คู่มือการค้าการลงทุนในประเทศพม่า

2. คู่มือ การค้าและการลงทุน
สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์
จัดทำโดย
กรมส่งเสริมการส่งออก กระทรวงพาณิชย์

3. หนังสือชื่อ : คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์
ชื่อผู้แต่ง : กรมส่งเสริมการส่งออก กระทรวงพาณิชย์
ปีที่แต่ง : มกราคม 2555
จำนวนที่พิมพ์ : 2,000 เล่ม
จำนวนหน้า : 112 หน้า
ISBN : 978-616-265-029-1
พิมพ์ที่ : สำนักข่าวพาณิชย์ กรมส่งเสริมการส่งออก
22/77 ถนนรัชดาภิเษก แขวงจันทรเกษม
เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
โทร. (662) 511 5066 - 77 ต่อ 382, 384
โทรสาร (662) 513 6413
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์
กรมส่งเสริมการส่งออก กระทรวงพาณิชย์
44/100 ถนนนนทบุรี 1 ตำบลบางกระสอ อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี 11000
โทร. (662) 507 7999 โทรสาร (662) 507 7722, (662) 547 5657 - 8
เว็บไซต์ : http://www.ditp.go.th

4. คำนำ
ข้อมูลที่ถูกต้องทันสมัยเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญของการดำเนินธุรกิจ
กรมส่งเสริมการส่งออกจึงได้มอบหมายให้สำนักพัฒนาการตลาดระหว่างประเทศ
จัดทำหนังสือคูมอการค้าและการลงทุนรายประเทศขึน เพือให้นกธุรกิจ ผูสงออก
่ื ้ ่ ั ้่
และนักลงทุนไทยรวมถึงผู้สนใจทั่วไปได้มีโอกาสใช้ประโยชน์จากหนังสือเล่มนี้
อย่างเต็มที่
“คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์”
ประกอบด้วยสาระน่ารู้เกี่ยวกับทิศทางการค้าและการลงทุนในสาธารณรัฐแห่ง
สหภาพเมียนมาร์ ตลอดจนเกร็ดน่ารู้เกี่ยวกับธรรมเนียมปฏิบัติในการติดต่อ
ธุรกิจซึ่งรวบรวมจาก สำนักส่งเสริมการค้าในต่างประเทศ เพิ่มเติมด้วยข้อมูล
จากแหล่งอืนๆ ทีเ่ กียวข้องโดยตรงเพือให้ได้เนือหาทีครบถ้วนสมบูรณ์ นำไปใช้
่ ่ ่ ้ ่
ประกอบการตัดสินใจในการดำเนินธุรกิจในต่างประเทศ และกำหนดกลยุทธ์
ในการดำเนินธุรกิจได้อย่างรูเ้ ท่าทัน ส่งเสริมให้นกธุรกิจไทยสามารถใช้ประโยชน์
ั
จากกฎระเบียบและข้อตกลงทางการค้าต่างๆ ได้อย่างคุ้มค่า ทั้งยังเป็นการ
เตรียมพร้อมเพื่อรองรับกระแสการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจโลก โดยเฉพาะ
การก้าวสูการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (ASEAN Economic Community
่
- AEC) ในปี 2558
ท้ายที่สุด ขอขอบคุณทุกฝ่ายที่มีส่วนเกี่ยวข้องและสนับสนุนให้การ
จัดทำหนังสือ “คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์”
สำเร็จลุล่วงด้วยดี
สำนักพัฒนาการตลาดระหว่างประเทศ
กรมส่งเสริมการส่งออก

6. สารบัญ
เรื่อง หน้า
1. ข้อมูลพื้นฐาน 2
1.1 สภาพภูมิประเทศ 2
1.2 สภาพภูมิอากาศ 3
1.3 เมืองหลวง/เมืองสำคัญ/เมืองท่า 3
1.4 การแบ่งเขตการปกครอง 11
1.5 ระบบการปกครอง 11
1.6 ประชากร/สังคม/วัฒนธรรม 12
1.7 ภาษาราชการ 15
1.8 สกุลเงิน 16
1.9 เวลา 16
1.10 วันหยุดนักขัตฤกษ์ 16
1.11 เส้นทางคมนาคม 17
1.12 อื่นๆ 28
- ระบบการเงิน 28
- ระบบธนาคาร 30
2. เศรษฐกิจการค้า 34
2.1 ภาวะเศรษฐกิจ 34
2.2 เครื่องชี้วัดเศรษฐกิจสำคัญ 35
2.3 นโยบายด้านเศรษฐกิจการค้า 36
2.4 การค้าระหว่างประเทศ 38
2.5 การค้ากับประเทศไทย 43
- การค้าชายแดน 46
2.6 กฎระเบียบการนำเข้าสินค้า 50
2.7 ระบบโลจิสติกส์และการขนส่ง 55
2.8 กลยุทธ์การส่งเสริมสินค้าไทยไปประเทศเมียนมาร์ 57
2.9 โอกาสทางการค้าและปัญหาอุปสรรค 58

7. เรื่อง หน้า
3. รายงานภาวะอุตสาหกรรม 61
4. การลงทุน 64
4.1 การลงทุนจากต่างประเทศ 65
4.2 สิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐาน 67
4.3 กฎระเบียบการลงทุน/นโยบายส่งเสริมการลงทุน 68
- เขตเศรษฐกิจสำคัญ 74
4.4 ต้นทุนการจัดตั้งธุรกิจ 77
4.5 โอกาสและข้อจำกัดในการลงทุน 82
4.6 ภาษีอากร 82
4.7 หลักเกณฑ์การนำรายได้กลับประเทศ 85
4.8 อื่นๆ 86
- กฎหมายแรงงานและอัตราค่าจ้าง 86
5. ข้อมูลอื่นๆ ที่จำเป็นในการลงทุน 87
5.1 ข้อควรคำนึงเมื่อลงทุนในเมียนมาร์ 87
5.2 ระบบการชำระเงิน 88
5.3 ข้อแนะนำทั่วไป 88
6. คำถามที่ถามบ่อยเกี่ยวกับการค้าการลงทุน 90
7. หน่วยงานติดต่อสำคัญ 98
บรรณานุกรม 100

8. สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์
The Republic of the Union of Myanmar
Country Profile
หมายเหตุ : ปัจจุบันรัฐบาลเมียนมาร์ได้เปลี่ยนธงชาติจากเดิมที่ใช้ระหว่างปี
พ.ศ. 2517 - 2553 มาเป็นธงชาติแบบใหม่ซึ่งเริ่มใช้ในเดือนตุลาคม ปี
พ.ศ. 2553
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 1
สส

