1. VW: Happy Family?
Generaties:
1. Nel (ouderdom)
2. Jeffrey (ouderdom) x Carlijn (honger)
3. Rebecca (ouderdom) x Xander (geest), Lara (ouderdom) x Ciske (geest) x Tom (ouderdom),
Marc (honger)
4. Nina (ouderdom), Tessa (geest) x Adam (ouderdom), Roy (ouderdom), Patrick (ouderdom) x
Harriët
5. Sanne x Michel (geest), Kevin (geest), Thomas x Saskia, Anja (geest)
6. Laura, Frank, Michelle
Het leven van de familie is enorm veranderd. De vorige keer overleden
Patrick, Anja, Michel en Kevin.
Toch waren er ook lichtpuntjes in deze duistere tijden: Thomas en
Saskia werden ouders van Frank, en Sanne beviel van een dochtertje
dat ze naar haar overleden man noemde: Michelle.
3. 1 dag
besturen
Hongerig zette Thomas een pak sinaasappelsap aan zijn mond.
‘Zal ik pannenkoeken bakken?’ klonk het achter hem.
‘Alsjeblieft, ik barst van de honger.’ klonk een andere stem.
4. Snel begon Saskia te koken, terwijl de andere familieleden hun magen
vulden met sapjes en chips.
Na het eten voelden ze zich allemaal weer een stuk beter.
5. En hoewel het 1 uur ‘s nachts was, gingen ze allemaal aan de slag. De
taken werden verdeeld: de grote schoonmaak kon beginnen!
Sanne nam de badkamer onder handen, en helaas hoorde daar ook het
besproeien van de kakkerlakken bij. De rillingen liepen haar over de rug.
6. Harriët doorzocht het hele huis op afval en etensresten, en stopte alles in
een grote vuilniszak.
Het opruimen van haar dochters kamer was nog extra moeilijk.
7. Langzaam werd het ochtend en werden ook de kinderen wakker.
Sanne kroop met haar dochter op de bank en samen keken ze tv.
‘Mama,’ begon Laura ineens. ‘Zou papa trots op mij zijn?’
8. Sanne verslikte zich bijna in haar thee. Het gebeurde niet vaak dat Laura
over haar vader begon.
‘Natuurlijk lieverd!’ zei ze verward. ‘Je weet toch nog wel hoeveel hij van je
hield? Jij was zijn prinsesje! Hij was heel erg trots op je.’
9. ‘Dus als hij wist dat ik nu op school zit, zou hij dan trots zijn?’ vroeg Laura
door. Haar blauwe ogen stonden onzeker.
‘Lieverd, misschien kijkt papa nu wel toe, vanuit de hemel. En ik weet
zeker dat hij jou een geweldige grote meid vindt!’
En eindelijk ontspande Laura, en lachte ze.
10. Sanne knuffelde haar dochter en ging douchen. Inmiddels waren Thomas
en Saskia ook beneden gekomen met de twee peuters.
Laura kroop aan de knutseltafel om met Frank te spelen, en Michelle kreeg
haar ontbijt in de kinderstoel.
11. Thomas zat op de bank en luisterde naar het vrolijke gekwebbel achter
hem.
De kamer was gevuld met kinderstemmetjes, het rustige gekras van
potloden en het geluid van de houten blokken.
Zulke momenten wilde Thomas wel voor eeuwig bewaren...
12. Buiten toeterde de schoolbus.
‘Tijd om te gaan, Laura.’ zei Thomas en hij hielp Laura met haar jas
aantrekken.
‘Tot vanmiddag!’
13. Nu hadden Thomas en Saskia eindelijk tijd voor het ontbijt.
De kleintjes zaten aan de knutseltafel, daar waren ze nog wel een tijdje
zoet.
14. Saskia wilde hem iets vragen, dat merkte Thomas aan haar onzekere
houding. Eindelijk kwam ze er dan mee:
‘Thommie... Wat zou je denken van een tweede kindje?’
15. Een brede lach verscheen op zijn gezicht.
‘Je weet dat ik dol op kinderen ben. Een groot gezin lijkt me geweldig!’
Maar toen betrok zijn gezicht.
‘Je vorige zwangerschap was erg zwaar...Weet je zeker dat je dat nog een
keer wilt?’
16. ‘Dat heb ik er voor over.’ zei Saskia vastberaden.
En zo was het afgesproken; ze zouden er een kindje bij nemen!
Vertederd keken ze naar de spelende kleintjes. Ja, nu wisten ze het zeker.
Hoe meer kinderen, hoe beter!
17. Michelle begon te knikkebollen en even later viel ze languit op de vloer in
slaap.
Thomas en Saskia keken elkaar aan en schoten in de lach.
‘Laten we die maar naar bed brengen.’ zeiden ze.
18. Intussen had Sanne zich klaargemaakt voor een bijzondere dag.
Vandaag ging haar halfzusje Jayda trouwen, met haar vriend Mark
Meadow.
Het was een simpel feest, naast hun huis, maar toch genoot Sanne ervan.
19. Jayda droeg een knalroze designerjapon met panterprint – echt iets voor
haar. Haar verloofde was een knappe man met rood haar.
