In 1999 startte het stadsarchief Antwerpen met enkele digitale formulieren op haar website; dit was de start voor een digitale leeszaal. In 2007 gaf Marie Juliette Marinus op Informatie in Gent een presentatie over de digitale werking in de leeszaal.
Vier jaar later, na introductie van Scanning-on-Demand, het aanbieden van digital born dossiers online raadpleegbaar, enz. is het tijd voor een round-up. Wat hebben we geleerd? In welke valkuilen zijn we gevallen?
Hoe de flow in de leeszaal eerst geconcipieerd was, erbij zeggen: max. 3 inventarisnummers per keer, sommige stukken verplicht reserveren
Geen beperking aantallen meer, geen verplichte reservering
Ondanks het feit dat de aantallen vrij waren, geen verslechtering dienstverlening, bovendien! Zie volgende slide
Aantallen ondertussen sterk gestegen! En reserveren steeds populairder. Met hetzelfde aantal medewerkers
Beslissing om te gaan voor een vereenvoudiging kon pas omdat we goed cijfermateriaal hadden dat bewees dat we teveel aan het rondlopen waren.
Voorbeeld van inventarissen met lijsten, maar in de isad-boom is dit hinderlijk Voorbeelden gebruik inventarissen door lezers
Toestand zoals hij eerst was. Nadelen: mensen spreken niet over een inventarisnummer maar over de inhoud. Het is dus gemakkelijk dat dit gecombineerd is.
Voorbeeld van inventarissen met lijsten, maar in de isad-boom is dit hinderlijk Voorbeelden gebruik inventarissen door lezers
Uitleg hoe we geëvolueerd zijn van EVA, naar AVA, naar besef dit is niet vol te houden. Integratie met je archiefbeheerssysteem. Aan een inventarisnummer hangt dus ook een digitale link. Beeldbanken zijn alleen goed voor stuksgewijze beschrijving, maar dat is in archief niet vol te houden.
Verhaal hoe ontstaan, Bell-principes
Naamgeving en ordening zoveel mogelijk naar wensen van de klant
Raadpleging digitale en gedigitaliseerde archieven moet geregistreerd worden (zie wet openbaarheid van bestuur), je kan niet zomaar alles “op het internet gooien”. Dus een gebruikersbeheer nodig. Belangrijk is: op welk moment in het proces moeten mensen aanmelden? Als archief wilden we graag: zo snel mogelijk want dan zien ze meteen alles gepersonaliseerd (bv. niet-openbaar stuk) maar gebruikers willen blijkbaar zo laat mogelijk , meteen al moeten aanmelden voor je iets ziet, werkt remmend. Bij het activeren van een account nog steeds menselijke tussenkomst vereist (eis stadssecretaris), dus minstens een werkdag wachten. Klanten aanvaarden dit. Als unieke sleutel hadden we bezoekersnaam gekozen, dit was geen goed idee. Mensen maken steeds nieuwe, we hadden beter emailadres genomen. Eventueel: hele uitleg over openbaarheid en auteursrecht, kwestie dat bouwdossiers nu op niet openbaar staan. Auteursrecht hebben we zwaar onderschat.
Niet alleen particuliere schenkers, ook stadsdiensten verschieten als ze hun digitale dossiers op onze website zien staan.
Onderschat dit niet: wat je wint in het uitsparen van ophalingen, verlies je terug in meer ondersteuning van je gebruikers. Bovendien verwachten zij meer openingsuren.