1. José Antonio Pagola
Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a fe en Xesús, o Cristo. Pásalo.
24 de agosto de 2014
21º Tempo ordinario (A)
Mateu 16, 13-20
Musika: Mahler,Musika: Mahler, Sinfonia 5.a AdagiettoSinfonia 5.a Adagietto
Presentación:B.Areskurrinaga HCPresentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain.Euskaraz:D.Amundarain.

2. Tamén hoxe nos dirixe
Xesús aos cristiáns a
mesma pregunta que fixo
un día aos seus
discípulos:
“E vós,
quién dicides que son
eu?”

3. Non nos pregunta
só para que nos
pronunciemos
sobre a súa
identidade
misteriosa, senón
tamén para que
revisemos a nosa
relación con El.
Que lle podemos
responder desde
as nosas
comunidades?

4. Coñecemos cada vez mellor a
Xesús, ou o temos “encerrado nos
nosos vellos esquemas aburridos”
de sempre?

5. Somos comunidadesSomos comunidades
vivas, interesadas envivas, interesadas en
poñer a Xesús no centropoñer a Xesús no centro
da nosa vida e das nosasda nosa vida e das nosas
actividades, ou vivimosactividades, ou vivimos
estancados na rutina e naestancados na rutina e na
mediocridade?mediocridade?

6. Amamos a Xesús con paixón ou se
converteu para nós nun personaxe
gastado ao que seguimos invocando
mentres no noso corazón vai
crecendo a indiferenza e o
esquecemento?

7. Os que se
achegan ás
nosas
comunidades
poden sentir a
forza e o
atractivo que
ten para nós?

8. Sentímonos
discípulos e
discípulas de Xesús?
Estamos
aprendendo a vivir
co seu estilo de vida
no medio da
sociedad actual, ou
nos deixamos
arrastrar por
calquera reclamo
máis apetecible
para os nosos
intereses?

9. Dános igual vivir de calquera
maneira, ou fixemos da nosa
comunidade unha escola
para aprender a vivir coma
Xesús?

10. Estamos aprendendo a ollar a vida
como a ollaba Xesús?
Ollamos desde as nosas comunidades os necesitados e
excluídos con compaixón e responsabilidade, ou nos
encerramos nas nosas celebracións, indiferentes ao
sufrimento dos máis desvalidos e esquecidos:
os que foron sempre os predilectos de Xesús ?

11. Seguimos a Xesús colaborando con El noSeguimos a Xesús colaborando con El no
proxecto humanizador do Pai, ou seguimosproxecto humanizador do Pai, ou seguimos
pensando que o máis importante dopensando que o máis importante do
cristianismo é preocuparnos exclusivamente
da nosa salvación?

12. Estamos
convencidos de que o
modo de seguir a Xesús
é vivir cada día facendo
a vida máis humana e
máis ditosa para todos?

13. Vivimos o domingo cristián
celebrando a resurrección de
Xesús, ou organizamos o noso
fin de semana baleiro de todo
sentido cristián?
Temos aprendido a encontrar a Xesús no
silencio do corazón, ou sentimos que a
nosa fe se vai apagando afogada polo
ruído e o baleiro que hai
dentro de nós?

14. Cremos en Xesús
resucitado que
camiña connosco
cheo de vida?
Vivimos acollendo nas
nosas comunidades
a paz que nos deixou en
herdanza aos seus
seguidores?

15. Cremos que Xesús nos ama cun amor
que nunca acabará?
Cremos na súa fuerza renovadora?
Sabemos ser testemuñas do misterio de
esperanza
que levamos dentro de nós?

16. QUÉ DICIMOS NÓS
Tamén hoxe nos dirixe Xesús aos cristiáns a mesma pregunta que fixo un día aos seus discípulos:
“E vós, quen dicides que son eu?”. Non nos pregunta só para que nos pronunciemos sobre a súa identidade
misteriosa, senón tamén para que revisemos a nosa relación con El. Que lle podemos responder desde as
nosas comunidades?
Coñecemos cada vez mellor a Xesús, ou o temos “encerrado nos nosos vellos esquemas
aburridos” de sempre? Somos comunidades vivas, interesadas en poñer a Xesús no centro da nosa vida e das
nosas actividades, ou vivimos estancados na rutina e a mediocridade?
Amamos a Xesús con paixón ou se converteu para nós nun personaxe gastado ao que seguimos
invocando mentres no noso corazón vai crecendo a indiferenza e o esquecemento? Os que se achegan ás
nosas comunidades poden sentir a forza e o atractivo que ten para nós?
Sentímono discípulos e discípulas de Xesús? Estamos aprendendo a vivir co seu estilo de vida no
medio da sociedade actual, ou nos deixamos arrastrar por calquera reclamo máis apetecible para os nosos
intereses? Dános igual vivir de calquera maneira, ou temos feito da nosa comunidade unha escola para
aprender a vivir coma Xesús?
Estamos aprendendo a ollar a vida como a ollaba Xesús? Ollamos desde as nosas comunidades
os necesitados e excluídos con compaixón e responsabilidade, ou nos encerramos nas nosas celebracións,
indiferentes ao sufrimento dos máis desvalidos e esquecidos: os que foron sempre os predilectos de Xesús?
Seguimos a Xesús colaborando con El no proxecto humanizador do Pai, ou seguimos pensando
que o máis importante do cristianismo é preocuparnos exclusivamente da nosa salvación? Estamos
convencidos de que o modo de seguir a Xesús é vivir cada día facendo a vida máis humana e máis ditosa para
todos?
Vivimos o domingo cristián celebrando a resurrección de Xesús, ou organizamos o noso fin de
semana baleiro de todo sentido cristián? Temos aprendido a encontrar a Xesús no silencio do corazón, ou
sentimos que a nosa fe se vai apagando afogada polo ruído e o baleiro que hai dentro de nós?
Cremos en Xesús resucitado que camiña connosco cheo de vida? Vivimos acollendo nas nosas
comunidades a paz que nos deixou en herdanza aos seus seguidores? Cremos que Xesús nos ama cun amor
que nunca acabará? Cremos na súa forza renovadora? Sabemos ser testemuñas do misterio de esperanza que
levamos dentro de nós?
José Antonio Pagola