1. José Antonio Pagola
13 de xaneiro de 2013
O Bautismo do Señor (C)
Lucas 3,15-16.21-22
Música:Mozart-Adagio;present:B.Areskurrinaga
HC;euskaraz:D.Amundarain

2. O Bautista non
permite que a
xente
o confunda co
Mesías.
Coñece os seus
límites e
recoñéceos.
Hai alguén máis
forte e decisivo
ca el.
O único ao que
o pobo ha de
acoller.

3. A razón é clara.
O Bautista ofrécelles un
bautismo de auga.
Só Xesús, o Mesías, vainos
"bautizar co Espírito Santo e
con lume".

4. A xuízo de non poucos
observadores, o maior
problema da Igrexa é
hoxe
"a mediocridade
espiritual".
A Igrexa non posúe o
vigor espiritual que
necesita para
enfrontarse aos retos
do momento actual.
Cada vez é máis
patente.
Necesitamos ser
bautizados por Xesús
con seu lume e o seu
espírito.

5. Estes últimos anos foi medrando a
desconfianza na forza do Espírito,
e o medo a todo o que poida levarnos
a unha renovación.

6. Insístese moito na continuidade para conservar o
pasado, pero non nos preocupamos de escoitar as
chamadas do Espírito para preparar o futuro.
Pouco a pouco estámonos quedando cegos
para ler os "signos dos tempos".

7. Dáse a primacía a
certezas e crenzas
para robustecer a fe e
lograr unha maior cohesión
eclesial fronte á sociedade
moderna, pero con
frecuencia non se cultiva
a adhesión viva
a Xesús.

8. Esquecéusenos que El é máis forte que todos
nós?
A doutrina relixiosa, exposta case sempre con
categorías premodernas, non toca os corazóns
nin converte as nosas vidas.

9. Abandonado o alento
renovador do Concilio, foise
apagando a alegría nos
sectores importantes do pobo
cristián, para dar paso á
resignación.
De maneira calada pero
palpable vai crecendo o
desafecto e a separación entre
a institución eclesial e non
poucos crentes.

10. É urxente crear canto antes un clima
máis amable e cordial.
Calquera non poderá espertar
no pobo sinxelo
a ilusión perdida.
Necesitamos volver ás raíces
da nosa fe. Poñernos en
contacto co Evanxeo.
Alimentarnos das palabras de
Xesús que son "Espírito e vida".

11. Dentro duns anos, as nosas comunidades cristiás serán
moi pequenas.
En moitas parroquias non haberá xa presbíteros
de forma permanente.
Que importante é
coidar desde agora
un núcleo de
crentes arredor do
Evanxeo.
Eles manterán vivo
o Espírito de Xesús
entre nós.
Todo será máis
humilde, pero
tamén
máis evanxélico.
evanxélico

12. A nós pídesenos iniciar xa a reacción.
O mellor que podemos deixar en herdanza ás
futuras xeracións é un amor novo a Xesús e
unha fe máis centrada na súa persoa
e no seu proxecto.
O demais é máis secundario.

13. Se viven desde o Espírito de Xesús,
atoparán camiños novos.

14. INICIAR A REACCIÓN
O Bautista non permite que a xente o confunda co Mesías. Coñece os seus límites e recoñéceos. Hai
alguén máis forte e decisivo ca el. O único ao que o pobo ha de acoller. A razón é clara. O Bautista ofrécelles un
bautismo de auga. Só Xesús, o Mesías, vainos "bautizar co Espírito Santo e con lume".
A xuízo de non poucos observadores, o maior problema da Igrexa é hoxe "a mediocridade espiritual".
A Igrexa non posúe o vigor espiritual que necesita para enfrontarse aos retos do momento actual. Cada vez é
máis patente. Necesitamos ser bautizados por Xesús co seu lume e co seu Espírito.
Estes últimos anos foi medrando a desconfianza na forza do Espírito, e o medo a todo o que poida
levarnos a unha renovación. Insístese moito na continuidade para conservar o pasado, pero non nos
preocupamos de escoitar as chamadas do Espírito para preparar o futuro. Pouco a pouco estámonos quedando
cegos para ler os "signos dos tempos".
Dáse a primacía a certezas e crenzas para robustecer a fe e lograr unha mair cohesión eclesial
fronte á sociedade moderna, pero con frecuencia non se cultiva a adhesión viva a Xesús. Esquecéusenos que El é
máis forte que todos nós? A doutrina relixiosa, exposta case sempre con categorías premodernas, non toca os
corazóns nin converte as nosas vidas.
Abandonado o alento renovador do Concilio, foise apagando a alegría en sectores importantes do
pobo cristián, para dar paso á resignación. De maneira callada pero palpable vai medrando o desafecto e a
separación entre a institución eclesial e non poucos crentes.
É urxente crear canto antes un clima máis amable e cordial. Calquera non poderá espertar no pobo
sinxelo a ilusión perdida. Necesitamos volver ás raíces da nosa fe. Poñernos en contacto co Evanxeo.
Alimentarnos das palabras de Xesús que son "Espírito e vida".
Dentro duns anos, as nosas comunidades cristiás serán moi pequenas. En moitas parroquias non
haberá xa presbíteros de forma permanente. Que importante é coidar desde agora un núcleo de crentes arredor
do Evanxeo. Eles manterán vivo o Espírito de Xesús entre nós. Todo será máis humilde, pero tamén máis
evanxélico.
A nós pídesenos iniciar xa a reacción. O mellor que podemos deixar en herdanza ás futuras xeracións
é un amor novo a Xesús e unha fe máis centrada na súa persoa e no seu proxecto. O demais é máis secundario. Se
viven desde o Espírito de Xesús, atoparán camiños novos.
José Antonio Pagola