9. แบบเดิม
1.ข้อมูลพื้นฐาน
1.1 สภาพภูมิประเทศ
ประเทศเมียนมาร์ (Burma หรือ Myanmar) มีชื่ออย่างเป็นทางการ
ว่า สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ (Republic of the Union of Myanmar)
เป็นประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และคาบสมุทรอินโดจีนซึ่งมีขนาดใหญ่
ที่สุด และมีพรมแดนติดต่อกับ 5 ประเทศ ได้แก่ ไทย จีน ลาว อินเดีย และ
บังคลาเทศ แต่เดิมชาวตะวันตกเรียกประเทศนี้ว่า Burma จนกระทั่งเมื่อปี
พ.ศ. 2532 เมียนมาร์ ได้เปลี่ยนชื่อประเทศเป็น Myanmar ชื่อใหม่นี้เป็น
ที่ยอมรับจากองค์การสหประชาชาติ แต่บางชาติ เช่น สหรัฐอเมริกา และ
สหราชอาณาจักร ไม่ยอมรับการเปลี่ยนชื่อนี้เนื่องด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นการ
เปลี่ยนโดยรัฐบาลทหาร มิใช่ความเห็นของคนส่วนใหญ่ของประเทศหรือเป็นไป
ตามขั้นตอนของรัฐธรรมนูญ
การเปลี่ยนชื่อประเทศในครั้งนี้ รัฐบาลเมียนมาร์ต้องการให้มี
ความหมายถึงชือของประเทศซึงรวมชนกลุมชาติพนธ์ทกเชือชาติ ไม่ได้หมายถึง
่ ่ ่ ั ุ ุ ้
เฉพาะชนชาติ “พม่า” แต่เพียงอย่างเดียว ดังนั้นชื่อประเทศที่เปลี่ยนใหม่นี้
จึ ง แสดงให้ เ ห็ น ถึ ง นโยบายสมานฉันท์และต้องการสร้างเอกภาพให้เกิดขึ้น
ภายในประเทศ
ประเทศเมียนมาร์ตั้งอยู่ที่ละติจูดที่ 28 องศา 30 ลิปดา ถึง 10 องศา
20 ลิปดาเหนือ มีพนที่ 677,000 ตารางกิโลเมตร ภูมประเทศตังอยูตามแนว
้ื ิ ้ ่
อ่าวเบงกอลและทะเลอันดามันทำให้มชายฝังทะเลยาวถึง 2,000 ไมล์ และมี
ี ่
หาดที่สวยงามเก่าแก่บริสุทธิ์อยู่หลายแห่ง มีชายแดนด้านตะวันตกเฉียงเหนือ
ติดกับบังคลาเทศและอินเดีย และทางตะวันออกเฉียงเหนือติดกับธิเบตและ
จีน ส่วนทางตะวันออกติดกับลาว และทางตอนใต้ตดกับไทย รูปพรรณสัณฐาน
ิ
เหมือนกับว่าวทีมหางยาวล้อมรอบเกือกม้าขนาดใหญ่คอแนวเทือกเขามหึมา และ
่ี ื
ภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ด้วยป่าไม้ มียอดเขาสูงอยู่มากมายตามแนวเทือกเขาของ
เมียนมาร์และมีหลายยอดที่สูงเกินกว่า 10,000 ฟุต ตามแนวชายแดนหิมาลัย
ทางเหนือของเมียนมาร์ที่ติดกับธิเบตเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในเอเชียตะวันออก
2 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

10. เฉียงใต้ เรียกว่า “ฮากากาโบราซี” โดยมีความสูง 19,314 ฟุต ต่ำลงมา
จากแนวเขาเหล่านี้เป็นทีราบกว้างใหญ่ภายในประเทศเมียนมาร์ นอกจากนียงมี
่ ้ั
ที่ราบลุ่มบริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเอยาวดีที่อุดมสมบูรณ์ทอดยาวลงไปทาง
ตอนใต้เป็นนาข้าวกว้างใหญ่ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งสามารถสรุปอาณาเขตติดต่อ
ได้ดังนี้
- ภาคเหนือ : เทือกเขาปัตไก (Pat Gai) เป็นพรมแดนระหว่าง
เมียนมาร์กับอินเดีย บังคลาเทศ และจีน (ทิเบต)
- ภาคตะวันตก : เทือกเขาอระกันโยมา (Arakanypma) กั้นเป็น
แนวยาวระหว่างชายฝั่งทะเลด้านอ่าวเบงกอลในเขตรัฐยะไข่
- ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ : เป็นที่ราบสูงชาน
- ภาคใต้ : มีทิวเขาตะนาวศรี กั้นระหว่างไทยกับเมียนมาร์
- ภาคกลาง : เป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำเอยาวดี
1.2 ลักษณะภูมิอากาศ
สภาพภูมิอากาศส่วนใหญ่ในบริเวณที่เป็นเทือกเขาสูงทางตอนกลาง
และตอนเหนือของประเทศ จะมีอากาศแห้งและร้อนมากในฤดูร้อน ส่วนใน
ฤดูหนาวอากาศจะเย็นมาก ตามชายฝั่งทะเลและบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำจะ
แปรปรวนในช่วงเปลียนฤดู เพราะได้รบอิทธิพลของพายุดเี ปรสชันเสมอทำให้
่ ั ่
บริเวณนี้มีฝนตกชุกหนาแน่นมากกว่าตอนกลาง หรือตอนบนของประเทศที่
เป็นเขตเงาฝน
ลักษณะภูมิอากาศ : มรสุมเมืองร้อน ด้านหน้าภูเขาอาระกันโยมา ฝนตกชุกมาก
: ภาคกลางตอนบนแห้งแล้งมาก เพราะมีภูเขากั้นกำบังลม
: ภาคกลางตอนล่างเป็นดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำขนาด
ใหญ่
: ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อากาศค่อนข้างเย็นและค่อน
ข้างแห้งแล้ง
1.3 เมืองหลวง / เมืองสำคัญ / เมืองท่า
เมืองหลวง
บรรยากาศทั่วไปในกรุงเนปิดอว์ เมืองหลวงแห่งใหม่ของเมียนมาร์
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 3
สส

