1. Un preguntoulle a Xesús:Un preguntoulle a Xesús:
El díxolles:El díxolles:
“Loitade para entrardes pola porta estreita, porque vos
aseguro que moitos intentarán entrar e non poderán”
(Lc 12, 23-30)

2. Xa nalgúns textosXa nalgúns textos
dos profetas se anunciados profetas se anuncia
unha salvaciónunha salvación
que rompe asque rompe as
fronteirasfronteiras
dos pobos para abrirsedos pobos para abrirse
a horizontesa horizontes
de universalidade.de universalidade.
( Is 66, 18-21)

3. San Paulo recorda que a persoa pode chegarSan Paulo recorda que a persoa pode chegar
ao coñecemento de Deus, grazas á súa propia razónao coñecemento de Deus, grazas á súa propia razón
cando le axeitadamente a marabilla da creación.cando le axeitadamente a marabilla da creación.
(Rm 1, 20)(Rm 1, 20)

4. O Papa Paulo VI na exhortación
“Evangelii Nuntiandi nº 80”
“Os homes poderán salvarse
por outros camiños,
grazas á misericordia
de Deus, se nós non lles
anunciamos o Evanxeo;
pero, poderemos nós
salvarnos se por neglixencia,
por medo, por vergoña,
ou por ideas falsas omitimos
anuncialo?”

5. Tamén Xesús parece facerlle un acaneoTamén Xesús parece facerlle un acaneo
á pregunta dun curiosoá pregunta dun curioso
que quería saber se son poucos os que se salvan.que quería saber se son poucos os que se salvan.
““Esforzádevos por entrar pola porta estreita”.Esforzádevos por entrar pola porta estreita”.

6. A imaxe da porta resultaA imaxe da porta resulta
evidente para todos.evidente para todos.
Hoxe vemos a moitosHoxe vemos a moitos
que non se achegan a ela,que non se achegan a ela,
por ignoranciapor ignorancia
ou por falta de fe.ou por falta de fe.
Pero é fácil adiviñarPero é fácil adiviñar
a frustración dos quea frustración dos que
pretenden entrarpretenden entrar
no Reino de Deusno Reino de Deus
e atopan pechadae atopan pechada
a porta.a porta.

7. Xesús alude a esas xustificaciónsXesús alude a esas xustificacións
ás que apelamos continuamente.ás que apelamos continuamente.
Ante a porta pechada algúns aducen falsos dereitos:
““Temos comido e bebido contigoTemos comido e bebido contigo
e ti ensinaches nas nosas prazas”.e ti ensinaches nas nosas prazas”.
Crémonos cristiáns:
por ter un parente relixioso,por ter un parente relixioso,
por pertencer a unhapor pertencer a unha
asociación ou irmandade .asociación ou irmandade .

8. A resposta do “amo da casa”
resoa cun eco dramático:
Para ser coñecidos polo SeñorPara ser coñecidos polo Señor
non abonda terse achegado superficialmentenon abonda terse achegado superficialmente
aos signos sociais que bordean as fronteiras da fe.aos signos sociais que bordean as fronteiras da fe.

9. O relato conclúe cunhaO relato conclúe cunha
advertencia ben coñecida:advertencia ben coñecida:
““Os últimos serán primeros”.Os últimos serán primeros”.
Só a fidelidade a esa feSó a fidelidade a esa fe
hanos facer recoñecibleshanos facer recoñecibles
polo Señor.polo Señor.

10. Terán que coidar que esa fe se manteña
viva e dinámica para non quedar descualificados.
Os primeiros son tamén
os que se glorían
da súa pertenza secular
á Igrexa.
““Os primeiros serán os derradeiros”.Os primeiros serán os derradeiros”.

11. Señor Xesús, pedímosche que os nosos pobosSeñor Xesús, pedímosche que os nosos pobos
non perdan a fe dos nosos maiores e que,non perdan a fe dos nosos maiores e que,
coa axuda da túa graza, conservemos a fecoa axuda da túa graza, conservemos a fe
na túa palabra. Amén.na túa palabra. Amén.

12. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero