasło. Domyślną nazwą użytkownika i hasłem
jest admin (rys. 2).

8
Rys. 2. Logowanie do routera
Konfigurowanie routera polega na wpisaniu danych do wielu sekcji.
Pierwszym krokiem jest określenie czy korzystamy z dynamicznego czy
statycznego przydziału adresów IP w naszej sieci lokalnej. Najbardziej
popularnym przydziałem adresów w sieci jest przydział dynamiczny.
W przypadku przydziału dynamicznego określamy pierwszy adres oraz ilość
adresów w naszej sieci. Po wpisaniu ustawień klikamy Save Settings.

9
Rys. 3. Konfiguracja routera
W kolejnej zakładce Wirelless konfigurujemy sieć bezprzewodową. W polu
Wireless Network Name określamy pod jaką nazwą nasza sieć bezprzewodowa
będzie widoczna. Domyślnie jest to linksys. Wszystkie urządzenia w sieci
muszą używać takiego samego SSID. W polu Wireless Channel widoczny jest
numer kanału. Określa on częstotliwość, jaka jest wykorzystywana przez
urządzenie bezprzewodowe do przesyłania danych.

10
W zakładce Wireless Wireless Security określamy sposób kodowania
transmisji. Mamy do wyboru:
• Disable – transmisja niezabezpieczona,
• WEP – system zabezpieczeń bardzo popularny, ale mało skuteczny,
• WPA – następca WEP, bardziej skuteczny.
W polu Passphrase podajemy hasło do sieci.

11
W zakładce Access Restrictions możemy ustawić czas udostępniania
Internetu, jak również zablokować port.
W zakładce Administration Management ustawiamy m.in. hasło dostępu
do routera. Zalecane jest, aby zmienić domyślne hasło: admin. Możemy w tym
miejscu ustawić także zdalny dostęp do naszego routera oraz wykonać kopię
ustawień routera (Backup Settings).

12
W zakładce Administration Firmware Upgrade dokonujemy aktualizacji
oprogramowania naszego routera. Po wykonaniu konfiguracji routera
zamykamy przeglądarkę internetową.

13
4.1.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania
ćwiczeń.
1. Co to jest router?
2. Czym różni się statyczne i dynamiczne nadawanie adresu IP?
3. W którym miejscu można ustawić hasło na sieć bezprzewodową?
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zmień domyślne hasło do konfiguracji routera.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1. za pomocą przeglądarki zalogować się do urządzenia wpisując adres
switcha oraz podając domyślny login i hasło,
2. w przypadku routera D–Link w zakładce Administration Management
wprowadź nowe hasło.
Wyposażenie stanowiska pracy:
• Komputer podłączony do sieci lokalnej.
• Switch zarządzalny.
Ćwiczenie 2
Dokonaj aktualizacji routera.
1. odszukać w Internecie plik aktualizacyjny oprogramowania routera,
2. zapisać plik na dysku komputera,
3. za pomocą przeglądarki zalogować się do routera wpisując adres routera
oraz podając login i hasło z ćwiczenia 1,

14
4. w przypadku routera D–Link w zakładce Administration Firmware
Upgrade wczytaj wcześniej pobrany plik.
• Router do ćwiczeń.
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: TAK NIE
1) ustawić dynamiczne nadawanie adresów w sieci?
2) skonfigurować i zabezpieczyć sieć bezprzewodową
hasłem?
3) wyłączyć nazwę rozgłoszeniową routera?

15
4.2. Konfiguracja switcha zarządzalnego
Do podstawowych zadań przełączników należy segmentowanie sieci
lokalnych na poziomie warstwy drugiej. W tym przypadku przełącznik
rozpoznaje użytkownika podłączonego do niego, a następnie kieruje pakiety
zgodnie z adresem przeznaczenia. Zaletą tego typu urządzeń jest możliwość
dzielenia sieci na domeny kolizyjne. Zjawisko to wynika bezpośrednio z metody
dostępu do medium transmisyjnego.
Konfiguracja switcha zarządzalnego zostanie przedstawiona
na przykładzie przełącznika firmy Linksys SRW224G4. Przedstawione
na podstawie tego modelu funkcje możemy spotkać również w innych modelach
przełączników.
Rys. 9. Switch Linksys SRW224G4
Konfigurację switcha rozpoczynamy od podłączenia się do niego za
pomocą przeglądarki. W tym celu w polu adresu wpisujemy: 192.168.1.254. Jest
to domyślny adres tego modelu. Należy pamiętać, że komputer zarządzający
musi mieć adres z tej samej sieci. Po wpisaniu adresu podajemy domyślny login
i hasło (admin, admin), do switcha.
Rys. 10. Logowanie do switcha

16
Po zalogowaniu na ekranie pojawia się zakładka Setup. Możemy w niej
monitorować podstawowe informacje związane z urządzeniami, do których
możemy zaliczyć m.in.: adres IP, maskę, numer seryjny.
Rys. 11. Zakładka Setup
Kolejną z omawianych zakładek jest Network Settings. Po wejściu w nią,
mamy możliwość nadania systemowi nazwy, ustawienia jego lokalizacji, a także
kontaktu do administratora.
Rys. 12. Zakładka Network Settings

17
W tym switchu możemy także zarządzać poszczególnymi portami
przełącznika. Aby to uczynić, wchodzimy w zakładkę Port Management. Po
kliknięciu na Detail, możemy ustawić m.in. opis portu, typ portu, status portu
i łącza oraz jego prędkość.
Rys. 13. Zakładka Port Management
Za pomocą tego przełącznika, możemy utworzyć wirtualne sieci lokalne
czyli wydzielenie sieci w sieci. W tym celu wchodzimy na zakładkę VLAN
Management (rys. 14) i tworzymy nowy VLAN. W kolejnym kroku
przechodzimy na zakładkę Port Setting (rys. 15) i określamy w jakim trybie ma
pracować dany port: Access, General czy Trunk. W ostatnim kroku wchodzimy
w zakładkę Ports to VLAN i przypisujemy port do VLAN (rys. 16).
Rys. 14. Tworzenie VLAN
Rys. 15. Port Setting

18
Rys. 16. Przypisanie portu do VLAN
Po przejściu do zakładki Statistics (rys. 17) mamy możliwość
monitorowania parametrów związanych z transmisją danych, np. przepustowość
na danym porcie, aż po śledzenie błędnych ramek i uszkodzonych pakietów.
Przy pomocy tego narzędzia jesteśmy w stanie skuteczniej zarządzać naszą
siecią.
Rys. 17. Zakładka Statistics

19
ćwiczeń.
1. Co to jest switch zarządzalny?
2. Wymień zadania przełączników.
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
W przełączniku zarządzanym stwórz VLAN o nazwie szkola i przypisz do niego
10 pierwszych portów.
1. za pomocą przeglądarki zalogować się do przełącznika, wpisując adres
switcha oraz podając domyślny login i hasło,
2. utworzyć VLAN,
3. zdefiniować tryb pracy portów,
4. przypisać port do VLAN–a,
5. sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia.
• Przełącznik zarządzalny.
1) zarządzać portami przełącznika?
2) tworzyć VLAN?
3) definiować statystyki przełącznika?

20
4.3. Urządzenia do transmisji bezprzewodowej
Dynamiczny rozwój bezprzewodowej transmisji danych cyfrowych
spowodował powstanie wielu rozwiązań, różniących się głównie
przeznaczeniem, ale także parametrami technicznym, do których możemy
zaliczyć m.in. prędkość transmisji czy zasięg. Rodzajów podziałów urządzeń
jest wiele. Jednym z nich jest przeznaczenie urządzenia. W tym przypadku
możemy wyróżnić urządzenia służące do:
• realizacji węzłów sieci bezprzewodowej – urządzenia transmisji danych
(DCE) współpracujące z urządzeniami końcowymi dla danych (DTE), np.
modemy bezprzewodowe i karta bezprzewodowa,
• organizacji współpracy pomiędzy siecią przewodową i bezprzewodową,
tzw. punkty dostępu,
• łączenia odległych segmentów sieci przewodowych tzw. mosty.
Modemem bezprzewodowym nazywamy urządzenie, którego zadaniem jest
zamiana sygnałów (danych) cyfrowych na dane analogowe i na odwrót.
Modemy bezprzewodowe podłączamy głównie za pomocą interfejsu USB.
Aktualnie modemy pracują w standardzie 3G/EDGE/GPRS/HSPA.
Po podłączeniu modemu do portu USB, modem w większości przypadków sam
się konfiguruje, ponieważ posiada wbudowane sterowniki pod MS Windows
oraz Macintosh. Najczęściej urządzenia te obsługują 5 częstotliwości: 2100,
1900, 1800, 900, 850 Mhz.