11. เมียนมาร์มีเมืองหลวงปัจจุบันชื่อ เนปิดอว์ (Nya Pyi Daw) แปลว่า
นครหลวงใหม่ ย้ายเมื่อ พ.ศ. 2548 เมืองหลวงใหม่ตั้งอยู่ตรงกึ่งกลางของ
ประเทศอยู่ระหว่างย่างกุ้งกับมัณฑะเลย์ โดยห่างจากย่างกุ้งไปทางทิศเหนือ
ประมาณ 350 กิโลเมตร ตั้งอยู่บนพื้นที่กว่า 7 พันตารางกิโลเมตร หรือใหญ่
กว่าเกาะสิงคโปร์ 10 เท่า พื้นที่โอบล้อมด้วยภูเขา ตั้งอยู่ในเขตเมืองปินมานา
ทางตอนกลางของประเทศ การเดินทางโดยรถยนต์ใช้เวลาประมาณ 7 ชั่วโมง
‘
เมี ย นมาร์ มี เ มื อ งหลวง
ปัจจุบันชื่อ เนปิดอว์ (Nya Pyi
เนปิดอว์ ได้รับการวางผังเมืองเป็น 4 โซนหลัก ได้แก่ โซนราชการ
(Ministry Zone) โซนโรงแรม (Hotel Zone) โซนอุตสาหกรรม (Industry
Daw) แปลว่า นครหลวงใหม่ Zone) และ โซนทหาร (Military Zone) มีประชากรย้ายเข้าไปอยู่แล้วราว
ย้ายเมื่อ พ.ศ. 2548 เมืองหลวง 9.2 แสนคน และมีการกล่าวกันว่าบางโซนโดยเฉพาะโซนทหารกว้างขวางใหญ่โต
ใหม่ ตั้ ง อยู่ ต รงกึ่ ง กลางของ เต็มไปด้วยรถยนต์หรูหรา ข้าราชการพลเรือนแต่งตัวอย่างภูมิฐาน นอกจากนี้
ประเทศอยู่ ร ะหว่ า งย่ า งกุ้ ง กั บ ยังเป็นที่ตั้งของกรมกองในกระทรวงกลาโหม โรงเรียน มหาวิทยาลัย และ
มัณฑะเลย์ โดยห่างจากย่างกุ้ง สถาบันเทคโนโลยีเพื่อการป้องกันประเทศ โซนที่โดดเด่นรองลงมา คือ โซน
ไปทางทิศเหนือประมาณ 350 อุตสาหกรรม บนพื้นที่ราว 2.1 แสนตารางเมตร เบื้องต้นเน้นที่การทำปศุสัตว์
กิโลเมตร ตั้งอยู่บนพื้นที่กว่า 7 เป็นหลัก ก่อนที่ในอนาคตจะเปิดให้ต่างชาติเข้าไปลงทุนภายใต้โครงการเขต
พันตารางกิโลเมตร หรือใหญ่ ‘ เศรษฐกิจพิเศษ
กว่าเกาะสิงคโปร์ 10 เท่า สัญลักษณ์ที่น่าสังเกตของเมืองเนปิดอว์ คือ พระราชานุสาวรีย์ของ
บูรพกษัตริย์ทั้ง 3 พระองค์ของเมียนมาร์ ได้แก่ พระเจ้าอโนรธา แห่งพุกาม
พระเจ้าบุเรงนอง แห่งหงสาวดี และ พระเจ้าอลองชญา แห่งชเวโบ เมียนมาร์
ได้ จั ด สร้ า งอนุ ส าวรี ย์ ขึ้ น อย่ า งยิ่ ง ใหญ่ เ พื่ อ เทิ ด พระเกี ย รติ บู ร พกษั ต ริ ย์ ที่ ไ ด้
รวบรวมเมียนมาร์ให้เป็นปึกแผ่น
เมืองหลวงใหม่แห่งนี้มีความเหมาะสมหลายประการ โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งการย้ายกลับไปยังที่ราบลุ่มแม่น้ำสะโตงตอนบนนั้น คือการย้ายกลับ
ไปสู่เขตราชธานีทางประวัติศาสตร์ในอดีต และยังเป็นสัญลักษณ์ทางการเมือง
ที่ทำให้เห็นถึงลัทธิชาตินิยมที่แพร่หลายในประเทศเมียนมาร์ เนื่องจาก
นครย่างกุ้งซึ่งเป็นเมืองหลวงเก่านัน เป็นเมืองทีองกฤษได้สร้างขึนและพัฒนา
้ ่ั ้
เป็นศูนย์กลางการปกครอง การย้ายเมืองหลวงครั้งนี้จึงแสดงให้ชาวโลกเห็นว่า
ประเทศเมี ย นมาร์ ไ ม่ ต กอยู่ ใ นอำนาจของอังกฤษและเป็นการสร้างสำนึกให้
4 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

12. ประชาชนในชาติลดการให้ความสำคั ญ กั บ การที่ เ คยเป็ น ประเทศอาณานิ ค ม
ในจักรวรรดิอังกฤษด้วย นอกจากนี้นครเนปิดอว์์ยังเป็นเมืองที่อยู่ศูนย์กลาง
ระหว่างรัฐและมณฑลต่างๆ ทำให้รัฐบาลสามารถปกครองและพัฒนาภูมิภาค
ต่างๆ ได้อย่างทั่วถึง ต่างจากนครย่างกุ้งซึ่งอยู่ห่างไกลจากรัฐและมณฑลต่างๆ
อีกทั้งยังเสี่ยงต่อการถูกคุกคามทางทะเลจากประเทศมหาอำนาจอีกด้วย
อนุสาวรีย์บูรพกษัตริย์ สัญลักษณ์ของกรุงเนปิดอว์
เมืองสำคัญ / เมืองท่า
สำหรับเมืองสำคัญและอุตสาหกรรมท่ีน่าลงทุนในแต่ละเมืองของ
เมียนมาร์มีดังนี้
1. กรุงย่างกุ้ง เดิมมีชื่อว่าเมือง “ดาโกง” (Dagon) แม้ว่าปัจจุบัน
จะมีสถานภาพเป็นเพียงอดีตเมืองหลวงของประเทศ แต่ย่างกุ้งก็ยังคงความ
สำคัญในการเป็นเมืองศูนย์กลางการค้ากระจายสินค้าไปสู่ภาคต่างๆ ของ
ประเทศโดยมีประชากรหนาแน่นถึง 5.4 ล้านคน
นอกจากนียางกงยงเปนศนยกลางการคาอญมณี
้ ่ ุ้ ั ็ ู ์ ้ ั
และการส่งออกไม้สักอีกด้วย กรุงย่างกุ้งมี
เขตนิ ค มอุ ต สาหกรรมที่ มี ค วามพร้ อ มด้ า น
สาธารณูปโภคมากกว่าเมืองอื่นๆ นอกจากนี้
ยังมีโบราณสถานและแหล่งท่องเท่ยวท่มีความ
ี ี
สำคัญเชิงประวัติศาสตร์ เช่น พระบรมธาตุ
ชเวดากอง พระเจดีย์สุเล พระเจดีย์โบตะกอง
พระพุทธไสยาสน์เซาตาจี และตลาดโป๊ะโยค
หรือสก็อตมาร์เก็ต เป็นต้น
ที่ทำการกรุงย่างกุ้ง
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 5
สส

13. อุตสาหกรรมที่น่าลงทุน ได้แก่ อุตสาหกรรมสิ่งทอ อุตสาหกรรม
การผลิตสินค้าเพื่อการอุปโภคบริโภค อุตสาหกรรมการประมง ธุรกิจ
การท่องเที่ยว ธุรกิจการบริการ เช่น ร้านอาหาร อู่ซ่อมรถ และสถาบัน
ฝึกอบรมวิชาชีพ อุตสาหกรรมเฟอร์นเิ จอร์ อุตสาหกรรมไม้แปรรูป การผลิตของ
ชำร่วยและสิงประดิษฐ์ที่ทำจากไม้ เป็นต้น
่
มหาเจดีย์ชเวดากอง โบราณสถานที่สำคัญของชาวพุทธ
2. เมืองหงสาวดี หรือ พะโค (อ่านออกเสียงตามสำเนียงเมียนมาร์
ว่า หานตาวดี) ภาษาอังกฤษเรียกว่า Bago หรือ Pegu มีประชากรประมาณ
5 ล้านคน ในอดีตเคยเป็นเมืองหลวงของเมียนมาร์มาก่อน ตังอยูใกล้เมือง
้ ่
เมาะตะมะ ทางตอนใต้ของประเทศเมียนมาร์ ต่อมาพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้
ยึดครองได้และสถาปนาเป็นศูนย์กลางอำนาจของราชวงศ์ตองอู หงสาวดี
เจริญรุ่งเรืองสุดขีดในรัชสมัยของพระเจ้าบุเรงนอง เนืองจากพระองค์ให้ทรงสร้าง
่
พระราชวังของพระองค์ทชอ กัมโพชธานี ซึงนับเป็นพระราชวังใหญ่โต สร้างโดย
่ี ่ื ่
เกณฑ์ขาทาสจากเมืองขึนต่างๆ โดยหนึ่งในนั้นมีเมืองเชียงใหม่และอยุธยารวม
้ ้
อยู่ด้วย จนถึงสมัยพระเจ้านันทบุเรงที่เสด็จหนีพระนเรศวรไปเมืองตองอูและ
เผาทำลายหงสาวดี หลังจากนั้นไม่นานเมืองอังวะก็กลายมาเป็นเมืองหลวง
ของประเทศเมียนมาร์โดยสมบูรณ์ ปัจจุบันหงสาวดีเป็นเมืองที่ทำรายได้ให้แก่
6 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

