1. 2 de xuño de 2013
O Corpo e o Sangue de Cristo (C)
Lucas 9, 11-17
Red evangelizadora BUENAS
NOTICIAS
Esperta nas conciencias a solidariedadeconciencias a solidariedade
cara aos que sofren". Pásao.cara aos que sofren". Pásao.
Música:Mantovani Unchained Melode: present:B.Areskurrinaga HC; euskaraz:D. Amundarain
José Antonio Pagola

2. A crise económica vai ser longa e dura.
Non nos temos que enganar.
Non poderemos mirar a outro lado.
Na nosa contorna máis ou menos
próxima irémonos encontrando con
familias obrigadas a vivir da
caridade, persoas ameazadas de
desafiuzamento, veciños golpeados
polo paro, enfermos sen saber como
resolver os seus problemas de saúde
ou medicación.

3. Ninguén sabe moi ben como
irá reaccionando a
sociedade.
Sen dúbida, irá crecendo a
impotencia, a rabia e a
desmoralización de moitos.
É previsible que aumenten
os conflitos
e a delincuencia.
É fácil que creza o egoísmoegoísmo
e a obsesión pola propiae a obsesión pola propia
seguridade.seguridade.

4. Pero tamén é posible que vaiaPero tamén é posible que vaia
crecendo a solidaridade.crecendo a solidaridade.
A crise pódenos facer máis humanos.A crise pódenos facer máis humanos.
Pódenos ensinar a compartir máisPódenos ensinar a compartir máis
o que temos e non necesitamos.o que temos e non necesitamos.

5. Pódense estreitar os lazos ePódense estreitar os lazos e
a mutua axuda dentro das familias.a mutua axuda dentro das familias.
Pode crecer a nosa sensibilidadePode crecer a nosa sensibilidade
cara aos máis necesitados.cara aos máis necesitados.
Seremos máis pobres, peroSeremos máis pobres, pero
podemos ser máis humanospodemos ser máis humanos..

6. No medio da crise, tamén as nosas comunidades cristiásNo medio da crise, tamén as nosas comunidades cristiás
poden crecer en amor fraterno.poden crecer en amor fraterno.
É o momento de descubrir que non é posible seguir aÉ o momento de descubrir que non é posible seguir a
Xesús e colaborar no proxecto humanizador do Pai,Xesús e colaborar no proxecto humanizador do Pai,
sen traballar por unha sociedade máis xusta e menossen traballar por unha sociedade máis xusta e menos
corrupta,corrupta,
máis solidaria e menos egoísta,máis solidaria e menos egoísta,
máis responsable e menos frívola e consumista.máis responsable e menos frívola e consumista.

7. É tamén o momento
de recuperar a forzarecuperar a forza
humanizadora quehumanizadora que
se encerra nase encerra na
eucaristía cando éeucaristía cando é
vivida como unhavivida como unha
experiencia deexperiencia de
amor confesado eamor confesado e
compartidocompartido..

8. O encontro dos cristiáns,
reunidos cada domingodomingo en
torno a Xesús, ha dede
cconverterse nun lugar de
concconcienciación e de impulso
dede solidariedade práctica.

9. A crise pode sacudir a nosa rutina e mediocridade.A crise pode sacudir a nosa rutina e mediocridade.
Non podemos comungar con Cristo na intimidadeNon podemos comungar con Cristo na intimidade
do noso corazón sen comungar cos irmánsdo noso corazón sen comungar cos irmáns
que sofren.que sofren.

10. Non podemosNon podemos
compartir o pancompartir o pan
eucarísticoeucarístico
ignorando a fameignorando a fame
de millóns dede millóns de
seres humanosseres humanos
privados de pan eprivados de pan e
de xustiza.de xustiza.
É unha burla darnosÉ unha burla darnos
a paz uns a outrosa paz uns a outros
esquecendo os queesquecendo os que
van quedandovan quedando
excluídosexcluídos
socialmente.socialmente.

11. A celebración da eucaristíaA celebración da eucaristía
tennos que axudar a abrir os ollostennos que axudar a abrir os ollos
para descubrir os que temospara descubrir os que temos
que defender, apoiar e axudarque defender, apoiar e axudar
nestes momentos.nestes momentos.

12. Tennos que espertar da “ilusión de inocencia”
que nos permite vivir tranquilos, para movernos
e loitar só cando vemos en perigo os nosos
intereses.

13. Vivida cada domingo con fe, pódenos facerVivida cada domingo con fe, pódenos facer
máis humanos e mellores seguidores demáis humanos e mellores seguidores de
Xesús.Xesús.
Pódenos axudar a vivir a crise con lucidezPódenos axudar a vivir a crise con lucidez
cristiá, sen perder a dignidade nin acristiá, sen perder a dignidade nin a

14. NO MEDIO DA CRISE
A crise económica vai ser lomga e dura. Non nos temos que enganar. Non poderemos mirar
a outro lado. Na nosa contorna máis ou menos próxima irémonos encontrando con familias obrigadas a
vivir da caridade, persoas ameazadas de desafiuzamento, veciños golpeados polo paro, enfermos sen
saber como resolver os seus problemas de saúde ou medicación.
Ninguén sabe moi ben como irá reaccionando a sociedade. Sen dúbida, irá crecendo a
impotencia, a rabia e a desmoralización de moitos. É previsible que aumenten os conflitos e a
delincuencia. É fácil que creza o egoísmo e a obsesión pola propia seguridade.
Pero tamén é posible que vaia crecendo a solidariedade. A crise pódenos facer máis
humanos. Pódenos ensinar a compartir máis o que temos e non necesitamos. Pódense estreitar os lazos
e a mutua axuda dentro das familias. Pode crecer a nosa sensibilidade cara aos máis necesitados.
Seremos máis pobres, pero podemos ser máis humanos.
No medio da crise, tamén as nosas comunidades cristiás poden crecer no amor fraterno. É o
momento de descubrir que non é posible seguir a Xesús e colaborar no proxecto humanizador do Pai sen
trabajar por unha sociedade máis xusta e menos corrupta, máis solidaria e menos egoísta, máis
responsable e menos frívola e consumista.
E tamén o momento de recuperar a forza humanizadora que se encerra na eucaristía cando
é vivida como unha experiencia de amor confesado e compartido. O encontro dos cristiáns, reunidos
cada domingo en torno a Xesús, ha de converterse nun lugar de concienciación e de impulso de
solidariedade práctica.
A crise pode sacudir a nosa rutina e mediocridade. Non podemos comungar con Cristo na
intimidade do noso corazón sen comungar cos irmáns que sofren. Non podemos compartir o pan
eucarístico ignorando a fame de millóns de seres humanos privados de pan e de xusticia. É unha burla
darnos a paz uns a outros esquecendo os que van quedando excluídos socialmente.
A celebración da eucaristía tennos que axudar a abrir os ollos para descubrir aos que temos
que defender, apoiar e axudar nestes momentos. Tennos que espertar da “ilusión de inocencia” que nos
permite vivir tranquilos, para movernos e loitar só cando vemos en perigo os nosos intereses. Vivida
cada domingo con fe, pódenos facer máis humanos e mellores seguidores de Xesús. Pódenos axudar a
vivir a crise con lucidez cristiá, sen perder a dignidade nin a esperanza.
Jose Antonio Pagola