21
Rys. 18. Modem bezprzewodowy
Obok modemów w sieciach bezprzewodowych możemy również spotkać
karty sieciowe bezprzewodowe. Mają one identyczne zadanie jak karty sieciowe
przewodowe. Połączenie z urządzeniem DTE odbywa się poprzez wewnętrzną
magistralę systemową DTE. Możliwość współpracy danej karty z istniejącymi
platformami sprzętowymi, systemami operacyjnymi, sieciami i protokołami
sieciowymi określana jest przez dostarczane wraz ze sprzętem sterowniki.
Rys. 19. Karta sieciowa bezprzewodowa

22
Zadaniem punktów dostępu jest organizacja współpracy pomiędzy sieciami
przewodowymi i bezprzewodowymi. Dzięki temu stacje wyposażone jedynie
w karty sieci bezprzewodowej mogą korzystać z zasobów istniejącej sieci
przewodowej. Urządzenia do tworzenia lokalnych sieci bezprzewodowych jako
medium transmisyjne wykorzystują transmisyjne fale radiowe oraz optyczne.
Urządzenia radiowe wykorzystują niemal wyłącznie widmo rozproszone. W tym
przypadku transmisja wąskopasmowa stosowana jest sporadycznie. Natomiast
urządzenia optyczne wykorzystują najczęściej wiązkę świetlną skupioną,
rzadziej rozproszoną. Jako protokół dostępu do łącza stosowane są zwykle różne
odmiany protokołów z wykrywaniem nośnej, także w wersji z potwierdzeniami
poprawnego odbioru. W urządzeniach tego typu stosuje się również protokoły
z przekazywaniem żetonu.
Do urządzeń sieciowych możemy zaliczyć również mosty bezprzewodowe.
Umożliwiają one tworzenie połączeń z punktu do punktu oraz z punktu do wielu
punktów. Pozwalają także wykorzystać technologię bezprzewodową do łączenia
segmentów sieci lokalnej w różnych budynkach. Omawiana technologia
umożliwia współdzielenie połączenia internetowego. Parametry użytkowe
mostów oraz ich ceny powodują, że w pewnych przypadkach mogą być bardziej
atrakcyjne niż dzierżawienie linii telefonicznych bądź położenie światłowodów.
Podłączane są bezpośrednio do medium przewodowego i realizują protokoły
warstwy fizycznej modelu OSI/ISO. Implementacja warstwy liniowej pozwala
na rozpoznawanie m.in. informacji adresowej pojawiającej się w przesyłanej
ramce. Adresy poszczególnych stacji są zapamiętywane, dzięki czemu most
może określić, czy zaadresowana stacja docelowa znajduje się segmencie
lokalnym czy odległym. Jeżeli nadawca i odbiorca ramki znajdują się w tym
samym segmencie, ramka nie jest przesyłana do pozostałych segmentów sieci,
co prowadzi do poprawy wykorzystania łącza. Mechanizm ten jest
wykorzystywany w tzw. mostach inteligentnych.

23
ćwiczeń.
1. Wymień rodzaje urządzeń bezprzewodowych.
2. Opisz modem bezprzewodowy.
3. Co to jest karta sieciowa bezprzewodowa?
4. Co to jest most bezprzewodowy?
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zainstaluj i skonfiguruj modem bezprzewodowy USB w komputerze
stacjonarnym.
1. zainstalować sterowniki do modemu,
2. podłączyć modem,
3. dokonać jego instalacji i konfiguracji.
• Komputer stacjonarny.
• Modem bezprzewodowy.
• Sterowniki do modemu.
Ćwiczenie 2
Utwórz w sieci lokalnej punkt dostępowy sieci bezprzewodowej.
1. zalogować się do routera,

24
2. uruchomić usługę AP Router – w przypadku TP–Link opcja ta znajduje
się w zakładce Operation modem.
3. zabezpieczyć sieć bezprzewodową (jeśli nie jest zabezpieczona).
4. sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia poprzez połączenie się
z siecią bezprzewodową.
• Komputer stacjonarny lub laptop wyposażony w kartę sieciową
bezprzewodową.
• Router z funkcją Access Point.
1) zainstalować i skonfigurować modem
bezprzewodowy?
2) zainstalować i skonfigurować kartę sieciową
bezprzewodową?
3) skonfigurować most bezprzewodowy?

25
4.4. Telefonia internetowa (VOIP)
Telefonią internetową VoIP (ang. Voice over Internet Protocol) nazywamy
technologię przesyłania głosu za pomocą łączy internetowych lub
dedykowanych sieci przy wykorzystaniu protokołu IP. Głos w tym przypadku
jest przesyłany w postaci danych przy użyciu protokołu IP do innego
użytkownika sieci lub też do użytkownika tradycyjnej telefonii (analogowej lub
ISDN). W telefonii internetowej połączenia mogą być realizowane na dwa
sposoby:
• sprzętowo, poprzez podłączenie do wolnego portu Ethernet bramki VoIP,
do której podłączamy zwykły aparat telefoniczny z funkcją wybierania
tonowego,
• programowy – instalowane jest stosowne oprogramowanie umożliwiające
wykonywanie połączeń telefonicznych za pośrednictwem komputera
i podłączony do niego mikrofon i słuchawki lub głośniki. Najbardziej
znanym tego typu programem jest Skype.
Do zalet telefonii internetowej możemy zaliczyć:
• umiarkowane wymagania w stosunku do łącza internetowego – omawiana
technologia obciąża łącze w obie strony tak samo, więc mniejsza
przepustowość ma krytyczne znaczenie dla jakości połączenia.
Zadowalającą jakość połączenia można uzyskać przy przepustowości
Internetu powyżej 256 kb/s. Takie łącza mają prawie wszystkie
gospodarstwa domowe w Polsce, posiadające dostęp do sieci Internet,
• wykorzystanie istniejącej infrastruktury telefonicznej – technologia VoIP
korzysta z istniejącej infrastruktury służącej do transmisji danych czyli
z sieci domowych, firmowych i Internetu,
• bezpłatne połączenia VoIP do VoIP – zazwyczaj u wszystkich operatorów
udostępniających omawianą usługę są bezpłatne,

26
• możliwość wykonywania rozmów bez pośrednictwa operatora –
urządzenia VoIP mogą łączyć się bezpłatnie bezpośrednio ze sobą bez
pośrednictwa operatora. Warunkiem jest przypisanie stałego adresu IP
do każdego urządzenia.
Do wad tej technologii możemy zaliczyć:
• konieczność zapewnienia szerokopasmowego dostępu do Internetu –
technologia telefonii internetowej teoretycznie nie wymaga
szerokopasmowego dostępu do Internetu, jednakże jakość rozmów przy
wykorzystaniu łącza modemowego nie jest zadowalająca,
• jakość łącza – w przypadku gubienia pakietów lub opóźnień, przesyłany
głos może być zrywany bądź zniekształcony, przyczyną mogą być
przeciążenia sieci bądź sieci o słabej jakości infrastruktury,
• zawodność – w przypadku zaniku zasilania telefonia internetowa przestaje
działać.
Do wykonywania połączeń za pomocą technologii VoIP wykorzystujemy
telefony internetowe. Pod względem wyglądu przypominają one tradycyjny
aparat telefoniczny wyposażony w klawiaturę numeryczną służącą
do wybierania numerów bądź w alfanumeryczny wyświetlacz LCD. Ze względu
na sposób podłączenia telefonu do sieci komputerowej wyróżniamy następujące
rodzaje telefonów: USB oraz VoIP wyposażone w gniazdo Ethernet.
Pierwszą grupę stanowią telefony podłączane za pomocą gniazda USB.
Są one wyposażone w gniazdo i kabel USB, służący do połączenia telefonu
z komputerem. W zależności od modelu mogą one mieć kształt telefonu
komórkowego lub telefonu biurkowego połączonego kablem ze słuchawką.
Występują też telefony bezprzewodowe, w których słuchawka ze stacją USB
komunikuje się drogą radiową. Omawiane telefony najczęściej nie wymagają
osobnego zasilania, gdyż zasilane są przez port USB. Taki telefon może

27
pracować tylko razem z komputerem, na którym zainstalowane jest odpowiednie
oprogramowanie komunikacyjne, np. Skype. Telefon USB wyposażony jest
w klawiaturę podobną do tej, jaka jest w tradycyjnych aparatach telefonicznych,
posiada mikrofon, słuchawkę oraz ma wbudowaną własną wyspecjalizowaną
kartę dźwiękową. Zaletą omawianych telefonów jest wygodna obsługa
przypominająca obsługę tradycyjnego aparatu telefonicznego. Dzięki
zastosowaniu wyspecjalizowanej karty dźwiękowej i układu audio uzyskuje się
lepsze parametry dźwięku niż przy zastosowaniu słuchawek i mikrofonu
podłączonych do karty dźwiękowej komputera. Telefony USB są tańsze
od telefonów internetowych z gniazdem Ethernet. Zdecydowaną wadą
omawianych telefonów jest niemożność pracy bez komputera z zainstalowanym
odpowiednim oprogramowaniem. Jest to rozwiązanie sprzętowe wyłącznie
ułatwiające obsługę programów do komunikacji głosowej.
Rys. 20. Telefon USB

28
Drugą grupę telefonów stanowią telefony wyposażone w gniazdo Ethernet
podłączane bezpośrednio do sieci komputerowej. Tego telefony tego typu
są właściwie samodzielnymi wyspecjalizowanymi mikrokomputerami
służącymi do realizacji połączeń głosowych w oparciu o technologię VoIP.
Muszą być jednak dodatkowo zasilane przez zasilacz. W przypadku tych
telefonów do wykonywania połączenia nie jest wymagany komputer.
Współczesne telefony posiadają pamięć w której możemy zapisać podręczną
książkę telefoniczną. Telefony takie działają w oparciu o protokół IP.
W związku z tym posiadają możliwość wpisania stałego adresu IP lub pobrania
go z serwera DHCP. Telefony internetowe mogą być dodatkowo wyposażone
w drugie gniazdo Ethernet oraz wbudowany switch, który umożliwia
podłączenie do telefonu, komputera. Spotkać się można także z telefonem VoIP
wyposażonym w dodatkowe gniazdo telefoniczne. Takie hybrydowe urządzenie
pozwala na wykonywanie zamiennie połączeń VoIP oraz PSTN w zależności
od potrzeb.
Rys. 21. Telefon z gniazdem Ethernet