14. ประเทศเมียนมาร์ดวยความทีเ่ ป็นเมืองท่องเทียว มีความสำคัญทางประวัตศาสตร์
้ ่ ิ
และศิลปะ วัฒนธรรม โบราณสถานที่สำคัญได้แก่ พระเจดีย์ชเวมอดอว์
(พระธาตุมุเตา), พระราชวังบุเรงนอง, พระพุทธไสยาสน์ชเวตาเลียว, พระเจดีย์
ไจ๊ปุ่น เป็นต้น
อุตสาหกรรมที่น่าลงทุน ได้แก่ โรงแรม ธุรกิจท่องเที่ยว ร้านอาหาร
อู่ซ่อมรถ และร้านทำผม
ธุรกิจร้านอาหารเมืองหงสาวดี
3. เมืองท่าตอน เป็นเมืองชายฝั่งทะเลทางตอนใต้ของเมียนมาร์
ที่มีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเก่าแก่ โดยชาวมอญเป็นชนเผ่าแรกที่สร้าง
อารยธรรมขึ้นเป็นเอกลักษณ์ของตนในดินแดนนี้ และได้สถาปนาอาณาจักร
สุวรรณภูมิขึ้นเป็นอาณาจักรแห่งแรกบริเวณใกล้เมืองท่าตอน
อุตสาหกรรมทีนาลงทุน ได้แก่ประมงและการแปรรูปสินค้าทางทะเล
่ ่
4. เมืองเมาะละแหม่ง เป็นเมืองเอกของรัฐมอญ มีประชากร
ประมาณ 2 ล้านคน อย่างไรก็ตาม เมื่อกล่าวถึงเชื้อชาติแล้วเมืองเมาะละแหม่ง
ประกอบด้วยพลเมืองเชือชาติมอญส่วนใหญ่ พลเมืองส่วนน้อยเท่านันทีมเี ชือสาย
้ ้ ่ ้
พม่า สภาพทัวไปของเมืองเมาะละแหม่งนันเป็นเมืองเกษตรกรรมใกล้ชายทะเล
่ ้
ริมอ่าวเมาะตะมะคนมอญเรียกชื่อเมืองนี้ว่า “โหมดแหมะเหลิ่ม” เมื่อร้อยกว่าปี
ที่แล้วก่อนที่อังกฤษจะเข้ามาถึง เมืองนี้แทบหาคนเชื้อชาติอื่นไม่ได้เลยนอกจาก
คนมอญ
ความโดดเด่นของเมืองแห่งนี้คือ เป็นเมืองตากอากาศชายทะเล
ที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของประเทศ
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 7
สส

15. ของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยว
อุตสาหกรรมทีนาลงทุน ได้แก่ อุตสาหกรรมเฟอร์นเิ จอร์ไม้ยางพารา
่ ่
อุตสาหกรรมสิ่งทอ และธุรกิจท่องเที่ยว
5. เมืองเมียวดี เป็นเมืองชายแดนด้านตะวันออกของเมียนมาร์
ติดกับอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก โดยมีแม่นำเมยเป็นเขตกันและเชือมด้วยสะพาน
้ ้ ่
มิตรภาพไทย-เมียนมาร์ เป็นตลาดการค้าชายแดนทีสำคัญแห่งหนึงซึงเมียนมาร์ ่ ่ ่
จัดเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดน นอกจากนี้ยังถือว่าเมียวดีเป็นเมืองสำคัญ
ในการกระจายสินค้าจากประเทศไทยไปยังเมืองต่างๆ ของเมียนมาร์
เมียวดี หรือ ชาวพื้นเมืองเรียก บะล้ำบะตี๋ ตั้งอยู่ในรัฐกระเหรี่ยง
มีประชากรประมาณ 1 ล้านคน แต่เดิมประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวพม่า ต่อมา
เริ่มมีการค้าขาย จึงทำให้มีชาวจีน แขก กระเหรี่ยง มุสลิม เข้ามาอาศัยอยู่
เพือทำการค้าขาย การปกครองเป็นแบบท้องถินทีมทหารเมียนมาร์และกองกำลัง
่ ่ ่ี
ชนกลุ่มน้อยผสมร่วมด้วย เมียวดีถือได้ว่าเป็นเส้นทางขนส่งสินค้า นำเข้าและ
ส่งออก โดยทางรถยนต์ทางหลักจากประเทศไทยและภูมิภาคอีนโดจีน
ความสำคัญของเมืองเมียวดีอกประการหนึงคือ ได้รบการสนับสนุนจาก
ี ่ ั
รฐบาลเมยนมารโดยกำหนดใหเ้ ปนเขตเศรษฐกจพเิ ศษเพอสงเสรมการเจรญเตบโต
ั ี ์ ็ ิ ่ื ่ ิ ิ ิ
ทางเศรษฐกิจระหว่างชายแดน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก กับจังหวัดเมียวดี
อุตสาหกรรมที่น่าลงทุน ได้แก่ อุตสาหกรรมการเกษตรและอัญมณี
6. เกาะสอง หรือ วิคตอรี่พ้อยท์ มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า
“เกาดอง” (KAW THAUNG) เป็นดินแดนในฝั่งเมียนมาร์ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับ
จังหวัดระนอง โดยมีแม่น้ำกระบุรีกั้นขวางตรงตัวจังหวัดระนอง เป็นแหล่ง
ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และส่งเสริมสุขภาพเหมาะแก่การทำประมง ในความ
เป็ น จริ ง แล้ ว แผ่ น ดิ น ตรงนี้ ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น เกาะแต่ อ ย่ า งใดหากแต่ มี ลั ก ษณะเป็ น
แหลมมากกวา แตทเ่ี รยกกนตดปากอย่างนี้ก็เพราะใกล้ๆ กันมีเกาะเล็กๆ
่ ่ ี ั ิ
ขนาบอยู่ แล้วชื่อ “เกาตอง” ตามภาษาเมียนมาร์ก็เลยเพี้ยนเป็นเกาะสอง
นันเอง สภาพบ้านเรือนบนเกาะสองมีความหนาแน่นดังเช่นเมืองเศรษฐกิจทัวไป
่ ่
8 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