Toen de twee elkaar de eeuwige trouw beloofden, keek Sanne naar de
oude moeder van Jayda en Ryan. Ze glimlachte. Wat fijn dat die vrouw dit
nog allemaal mocht meemaken!
20. En ondanks alle ellende die haar de laatste tijd was overkomen, lachte
Sanne met glinsterende ogen en applaudisseerde ze vol enthousiasme.
Ze was dol op bruiloften, het was gewoon heerlijk om al die vreugde te
zien.
21. ‘San!’ Met uitgestrekte armen kwam Jayda op haar af en omhelsde haar.
‘Super dat je gekomen bent. En nog gecondoleerd, met alles...’
Sanne glimlachte en hield haar zusje een stukje van zich af.
‘Het is al goed, Jay. Gefeliciteerd met je huwelijk. Ik wens je alle geluk van
de wereld toe, lieve zus!’
22. ‘Zal ik je voorstellen aan Mark?’ riep Jayda enthousiast.
‘Nou, natuurlijk!’ lachte Sanne.
Zo raakte ze aan de praat met Mark. Ze mocht hem wel, al was hij wel een
beetje een macho en schepte hij graag op over zijn werk bij één of ander
autobedrijf.
23. Na een tijdje zijn verhalen te hebben aangehoord, viel Sanne’s oog op een
man naast hen. Het was Ryan. Snel excuseerde ze zich en liep naar haar
broer toe.
Even keken ze elkaar treurig aan.
24. ‘Ik vind het zo erg, van alles.’ stamelde Ryan. ‘En van Kevin...’
Sanne knikte en kuste hem op de wang.
‘Het komt wel goed. We zijn hier nu toch, met z’n allen, en het is een
gezellige dag.’ Sanne wilde altijd optimistisch blijven.
25. ‘Je moet nooit vergeten dat ik er voor je ben, San.’ zei Ryan ineens
plechtig. ‘Kevin is er nu niet meer, dus nu moet ik een goede broer voor je
zijn.’
‘Dat weet ik toch,’ zei Sanne en ze gaf hem een plagend duwtje. ‘En ik ben
hartstikke blij met jou als broer, en Jayda als zus!’
26. Ze gingen het kleine huis in, en zaten nog een tijdje op de bank te
babbelen, onder het genot van chips en sinas.
Toen was het tijd voor Sanne om weer naar huis te gaan.
‘We spreken gauw weer af!’ riep ze bij het weggaan.
27. Thuis vertelde ze honderduit over de bruiloft. Ze voelde zich altijd zo vrolijk
als ze bij Ryan en Jayda was geweest!
En toen kwamen Saskia en Thomas met een boodschap die haar
stemming nóg meer verbeterde: ze wilden een tweede kindje!
28. ‘Serieus?’ riep Sanne uit en ze merkte niet dat ze van schrik haar vork liet
vallen. ‘Wat geweldig!’
Een warm gevoel van pure blijdschap stroomde door haar lichaam.
‘Wow jongens, ik ben zo blij voor jullie! Hopelijk lukt het gauw.’
29. En hoewel er dus weer vreugde in de familie was, gold dat niet voor
iedereen.
De oude Harriët stond eenzaam in het bos achter het huis. Steeds vaker
trok ze zich daar terug, als ze even alleen wilde zijn en haar gedachten op
een rijtje wilde zetten.
30. Harriët voelde de koele wind langs haar gezicht strijken en luisterde naar
het ritselen van de bomen hoog boven haar.
Ze zuchtte.
Hoe kon je leven in één nacht zo enorm veranderen?
31. Alles, álles was ze kwijt.
Haar man, de liefde van haar leven, haar wederhelft.
En haar dochter, haar meisje, de bekroning op de perfecte liefde tussen
haar en Patrick.
‘Anja...’ snikte Harriët en ze moest steun zoeken bij een boom.
32. Ze was alles verloren. Nu was ze weer helemaal alleen. Haar hele gezin
was weg, verdwenen.
Tranen drupten via haar neus op het groene mos.
Vogels floten vrolijk en het water van de rivier kabbelde kalmpjes tegen de
oever – maar Harriët voelde alleen haar immense verdriet.
33. Na een tijdje maakte ze zich toch los van de boom.
In het bos kon ze haar emoties de vrije loop laten, en dat luchtte op. Zo
kon ze weer terug naar huis gaan, en het normale leven oppakken.
Dat was moeilijk, maar zo ging het nu eenmaal.
34. De twee kleintjes gaven Harriët een doel in haar leven, waar ze heel blij
mee was.
Vooral Michelle gaf ze veel aandacht – misschien omdat het meisje haar
een beetje aan Anja deed denken, toen die zo oud was.
35. Iedereen was Harriët erg dankbaar voor haar zorg voor de kinderen.
Maar voor Harriët was het geen probleem.
Het lachje van Michelle, als ze een flesje kreeg, was onbetaalbaar. Dat
zorgde ervoor dat Harriët de kracht vond om dóór te gaan met leven. En
voor even vergat ze dan al haar pijn.