29
Bramkę VOIP możemy skonfigurować w wielu urządzeniach. Jednym
z nich jest router DIV–140 firmy D–Link. Urządzenie to umożliwia połączenie
maksymalnie 4 telefonów analogowych i skonfigurowanie dla każdego z nich
niezależnego połączenia SIP. W urządzeniu tym możemy zgrupować również
numery telefoniczne, do których połączenie może być kierowane jednocześnie,
W tym przypadku, istnieje możliwość wykonywania połączenia przy
wykorzystaniu książki telefonicznej. Okno konfiguracji omawianego routera
zostało przedstawione na poniższym rysunku.
Rys. 22. Konfiguracja VOIP

30
ćwiczeń.
1. Co to jest telefonia internetowa?
2. Wymień wady i zalety telefonii internetowej.
3. Opisz rodzaje telefonów internetowych uwzględniając podział ze względu
na sposób podłączenia.
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zainstaluj program do telefonii internetowej, a następnie przeprowadź przez
niego rozmowę z kolegą siedzącym w innej części sali.
1. podłączyć do komputera mikrofon i słuchawki,
2. pobrać z Internetu program do telefonii internetowej, np. Skype,
3. zainstalować i skonfigurować program z punktu 3,
4. wykonać połączenie do kolegi z sali.
• Komputer podłączony do Internetu, wyposażony w mikrofon i słuchawkę.
1) podłączyć i skonfigurować telefon internetowy?
2) wymienić różnice pomiędzy telefonem USB
a wyposażonym w gniazdo Ethernet.

31
4.5. Monitoring sieci i urządzeń sieciowych
Praca informatyka nie polega tylko na instalowaniu systemu operacyjnego
oraz jego skonfigurowaniu pod potrzeby użytkowników, ale również na ciągłym
monitorowaniu sieci i zapewnieniu, by jej serwery pracowały z optymalną
wydajnością. Monitorowanie pozwala unikać ewentualnych usterek. W wielu
przypadkach monitorowanie przynosi bardzo dobre efekty.
Najczęściej w komputerze sprawdzamy jego podzespoły, np. za pomocą
programu Everest. Program umożliwia wyświetlenie informacji m.in.
o procesorze, płycie głównej i chipsecie, pamięciach, dyskach twardych, karcie
graficznej i wielu innych urządzeniach. W omawianym programie możemy
także generować rozbudowane raporty. Program posiada wbudowany moduł
diagnostyczny, dzięki któremu możemy w szybki sposób przetestować m.in.
prędkość pracy pamięci. Na podobnej zasadzie działa program AIDA32.
Po sprawdzeniu parametrów naszego komputera możemy także sprawdzić
jego wydajność. Jednym z programów umożliwiających wykonanie tej operacji
jest Monitor wydajności. Służy on do monitorowania wydajności komputera lub
jego usług. Narzędzie to jest zaprojektowane do interakcji z dowolną usługą
zainstalowaną w systemie i może być używane w bezpośrednim połączeniu
z systemem. Monitor wydajności może być również używany ze zdalnego
systemu, co zmniejsza wpływ na monitorowane wyniki. Otrzymane informacje
mogą pochodzić z zarejestrowanego pliku dziennika lub z danych bieżących.
Ponieważ możemy przeglądać dane z pliku dziennika, pozwala to rejestrować
informacje o wydajności przez określony czas, a później przeglądać
i analizować zgromadzone dane. Za pomocą tego programu możemy gromadzić
informacje z więcej niż jednego komputera tak, by można było porównywać
różne komputery ze sobą.