16. นอกจากการค้าขายสินค้าและการประมงแล้ว เกาะสองยังมีสถานที่
ท่องเที่ยวอีกหลายแห่งโดยเฉพาะโบราณสถาน อาทิ พระบรมราชานุสาวรีย์
บาเยงนอง หรือ “บุเรงนอง”, “เจดีย์แห่งความสงบ” หรือ Byi Taw Aye ใน
ภาษาเมียนมาร์, พระมหามุณีจำลอง เป็นต้น
อุตสาหกรรมทีนาลงทุน ได้แก่ ธุรกิจท่องเทียว ประมง และอุตสาหกรรม
่ ่ ่
ต่อเนื่อง
7. เมืองพุกาม หรือชาวเมียนมาร์เรียกว่า “บะกัน” (Bagan)
เป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่สำคัญของเมียนมาร์ เรียกอีกชื่อว่าดินแดนแห่งเจดีย์
หมื่นองค์ ซึ่งปัจจุบันองค์การยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนให้เป็นเมืองมรดกโลก
“World Heritage Sites” สามารถเที่ยวได้ตลอดทั้งปี และจะงดงามมาก
ที่สุดในช่วงฤดูฝน รัฐบาลให้การสนับสนุนส่งเสริมเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะเมื่อ
วันที่ 10 มีนาคม 2548 ได้เปิดหอชมวิว ซึ่งเป็นเป็นหอคอยสูง 13 ชั้น ที่มี
ความทันสมัยและครบวงจร อันประกอบด้วยศูนย์บริการทางธุรกิจ สำนักงาน
ร้านค้า ห้องฉายภาพยนตร์ ห้องประชุม คอฟฟี่ช๊อป ภัตตาคารลอยฟ้าและ
จุดชมวิว นอกจากนี้ยังได้มีการเปิดโรงแรมที่สร้างด้วยไม้สักทั้งหลังตามแบบ
ศิลปะและสถาปัตยกรรมแห่งชาติ โดยการลงทุนของนักลงทุนท้องถิ่นอีกด้วย
ในอดีตเมืองพุกามเป็นศูนย์กลางการศึกษาภาษาบาลี แม้เมื่อ
อาณาจักรพุกามได้ถูกทำลายไปแล้ว แต่การศึกษาพุทธศาสนาที่เมือง
พุกามก็ยังคงอยู่ ดังจะเห็นว่าได้มีการก่อสร้างเพิ่มเติมขึ้นเป็นจำนวนมาก
สถาปัตยกรรมสำคัญในเมืองพุ ก ามแสดงให้ เ ห็ น ถึ ง ร่ อ งรอยของศิ ล ปะมอญ
และอิทธิพลทางศิลปะจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย ซึงในเวลาต่อมา ่
ได้พัฒนาและปรับปรุงให้กลายเป็นศิลปะประจำชาติของเมียนมาร์อย่างแท้จริง
อุตสาหกรรมทีนาลงทุน ได้แก่ ธุรกิจท่องเทียว เช่น โรงแรม รีสอร์ท
่ ่ ่
และสนามกอล์ฟ
8. เมืองพีนอูหวิ่น ตั้งอยู่ในเขตปริมณฑลของมัณฑะเลย์ มีพื้นที่
ที่เหมาะสมแก่การทำการเกษตรโดยเฉพาะพืชที่ปลูกบนพื้นที่ที่สูงกว่าระดับ
น้ำทะเลประมาณ 4,000 เมตร เช่น กาแฟ ซึ่งในปี 2548 รัฐบาลได้ส่งเสริม
ให้ภาคเอกชนเข้าไปลงทุนปลูกกาแฟ โดยการเตรียมพื้นที่ 100,000 เอเคอร์
และความช่วยเหลืออืนๆ ในการปลูกพืชเศรษฐกิจนี้ ในอดีตเป็นเมืองตากอากาศ
่
ของชาวอังกฤษ ด้วยสภาพอากาศที่ดีคล้ายยุโรปจึงเหมาะแก่การปลูกพืชผัก
ผลไม้โดยเฉพาะพืชตระกูลส้ม อีกทั้งยังมีความอุดมสมบูรณ์ของพันธ์ุไม้มีสวน
พฤกษศาสตร์บนพื้นที่ 430 เอเคอร์
อุตสาหกรรมทีนาลงทุน ได้แก่ อุตสาหกรรมเกษตรและอุตสาหกรรม
่ ่
เกษตรแปรรูปที่เกี่ยวกับพืชผลทางการเกษตร ธุรกิจท่องเที่ยว และร้านอาหาร
9. เมืองตานต่วย อยู่ริมฝั่งอ่าวเบงกอล และมีหาดงาปาลี
(Ngapali) ซึงเป็นแหล่งท่องเทียวทีขนชือของเมียนมาร์ทนกท่องเทียวชาวยุโรปให้
่ ่ ่ ้ึ ่ ่ี ั ่
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 9
สส

17. ความสนใจแทนทะเลอันดามันของไทยหลังเกิดคลื่นยักษ์สึนามิ ทางเมียนมาร์
จึงให้ความสำคัญและเร่ ง พัฒ นาให้ มีค วามพร้ อมทางด้ านการคมนาคมและ
สาธารณูปโภคมากยิ่งขึ้นเพื่อรองรับการเติบโตของการท่องเที่ยว
อุตสาหกรรมที่น่าลงทุน ได้แก่ ธุรกิจการท่องเที่ยว เช่น โรงแรม
และรีสอร์ท
10. เมืองมัณฑะเลย์ เมืองใหญ่อนดับสองทีเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจ
ั ่
ของเขตเมียนมาร์ตอนบน (รัฐชิน รัฐกะฉิ่น และรัฐฉาน) มีประชากรประมาณ
6.4 ล้านคน และเป็นเส้นทางการค้าระหว่างอินเดียกับจีนเป็นเมืองที่เมียนมาร์
ถื อ ว่ า เป็ น สั ญ ลั ก ษณ์ ท างวั ฒ นธรรมและพุ ท ธศาสนาบริ เวณใจกลางเมื อ งมี
ตลาดเซโจ ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางการค้าทางตอนใต้ของเมืองเป็นย่านงานศิลป
หัตถกรรม ทังงานภาพ งานแกะสลัก การสร้างสถูปเจดีย์ การทำแผ่นทองคำเปลว
้
งานหล่อที่มีการผลิตฝีมือตามแบบวิธีโบราณด้วยทอง เงิน หินอ่อน สิ่ว เส้นด้าย
และหูกทอผ้า สำหรับด้านการเกษตรในอดีตมีการทำนาปลูกข้าวตามแนว
ลำน้ำเอยาวดีตอนบนอันเปรียบเสมือนอูขาวอูนำของเมียนมาร์ตอนบน แต่ดวย
่้ ่ ้ ้
ระบบชลประทานที่ไม่ประสบผลมากนักจึงหันมาปลูกฝ้าย ยาสูบ ถั่วลิสง
ข้าวฟ่าง งา และข้าวโพดแทน
มัณฑะเลย์เป็นราชธานีแห่งสุดท้ายของเมียนมาร์ก่อนที่จะตกเป็น
อาณานิคมของอังกฤษ แต่ถึงแม้ว่ามัณฑะเลย์จะลดความสำคัญในฐานะเมือง
ที่เป็นศูนย์กลางการปกครอง แต่ก็ยังคงความสำคัญในฐานะเมืองแห่งวัฒนธรรม
และพุทธศาสนาอย่างไม่เสื่อมคลาย
โรงงานผลิตรถยนต์ซึ่งใช้เทคโนโยลีการผลิตที่ยังไม่ทันสมัย
อุตสาหกรรมที่น่าลงทุน ได้แก่ ธุรกิจท่องเที่ยว อุตสาหกรรม
ประกอบรถยนต์ขนาดเล็ก และหัตถกรรม
10 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

