2. De dagen en weken daarna waren vermoeiend, maar ook vreugdevol voor Tanja. Ze is dan wel sneller moe dan normaal, maar ze kan tenminste wel zoveel eten als ze maar wilde!

3. Terwijl Jeffrey nog steeds bijna elke dag moest werken, en daarom dus vroeg in bed lag, was Tanja vaak alleen thuis. Niet dat ze dat erg vond, maar ze was gewoon graag in andermans gezelschap.

4. Ze ging bij haar man in bed liggen en viel vrijwel meteen in slaap. Totdat ze 's nachts iets in haar buik voelde schoppen en uit bed ging. Het viel haar meteen op dat haar buik weer flink was gegroeid. 'Wat gaat de tijd toch snel,' zuchtte ze.

5. Jeffrey die niet had gemerkt dat zijn vrouw uit bed was gestapt, draaide zijn hoofd een klein stukje toen hij weer de warmte van zijn vrouw tegen zich aanvoelde. 'Ga maar weer slapen, schat. Je moet dadelijk weer vroeg op.' Slaperig sloot Jeffrey zijn ogen, met de wetenschap dat zijn vrouw vlak achter hem lag.

6. Maar na een paar uurtjes slaap, was het weer tijd om op te staan. Vermoeid en met een tikkeltje ochtendhumeur, zat Jeffrey rechtop in bed, klaar voor de start van een nieuwe, saaie dag.

7. Hij maakte voor zichzelf ontbijt klaar en ook meteen voor Tanja, zodat ze straks niet meteen hoefde te verhongeren. Want het was weleens zo dat als ze niet meteen te eten kreeg, ze een rothumeur kreeg. En er werd weleens gezegd dat je een zwangere vrouw niet tegen mocht spreken! *Nou, misschien gold dat alleen voor de bevalling,* dacht hij er glimlachend achteraan.

8. Nadat Jeffrey zijn ontbijt op had, waste hij zijn kom af. Dat was een kleine moeite, vond hij en hoefde Tanja niet alles alleen te doen met die dikke buik. Ja, elke keer weer als hij ziet hoe haar ronde buik steeds dikker werd, voelde hij zich ontzettend trots, maar ook zenuwachtiger voor de naderende datum van de bevalling.

9. Omdat hij nog zat tijd over had, haalde Jeffrey zijn springtouw tevoorschijn. Hij hoopte maar dat Tanja niet wakker zou worden van zijn gespring!

10. Jawel hoor, maar deze keer was ze niet boos of chagrijnig maar juist vrolijk en actief. Meteen ging ze aan tafel zitten met een heerlijk kommetje havermoutpap. 'Goedemorgen liefje! Lekker geslapen?' vroeg ze aan haar man. 'Ja heerlijk!' antwoordde deze.

11. Jeffrey voelde zich na een tijdje weer helemaal fit, en omdat het nog geen tijd was om naar zijn werk te gaan, pakte hij een boek om eens lekker te ontspannen.

12. Tanja stapte echter weer in bed. 'Ik voel me toch niet zo fit als ik had gedacht.' 'Ok, liefje. Ga maar lekker slapen. Je moet goed uitrusten, want aan je volle buik te zien, zal het niet lang meer duren voordat de baby komt.'

13. Dan is het toch weer echt tijd om te gaan werken, en Jeffrey klapt het boek dicht als hij zijn carpool buiten hoort toeteren. 'Mijn hemel, moet dat echt zo hard?' mompelt hij boos als hij Tanja onrustig ziet slapen.

14. Snel trekt hij zijn uniform aan en loopt daarna naar buiten. Hij besluit om er iets van te zeggen, zodra hij de auto instapt. 'Bedankt weer hoor! Kon je geen rekening houden met mijn hoogzwangere vrouw?' De vrouw achter het stuur kromp ineen bij de scherpe klank in zijn stem. 'Sorry meneer.'

15. Na bijna een dag rond gewerkt te hebben, stapt Jeffrey vermoeid maar voldaan uit de auto. Hij is altijd vrolijk en opgelucht als hij Tanja weer kan omarmen.

16. Dat doet hij dan ook meteen als hij haar in haar pyjama rond ziet waggelen. 'Wat ben ik blij dat ik weer thuis ben!' zegt hij in haar oor als Tanja hem stevig terug knuffelt. Dat gold namelijk ook voor haar!

17. 'En hoe is het met dit kleintje. Ben je vandaag wel een beetje lief voor mama geweest?' Jeffrey legt zijn handen op Tanja's buik. 'Jazeker, alleen wil hij of zij altijd rond de middag een voetbalwedstrijdje houden, dus ben ik maar wat gaan lezen.'