32
Na niewiele zda się „super–komputer” jeśli nasza sieć będzie przeciążona,
a co za tym idzie nikt nie będzie mógł z niej korzystać. Poniżej zostaną
przedstawione narzędzia, które pomogą w kontroli wydajności sieci.
Jednym z takich narzędzi jest polecenie ping. Jest to najbardziej popularne
narzędzie w środowisku TCP/IP, jednakże wielu użytkowników nie
wykorzystuje w pełni jego funkcji. Przy pomocy tego polecenia możemy
sprawdzić m.in.: połączenie, maksymalny rozmiar przesyłanego segmentu.
Omawiane polecenie może być również zastosowane podczas tworzenia
środowiska tras w sieci.
Obok polecenia ping, do testowania sieci możemy również wykorzystać
polecenie netstat. Polecenie to może być użyte do weryfikacji połączeń
sieciowych z innymi systemami i portów, na których nasz system nasłuchuje
(usług). Przy wykorzystaniu opcji „–n” polecenie to umożliwia wyświetlanie
wyników w postaci liczbowej, co w konsekwencji prowadzi do skrócenia czasu
wymaganego na wyświetlenie informacji. Druga z omawianych opcji to „–p”.
Pozwala ona wyświetlić tylko jeden protokół: TCP, UDP lub IP. Pozwala także
przyspieszyć wyświetlanie i usunąć z ekranu uboczne informacje. Polecenie
netstat –r pokazuje tablice tras, natomiast aktualne statystyki Ethernetu można
wyświetlić poleceniem netstat –e.
Kolejnym z omawianych narzędzi służącym do testowania sieci jest nbtstat.
Umożliwia ono uzyskanie informacji o sesjach NetBIOS w systemie, łącznie
z informacjami o nazwach i rozwiązywaniu nazw. Opcja „–c” podaje nazwy
z pamięci podręcznej nazw NetBIOS, a opcja „–n” pozwala wyświetlić listę
nazw zarejestrowanych w lokalnym komputerze. Za pomocą opcji „–a” i „–A”
możemy sprawdzić nazwy zarejestrowane w zdalnym komputerze. Opcja „–a”
określa nazwę zdalnego komputera, zaś opcja „–A” pozwala podać adres IP
zdalnego komputera. Przy wykorzystaniu „–r” możemy sprawdzić nazwy
znalezione przez rozgłoszenia lub przez usługę WINS, lecz nie uzyskamy nazw
załadowanych wstępnie z pliku lmhosts. Do monitorowania możemy

33
wykorzystać opcję „–s” lub „–S”. Wyświetlają one listę aktualnie aktywnych
sesji NetBIOS. Powyższe opcje pozwalają monitorować przechodzenie sesji
przez kolejne etapy.
Sieć możemy monitorować również przy wykorzystaniu analizatorów
pakietów. Do tego procesu możemy wykorzystać Monitor sieci Microsoftu.
Program ten zapisuje i rejestruje ruch sieciowy oraz pozwala na dokonanie
późniejszej analizy. Ponadto dysponuje trybem czasu rzeczywistego. Monitor
sieci jest dostarczany z kilkoma analizatorami protokółów i wykonuje
za użytkownika sporą część interpretacji pakietu, wyświetlając zarejestrowane
informacje w formacie łatwym do odczytania. Omawiany program zbudowany
jest z dwóch elementów: sterownika monitora sieci służącego do rejestracji
danych przeznaczonych do analizy oraz monitora sieci, który umożliwia pracę
z zarejestrowanymi informacjami.
Kolejnym narzędziem, którego warto użyć do monitorowania sieci, jest
protokół SNMP (Simple Network Management Protocol). Pozwala on zdalnie
rozwiązywać problemy i monitorować koncentratory, routery i inne urządzenia.
Za pomocą tego protokołu możemy gromadzić informacje o odległych
urządzeniach, bez konieczności obecności fizycznej przy urządzeniu oraz
urządzeniach bez interfejsu użytkownika. Protokół składa się z trzech
elementów: agenta, który jest częścią zarządzanego sprzętu lub
oprogramowania, stacji zarządzającej, która pozwala monitorować sprzęt
i oprogramowanie oraz bazy informacji zarządzania, która udostępnia wspólny
schemat nazewniczy pomiędzy agentami i stacjami zarządzającymi. Przy
wykorzystaniu tego protokołu możemy scentralizować monitorowanie sieci
o dowolnych rozmiarach.

34
ćwiczeń.
1. Do czego wykorzystywany jest monitor wydajności?
2. Do czego służy polecenie ping?
3. Do czego służy protokół SNMP?
4.5.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zanotuj podzespoły w jakie, wyposażony jest twój komputer oraz odczytaj
temperaturę procesora.
1. pobrać z Internetu oraz zainstalować program Everest,
2. uruchomić program Everest,
3. zanotować (np. w Notatniku) podzespoły twojego komputera oraz
odczytać temperaturę procesora.
• Komputer z dostępem do sieci Internet.
Ćwiczenie 2
Sprawdź, przy wykorzystaniu wiersza poleceń, czy twój komputer jest
podłączony do Internetu.
1. uruchomić wiersz poleceń,
2. wpisać polecenie ping i adres strony. Jeśli liczba pakietów wysłanych
i odebranych jest taka sama, oznacza to, że sieć działa poprawnie

35
• Komputer podłączony do Internetu wyposażony w system Windows.
1) przeanalizować informacje otrzymane z Monitora
wydajności?
2) zastosować polecenie ping?
3) zastosować polecenie nbtstat wraz z jego
przełącznikami?

36
4.6. Sieć VPN
Siecią VPN (Virtual Private Network) nazywamy wirtualną sieć prywatną.
Sieć ta pozwala w bezpieczny sposób łączyć ze sobą sieci i komputery
z wykorzystaniem niezaufanych i niezbyt bezpiecznych mediów, do których
możemy zaliczyć m.in. Internet, linie dzierżawione czy łącza radiowe.
W tym przypadku transmisja pomiędzy poszczególnymi sieciami
i komputerami odbywa się za pomocą szyfrowanych i zabezpieczonych wieloma
mechanizmami wirtualnymi tunelami, czyli połączeniem logicznym
realizowanym poprzez sieć publiczną.
Siecią wirtualną możemy nazwać sieć, która istnieje jedynie jako struktura
logiczna, działająca w rzeczywistości w ramach sieci publicznej,
w przeciwieństwie do sieci prywatnej, powstającej na bazie specjalnie
dzierżawionych łącz. Stacje korzystające z VPN działają na takiej zasadzie,
jakby istniało między nimi łącze prywatne. Rozwiązania wykorzystujące
tę technologię używane są w przedsiębiorstwach, gdzie pracownicy łączą się
przez Internet i w ten sposób uzyskują dostęp do sieci wewnętrznej
przedsiębiorstwa. Tego rodzaju sieci cechują się dość dużą efektywnością
(dzięki wprowadzonej kompresji danych) oraz wysokim poziomem
bezpieczeństwa (ze względu na zastosowane w tym procesie szyfrowanie).
Ochrona tego rodzaju sieci jest skomplikowanym zagadnieniem.
Wyróżniamy trzy rodzaje zabezpieczeń, których można użyć w sieciach VPN:
szyfrowanie danych uniemożliwiające ich przechwycenie i fałszowanie,
sprawdzanie tożsamości użytkownika oraz prawa dostępu. Metoda tunelowania
pomiędzy punktami końcowymi jest niezależna od wymienionych powyżej
rodzajów zabezpieczeń, ale również ma związek z bezpieczeństwem.

37
Rys. 23. Przykład VPN
Możemy wyróżnić dwa typy połączeń VPN: dostępu zdalnego oraz typu
lokacja–lokacja. W przypadku połączenia VPN dostępu zdalnego, połączenie to
umożliwia użytkownikowi pracującemu w domu lub poza biurem uzyskanie
dostępu do serwera w sieci prywatnej przy użyciu infrastruktury udostępnionej
przez sieć publiczną, taką jak Internet. Z punktu widzenia użytkownika
połączenie VPN to połączenie typu punkt–punkt pomiędzy komputerem
(klientem sieci VPN) a serwerem organizacji. Typ infrastruktury sieci
udostępnionej lub publicznej nie jest istotny, ponieważ dane przesyłane są przy
użyciu sieci VPN podobnie jak w przypadku dedykowanego łącza prywatnego.
Natomiast w przypadku połączenia VPN typu lokacja–lokacja (nazywane
również połączeniem VPN typu router–router), połączenie umożliwia
organizacjom nawiązywanie połączeń trasowanych pomiędzy biurami lub
różnymi organizacjami poprzez sieć publiczną, przy zachowaniu
bezpieczeństwa komunikacji. Trasowane połączenia przez Internet tego typu

38
działają jak logiczne dedykowane łącze sieci rozległej (WAN). Gdy sieci są
połączone przez Internet, router przesyła pakiety dalej do kolejnego routera za
pośrednictwem połączenia VPN. Dla routerów połączenie VPN działa jak łącze
warstwy łącza danych.
Konfiguracja VPN w Windows XP odbywa się w kreatorze nowego
połączenia. Po jego wybraniu wybieramy Połącz z siecią w miejscu pracy,
a następnie wybieramy Połączenie wirtualnej sieci prywatnej (rysunek 24),
podajemy jej nazwę, adres IP oraz określamy dostępność połączenia. Kreator
uruchamiamy klikając utworzony wcześniej skrót na pulpicie.
Rys. 24. Kreator połączenia sieciowego

39
ćwiczeń.
1. Co to jest VPN?
2. Wymień rodzaje zabezpieczeń sieci VPN.
3. Co to jest połączenie VPN dostępu zdalnego?
4.6.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Pomiędzy dwoma komputerami w pracowni komputerowej skonfiguruj sieć
prywatną VPN.
1. sprawdzić czy komputer jest wyposażony w kartę sieciową,
2. dokonać konfiguracji połączenia VPN.
• Dwa komputery połączone ze sobą.
1) skonfigurować sieć VPN?
2) rozróżnić połączenie VPN: dostępu zdalnego oraz typu
lokacja–lokacja?