18. 1.4 การแบ่งเขตการปกครอง
การแบ่งเขตการปกครอง ปัจจุบันประเทศเมียนมาร์แบ่งเขต
การปกครองออกเป็น 7 มณฑล และ 7 รัฐ ดังนี้
• มณฑล
1. เขตเอยาวดีี (Ayeyarwady) มีเมืองเอกชื่อ เมืองพะสิม
2. เขตพะโค (Bago) มีเมืองเอกชื่อ เมืองพะโค
3. เขตมาเกว (Magway) มีเมืองเอกชื่อ เมืองมาเกว
4. เขตมัณฑะเลย์ (Mandalay) มีเมืองเอกชื่อ เมืองมัณฑะเลย์
5. เขตสะกาย (Sagaing) มีเมืองเอกชื่อ เมืองสะกาย
6. เขตตะนาวศรี (Tanintharyi) มีเมืองเอกชื่อ เมืองทวาย
7. เขตย่างกุ้ง (Yangon) มีเมืองเอกชื่อ เมืองย่างกุ้ง
• รัฐ
1. รัฐชิน (Chin) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองฮะคา
2. รัฐกะฉิ่น (Kachin) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองมิตจีนา
3. รัฐกะเหรี่ยง (Kayin) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองปะอาน
4. รัฐกะยา (Kayah) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองหลอยก่อ
5. รัฐมอญ (Mon) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองเมาะละแหม่ง
6. รัฐยะไข่ (Rakhine) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองซิตตเว
7. รัฐฉานหรือไทใหญ่ (Shan) มีเมืองหลวงชื่อ เมืองตองยี
1.5 ระบบการปกครอง
ก่อนปี พ.ศ. 2554 เมียนมาร์มีระบอบการปกครองโดยรัฐบาลทหาร
ภายใต้สภาสันติภาพและการพัฒนาแห่งรัฐ (State Peace and Development
Council- SPDC) โดยมีประธาน SPDC เป็นประมุขของประเทศ และมีนายก
รัฐมนตรี เป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ในช่วงเวลาดังกล่าว เมียนมาร์มกถูกประชาคม
ั
โลกตำหนิเกี่ยวกับระบบการปกครองซึ่งใช้การปกครองคือ ระบอบเผด็จการ
ทหาร (Military Council) แต่ก็เป็นเพราะปัจจัยภายในประเทศที่คณะรัฐบาล
จะต้องหาทางแก้ไขปัญหาเพื่อสร้างความปรองดองให้เกิดขึ้นในชาติมากที่สุด
อันอาจเป็นประเด็นที่ประชาคมโลกไม่อาจเข้าใจปัญหาภายในซึ่งเป็นปัจจัย
เฉพาะของประเทศเมียนมาร์เอง อย่างไรก็ตาม ประเทศเมียนมาร์มความพยายาม
ี
ที่จะดำเนินการให้ประเทศก้าวไปสู่ระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยใน
เร็ววัน ซึ่งนับว่าเป็นความพยายามอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด ดังจะเห็นว่า
พลเอกขิ่น ยุ้น นายกรัฐมนตรีของประเทศเมียนมาร์ในขณะนั้นได้ประกาศ
นโยบายการดำเนินการไปสู่กระบวนการปรองดองแห่งชาติและประชาธิปไตย
(Roadmap towards Democracy) เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม 2546 และได้
ดำเนินการจัดตั้งคณะกรรมการต่างๆ เพื่อดำเนินการให้สำเร็จลุล่วงตามนโยบาย
ดังกล่าว 7 ขั้นตอน ได้แก่
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 11
สส

19. 1. การฟื้นฟูการประชุมสมัชชาแห่งชาติ เพื่อวางหลักการร่าง
รัฐธรรมนูญฉบับใหม่
2. การดำเนินตามขั้นตอนที่จำเป็นเพื่อการมีประชาธิปไตยที่มี
วินัยอย่างแท้จริง
3. การยกร่างรัฐธรรมนูญ
4. การจัดการลงประชามติรับรองร่างรัฐธรรมนูญ
5. การเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภา
6. การจัดการประชุมรัฐสภา
7. การจัดตั้งรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง
หลังจากการเลือกตังในวันที่ 7 พ.ย. 2553 คณะรัฐบาลของประเทศ
้
เมียนมาร์ได้บรรลุความตังใจของนโยบายทัง 7 ข้อ ซึงได้มกระบวนการเลือกตัง
้ ้ ่ ี ้
ดังเช่นระบอบประชาธิปไตยทั่วไป แม้กระนั้น กระบวนการประชาธิปไตยของ
เมียนมาร์ดังกล่าว กลับไม่ได้รับการยอมรับจากนานาประเทศ ทั้งนี้เนื่องจาก
คณะรัฐบาลทหารของเมียนมาร์ยังไม่ได้ลงจากอำนาจอย่างแท้จริง เป็นเพียง
การเปลี่ยนแปลงสถานภาพจากรัฐบาลทหารมาเป็นรัฐบาลพลเรือนโดยคณะ
ผู้บริหารระดับสูงยังคงเป็นนายทหารนอกราชการ นั่นเอง
คณะรัฐมนตรีเมียนมาร์ในปัจจุบัน ประกอบด้วยรัฐมนตรี 29 คน
และรัฐมนตรีช่วย 39 คน โดยส่วนหนึ่งเป็นอดีตนายทหารที่ลาออกมาลง
รับสมัครเลือกตั้ง
รายชื่อของคณะรัฐบาลในตำแหน่งสำคัญของเมียนมาร์
ประธานาธิบดี : นายเต็ง เส่ง
รองประธานาธิบดีคนที่ 1 : นายถิ่น อ่อง มินต์ อู
รองประธานาธิบดีคนที่ 2 : ดร.นพ.จายหมอก คำ
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดกองทัพเมียนมาร์ : พล.ท. มินต์ อ่อง หล่า
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ : นายวันนะ หม่อง ลวิน
เอกอัครราชทูตเมียนมาร์ ประจำประเทศไทย : นาย อู อ่อง เต็ง
เอกอัครราชทูตไทย ประจำประเทศเมียนมาร์ : นายอภิรฐ เหวียนระวี
ั
ผู้อำนวยการสำนักงานส่งเสริมการค้าต่างประเทศ ประจำกรุงย่างกุ้ง
: นายประจวบ สุภินี
1.6 ประชากร/สังคม/วัฒนธรรม
ประชากร
จำนวนประชากรประมาณ 58 ล้านคน ความหนาแน่นโดยเฉลี่ย
61 คน/ตร.กม. เมียนมาร์มีประชากรหลายเชื้อชาติจึงเกิดเป็นปัญหาชน
กลุ่มน้อย ประชากรเมียนมาร์ประกอบไปด้วยชาติพันธ์ุดังนี้ คือ พม่า 63%
มอญ 5% ยะไข่ 5% กะเหรี่ยง 3.5% คะฉิ่น 3% ไทย 3% ชิน 1%
12 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

20. ศาสนา
เมียนมาร์บญญัตให้ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติใน พ.ศ. 2517
ั ิ
เพราะมีผู้นับถือศาสนาพุทธ 92.3% นอกจากนี้ยังประกอบด้วยศาสนาคริสต์
4% ศาสนาอิสลาม 3% ศาสนาฮินดู 0.7%
วัดในเมืองต่างๆ ของเมียนมาร์
ชาวเมียนมาร์เป็นชนชาติที่ยึดมั่นในขนบธรรมเนียม ประเพณีและ
วัฒนธรรมที่สั่งสมมาตั้งแต่อดีต การยึดมั่นในคุณค่าของอดีตเช่นนี้ทำให้ชาว
เมียนมาร์ยังคงดำเนินชีวิตตามแบบที่คนโบราณเคยยึดถือ โดยเฉพาะในเรื่อง
ของจริยธรรม การนับถือศาสนา และการปฏิบัติตามประเพณีที่ได้รับการ
สืบทอดต่อกันมา
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 13
สส

