Column Raymond de Mooij van GMW Advocaten in Business Haaglanden van maart 2012

1. COLUMN haaglanden business | nummer 1 | maart 2012
Verslaafd aan tandpasta
Anneke Bril van vastgoedonderneming Burgtwal B.V. keek mij
ernstig aan. “Wij moeten waken voor de belangen van onze
huurders. De afgelopen maanden worden wij overstelpt met
klachten over mevrouw Willie. Zij bewoont een appartement van
ons in het centrum van Den Haag.” Elske Willie zou omwonenden
hebben bedreigd, geslagen en uitgescholden. Volgens een door
haar buurvrouw G. Janssen ingevuld overlastformulier zou
huurster Willie “d’r eige lichaam hebben verkocht aan
buitenlandse mannen.” De onderburen beschuldigden Elske Willie
van het gebruiken van cocaïne en het handelen in harddrugs. Raymond de Mooij
Ik vroeg mijn cliënte naar rapportages van de politie. “De politie is GMW Advocaten
naar aanleiding van de klachten wel dikwijls langs geweest, maar De namen van de
heeft nooit overlast of wantoestanden geconstateerd”, vertelde betrokkenen zijn
Anneke Bril. gefingeerd.
Op mijn advies had mijn cliënte Elske Willie uitgenodigd voor een
gesprek. Dat had weinig opgeleverd. De huurster had alle
aantijgingen ontkend. Anneke Bril: “Ze speelt de vermoorde
onschuld. Het lijkt mij sterk dat alle flatbewoners de verhalen

2. uit hun duim zuigen. Bij het volgende incident moeten wij
juridische actie ondernemen”. Dat incident liet niet lang op zich
wachten. In de nacht van 13 op 14 februari 2009 was Elske Willies
slaags geraakt met buurvrouw Jansse. Hierbij zou een ruit in het
portiek van de flat gesneuveld zijn. Buurman Van der Zwan
verklaarde schriftelijk dat hij getuige was geweest van de
vechtpartij. “Willie heb Gwen Jansse op d’r oog geslage en door het
raam geduwd.”
Namens Burgtwal B.V. vorderde ik in een gerechtelijke procedure
ontbinding van de huurovereenkomst. In een handgeschreven brief
had huurster Elske Willie van zich afgebeten. Alle beschuldigingen
waren onjuist. Er was sprake van een hetze. “Ik neem aan dat ze
met zo’n verweer geen kans maakt”, reageerde Anneke Bril van
Burgtwal B.V. “Da’s lekker makkelijk, alles ontkennen!” De
kantonrechter in Den Haag gelastte een comparitie van partijen.
Aangezien onze bewijs in deze zaak alleen bestond uit
getuigenissen van buren en omwonenden, verzocht ik mijn cliënte
om al deze buurtbewoners te mobiliseren. Ze moesten mee naar
de zitting.
Op 21 april verzamelde zich een bont gezelschap in het Paleis van
Justitie.

3. COLUMN
Anneke Bril stond met twaalf buren en omwonenden voor de
zittingzaal. Mannen met tatoeages en halflange, leren jacks. En
vrouwen met oranje zonnebankhoofden. Een eindje verder op zat
Elske Willie, in haar eentje. Het magere meisje had haar rossige
haar in een knoetje opgebonden.
Kantonrechter Mr Olmen was een aimabele man met een grote
mensenkennis. Hij wist partijen in de rechtszaal op hun gemak te
stellen. Niet zelden leidde dat tot ontboezemingen die beslissend
waren voor de uitkomst van de procedure.
“Mevrouw Willie, vertelt u eens, wat vindt u van alle
beschuldigingen van uw buren?”, vroeg hij aan mijn wederpartij.
Elske Willie schraapte haar keel. “Iek ben volslagen verrast door al
deze gebeurtenissen, geachte magistraat”, sprak zij met Belgische
tongval. “Het enige dat iek u kan verklaren is: alles ies geheel
onjuist”. Het platte Haags van buurvrouw Gwen Jansse stak schril
af bij het vriendelijke Belgische accent van Elske Willie. “En heb je
mijn dan niet op me oog geslage, Willie?”, mengde zij zich vanaf de
publieke tribune in de strijd.

4. COLUMN
De kantonrechter keek Elske Willie aan. “Iek kan dat niet geweest
zijn”, reageerde zij. “Op dat moment verbleef iek namelijk in het
cachot van de gemeente Wortel in België. In verband met mijn
tandpastaverslaving, edelachtbare.” Huurster Wille toverde een
stapel papieren uit haar handtas. Er zat een verklaring tussen van
de gevangenisdirecteur van de penitiaire inrichting te Wortel. In
verband met het herhaaldelijk ontvreemden van grote
hoeveelheden tandpasta had Elske Willie van 10 tot 17 februari
2009 gedetineerd gezeten.
“Wat een vreemde verslaving, merkte de kantonrechter op. “Maar
wel een andere dan ik tegenkom in het dossier.” Hij wendde zich
nu tot Gwen Jansse. “Mevrouw Jansse, volgens mij speelt er meer
in deze zaak. Zegt u het maar eerlijk.” Buurvrouw Jansse ging staan.
“Wij motten geen frietzak in onze flat. Bij ons kenne alleen
Hagenezen wonen.” Er volgde instemmend gemompel uit de zaal.
Kantonrechter Mr Olmen ging verder. “Dus u heeft met z’n allen
geprobeerd om mevrouw Willie weg te werken uit uw flat?” Vele
Haagse hoofden op de tribune knikten bevestigend. “Dan weet ik
wat ik moet weten”, zei de rechter en hij sloot de zitting. Elske
Wille verliet de rechtszaal. Toen ik haar aankeek schonk zij mij een
stralende, witte lach.