40
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
Test jednokrotnego wyboru składający się z 10 pytań z jednostki modułowej
„Konfigurowanie urządzeń sieciowych”.
Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt
Za każdą prawidłową odpowiedź otrzymujesz 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej
brak otrzymujesz 0 punktów.
Instrukcja dla ucznia
1. Zapoznaj się z instrukcją.
2. W wyznaczonym miejscu wpisz imię i nazwisko oraz datę.
3. Sprawdź czy wszystkie pytania są zrozumiałe.
4. Test zawiera 10 pytań.
5. W każdym pytaniu możliwe są 4 odpowiedzi.
6. Tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa.
7. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając
w odpowiedniej rubryce znak X. W przypadku pomyłki błędną
odpowiedź należy zaznaczyć kółkiem, podpisać parafką, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.
8. Pracuj samodzielnie.
9. Czas na rozwiązanie testu to 10 min.

41
Zestaw pytań testowych
1. W której warstwie modelu OSI pracuje router:
a) pierwszej,
b) drugiej,
c) trzeciej,
d) czwartej.
2. W jakim standardzie nie pracują nowoczesne modemy
bezprzewodowe:
a) HSPA.
b) 3D.
c) EDGE.
d) 3G.
3. W jakich częstotliwościach najczęściej pracują modemy
bezprzewodowe:
a) 2100, 1900, 1800, 900, 850 Mhz.
b) 2000, 1900, 1700, 900, 850 Mhz.
c) 2000, 1800, 1600, 900, 850 Mhz.
d) 3000, 2000, 1800, 900, 850 Mhz.
4. Co oznacza skrót VoiP?
a) Voice over Internet Protocol.
b) Voice over Intranet Protocol.
c) Voice Internet Protocol.
d) Voice Intranet Protocol.
5. Jaka jest minimalna przepustowość Internetu, przy której telefonia
internetowa działa poprawnie:
a) 64 kb/s.
b) 256 kb/s.
c) 512 kb/s.
d) 1014 kb/s.

42
6. Jakiej informacji o sieci nie otrzymamy używając polecenia ping?
a) aktualnej daty i godziny,
b) maksymalnego rozmiaru przesyłanego segmentu,
c) czy połączenie jest aktywne,
d) szacunkowego czasu błądzenia.
7. Polecenie netstat –n:
a) umożliwia wyświetlanie wyników w postaci liczbowej,
b) umożliwia wyświetlanie numerów portów,
c) umożliwia wyświetlanie przesyłanych protokołów,
d) umożliwia wyświetlanie aktualnej daty i godziny.
8. Polecenie nbtstat –n:
a) pozwala wyświetlić nazwy znalezione przez rozgłoszenia,
b) pozwala wyświetlić listę nazw zarejestrowanych
w lokalnym komputerze,
c) pozwala wyświetlić listę obecnie aktywnych sesji
NetBIOS,
d) pozwala wyświetlić numery portów.
9. Co oznacza skrót SNMP?
a) Sample Network Management Protocol.
b) Simple Network Management Protocol.
c) Simple Network Manager Protocol.
d) Sample Native Manager Protocol.
10.Co oznacza skrót VPN?
a) Visual Private Network.
b) Virtual Private Netware.
c) Virtual Private Network.
d) Visual Public Network.

43
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko ................................................................................................
Data ……………………
Nr
pytania
A B C D Punkty
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Suma punktów:

44
6. LITERATURA
1. Bensel P.: Systemy i sieci komputerowe. Helion, Gliwice 2010.
2. Frank J. Derfler, Jr.: Sieci komputerowe dla każdego. Helion, Gliwice
2001.
3. Halska B., Bensel P.: Projektowanie lokalnych sieci komputerowych
i administrowanie sieciami. Helion, Gliwice 2012.
4. http://technet.microsoft.com/pl–pl/library/cc731954(v=ws.10).aspx
5. http://sbs.oeiizk.edu.pl/arch/Dokumenty/FEN.pdf
6. http://screenshots.portforward.com/routers/Dlink/DIV–140/
7. http://www.ibood.com/
8. http://www.ip–fon.pl/
9. http://www.komputronik.pl
10.http://www.purepc.pl
11.http://www.voipforum.pl/telefon_voip.html
12.Scrimger R., LaSalle P., Leitzke C., Parihar M., Gupta M.: TCP/IP.
Biblia. Helion, Gliwice 2002.
13.Wrotek. W.: Sieci komputerowe. Helion, Gliwice 2008.
14.Zieliński B.: Bezprzewodowe sieci komputerowe. Helion, Gliwice 2000.

M3j2

Recommandé

Recommandé

Contenu connexe

Tendances

Tendances (17)

Similaire à M3j2

Similaire à M3j2 (20)

Plus de Emotka

Plus de Emotka (20)

M3j2