21. การดำเนินชีวต สังคมของชาวเมียนมาร์เป็นสังคมทีให้ความสำคัญ
ิ ่
กับระบบอาวุโส และระบบอุปถัมภ์เป็นอย่างยิ่งสถานภาพของชายจะสูงกว่า
หญิง แต่ขณะเดียวกันเมื่อหญิงแต่งงานแล้วก็สามารถขอหย่าจากสามีได้
เมื่อหย่าแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้านพ่อแม่เหมือนเดิม
ในช่วงวัยแต่งงาน มักจะแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อย พิธีแต่งงาน
เรียบง่ายไม่ต้องมีพิธีทางศาสนาหรือทางโลก มีแต่การจดทะเบียนสมรสเพื่อ
ประโยชน์ในการแบ่งสินสมรส ผู้หญิงชาวเมียนมาร์จะได้รับสิทธิตามกฎหมาย
ทัดเทียมชาย แม้ว่าสถานภาพอื่นๆ ทางสังคมจะด้อยกว่าก็ตาม แต่กฎหมาย
ของเมียนมาร์ก็คุ้มครองสิทธิของผู้หญิงอย่างมาก
ตลอดช่ ว งชี วิ ต ของชาวเมี ย นมาร์ ไ ด้ ยึ ด มั่ น อยู่ ใ นขนบธรรมเนี ย ม
ประเพณีและวัฒนธรรมทีสบทอดมาจากอดีต แม้วาในช่วงการตกเป็นอาณานิคม
่ื ่
ของอั ง กฤษชาวอั ง กฤษจะพยายามเปลี่ ย นแปลงวิ ถี ชี วิ ต ให้ ช าวเมี ย นมาร์ มี
โลกทัศน์แบบสมัยใหม่แต่ชาวเมียนมาร์ก็ยังคงพึงพอใจที่จะดำเนินชีวิตอยู่ใน
ค่านิยมแบบเก่า เช่น การแต่งกาย ซึ่งสะท้อนให้เห็นความภาคภูมิใจในความ
เป็นเมียนมาร์ของตนอย่างเห็นได้ชัด
อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันชาวเมียนมาร์มีการรับวัฒนธรรมจากต่าง
ประเทศมาในหลากหลายรูปแบบ ด้วยกัน เช่น การแต่งกาย ดนตรี เป็นต้น
รูปแบบสถานบันเทิงของเมียนมาร์
การแต่งกาย การแต่งกายนั้น ผู้ชายจะนุ่งลองจี (Longi) มีลักษณะ
คล้ายโสร่ง ส่วนใหญ่เป็นลายสก็อต ยาวตังแต่เอวหรือข้อเท้า สวมคูกบเอ่งจี
้ ่ั
หรือไต้โป่ง คือเสื้อที่สวมทับด้วยเสื้อคลุมคอกลมแขนยาวอีกทีหนึ่ง หากต้อง
แต่งกายอย่างเป็นทางการ หรือไปงานสำคัญผู้ชายจะนิยมสวมกาวน์บาวน์
(Gaung Baung) หรือผ้าพันรอบศีรษะ แต่ปัจจุบันทำเป็นหมวกสำเร็จรูปเพื่อ
14 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

22. ความสะดวกในการใช้มากขึน ส่วนการแต่งกายของผูหญิงก็ยงคงนุงผ้าถุง ผ้าซิน
้ ้ ั ่ ่
ยาวถึ ง ข้ อ เท้ า สวมเสื้ อ คอกลมแขนกระบอกยาวเป็ น ผ้ า ลู ก ไม้ ห ลากกลายสี
บางครั้งก็นิยมสไบพาดไหล่เวลาไปวัดถ้าไปงานฉลองต่างๆ ผู้หญิงชาวเมียนมาร์
จะนิยมใส่เครื่องประดับ
‘นอกจากภาษาพม่ายซึี นมารน์
ภาษาราชการแลวประเทศเม
้
่งเป็
‘
มี ภ าษาหลั ก ที่ ใ ช้ ง านในประเทศ
ถึงอีก 18 ภาษา
1.7 ภาษาราชการ
ภาษา
นอกจากภาษาพม่าซึ่งเป็นภาษาราชการแล้ว ประเทศเมียนมาร์มี
ภาษาหลักที่ใช้งานในประเทศถึงอีก 18 ภาษา โดยแบ่งตามตระกูลภาษาได้ดังนี้
ตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก ได้แก่ ภาษามอญ ภาษาปะหล่อง
ภาษาปะลัง (ปลัง) ภาษาประรวก และภาษาว้า
ตระกลภาษาซโน-ทเิ บตน ไดแก่ ภาษาพมา (ภาษาราชการ) ภาษา
ู ิ ั ้ ่
กะเหรียง ภาษาอารากัน (ยะไข่) ภาษาจิงผ่อ (กะฉิ่น) และภาษาอาข่า
ตระกูลภาษาไท-กะได ได้แก่ ภาษาฉาน (ไทใหญ่) ภาษาไทขึน
ภาษาไทลื้อ และภาษาไทคำตี่
ตระกูลภาษาม้ง-เมี่ยน ได้แก่ ภาษาม้งและภาษาเย้า (เมี่ยน)
ตระกูลภาษาออสโตรนีเชี่ยน ได้แก่ ภาษามอเก็นและภาษาสะลน
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 15
สส

23. 1.8 สกุลเงิน
- สกุลเงิน : จ๊าต
- อัตราแลกเปลี่ยน ( 1 สิงหาคม 2554 )
อัตราแลกเปลี่ยนทางการ 1 USD เท่ากับ 5.7 จ๊าต
อัตราแลกเปลียนอย่างไม่เป็นทางการ 1 USD เท่ากับ 750-800
่
จ๊าต
1.9 เวลา
เวลาในเมียนมาร์จะช้ากว่าเวลาประเทศไทย ประมาณ 30 นาที
เวลามาตรฐานของเมียนมาร์เร็วกว่าเวลาที่กรีนิช 6 ชั่วโมง 30 นาที
1.10 วันหยุดนักขัตฤกษ์
ชั่วโมงทำงาน
วันจันทร์ถึงวันศุกร์ 9.30-16.30 น. เป็นเวลาทำการของรัฐบาล
ส่วนเอกชนจะทำงานตั้งแต่ 8.00- 17.00 น. ส่วนธนาคารจะเปิดทำการตั้งแต่
เวลา 10.00-15.00 น. ภัตตาคารส่วนใหญ่จะปิดเวลา 22.00 น.
วันหยุดราชการ
1 มกราคม : วันขึ้นปีใหม่
4 มกราคม : วันฉลองเอกราช
16 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

24. 12 กุมภาพันธ์ : วันสหภาพ
2 มีนาคม : วันเกษตรกรหรือวันชาวไร่ชาวนา
27 มีนาคม : วันกองทัพ
12-20 เมษายน : วันสงกรานต์
1 พฤษภาคม : วันกรรมกร
19 กรกฎาคม : วันวีรบุรุษ
แรม 10 ค่ำ เดือนตะซอง : วันประชาชน
11 พฤศจิกายน : วันชาติของเมียนมาร์
1.11 เส้นทางคมนาคม
ข้อมูลเกียวกับการคมนาคมในประเทศเมียนมาร์ ซึงสามารถประเมิน
่ ่
ศักยภาพด้านการค้าและการลงทุนในประเทศนีได้ โดยเส้นทางคมนาคมทีสำคัญ
้ ่
ของเมียนมาร์ มีดังนี้
1. การขนส่งทางบก
แผนที่เส้นทางคมนาคมภายในประเทศ
ที่มา : http://www.traveltomyanmar.com/roatmap.htm
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 17
สส

25. รถยนต์โดยสารประจำทาง ตามเมืองต่างๆ ค่าบริการ คนละ 200 จ๊าต หรือประมาณ 8 บาท
ถนนในเมียนมาร์ส่วนใหญ่ขนานไปกับภูเขาและแม่น้ำ ทอดไปตาม
ความยาวของประเทศ เช่นเดียวกับทางรถไฟ ถนนสายต่างๆ ที่สำคัญมีดังนี้
ถนนสายเมียนมาร์ เป็นถนนสายสำคัญที่เชื่อมต่อระหว่างย่างกุ้งกับเมืองคุนหมิง
ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของจีน มีความยาวในเขตเมียนมาร์ถึงเมืองมูเซ ประมาณ 1,160
กิโลเมตร และมีความยาวในเขตจีนจากมูเซถึงคุนหมิง ประมาณ 90 กิโลเมตร
ถนนสายนี้ผ่านเมืองต่างๆ คือ พะโค - ตองอู - ปินมานา - เมกติลา - มัณฑะเลย์ -
เมเบียงกอดเต็ก - สีป๊อ - ลาโช - แสนหวี - มูเซ รวมความยาวทั้งสิ้นประมาณ 2,140
กิโลเมตร
เส้นทางถนนภายในประเทศ
เส้นทางถนนภายในประเทศเมียนมาร์ในปี 2551 มีการก่อสร้างถนน
รวม 18,242 ไมล์ และถนนมอเตอร์เวย์เพิ่มขึ้นอีก 6,000 ไมล์จากปี 2531
ซึ่งมีอยู่ 17,000 ไมล์ ถนนเชื่อมไปมณฑลต่างๆ ของเมียนมาร์ที่ก่อสร้างแล้วเสร็จ
มีดังนี้
1. ถนนสาย Pyinmana - Pinlong (ในมณฑลมัณฑะเลย์) 22 ไมล์
2. ถนนสาย Taungdwingyi-Taungnyo-Pyinmana 66 ไมล์
3. ถนนสาย Taungok-Thandwe 44 ไมล์
4. ถนนสาย Yangon-Mawlamyine-Dawei-Myeik 154 ไมล์
5. ถนนสาย Hanmyintmo-Myogyn-Aungban 80 ไมล์
6. ถนนสาย Yangon –Sittwe 202 ไมล์
7. ถนนสายมัณฑะเลย์-Thabakyin-Banmaw-Myitkyina 179 ไมล์
8. ถนนสาย Kalay-Falam-Haka 115 ไมล์
18 คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์

26. ถนนที่กำลังก่อสร้างในรัฐ/มณฑลต่างๆ มีดังนี้
1. รัฐกะฉิ่น ประมาณ 603 ไมล์
2. รัฐชิน ประมาณ 345 ไมล์
3. รัฐยะไข่ ประมาณ 206 ไมล์
4. รัฐฉาน ประมาณ 397 ไมล์
5. มณฑลมาเกวและมัณฑะเลย์
6. มณฑลเอยาวดี
ประมาณ
ประมาณ
112 ไมล์
28 ไมล์
‘
เส้นทางถนนทีใ่ ช้คมนาคมส่ง
สินค้าระหว่างไทย-เมียนมาร์ มีจด
ุ
7. มณฑลย่างกุ้ง ประมาณ 12 ไมล์ ผ่านแดนถาวรตามแนวชายแดน
ที่มา : http://www.modins.net/myanmarinfo/media/transport.htm ไทย-เมียนมาร์ ใน 7 จังหวัด คือ
เชียงราย แม่ฮองสอน เชียงใหม่
่
เส้นทางถนนเชื่อมโยงประเทศเมียนมาร์กับประเทศเพื่อนบ้าน ‘
ตาก กาญจนบุรี ประจวบคีรีขันธ์
เส้นทางคมนาคมไทย-เมียนมาร์ และระนอง
เส้นทางถนนที่ใช้คมนาคม ส่งสินค้าระหว่างไทย-เมียนมาร์ มีจุดผ่าน
แดนถาวรตามแนวชายแดนไทย-เมียนมาร์ ใน 7 จังหวัด คือ เชียงราย แม่ฮองสอน ่
เชียงใหม่ ตาก กาญจนบุรี ประจวบคีรีขันธ์ และระนอง เส้นทางสายสำคัญ
ที่เป็นความร่วมมือระหว่างไทยกับเมียนมาร์ มีดังนี้
เส้นทางช่วงแม่สอด/เมียวดี-เชิงเขาตะนาวศรี เส้นทางนี้เป็นเส้นทาง
ที่พัฒนาโดยรัฐบาลไทยเสนอความช่วยเหลือแบบให้เปล่าแก่รัฐบาลเมียนมาร์
เพื่อใช้ก่อสร้างและบูรณะเส้นทางช่วงแม่สอด/เมียวดี-เชิงเขาตะนาวศรีรวม
ระยะทาง 17.35 กิโลเมตร กรมทางหลวงของไทยได้ทำการสำรวจและออกแบบ
เส้นทางโดยประมาณการเงินค่าก่อสร้างและค่าควบคุมงานเป็นมูลค่าประมาณ
122.9 ล้านบาท
เส้นทางช่วงเขาตะนาวศรี-กอกะเร็ก-ท่าตอน แบ่งเป็น 3 เส้นทาง
ได้แก่
- เส้นทางที่ 1 ช่วงเชิงเขาตะนาวศรี-กอกะเร็ก-อินดู-พะอัน-ท่าตอน
รวมระยะทาง 172 กิโลเมตร โดยรัฐบาลไทยได้เสนอและให้ความช่วยเหลือ
เป็นเงินกู้เงื่อนไขผ่อนปรน มูลค่า 1,350 ล้านบาท เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่
สั้นที่สุด ทำให้การขนส่งสินค้าผ่านเส้นทางนี้ประหยัดเวลาและค่าขนส่งได้มาก
- เส้นทางที่ 2 ช่วงเชิงเขาตะนาวศรี-กอกะเร็ก-มูดอง-เมาะละแหม่ง-
ท่าตอน รวมระยะทาง 236 กิโลเมตร เส้นทางสายนี้จะทับซ้อนกับเส้นทางที่ 1
ถึ ง กอกะเร็ ก แล้ ว อ้ อ มลงไปทางใต้ ผ่ า นเมาะละแหม่ ง และวกไปทางเหนื อ ไป
ท่าตอน เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่รัฐบาลเมียนมาร์เสนอ เนื่องจากต้องการให้
ถนนเส้นนี้ผ่านเมาะละแหม่ง ซึ่งเป็นเมืองที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจอันดับ
3 ของเมียนมาร์รองจากกรุงย่างกุ้ง และเมืองมัณฑะเลย์ รวมทั้งยังเป็นเมืองท่า
ที่สำคัญและเป็นที่ตั้งของอุตสาหกรรมอีกด้วย โดยรัฐบาลไทยให้ความช่วยเหลือ
เป็นเงินกู้เงื่อนไขผ่อนปรนมูลค่า 2,150 ล้านบาท
- เส้นทางที่ 3 เป็นเส้นทางเดียวกับเส้นทางที่ 1 แต่จะมีถนนแยก
คู่มือ การค้าและการลงทุน สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ 19
สส